Ειδήσεις & Κείμενα

Οι απόψεις σας πάνω σε γενικά κοινωνικοπολιτικά ζητήματα αναλύονται εδώ.

Re: Ειδήσεις & Κείμενα

Δημοσίευσηαπό MAKIA182 » Τετ, 26 Οκτ 2011 11:18 pm

Το 95% των πόρων του πράσινου ταμείου στον κρατικό προϋπολογισμό

Μέχρι το 2014 θα διατεθούν από το πράσινο ταμείο μόλις 400 εκατομμύρια ευρώ για περιβαλλοντικές δράσεις, ενώ, σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΥΠΕΚΑ, τα έσοδα του θα υπερβαίνουν τα 4 δισεκατομμύρια ευρω. Το υπόλοιπο ποσό θα μεταφερθεί στον κρατικό προϋπολογισμό, όπως προβλέπεται και από το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε πρόσφατα στη Βουλή, λόγω της δημοσιονομικής συγκυρίας, εξήγησε ο υπουργός περιβάλλοντος Γιώργος Παπακωνσταντίνου.

Σύμφωνα με το νέο νόμο το 95% των πόρων του ταμείου θα οδηγείται στον κρατικό πρυπολογισμό και το 5% σε περιβαλλοντικές δράσεις και έργα. Από τα 400 εκ. ευρω που θα διατεθούν για το περιβάλλον μέχρι το 2014 τα 200 θα διατεθούν για αναβάθμιση των πόλεων, 100 για απόκτηση ελεύθερων χωρών στις πόλεις, 45 για πρόληψη δασικών πυρκαγιών, 5 για πρόληψη και αντιμετώπιση θαλάσσιας ρύπανσης, 3 για ενίσχυση φορέων διαχείρισης σε προστατευόμενες περιοχές και 9 για προώθηση πράσινης καινοτομίας.

Το πράσινο ταμείο συγκεντρώνει έσοδα από πρόστιμα αυθαίρετων, ημιυπαίθριων, περιβαλλοντικών παραβάσεων, δημοπράτηση ρύπων, και έσοδα από τη διαχείριση δασών.

Η αλλαγή στον τρόπο διαχείρισης των πόρων του Πράσινου Ταμείου θέτει υπό αμφισβήτηση την συνταγματικότητα των ρυθμίσεων για τους ημιυπαίθριους και τα αυθαίρετα, καθώς νομικά στηρίζονται στην προϋπόθεση ότι τα πρόστιμα θα διατεθούν για την βελτίωση του δομημένου περιβάλλοντος.Ο Γιώργος Παπακωνσταντινου δήλωσε αισιόδοξος ότι το ΣτΕ θα συνυπολογίσει την οικονομική συγκυρία και δεν θα κρίνει τις ρυθμίσεις αντισυνταγματικές.

πηγη: Σκαι
“You never change things by fighting the existing reality.
To change something, build a new model that makes the existing model obsolete.”

~Richard Buckminster Fuller
MAKIA182 Σημαντική βοήθεια στο MQN.gr
 
Δημοσιεύσεις: 533
Εγγραφή: Τρί, 23 Φεβ 2010 4:19 pm
Έτος εισαγωγής: 2009

Re: Ειδήσεις & Κείμενα

Δημοσίευσηαπό paktomenos » Πέμ, 27 Οκτ 2011 4:11 pm

Γιατί χάρηκα που τις έφαγε το ΠΑΜΕ

Λέω από την αρχή ότι είμαι μέλος του ΠΑΜΕ και ψηφοφόρος του ΚΚΕ. Αν έχετε πρόβλημα με αυτό να μην το δημοσιεύσετε.

Είμαι εργάτης υφάσματος και στη δουλειά μου υπάρχει μόνο το αφεντικό και το ΠΑΜΕ. Κατεβαίνω σ'όλες τις απεργίες με το ΠΑΜΕ παρά τις απειλές του αφεντικού κι έχω απολυθεί 2 φορές για απεργίες. Μέχρι τώρα αυτό έμοιαζε αρκετό. Δε θέλω να γίνω επαναστάτης, την οικογένειά μου θέλω να θρέψω και να μεγαλώσω τα παιδιά μου αξιοπρεπώς. Το ΠΑΜΕ είναι κοντά μας στη δουλειά μου, οταν απολυθείς κάνει κινητοποιήσεις και νοιώθεις πως έχεις κάποιους συναδελφους μαζί σου. δεν είσαι μόνος απέναντι στο αφεντικό.

Ετσι ένοιωθα κι εγώ την υποχρέωση να προσφέρω στο ΠΑΜΕ, να δείχνω αλληλεγγύη στους συναδέλφους μου και να κοντράρω τα αφεντικά. Κατεβαίνω στις πορείες του ΠΑΜΕ, είμαστε πολλοί, πίνουμε καφέ, φωνάζουμε συνθήματα, τρώμε κουλούρια και γυρνάμε σπίτια μας με ασφάλεια.

