Ειδήσεις & Κείμενα

[paktomenos]

Αυτονομία ή Καριερισμός

Μια κριτική στο φοιτητικό κίνημα προς υπεράσπισή του (σε αντίθεση με τους γνωστούς πηθικισμούς διαφόρων...)

[Reporter]

Tουρκικές έρευνες με νορβηγικό σκάφος

Η Τουρκία εξέδωσε το απόγευμα της Πέμπτης ναυτική αγγελία (NAVTEX) για τη διεξαγωγή ερευνών νοτίως του Καστελόριζου.

Όπως αναφέρεται στην τουρκική NAVTEX, «το διάστημα από 15 Σεπτεμβρίου ως και 15 Νοεμβρίου, το νορβηγικό ερευνητικό πλοίο «Bergen Surveyor» ,μαζί με συνοδευτικά σκάφη, θα διεξάγει έρευνες».

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείο Εξωτερικών ,η περιοχή των ερευνών, περιλαμβάνει και περιοχή που -σύμφωνα με τις σχετικές πρόνοιες του Δικαίου της Θάλασσας- επικαλύπτει ελληνική υφαλοκρηπίδα νοτίως του Καστελόριζου.

Συγκεκριμένα,ο Εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών ,Γρηγόρης Δελαβέκουρας δήλωσε σχετικά με την τουρκική ανακοίνωση ερευνών από το νορβηγικό πλοίο «Bergen Surveyor»:

«Νωρίτερα σήμερα, εξεδόθη τουρκική αγγελία προς ναυτιλλομένους (NAVTEX) για τη διεξαγωγή ερευνών, το διάστημα μεταξύ 15 Σεπτεμβρίου και 15 Νοεμβρίου, από νορβηγικό ερευνητικό πλοίο «Bergen Surveyor» και συνοδευτικά σκάφη σε περιοχή που σύμφωνα με τις σχετικές πρόνοιες του Δικαίου της Θάλασσας, επικαλύπτει και ελληνική υφαλοκρηπίδα νοτίως του Καστελόριζου.

Δόθηκαν οδηγίες στην ελληνική Πρεσβεία στην Άγκυρα να πραγματοποιήσει διάβημα στο τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών, ζητώντας την αποχή από κάθε ερευνητική δραστηριότητα που θίγει ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στην περιοχή.

Ταυτόχρονα, δόθηκαν οδηγίες στην ελληνική Πρεσβεία στο Όσλο να επικοινωνήσει με την πλοιοκτήτρια εταιρεία του νορβηγικού ερευνητικού σκάφους, καθώς και με το Υπουργείο Εξωτερικών της Νορβηγίας, προκειμένου να γνωστοποιήσει τις σχετικές ελληνικές θέσεις».

Πηγή:http://www.zougla.gr/

[stallion]

Υπέρ των ανοικτών πανεπιστημίων 155 καθηγητές του ΕΜΠ. Υπογράφουν κείμενο με το οποίο ζητούν να σταματήσουν οι καταλήψεις

http://www.realpolitics.gr/index.php/archives/35449

[merde_conserve]

http://frizarta.blogspot.com/2011/09/blog-post_16.html

Σοκ στη Θεσσαλονίκη! Αυτοπυρπολήθηκε μπροστά από τράπεζα.

Μπροστά στην τράπεζα Πειραιώς, στην συμβολή της Τσιμισκή με την Εθνικής Αμύνης αυτοπυρπολήθηκε ένας πολίτης αντιδρώντας στις απειλές της τράπεζας ότι θα του πάρει το σπίτι.

160911 31 AFTOPIRPOLISMOS TRAPEZA PEIRAIOS.jpg (21.45 KiB) 3252 προβολές

[FREEMAN]

Σε καποιο αλλο θεμα,καποιο μελος(δε θυμαμαι ποιος και που) ανεφερε πως θεωρει υποκρισια καποιου αθεου να ζητα τον Θεο την τελευταια στιγμη της ζωης του μπροστα στον επικειμενο θανατο.Παραθετω λοιπον πανω σε αυτο το παρακατω κειμενο που εξηγει-κυριως με δυο αληθινα περιστατικα- οτι κι αν εμεις εχουμε διαφορες αποψεις,ο Καλος Θεος δεχεται καθε ψυχη, ακομη και την τελευταια στιγμη της ζωης της,αφου ως Δημιουργος μας θελει καθε πλασμα Του κοντα του και ετσι στελνει καθε ευκαιρια ωσπου ο ανθρωπος να κανει καλη χρηση της ελευθεριας που του εχει δοθει και να πει το σωτηριο "ναι'' .