Τον τελευταίο καιρό με την κρίση έχω καταστραφεί οικονομικά, η γυναίκα μου έχει μείωση μισθού, εγώ έχω να πληρωθώ 4 μήνες και οι λογαριασμοί τρέχουν. Χαράτσια και εφορία με έχουν φτάσει σε σημείο να δανείζομαι από τη μάνα μου που είναι συνταξιούχος για να φάνε τα παιδιά. Οπως πάει η δουλειά μου θα κλείσει και θα βρεθώ στο δρόμο.

Δεν είναι ζήτημα ενός αφεντικού ή μιας εταιρίας για να παλέψουμε να αλλάξει. Εδώ χρειάζεται να πέσει η εξουσία, να κάνουμε κάτι να αλλάξουν όλα από τη ρίζα. Το ΠΑΜΕ κάνει αυτό που έκανε πάντα αλλά δεν αρκεί. Ούτε η ψήφος στο ΚΚΕ αρκεί ακόμα κι αν το βγάλει κυβέρνηση. Εδώ χρειάζεται να χυθεί αίμα για να μη διανοηθεί ξανά άνθρωπος να το κάνει αυτό στον άλλο άνθρωπο.

Ως τώρα κατέβαινα στις πορείες και ήθελα να γίνουν όλα ειρηνικά να τελειώνουμε να πάω σπίτι μου. Τώρα γυρίζω στο σπίτι, βλέπω τα παιδιά μου και ξέρω ότι δεν έχω κάνει τίποτα γι αυτά. Γυρίζω σπίτι και θέλω να ξαναβγώ, να πάω να τους πιάσω από το λαιμό και να τους πω "γιατί μας το κάνετε αυτό ρε αλήτες;".

Κατέβηκα στην απεργία την Τετάρτη, είχαμε πει πως θα μείνουμε στο σύνταγμα. Μετά από λίγο φύγαμε άρον-άρον. Γιατί; Για να μη συναντήσουμε τους συναδέλφους μας; Το είπα στα παιδιά του ΠΑΜΕ, όλοι συμφωνούσαν αλλά τελικά φύγαμε με ένα κενό μέσα μας.

Αυτο το κενό ήρθε να συμπληρωθεί την Πέμπτη. Κάθησα κι εγώ στην περιφρούρηση, όχι με τα ξύλα, στην πιό λάιτ εκδοχή. Ηρθε ο κόσμος, μας είδε, τον είδαμε, δεν είχε κέρατα στο κεφάλι ούτε μεγάλα δόντια, σαν εμάς ήταν. Είμασταν πολλοί και πολύ τσαντσμένοι για να πιούμε καφέδες και να φάμε κουλούρια για άλλη μια φορά. Και περιμέναμε....

Περιμέναμε τι; "Αν ξεσηκωθεί ο κόσμος είμαστε μαζί του" έλεγε το ΠΑΜΕ. Ποιός να ξεσηκωθεί ρε παιδιά αφού έχουμε κλείσει τη βουλή λες κι είμαστε τσολιάδες; Βλέμματα περιφρόνησης από τους "απέξω" απέραντη θλίψη στους "μέσα". Ενοιωσα εντελώς μαλάκας εκείνη τη στιγμή. Καλύτερα να είχα πάει για ψάρεμα, θα είχα μια πιθανότητα να προσφέρω στα παιδιά μου καμιά σούπα. Εδώ που είμαι δεν κάνω τίποτα κι εμποδίζω όσους θέλουν να κάνουν.

Μαζεύτηκαν οι δικοί μας κορδόνι με τα στυλιάρια κι είδα τους καπνούς. Αμέσως με έπιασε ο φόβος. Κι αν πάθω τίποτα; Κι αν με συλλάβουν; Κι αν με χτυπήσουν; Εφυγα στα μουλωχτά εκμεταλευόμενος το σπάσιμο των αλυσίδων και πήγα σπίτι μου εξοργισμένος με τους ανεγκέφαλους που τάβαλαν με ανθρώπους σαν εμένα που δεν τους έχουν κάνει τίποτα.

Τις πρώτες στιγμές ήμουν τρομερά θυμωμένος. Οσο περνάει ο χρόνος και το σκέφτομαι, βρίσκω ιδιαίτερα χαρμόσυνο το μήνυμα που πήρα. Για άλλους λόγους ίσως ή ακόμα και χωρίς λόγο κάποιοι έκαναν αυτό που έπρεπε να κάνω εγώ. Κάποιοι εντελώς άγνωστοι ήρθαν κι άνοιξαν την πόρτα ενός κλουβιού μέσα στο οποίο είμαι φυλακισμένος. Οχι ότι με υποχρεώνει κανείς. Δική μου επιλογή είναι και δε μετανοιώνω που ήμουν ως τώρα στο ΠΑΜΕ. Ούτε κατηγορώ το ΠΑΜΕ, όπως είπα πάντα έτσι ήταν κι αυτό μέχρι τώρα με ικανοποιούσε. Χάρηκα που έσπασε η αλυσίδα της θλίψης, το κέλυφος του ειρηνικού διαδηλωτή του ΠΑΜΕ.

Δε θέλω να στεναχωρήσω κανέναν χτυπημένο κι από τις δυό πλευρές, εύχομαι καλή ανάρρωση. Αλλά μερικές φορές ακόμα και το ξύλο ξεπαγώνει κάποια αίματα που θάπρεπε να βράζουν. Να με συγχωρέσουν τα παιδιά μου που δε στάθηκα ως τώρα αρκετά στο ύψος μου. Που ήμουν ένας ειρηνικός διαδηλωτής τη στιγμή που κάποιοι έκαιγαν το μέλλον τους.

Οι ειρηνικές διαδηλώσεις και η νόμιμη διαμαρτυρία έχει μείνει πίσω μας. Τώρα χρειάζεται φωτιά και σίδερο, πριν η κρίση εξαθλιώσει εντελώς τον κόσμο και γίνουμε πολτός.

Πολύς κόσμος του ΠΑΜΕ αυτό θέλει να κάνει. Δεν ξέρω αν έφτασαν στο σημείο να χαίρονται το ξύλο όπως εγώ, μακάρι να καταλάβουν ότι δεν είναι από εμπάθεια στο ΠΑΜΕ αλλά από ανάγκη.


από indymedia
Spoiler: show
ξέρω..προβοκάτσια :ellinofreneia:
Όταν δίνω τροφή στους φτωχούς, με λένε άγιο. Όταν ρωτάω γιατί οι φτωχοί δεν έχουν τροφή, με λένε κομμουνιστή.
Έλντερ Πεσσόα Κάμαρα, αρχιεπίσκοπος Ολίντα-Ρετσίφε Βραζιλίας
(καλά σου κάνουν! οι φτωχοί είναι χαζοί! Αξιοκρατία ΡΕ!!!!)
paktomenos
 
Δημοσιεύσεις: 1349
Εγγραφή: Παρ, 05 Μαρ 2010 11:14 pm
Τοποθεσία: Ανάμεσα σε Σκύλλα και Χάρυβδη.
Έτος εισαγωγής: 2008

Re: Ειδήσεις & Κείμενα

Δημοσίευσηαπό gandalf » Πέμ, 27 Οκτ 2011 5:20 pm

Γιατί χάρηκα που τις έφαγαν τα φρικιά
Spoiler: show
ΕΤΣΙ!
"Στου Μακρυγιάννη πριν προλάβεις να μιλήσεις,
Εγγλέζου βόλι σε γονάτισε,
μας κοίταζες με βλέμμα μελαγχολικό,
να σκεφτόσουνα -θαρρείς- πόσο λίγο η μέρα κράτησε..."
Άβαταρ μέλους
gandalf
Ιδρυτικό Μέλος
 
Δημοσιεύσεις: 1108
Εγγραφή: Σάβ, 17 Μάιος 2008 6:27 pm
Τοποθεσία: Γοργοπόταμος
Έτος εισαγωγής: 2006

Re: Ειδήσεις & Κείμενα

Δημοσίευσηαπό paktomenos » Πέμ, 27 Οκτ 2011 5:46 pm

"Τώρα εκλογές" λέμε!...
Όταν δίνω τροφή στους φτωχούς, με λένε άγιο. Όταν ρωτάω γιατί οι φτωχοί δεν έχουν τροφή, με λένε κομμουνιστή.
Έλντερ Πεσσόα Κάμαρα, αρχιεπίσκοπος Ολίντα-Ρετσίφε Βραζιλίας
(καλά σου κάνουν! οι φτωχοί είναι χαζοί! Αξιοκρατία ΡΕ!!!!)
paktomenos
 
Δημοσιεύσεις: 1349
Εγγραφή: Παρ, 05 Μαρ 2010 11:14 pm
Τοποθεσία: Ανάμεσα σε Σκύλλα και Χάρυβδη.
Έτος εισαγωγής: 2008

Re: Ειδήσεις & Κείμενα

Δημοσίευσηαπό lybe33 » Πέμ, 27 Οκτ 2011 6:35 pm

Το απαγορευμένο σποτ της Μπιενάλε ή ''Τόση δημοκρατία απ΄ τη Χούντα είχαμε να δούμε''
Η απαγόρευση ανάρτησης πανό με πολιτικό περιεχόμενο στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, την περασμένη Κυριακή στο ΟΑΚΑ, καθώς και το κόψιμο του σποτ της Μπιενάλε, εγκαινιάζουν μια περίοδο άτυπης (;) λογοκρισίας

Της Αντιγόνης Παπαγεωργίου

Η φετινή Biennale της Αθήνας ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ, τρίτη κατά σειρά, μετά το Destroy Athens (2007) και το Heaven (2009) επιστρέφει. Με κύριο θέμα το έργο του Βάλτερ Μπένγιαμιν «Μονόδρομος» (1929), ολόκληρη η έκθεση είναι ένας συνεχής διάλογος μεταξύ ενός διανοούμενου και του Μικρού Πρίγκιπα. Η αθωότητα με την οποία διατυπώνονται οι ερωτήσεις του μικρού παιδιού φέρνουν σε δύσκολη θέση τον διανοούμενο, ο οποίος εν τέλει αποχωρεί. Στην Αθήνα, την εποχή της κρίσης, καλλιτέχνες επιλέγουν να μιλήσουν για τη ζοφερή πραγματικότητα που όλοι βιώνουμε.