«“ΠΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΛΗ ΝΑ ΜΕ ΔΕΧΘΕΙ” ΚΑΙ ΞΕΨΥΧΗΣΕ»

Σύριγγα θανάτου – μετάνοια ζωῆς
. Στὸ Εὐαγγέλιο διαβάζουμε ὅτι στὸν Γολγοθὰ τὴν ὥρα τῆς σταυρώσεως τοῦ Χριστοῦ ἕνας ἐκ τῶν ληστῶν, ποὺ σταυρώθηκε μαζί του, εἶπε στὸν Χριστό: «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. κγ´ 42). Καὶ ὁ Χριστὸς τὸν διαβεβαίωσε ὅτι ἐκείνη τὴν ἡμέρα θὰ εἰσερχόταν στὴν Βασιλεία Του.
. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἑρμηνεύοντας αὐτὸ τὸ γεγονὸς ἀποκαλοῦν τὸν ληστὴ θεολόγο, ποὺ θεολόγησε ἀπὸ τὸν σταυρό, ἀναγνωρίζοντας ὅτι ὁ Χριστός, ποὺ καταδικάστηκε νὰ πεθάνη διὰ τοῦ Σταυροῦ εἶναι Θεός. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἔχει μιὰ τέτοια ὁμιλία.
. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἐπαναλαμβάνεται ποικιλοτρόπως σὲ κάθε ἐποχή. Πόσοι ἄνθρωποι δὲν ὁμολογοῦν τὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ καὶ δὲν προσεύχονται σὲ Αὐτόν, ἀκόμη καὶ τὴν ὥρα ποὺ πεθαίνουν! Πόσοι δὲν τελειώνουν τὴν ζωή τους μὲ μετάνοια καὶ συντριβή!
. Διάβασα σὲ περιοδικὸ ὅτι ὁ μακαριστὸς Ἐπίσκοπος Πατάρων Εἰρηναῖος, ποὺ ἀνήκει στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, καὶ ὑπηρετοῦσε στὴν Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Θυατείρων καὶ Μεγάλης Βρετανίας, στὸν Πρόλογο τοῦ βιβλίου του μὲ τίτλο «Λουλούδια ἀπὸ τοὺς κήπους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας» ἀναγράφει ἕνα συγκλονιστικὸ περιστατικό:
. «Προχθές, γυρίζοντας ἀπὸ ἕναν Ἑσπερινὸ πέρασα ἀπὸ τὴν Ὁμόνοια. Πλῆθος νέων ἦταν μαζεμένοι γύρω ἀπὸ ἕνα παιδί. Στὸ χέρι του κρατοῦσε τὴν τελευταία σύριγγα τοῦ θανάτου. Τὸν πλησίασα καὶ μὲ δακρυσμένα μάτια φώναξε: “ Βοήθεια, πεθαίνω…”. Ἔτρεξα κοντά του τὸν ἀγκάλιασα. Μὲ σπασμένη φωνὴ μοῦ εἶπε: “ Παππούλη, πεθαίνω διάβασέ μου μιὰ εὐχή“ . Γονάτισα, τοῦ διάβασα μία εὐχή. Ψέλλισε δύο λέξεις: “ πὲς τοῦ Χριστούλη νὰ μὲ δεχτεῖ” καὶ ξεψύχησε μέσα στὴν ἀγκάλη μου, ἄγνωστος μεταξὺ ἀγνώστων. Φεύγοντας, ψιθύριζα μία προσευχή. ”Χριστέ μου, μία λέξη εἶπε ὁ ληστὴς καὶ τὸν δέχτηκες στὴν βασιλεία Σου, δέξου καὶ τὴν ψυχὴ αὐτοῦ τοῦ παιδιοῦ σου”» (Περιοδικὸ «Ἐρῶ», Ἀπρίλιος-Ἰούνιος 2011).
. Τὸ περιστατικὸ αὐτὸ εἶναι πολὺ χαρακτηριστικό. Τὸ παιδὶ αὐτό, ποὺ ἦταν πληγωμένο ἀπὸ τὴν σύγχρονη μάστιγα τῶν ναρκωτικῶν πέθανε στὸν δρόμο, ζητώντας προσευχὴ καὶ ἐπιθυμώντας νὰ τὸν δεχθῆ ὁ Χριστὸς στὴν βασιλεία Του. Ποιός ξέρει πόσα βάσανα πέρασε στὴν ζωή του, γιὰ νὰ καταλήξη στὰ ναρκωτικὰ καὶ ποιός ξέρει πόσες πληγὲς δέχθηκε ἀπὸ τὸ στενὸ καὶ εὐρύτερο κοινωνικὸ περιβάλλον καὶ ἀπὸ τοὺς ἐμπόρους τῶν ναρκωτικῶν, τοὺς ἐμπόρους τοῦ θανάτου! Καὶ ὅμως πέθανε μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν αἴτηση γιὰ τὴν Βασιλεία Του.
. Ἀλλὰ καὶ ἡ προσφορὰ τῶν Κληρικῶν εἶναι μεγάλη, ὅταν ἀνοίγουν τὴν ἀγκαλιά τους σὲ τέτοιες πληγωμένες ὑπάρξεις, ὅταν δέχωνται τὸν πόνο τῶν ἀνθρώπων, ὅταν χύνουν κάποια δάκρυα γιὰ τοὺς νέους ποὺ βασανίζονται σκληρά.
. Συγκινήθηκα διαβάζοντας αὐτὸ τὸ περιστατικό, γιατί θυμήθηκα μία παρόμοια σκηνή. Κοντὰ στὴν Ὁμόνοια τῆς Ἀθήνας κάποια κοπέλα 25-30 ἐτῶν, ποὺ ἔμοιαζε μὲ 60 ἐτῶν, σκελετωμένη ἀπὸ τὰ ναρκωτικά, πονεμένη στὸ πρόσωπο, ποὺ ἦταν σκαμμένο ἀπὸ τὸν πόνο καὶ τὰ βάσανα, μὲ ἐκλιπαροῦσε: «Παππούλη, κάνε μιὰ προσευχὴ γιὰ μένα, γιὰ νὰ σωθῶ» καὶ μοῦ εἶπε τὸ ὄνομά της. Ἀκόμη καὶ τώρα, ὕστερα ἀπὸ χρόνια, ἔχω μέσα μου ἔντονα τὴν ἐνθύμηση τοῦ προσώπου της. Εἶναι παιδιὰ τοῦ Θεοῦ ποὺ ἀναζητοῦν τὸν Πατέρα τους, ποὺ μὲ τὸν τρόπο τους ζητοῦν ἀγάπη καὶ στοργή, τὴν ὁποία τοὺς τὴν στέρησε ἡ «ἀκοινώνητη κοινωνία».
. Ἡ ἱστορία τοῦ Γολγοθᾶ ἐπαναλαμβάνεται καὶ ὁ Χριστὸς ἐξακολουθεῖ νὰ ἔχη φίλους ἀπὸ τὸ πιὸ πληγωμένο μέρος τῆς κοινωνίας, ἀπὸ τοὺς «ἀνασφάλιστους»!
Ν.Ι.
ΠΗΓΗ: parembasis.gr
(περιοδ. «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΙΣ», Ἱ. Μητρ. Ναυπάκτου, τ. Αὐγούστου 2011)
XΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
You might also like:

Read more: http://iereasanatolikisekklisias.blogsp ... z1YJ0cXChL

[akis]

Φιμώνουν πολιτικές συζητήσεις στα σχολεία

[neaoktana]

Υποσχέσεις και πραγματικότητα (του Στεφανου Mανου)
Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_art ... 011_456477
Οι επισημάνσεις με έντονη γραφή είναι δικές μου

Μετά την τηλεδιάσκεψη του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου με τον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί και τη Γερμανίδα καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Ηλίας Μόσιαλος προέβη στην ακόλουθη δήλωση:

«Η πλήρης εφαρμογή των αποφάσεων της 21ης Ιουλίου αποτελεί κοινή βούληση του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, του προέδρου Σαρκοζί και της καγκελαρίου Μέρκελ. Απέναντι στη μεγάλη φημολογία των τελευταίων ημερών, τονίστηκε από όλους ότι η Ελλάδα είναι αναπόσπαστο μέρος της Ευρωζώνης.

Η Ελλάδα είναι αποφασισμένη να ανταποκριθεί σε όλες τις υποχρεώσεις έναντι των εταίρων της, διασφαλίζοντας, έτσι, την πλήρη εφαρμογή του προγράμματος στήριξης. Οι αποφάσεις που έλαβε το υπουργικό συμβούλιο τις τελευταίες ημέρες και τα πρόσθετα μέτρα που ανακοινώθηκαν οδηγούν στην επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων του 2011 και του 2012 και στη δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων. Γιατί αυτό θα οχυρώσει την ελληνική οικονομία, θα ανακόψει τη διόγκωση του δημοσίου χρέους και θα ενισχύσει τις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας».

Η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπήσει. Η Ελλάδα, διά του πρωθυπουργού της, βεβαίωσε τους αρχηγούς των δύο μεγαλυτέρων κρατών της Ευρωζώνης ότι θα εφαρμόσει πλήρως τις υποχρεώσεις που ανέλαβε έναντι των εταίρων και δανειστών της. Μολονότι οι υποχρεώσεις αυτές έχουν γίνει νόμος του ελληνικού κράτους και κανονικά δεν θα έπρεπε να χρειάζονται και προφορικές διαβεβαιώσεις ότι θα εφαρμοστεί πλήρως ο νόμος. Αλλά τι να κάνουμε; Αυτή είναι η σημερινή Ελλάδα.

Η υπόσχεση του πρωθυπουργού σημαίνει λογικά ότι πρέπει να περιμένουμε άμεσες δραστικές περικοπές δαπανών που θα αντισταθμίσουν την κατά 8% αύξηση των δαπανών που σημειώθηκε το πρώτο οκτάμηνο του 2011. Μα αν ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε μείωση δαπανών, τότε γιατί είχε εγκρίνει, δύο ημέρες πριν, την παρανοϊκή νέα φορολογία στα ακίνητα του κ. Βενιζέλου; Για να μην αναφερθώ στον μετέπειτα παρανοϊκότερο διπλασιασμό της μόλις ανακοινωθείσης νέας φορολογίας. Οι κυβερνητικές πράξεις διαψεύδουν τις πρωθυπουργικές υποσχέσεις. Διότι με άμεσες δραστικές περικοπές δαπανών δεν θα χρειαζόταν νέα αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης. Κάποιο λάκκο έχει η φάβα.

Τον λάκκο τον είδαν αμέσως οι αγορές, με αποτέλεσμα να κινηθούν ελάχιστα οι αποτιμήσεις των ελληνικών ομολόγων. Οι αγορές εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει και ας υπόσχονται ό, τι θέλουν οι κ. Παπανδρέου και Βενιζέλος.

Εχω παρατηρήσει ότι η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού στη λέξη «αγορές» κουμπώνεται. Υπάρχει μια δυσπιστία απέναντι στις «αγορές». Μήπως είναι μυστηριώδεις δυνάμεις που θέλουν το κακό μας; Μήπως πίσω από αυτές κρύβονται αδίστακτοι κεφαλαιοκράτες; Η λέσχη Μπίλντερμπεργκ;

Σκοπός του σημερινού μου σημειώματος είναι να φέρω τις «αγορές» πιο κοντά στον κ. Βενιζέλο.

Υπάρχει ένα ομόλογο του ελληνικού Δημοσίου που λήγει στις 22 Μαρτίου 2012, σε 6 μήνες από σήμερα. Στη λήξη του, αν η Ελλάδα δεν έχει έως τότε χρεοκοπήσει, ο ιδιώτης κάτοχος του ομολόγου (οι τράπεζες έχουν δεχθεί στο πλαίσιο του PSI να το αντικαταστήσουν με νέο ομόλογο) θα εισπράξει το κεφάλαιο συν το τελευταίο κουπόνι (4,5%). Το ομόλογο αυτό που στις 22 Μαρτίου 2012 θα δώσει στον κάτοχό του 104,5 ευρώ πουλιέται σήμερα γύρω στα 55 ευρώ.

Στην αγορά έχει διαμορφωθεί, από χιλιάδες αγοραστές και πωλητές που ενεργούν εθελοντικά, μια πραγματικότητα που σας δίνει το δικαίωμα να ξοδέψετε 55 ευρώ αύριο το πρωί και να προσδοκάτε ότι το ελληνικό Δημόσιο θα σας πληρώσει 104,5 ευρώ στις 22 Μαρτίου 2012.

Αν πιστεύετε τις υποσχέσεις των κ. Παπανδρέου και Βενιζέλου, αν πιστεύετε ότι πράγματι η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπήσει, έχετε τη δυνατότητα να διπλασιάσετε τα λεφτά σας σε 6 μήνες. Οι «αγορές» σάς κάνουν αυτό το δώρο. Αρκεί να πιστεύετε ότι η κυβέρνηση θα τηρήσει όλες τις υποσχέσεις της και συνεπώς δεν θα χρεοκοπήσουμε.

Οι κ. Παπανδρέου και Βενιζέλος επένδυσαν πολιτικό κεφάλαιο σε μια πράξη υψηλού συμβολισμού: Θα κόψουν ένα μισθό από τους αιρετούς πολιτικούς. Ο συμβολισμός δεν άλλαξε την τιμή του ομολόγου. Οι αγορές εξακολουθούν να προεξοφλούν χρεοκοπία πριν από τον Μάρτιο του 2012.

Προτείνω στους κ. Παπανδρέου και Βενιζέλο:

1. Να μην περικόψουν τον ένα μήνα και να καταβάλουν, για τους επόμενους 6 μήνες, σε όλους τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ τη μηνιαία βουλευτική αποζημίωσή τους με ομόλογα ελληνικού Δημοσίου λήξεως Μαρτίου 2012. Οποιος διαμαρτυρηθεί θα σημαίνει πως δεν πιστεύει στις διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού ότι δεν θα χρεοκοπήσουμε. Οσοι δαγκωθούν και δεχθούν αδιαμαρτύρητα να πληρώνονται με ομόλογα (όπως άλλωστε πληρώνονται διάφορες κατηγορίες πολιτών στις οποίες χρωστάει το κράτος), θα μάθουν τη σημασία των «αγορών». Θα παρακολουθούν την καθημερινή αποτίμηση του ομολόγου και θα γνωρίζουν αν πλησιάζουμε ή απομακρυνόμαστε από τη χρεοκοπία. Θα αρχίσουν να στηρίζουν ολοψύχως κάθε μέτρο εξυγίανσης της οικονομίας, μιας και η εξυγίανση της οικονομίας θα είναι συνδεδεμένη με το εισόδημά τους.