Με αφορμή το παραπάνω σκεπτικό, ο Γιώργος Ζώης, βραβευμένος για τη μικρού μήκους ταινία του «Casus Belli», έφτιαξε ένα από τα φετινά σποτ της Μπιενάλε. Μέσα σε 25 δευτερόλεπτα προβάλλεται η βίαιη «επιταχυνόμενη πραγματικότητα σε slow motion». Σύμφωνα όμως με την ΕΡΤ, χορηγό της Μπιενάλε, το σποτ παραβιάζει το νόμο 1730/1987, καθώς και το προεδρικό διάταγμα 109/2010. Ο νόμος αναφέρεται στις γενικές αρχές εκπομπών και διαφημίσεων που οφείλουν να προάγουν τα ιδανικά της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της εθνικής ανεξαρτησίας, της φιλίας και των λαών, καθώς και της πολυφωνίας. Στο ίδιο πλαίσιο και το προεδρικό διάταγμα, το οποίο απαγορεύει τις διαφημίσεις που προάγουν διακρίσεις είτε λόγω φύλου ή εθνοτικής καταγωγής είτε σεξουαλικού προσανατολισμού. Τι απ’ όλα αυτά, όμως, παραβιάζει το σποτ;

Όταν η τέχνη δεν ικανοποιεί τους πελάτες της, την εκκλησία ή την εκάστοτε εξουσία, πρέπει μάλλον να «κόβεται» με συνοπτικές διαδικασίες. Ποιος ξεχνάει άλλωστε την λογοκρισία που υπέστη το φιλμ του Γαβρά πριν από την προβολή του στα εγκαίνια του νέου Μουσείου της Ακρόπολης; Τη λογοκρισία είχαν τότε απαιτήσει μέλη της Ιεράς Συνόδου, επειδή το φιλμ έδειχνε ρασοφόρους χριστιανούς να σκαρφαλώνουν στις μετώπες του Παρθενώνα και να καταστρέφουν φειδιακά ανάγλυφα.

Η απαγόρευση ανάρτησης πανό με πολιτικό περιεχόμενο στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, την περασμένη Κυριακή στο ΟΑΚΑ, καθώς και το κόψιμο του σποτ της Μπιενάλε, εγκαινιάζουν μια περίοδο άτυπης (;) λογοκρισίας. Η εικόνα ενός ΜΑΤατζή να βάφεται με κόκκινη μπογιά και μιας βόμβας μολοτόφ, εικόνες της Ελλάδας της κρίσης που έχει γίνει πεδίο καθημερινών μαχών, αρκούν για να φιμωθεί η καλλιτεχνική δημιουργία που αποτυπώνει την πραγματικότητα. Μια τέχνη που αφουγκράζεται την κοινωνία και γεννιέται μέσα από τις συγκρούσεις της μπορεί να αφυπνίζει συνειδήσεις, μπορεί να θέτει τα φλέγοντα κοινωνικά θέματα όπως αυτά της ανεργίας και της φτώχειας στο τραπέζι. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, όταν η τέχνη βγαίνει από τον κοινωνικά αποστειρωμένο χώρο των γκαλερί και των αιθουσών τέχνης, όταν η τέχνη παίρνει θέση, ξεφεύγει από τον «προκαθορισμένο» της ρόλο - την τέρψη.

Έτσι λοιπόν και η φετινή Μπιενάλε επιδιώκει να δημιουργήσει εντός του κοινωνικού σώματος και για το κοινωνικό σώμα, πράγμα που δεν εναρμονίζεται, καθώς φαίνεται, με τις απαιτήσεις του υπάρχοντος συστήματος εξουσίας. Το 25λεπτο σποτ θέτει επιτακτικά το ερώτημα αν η ύπαρξη του χρεοκοπημένου αυτού συστήματος είναι αναγκαία. Σηματοδοτεί την γενικότερη χρεοκοπία των αξιών και των ιδεών της εποχής και αναδεικνύει το αίτημα για ανατροπή του κατεστημένου. Ένα αίτημα που είναι σήμερα μονόδρομος.