2. Να ανακοινώσουν ότι κατά τις συναλλαγές τους με το Δημόσιο τα φυσικά και νομικά πρόσωπα μπορούν να εξοφλούν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις με ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου που λήγουν μέχρι τον Δεκέμβριο του 2014. Ποια θα είναι η συνέπεια μιας τέτοιας ρύθμισης; Θα υπάρξει μεγάλη ζήτηση γι’ αυτά τα ομόλογα. Η τιμή των ομολόγων θα ανέβει. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα είναι χαρούμενοι. Οι φορολογούμενοι θα εξοφλούν «κουρεμένες» φορολογικές υποχρεώσεις. Θα εξοφλούν υποχρεώσεις 100 ευρώ έχοντας πληρώσει λιγότερα για την αγορά του ομολόγου. Το Δημόσιο με κάθε ομόλογο που εισπράττει θα μειώνει το δημόσιο χρέος. Ολα θα λειτουργούν θαυμάσια, αρκεί να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους οι κ. Παπανδρέου και Βενιζέλος, να περιορίσουν δραστικά τις δαπάνες και να μην χρεοκοπήσουμε.

Το ερώτημα είναι αν, ακόμη και οι κ. Παπανδρέου και Βενιζέλος, πιστεύουν στις δικές τους υποσχέσεις.

[lybe33]

Το αμπέχονο των αγορών
Από το εγχείρημα της αναβάπτισης των Ταγμάτων Ασφαλείας στη χονδροειδή προπαγάνδα εναντίον των φοιτητικών καταλήψεων

Του Πέτρου Στανγκανέλλη

Ο γνωστός εν Ελλάδι καθηγητής του Γέηλ χτύπησε και πάλι. Αυτή τη φορά όχι για να κάνει έναν υπολογισμό πόσο «μας κόστισε» η αντίσταση κατά των γερμανών, ούτε για να αραδιάσει ένα σωρό κοινοτοπίες περί «σύγχρονης επιστημονικής δεοντολογίας», αλλά για να μας αφηγηθεί πώς οι απόφοιτοι –καταληψίες σχολείων και πανεπιστημίων– είναι επιζήμιοι για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας. Στη διαφωτιστική του αυτή προσπάθεια κρίσιμη ήταν η συνέργεια της Σώτης Τριανταφύλλου, καθώς κι ενός επιρρεπούς στο νεοφιλελεύθερο μελόδραμα ανωνύμου, δίχως «αριστερά κονέ» πτυχιούχου, ο οποίος μάλλον αποτελεί λογοτεχνικό εύρημα του κυρίου καθηγητού (για την ύπαρξη της Σώτης δεν αμφιβάλλουμε).

Τι μας λέει με λίγα λόγια; Ότι οι καταλήψεις πανεπιστημίων είναι ελληνική πατέντα, ότι οι επαναστάτες-καταληψίες είναι κάτι τεμπέληδες που θέλουν να πάρουν άκοπα πτυχίο κι ότι στην «τελευταία σοσιαλιστική δημοκρατία της Ευρώπης» (αυτό είναι από προηγούμενο άρθρο του ιδίου, και ταυτόχρονα επίσημη «γραμμή» της «Καθημερινής», του Σκάι, της κυβέρνησης και του ΛΑ.Ο.Σ), οι επαναστάτες-καταληψίες-τεμπέληδες προκόβουν και στήνουν πολιτικές καριέρες («παραδείγματα: Τσίπρας, Παπουτσής»). Το υπόλοιπο άρθρο αποτελείται από μια συρραφή παλιών και πετυχημένων κλισέ επιπέδου συζήτησης σε ταξί ή επιστολής ταξιάρχου εν αποστρατεία στην «Εστία» ή στην πάλαι ποτέ «Μεσημβρινή»: «αμπεχονοφόρος φοιτητής» (λείπει η «αξύριστη μασχάλη»: ίσως μιαν άλλη φορά), «ψωνισμένοι και ημιμαθείς καθηγητές», «πανεπιστήμιο που πατώνει στις διεθνείς κατατάξεις», «ρημαδοπτυχίο/ψευδεπίγραφο πτυχίο», «προοδευτικά ιδεολογήματα»…

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια ακόμα ξεπατικοτούρα παλαιότερων κειμένων του εν λόγω καθηγητή, κάποια από τα οποία ήταν λίγο πιο ευφάνταστα. Ίχνη κόπωσης παρατηρούμε και, αν ήμασταν κριτικοί θεάτρου, θα προσθέταμε ότι «το παίξιμό του έχει γίνει μανιέρα, έχει εξαντληθεί πια, κουράζοντας και το κοινό του». Δεν είναι βέβαια μανιέρα αλλά, συστηματική προσπάθεια διαστρέβλωσης της ιστορίας, προσβολής της νοημοσύνης και κοινής προπαγάνδας.

Αλλά πώς να αντικρούσει κανείς αυτά τα φληναφήματα; Λέγοντας ότι οι φοιτητικές διαμαρτυρίες είναι συνομήλικες της ιστορίας των ευρωπαϊκών πανεπιστημίων; Ότι οι καταλήψεις στα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια είναι συχνότερες από αυτές των αμερικάνικων διότι τα ευρωπαϊκά δεν αποτελούν μετεξέλιξη ιεροδιδασκαλείων προτεσταντικών αιρέσεων, αλλά συνδέονται, ακριβώς, με την προσπάθεια αυτονόμησης (των πρωτο-αστών και των αστών) από τις λογής θρησκευτικές και πολιτικές εξουσίες; Μήπως να πούμε ότι και στις ΗΠΑ, όχι τη μακρινή δεκαετία του 1960, αλλά ακόμα και την τελευταία εικοσαετία, έγιναν και γίνονται καταλήψεις (αλλά μάλλον ο κ. καθηγητής «ακόμα διαβάζει»); Να προσθέσουμε την πληροφορία (που μάλλον δεν διαφεύγει στον εν Ελλάδι κατοικοεδρεύοντα κ. καθηγητή) ότι ουδείς πρωθυπουργός της Ελλάδας μετά το 1974 δεν έλαβε μέρος σε καταλήψεις (άρα δεν «έχτισε την πολιτική του καριέρα» και δεν «κατέστρεψε την ελληνική οικονομία» με την τεχνογνωσία που του προσέφερε το αμαρτωλό του παρελθόν;). Ότι, τέλος, για να κάνει κάποιος καριέρα ως υπουργός, μάλλον θα πρέπει να έχει κάνει «γαργάρα» το παρελθόν του ως καταληψίας (βλέπε: Παπουτσής);

Το 1974, βέβαια, είναι ένα σκόπιμα θεσπισμένο όριο για να μην καταδικαστεί ρητά η συμμετοχή σε μια άλλη φοιτητική κατάληψη «αμπεχονοφόρων» και «τεμπέληδων», αυτή του Πολυτεχνείου το 1973. Μάλλον από εκεί θα ήθελε ο κ. Καθηγητής του Γέηλ (και φίλος της Σώτης) να αρχίσει το άρθρο του περί καταληψιών. Αλλά, προς το παρόν, ίσως δεν τολμά: θα ακουγόταν λίγο «ντερτιλίδικο». Ίσως, πάλι, δεν έχει φτάσει ακόμα εκεί, αφού προσπαθεί ακόμα να ολοκληρώσει το γνωστό του πρότζεκτ: να αμπαλάρει με μια «νέα γλώσσα» τα Τάγματα Ασφαλείας, το Γράμμο και το Βίτσι κ.ο.κ, μια γλώσσα που να ταιριάζει με τον μέσο «εγώ-κοιτάω-τη δουλειά μου» μικροαστό του 21ου αιώνα, στον οποίο συστηματικά απευθύνεται προσπαθώντας να τον διαπλάσει, όχι πια τόσο «εθνοπρεπώς», όσο μέσω της παρουσίασης του «εθνικά ορθού» και του «προστάγματος των αγορών» ως συνωνύμων και αλληλοεπικαλυπτόμενων όρων.

Πηγή

[chris_z]

Και κάτι για να χαλαρώσουμε... Το πρώτο coffee shop στην Ελλάδα , το VillaBafo..

http://www.rethymnoguide.gr/nea/ellada/ ... z1YOFL8yrb

[Reporter]

Ενδιαφέρον κείμενο από ριζοσπάστη για την όξυνση των αντιθέσεων στην ε.ε της κρίσης. Επισημαίνεται τόσο η σημασία των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων μεταξύ Γερμανίας, Γαλλίας και Η.Π.Α, όσο και των ενδοαστικών αντιθέσεων στο εσωτερικό της αστικής τάξης της Γερμανίας.