Πηγή: RedNotebook
Άβαταρ μέλους
lybe33
Επίτιμο μέλος
 
Δημοσιεύσεις: 2638
Εγγραφή: Τετ, 03 Δεκ 2008 11:55 am
Έτος εισαγωγής: 2008

Re: Ειδήσεις & Κείμενα

Δημοσίευσηαπό OxYdO » Πέμ, 27 Οκτ 2011 7:28 pm

Η κρίση βλάπτει σοβαρά την υγεία…
…των συνεργατών του πρωθυπουργού. Τα άτομα που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων, φαίνεται να επηρεάζονται πολύ πιο άμεσα λόγω της καθημερινής και συνεχούς πίεσης.
Πρώτο θύμα της «φιλικής διαπραγμάτευσης» των τελευταίων ημερών είναι ο Γιώργος Γλυνός. Ο σύμβουλος του πρωθυπουργού σε ευρωπαΐκά θέματα και επικεφαλής από ελληνικής πλευράς της «ομάδας Μπαρόζο», ένιωσε δυσφορία κατά τη διάρκεια των πολύωρων διαπραγματεύσεων στις Βρυξέλλες. Ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου δήλωσε αμέσως μετά το τέλος της Συνόδου Κορυφής ότι ο κύριος Γλυνός πιέστηκε από τις έντονες διαπραγματεύσεις με αποτέλεσμα να επιβαρυνθεί η υγεία του. Ευτυχώς οι γιατροί έκριναν την κατάσταση του σταθερή και διαβεβαίωσαν ότι ο κύριος Γλυνός θα αναρρώσει πλήρως.
Δεν πρόλαβε να πάρει μία ανάσα ο πρωθυπουργός και η ατυχία χτύπησε ξανά. Ο Γιάννης Ζανιάς χρειάστηκε επίσης να μεταφερθεί στο νοσοκομείο όπου δέχθηκε τις περιποιήσεις των γιατρών μετά το τέλος της πρώτης Συνόδου Κορυφής των Βρυξελλών. Ο κ. Ζανιάς παραπονέθηκε για έντονη δυσφορία, πόνο και βάρος στο στήθος. Ο Ζανιάς μεταφέρθηκε άμεσα στο νοσοκομείο όπου διαπιστώθηκε ότι είχε πάθει κρίση άγχους εξαιτίας των δύσκολων στιγμών.
Ο Γιώργος Παπανδρέου παραμένει αλώβητος από τα ανησυχητικά αυτά κρούσματα στέλνοντας τα περαστικά του αλλά και την βαθιά ευγνωμωσύνη του για την μάχη που τα συγκεκριμένα άτομα έδωσαν για τη διάσωση της χώρας. Περαστικά τους!
πηγή: http://www.koutipandoras.gr/?p=10710

Ορίστε τι τραβάνε οι άνθρωποι για εμάς, και εσείς όλοι οι αριστεροί ψευτοεπανστάτες μιλάτε για χούντα... Σα δε ντρέπεστε!!!! :thumbdown: :thumbdown: :thumbdown:
:ellinofreneia:
Εικόνα
Άβαταρ μέλους
OxYdO Σημαντική βοήθεια στο MQN.gr
 
Δημοσιεύσεις: 1644
Εγγραφή: Παρ, 07 Οκτ 2011 12:18 am
Έτος εισαγωγής: 2011

Re: Ειδήσεις & Κείμενα

Δημοσίευσηαπό PAINTER » Παρ, 28 Οκτ 2011 12:28 am

lybe33 έγραψε:Το απαγορευμένο σποτ της Μπιενάλε ή ''Τόση δημοκρατία απ΄ τη Χούντα είχαμε να δούμε''
Η απαγόρευση ανάρτησης πανό με πολιτικό περιεχόμενο στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, την περασμένη Κυριακή στο ΟΑΚΑ, καθώς και το κόψιμο του σποτ της Μπιενάλε, εγκαινιάζουν μια περίοδο άτυπης (;) λογοκρισίας


και μένα ενα φιλαράκι έβαλε μικροκάμερα κάπου εκεί στο χείλος της λεκάνης της τουαλέτας (εκεί που χώνεται το παπί υγρό μωρέ) και έφτιαξε βίντεο από τα εκπληκτικά στιγμιότυπα των εκεί "μαχών", ειδικά μετά από νύχτες τσαμπιονς λιγκ. Ομως ο φασισμός της επιτροπής τον έκοψε, καθώς , όπως ισχυρίστηκαν στην επίσημη απάντησή τους προς τον καλλιτέχνη, η γνωμοδότηση του υγειονομικού της νομαρχίας ήταν κατάφορα αρνητική, καθώς το φιλμ τούτο εναντιώνεται εμπαθώς των γνωμικών "τα εν οίκω μή εν δήμω", "η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά", "είπαν της γριάς να χέσει και αυτή !@#$%^&" και άλλα τέτοιων ξεπερασμένων. ΤΟΥΜΠΟΦΛΟ ΣΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑΣ!!!