ΕΕ - Ευρωζώνη: Το πραγματικό δίλημμα για το λαό


ΕΕ - Ευρωζώνη: Το πραγματικό δίλημμα για το λαό

Οι σκληρές διαπραγματεύσεις στη νέα Σύνοδο του Γιούρογκρουπ μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωζώνης με την άμεση συμμετοχή των ΗΠΑ, δεν πρέπει να κρύψουν από τους εργαζόμενους το κύριο: τη στρατηγική συμφωνία στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, με στόχο τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων. Ολα τα συζητούμενα σενάρια για την επόμενη ημέρα στην Ευρωζώνη έχουν σαν σταθερή παράμετρο τη διασφάλιση φθηνότερης εργατικής δύναμης, αύξηση του βαθμού εκμεταλλεύσεων, επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων, των ιδιωτικοποιήσεων, για να διασφαλισθούν νέες διέξοδοι επένδυσης του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους.
Οποιος έχει την παραμικρή αμφιβολία, δεν έχει παρά να παρακολουθήσει την πολιτική που εφαρμόστηκε και εφαρμόζεται σ' όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ και όχι μόνο στην Ελλάδα, την τελευταία δεκαπενταετία.
Οπως και στις δυο προηγούμενες συνόδους, οι διαπραγματεύσεις και οι σχετικές συμβιβαστικές προτάσεις εστιάζουν στον επιμερισμό των βαρών διαχείρισης των υπερχρεωμένων κρατών της Ευρωζώνης ανάμεσα σε κράτη αλλά και τραπεζικούς ομίλους.
Βάση της διαπραγμάτευσης αποτελεί πλέον η γαλλογερμανική πρόταση Μέρκελ - Σαρκοζί της 16ης Αυγούστου, που εστιάζει στη δημιουργία πλαισίου ενιαίας οικονομικής διακυβέρνησης της Ευρωζώνης και στην επιβολή αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής με ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, χωρίς ετήσιο έλλειμμα. Στη σύνοδο του Γιούρογκρουπ επιβεβαιώθηκε ξανά η γερμανική γραμμή που θέτει σαν πρώτο στόχο τη δημοσιονομική σύγκλιση.
Οι άμεσες διαπραγματεύσεις περιορίσθηκαν στη διεύρυνση των δυνατοτήτων του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) σχετικά με τη στήριξη των ευρωπαϊκών τραπεζών αλλά και τους όρους δανειοδότησης κυβερνήσεων με «παροχή ασφάλειας» (εγγυήσεων) στους πιστωτές. Συζητήθηκαν οι όροι παροχής μελλοντικών δανείων του EFSF και η δυνατότητα αύξησης των διαθέσιμων πόρων του.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια προετοιμασία των ισχυρών κρατών και τραπεζικών ομίλων για να αμβλύνουν τις δικές τους αρνητικές συνέπειες, σε κάθε μελλοντικό σενάριο, πχ η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία μιας χώρας. Πριν τη Σύνοδο, η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, Κρ. Λαγκάρντ, είχε ζητήσει την κρατική ενίσχυση της κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών σε ΕΕ και ΗΠΑ τονίζοντας ότι «η παγκόσμια οικονομία έχει εισέλθει σε νέα επικίνδυνη φάση». Στη συνέχεια οι πέντε μεγάλες κεντρικές τράπεζες (ΕΚΤ, FED/ΗΠΑ, Τράπεζα της Αγγλίας, της Ιαπωνίας και της Ελβετίας) ανακοίνωσαν ότι θα στηρίξουν τις ανάγκες ρευστότητας των τραπεζών της Ευρωζώνης.
Για την Ελλάδα ενδιαφέρονται για τη θωράκιση των τραπεζών στις περιπτώσεις ελεγχόμενης χρεοκοπίας, νέας σημαντικής απαξίωσης - «κουρέματος» των κρατικών ομολόγων, προσωρινής διακοπής καταβολής δόσεων δανείου. Το γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» έχει ήδη αποκαλύψει, χωρίς στην ουσία να διαψευστεί, ότι η γερμανική κυβέρνηση επεξεργάζεται δύο σενάρια παρεμβάσεων, ένα με την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ και ένα με την έξοδό της.
Στη Σύνοδο επίσης επιβεβαιώθηκε η δέσμευση της Ελλάδας στην καταβολή εγγυήσεων στους πιστωτές, με αφορμή τις απαιτήσεις της Φινλανδίας, καθώς και για την επιτάχυνση της εφαρμογής του Μεσοπρόθεσμου. Ωστόσο, αυτή η συζήτηση αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου των διεργασιών και των αντιθέσεων ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Φυγόκεντρες δυνάμεις στη λυκοσυμμαχία
Η άτυπη Σύνοδος του Γιούρογκρουπ δεν κατάφερε να αμβλύνει ουσιαστικά την όξυνση των αντιθέσεων στο εσωτερικό της ΕΕ και ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα διεθνώς.
Αντιθέσεις που δεν περιορίζονται στο πρόβλημα της διαχείρισης των υπερχρεωμένων κρατών της Ευρωζώνης. Ασφαλώς υπάρχει η δυσκολία μακροπρόθεσμης συμφωνίας έστω και για τον επιμερισμό των βαρών και της αναγκαίας απαξίωσης κεφαλαίων μεταξύ κρατών - μελών της ΕΕ, τραπεζών, ομίλων. Ιδιαίτερα σ' αυτή τη φάση, που η διαπραγμάτευση δεν αφορά στην ουσία τα μικρά απόλυτα μεγέθη της ελληνικής οικονομίας αλλά τα μεγάλα της Ιταλίας, της Ισπανίας ακόμα και της Γαλλίας.