Spoiler: show
ΠΛΑΚΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ;;;ΤΟ ΣΠΟΤΑΚΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΠΑΖΑ!
αυτό το ίδρυμα,εσείς οι ίδιοι το απαξιώνετε κάθε μέρα...με τον να μπαίνετε το πρωί και το να βγαίνετε το βράδυ χωρίς να προσφέρετε τίποτα σ'αυτό,χωρίς να γυρνάτε κάτι σ'αυτό.Εάν κατανοήσετε τη σημασία του να είσαι μέλος του πολυτεχνείου ίσως ανακαλύψετε ότι ο άνθρωπος δεν έχει μόνο έναν ρόλο.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΙΚΙΟΥΝΙΤΕΣ

http://www.youtube.com/watch?v=W3XZqb50SfI
Άβαταρ μέλους
PAINTER
Ιδρυτικό Μέλος
 
Δημοσιεύσεις: 1438
Εγγραφή: Κυρ, 01 Ιουν 2008 3:40 pm
Τοποθεσία: 109.74.3.51
Έτος εισαγωγής: 2002

Re: Ειδήσεις & Κείμενα

Δημοσίευσηαπό paktomenos » Παρ, 28 Οκτ 2011 4:35 pm

Και μια άσκηση για εμάς τους "ελεύθερους" ανθρώπους, τους ανθρώπους της σκέψης που είμαστε σε επαγρύπνηση για να καρφώσουμε την πρόκα στον αντικομφορμιστή από την σκοπιά της -γκλαμουράτης πλέον- δήθεν "ανεξάρτητης" δήθεν "αυτόνομης" θέσης.
Όταν δίνω τροφή στους φτωχούς, με λένε άγιο. Όταν ρωτάω γιατί οι φτωχοί δεν έχουν τροφή, με λένε κομμουνιστή.
Έλντερ Πεσσόα Κάμαρα, αρχιεπίσκοπος Ολίντα-Ρετσίφε Βραζιλίας
(καλά σου κάνουν! οι φτωχοί είναι χαζοί! Αξιοκρατία ΡΕ!!!!)
paktomenos
 
Δημοσιεύσεις: 1349
Εγγραφή: Παρ, 05 Μαρ 2010 11:14 pm
Τοποθεσία: Ανάμεσα σε Σκύλλα και Χάρυβδη.
Έτος εισαγωγής: 2008

Re: Ειδήσεις & Κείμενα

Δημοσίευσηαπό Reporter » Παρ, 28 Οκτ 2011 5:43 pm

paktomenos έγραψε:Γιατί χάρηκα που τις έφαγε το ΠΑΜΕ

Από τον τίτλο φαίνεται ξεκάθαρα η προσπάθεια του κειμένου (το οποίο δεν πιστεύω οτι γραφτηκε από εργάτη) να διαστρεβλώσει τα γεγονότα. Το παμε δεν τις έφαγε απλά...όπως θέλει να τα ''μαζέψει το κειμενάκι'' για να βγάλει λάδι το χώρο από τον οποίο εκπορεύεται και ο οποίος δίνει πλήρη κάλυψη στους επαγγελματίες ασφαλίτες και στους χούλιγκαν που τους ακολουθούν. Εννοώ οτι τα γεγονότα στο σύνταγμα δεν συνίστανται σε μερικά σπρωξίδια, ή μερικές φάπες (αντε και κανά μπουκέτο) όπως αυτά που συμβαίνουν στις σχολές κατά τη διάρκεια αφισοκολλήσεων, αλλά πρόκειται για δολοφονική απόπειρα εναντίον απεργών, ανέργων, φοιτητών και εργαζομένων που είχαν πλημμυρίσει το σύνταγμα και είχαν την απόλυτα δικαιολογημένη θέληση να περιφρουρήσουν την πορεία τους.

paktomenos έγραψε:Λέω από την αρχή ότι είμαι μέλος του ΠΑΜΕ και ψηφοφόρος του ΚΚΕ. Αν έχετε πρόβλημα με αυτό να μην το δημοσιεύσετε
paktomenos έγραψε: Κατεβαίνω στις πορείες του ΠΑΜΕ, είμαστε πολλοί, πίνουμε καφέ, φωνάζουμε συνθήματα, τρώμε κουλούρια και γυρνάμε σπίτια μας με ασφάλεια.

Καλά ρε είναι ψηφοφόρος του κκε και μέλος του παμε και δεν έχει τύχει ποτέ να του προτείνουν να συμμετάσχει σε περιφρούρηση απεργίας έξω από εταιρίες? Εκεί δηλαδή που μπορεί να ξεδιπλωθεί η πιο άγρια εργοδοτική τρομοκρατία? Σα να μην έχει ιδέα μου φαίνεται τι παίζει...Αυτό που περιγράφει μόνο το φεστιβάλ των aganaktistas θυμίζει. Αυτών ντε που είχαν μονοπωλήσει την πλατεία επί δύο μήνες και δεν άφηναν το κκε (μ-λ) και άλλους μη αρεστούς να μοιράζουν ούτε φυλλάδια. Να σημειωθεί ότι όλως τυχαίως στις συγκεντρώσεις των aganaktistas δεν εμφανίστηκαν οι χουλιγκανοι για πετροπόλεμο με τους μπάτσους. Μήπως για να εκτονώνεται ανώδυνα ο κόσμος τρώγοντας μαλλί της γριάς???

paktomenos έγραψε:Δεν είναι ζήτημα ενός αφεντικού ή μιας εταιρίας για να παλέψουμε να αλλάξει. Εδώ χρειάζεται να πέσει η εξουσία, να κάνουμε κάτι να αλλάξουν όλα από τη ρίζα. Το ΠΑΜΕ κάνει αυτό που έκανε πάντα αλλά δεν αρκεί. Ούτε η ψήφος στο ΚΚΕ αρκεί ακόμα κι αν το βγάλει κυβέρνηση. Εδώ χρειάζεται να χυθεί αίμα για να μη διανοηθεί ξανά άνθρωπος να το κάνει αυτό στον άλλο άνθρωπο.

Βεβαίως δεν είναι ζήτημα ενός αφεντικού ή μιας εταιρείας, αλλά είναι και ζήτημα συσχετισμού δύναμης, μαζικής οργάνωσης στα συνδικάτα και στρατηγικού στόχου. Δηλαδή οι 300-400 μαλάκες που δίνουν την αφορμή στην καταστολή να διαλύει κάθε τρεις και λίγο τις πορείες με χημικά τι έχουν καταφέρει μέχρι στιγμής? Επίσης το σύνθημα να πέσει η εξουσία γενικά και αόριστα πάλι δεν συνάδει με την ιδιότητα του μέλους του παμε, αλλά πιο πολύ κολλάει στην θεωρία του αναρχισμού που έχει δώσει μεταφυσικές διάστασεις στο υφιστάμενο κράτος αποκρύπτοντας (σε θεωρητικό επίπεδο ανάλυσης) οτι είναι όργανο καταπίεσης εκ μέρους της αστικής τάξης. Το ''να χυθεί αίμα'' δε νομίζω οτι είναι άξιο σχολιασμού, αφού πέρα από την αγανάκτηση του κόσμου δε νομίζω οτι βρισκόμαστε σε επαναστατικές συνθήκες ακόμα. Η συγκεκριμένη φράση μόνο να προβοκάρει μπορεί σ αυτες τις συνθήκες και να αποθαρρύνει την περαιτέρω μαζικοποίηση.

paktomenos έγραψε:Κατέβηκα στην απεργία την Τετάρτη, είχαμε πει πως θα μείνουμε στο σύνταγμα. Μετά από λίγο φύγαμε άρον-άρον. Γιατί; Για να μη συναντήσουμε τους συναδέλφους μας; Το είπα στα παιδιά του ΠΑΜΕ, όλοι συμφωνούσαν αλλά τελικά φύγαμε με ένα κενό μέσα μας.

χμμμ...Μήπως γιατί μυρίζονταν τις ενδεχόμενες προβοκάτσιες και δεν ήθελαν να θέσουν σε κίνδυνο τον κόσμο τους? Λέω εγώ τώρα...

paktomenos έγραψε:Τώρα χρειάζεται φωτιά και σίδερο, πριν η κρίση εξαθλιώσει εντελώς τον κόσμο και γίνουμε πολτός.

Ναι, πάμε γρήγορα για την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: Αυτό θα μας σώσει...

Με όλα αυτά θέλω να πω οτι πέρα από τις διαφωνίες που έχει ο καθένας με το κκε και το παμε δεν είναι δυνατό να κλείνει τα μάτια στην πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι οτι μπροστά στη βουλή γινόταν μια τεράστια διαδήλωση με πρωτοβουλία του παμε. Όσα λένε οτι δεν επέτρεπαν σε άλλους να περάσουν δεν ισχύουν .Πράγματι ήταν κλειστές εκείνες οι δίοδοι που θα έδιναν την δυνατότητα σε ασφαλίτες να διαλύσουν τις πορείες επιδιδόμενοι σε κλεφτοπόλεμο με μπάτσους. Αλλά ο καθένας κυκλοφορούσε οπου ήθελε. Επίσης κανένας δεν ενόχλησε τα πανώ που είχαν φτάσει εκεί πριν το παμε. Τέλος μια ερώτηση: Γιατί σε πορείες που κάνει αμιγώς ο αναρχικός χώρος (πχ για αλληλεγγύη σε συλληφθέντες) υπάρχει η πιο ισχυρή περιφρούρηση και συμβαίνουν πάρα πολύ σπάνια έως καθόλου επεισόδια? Δεν είναι δείγμα του πιο χυδαίου οππορτουνισμού να επιβάλλεις τη μορφή των βίαιων συγκρούσεων (που ενστερνίζεται μόνο ο χώρος σου σ αυτες τις συνθήκες) σε μαζικές πορείες ,ενώ οταν είσαι μόνος σου να φωνάζεις μόνο συνθήματα και να έχεις σιδερόφρακτη περιφρούρηση????
Reporter
 
Δημοσιεύσεις: 1330
Εγγραφή: Δευτ, 11 Οκτ 2010 1:04 pm
Έτος εισαγωγής: 0

Re: Ειδήσεις & Κείμενα

Δημοσίευσηαπό lybe33 » Παρ, 28 Οκτ 2011 5:53 pm

Ας δούμε τι λέει κι ένας μη-κομμουνιστής οικονομολόγος (που έχει τιμηθεί και με το βραβείο Νόμπελ-για μένα αδιάφορο, αλλά επειδή κάποιοι γουστάρουν αυθεντίες το επισημαίνω).

The Path Not Taken
By Paul Krugman

Financial markets are cheering the deal that emerged from Brussels early Thursday morning. Indeed, relative to what could have happened — an acrimonious failure to agree on anything — the fact that European leaders agreed on something, however vague the details and however inadequate it may prove, is a positive development.

But it’s worth stepping back to look at the larger picture, namely the abject failure of an economic doctrine — a doctrine that has inflicted huge damage both in Europe and in the United States.

The doctrine in question amounts to the assertion that, in the aftermath of a financial crisis, banks must be bailed out but the general public must pay the price. So a crisis brought on by deregulation becomes a reason to move even further to the right; a time of mass unemployment, instead of spurring public efforts to create jobs, becomes an era of austerity, in which government spending and social programs are slashed.

This doctrine was sold both with claims that there was no alternative — that both bailouts and spending cuts were necessary to satisfy financial markets — and with claims that fiscal austerity would actually create jobs. The idea was that spending cuts would make consumers and businesses more confident. And this confidence would supposedly stimulate private spending, more than offsetting the depressing effects of government cutbacks.

Some economists weren’t convinced. One caustic critic referred to claims about the expansionary effects of austerity as amounting to belief in the “confidence fairy.” O.K., that was me.

But the doctrine has, nonetheless, been extremely influential. Expansionary austerity, in particular, has been championed both by Republicans in Congress and by the European Central Bank, which last year urged all European governments — not just those in fiscal distress — to engage in “fiscal consolidation.”

And when David Cameron became Britain’s prime minster last year, he immediately embarked on a program of spending cuts in the belief that this would actually boost the economy — a decision that was greeted with fawning praise by many American pundits.

Now, however, the results are in, and the picture isn’t pretty. Greece has been pushed by its austerity measures into an ever-deepening slump — and that slump, not lack of effort on the part of the Greek government, was the reason a classified report to European leaders concluded last week that the existing program there was unworkable. Britain’s economy has stalled under the impact of austerity, and confidence from both businesses and consumers has slumped, not soared.

Maybe the most telling thing is what now passes for a success story. A few months ago various pundits began hailing the achievements of Latvia, which in the aftermath of a terrible recession, nonetheless, managed to reduce its budget deficit and convince markets that it was fiscally sound. That was, indeed, impressive, but it came at the cost of 16 percent unemployment and an economy that, while finally growing, is still 18 percent smaller than it was before the crisis.

So bailing out the banks while punishing workers is not, in fact, a recipe for prosperity. But was there any alternative? Well, that’s why I’m in Iceland, attending a conference about the country that did something different.

If you’ve been reading accounts of the financial crisis, or watching film treatments like the excellent “Inside Job,” you know that Iceland was supposed to be the ultimate economic disaster story: its runaway bankers saddled the country with huge debts and seemed to leave the nation in a hopeless position.

But a funny thing happened on the way to economic Armageddon: Iceland’s very desperation made conventional behavior impossible, freeing the nation to break the rules. Where everyone else bailed out the bankers and made the public pay the price, Iceland let the banks go bust and actually expanded its social safety net. Where everyone else was fixated on trying to placate international investors, Iceland imposed temporary controls on the movement of capital to give itself room to maneuver.

So how’s it going? Iceland hasn’t avoided major economic damage or a significant drop in living standards. But it has managed to limit both the rise in unemployment and the suffering of the most vulnerable; the social safety net has survived intact, as has the basic decency of its society. “Things could have been a lot worse” may not be the most stirring of slogans, but when everyone expected utter disaster, it amounts to a policy triumph.

And there’s a lesson here for the rest of us: The suffering that so many of our citizens are facing is unnecessary. If this is a time of incredible pain and a much harsher society, that was a choice. It didn’t and doesn’t have to be this way.

Πηγή: New York Times
Άβαταρ μέλους
lybe33
Επίτιμο μέλος
 
Δημοσιεύσεις: 2638
Εγγραφή: Τετ, 03 Δεκ 2008 11:55 am
Έτος εισαγωγής: 2008

ΠροηγούμενηΕπόμενο

Επιστροφή στο Πολιτική-Κοινωνική Συζήτηση

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 0 επισκέπτες