Ομως οι πολιτικές ηγεσίες της ΕΕ γνωρίζουν ότι η διόγκωση του δημόσιου χρέους αποτελεί μια εκδήλωση των συνεπειών της ανισόμετρης ανάπτυξης και του ανταγωνισμού των κρατών - μελών της ΕΕ που οξύνθηκε στη φάση της κρίσης. Η πραγματική αιτία της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων οφείλεται στην επίδραση των ακόλουθων παραγόντων:
α) Στην επιβράδυνση που ήδη καταγράφεται στις ΗΠΑ και στην Ευρωζώνη και στην πιθανότητα εκδήλωσης νέας συγχρονισμένης κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου σε ΗΠΑ, ΕΕ, Ιαπωνία που περιλαμβάνουν στις προβλέψεις τους ο ΟΟΣΑ, η Παγκ. Τράπεζα, ο αρμόδιος Κοινοτικός επίτροπος και η ενδιάμεση έκθεση της Κομισιόν.
β) Η ένταση της ανισόμετρης ανάπτυξης και η μεταβολή του συσχετισμού δύναμης υπέρ της Γερμανίας στο εσωτερικό της Ευρωζώνης. Η απόκλιση της ανταγωνιστικότητας Γερμανίας - Γαλλίας διευρύνεται, ενώ ισχυροποιούνται ορισμένοι σύμμαχοι της Γερμανίας (Αυστρία, Ολλανδία, Φινλανδία) στην πρώτη οικονομική ταχύτητα της ΕΕ. Το 27% των συνολικών εξαγωγών της ΕΕ προέρχεται από τη Γερμανία, έναντι 12% της Γαλλίας.
γ) Η αυξανόμενη δυσκολία της αστικής διαχείρισης να δρομολογήσει μια ουσιαστική ανάκαμψη και να ανακόψει τη νέα επιβράδυνση της οικονομίας. Τόσο η περιοριστική εκδοχή της αστικής δημοσιονομικής διαχείρισης (με εμβληματικό παράδειγμα τη Γερμανία), όσο και η επεκτατική εκδοχή της κυβέρνησης των ΗΠΑ (με τα μεγάλα πακέτα κρατικών ενισχύσεων στους μονοπωλιακούς ομίλους) αδυνατούν να δρομολογήσουν την αναγκαία απαξίωση μεγάλου μέρους των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων και να διασφαλίσουν νέα πεδία επένδυσης με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους για το κεφάλαιο.
Οι νέοι κλάδοι της οικονομίας, οι... ατμομηχανές της «πράσινης οικονομίας», της «κοινωνικής οικονομίας», της βιοτεχνολογίας δεν αρκούν για να αποτελέσουν ουσιαστική διέξοδο για την καπιταλιστική ανάπτυξη.
Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο οξύνεται η διαπάλη στο εσωτερικό της γερμανικής άρχουσας τάξης. Ισχυροποιείται η τάση που ζητά αναμόρφωση της Ευρωζώνης και κινήσεις εμβάθυνσης των σχέσεων συνεργασίας με τη Ρωσία και την Κίνα. Η αναβάθμιση της σημασίας των ασιατικών αγορών για τις γερμανικές εξαγωγές είναι αναμφισβήτητη. Μέσα στη διετία 2009-2010 οι γερμανικές εξαγωγές στην Κίνα αυξήθηκαν πάνω από 70% και αποτελούν ήδη το 47% των συνολικών εξαγωγών της ΕΕ-27 προς την Κίνα.
Στον αντίποδα βρίσκεται το μέρος της γερμανικής άρχουσας τάξης που αναδεικνύει τη σημασία των ασθενέστερων ευρωπαϊκών χωρών του Μεσογειακού Νότου για τις γερμανικές εξαγωγές εμπορευμάτων και κεφαλαίου, για τη συνοχή της μεγάλης ΕΕ-27, για τη διατήρηση του γαλλογερμανικού άξονα, καθώς και για τον παραδοσιακό ευρωατλαντικό προσανατολισμό (με τις ΗΠΑ βασικό στρατηγικό εταίρο της Γερμανίας). Αξίζει να επισημανθεί ότι μέχρι το 2008 το 27,5% του εμπορικού πλεονάσματος της Γερμανίας προερχόταν από τα υπερχρεωμένα κράτη (PIGS - Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία) της Ευρωζώνης.
Αυτή η πλευρά επιμένει στην υπεροχή του ευρώ έναντι του μάρκου για τη γερμανική ανταγωνιστικότητα καθώς και στη σημασία της μεγάλης αγοράς της ΕΕ για τις γερμανικές εξαγωγές και τη διεθνή διαπραγματευτική δύναμη της Γερμανίας.
Το πεδίο όξυνσης των ενδοαστικών αντιθέσεων για το μέλλον της Ευρωζώνης δεν περιορίζεται μόνο στις επιλογές οικονομικής πολιτικής (ευρωομόλογο, λειτουργία και ρόλος ΕΚΤ κλπ). Επεκτείνεται στην ανταγωνιστικότητα για το μοίρασμα των αγορών και το γεωπολιτικό έλεγχο περιοχών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αποστασιοποίηση της Γερμανίας από ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία στην αρχική ψηφοφορία του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την επέμβαση στη Λιβύη, που συνέπλευσε με την Κίνα και τη Ρωσία. Επίσης η εγκατάλειψη από τη Γερμανία του προγράμματος πυρηνικής ενέργειας, που οδηγεί αντικειμενικά σε αύξηση της ενεργειακής εξάρτησης από τη Ρωσία.
Εκφράσεις της όξυνσης της διαπάλης ήταν οι προσφυγές ακαδημαϊκών στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας με τη στήριξη και του τέως προέδρου του Συνδέσμου Βιομηχάνων της Γερμανίας (BDI) Χένκελ, που ζητούσαν να κριθεί ως αντισυνταγματική η συμμετοχή της Γερμανίας στα πακέτα δανειοδότησης προς την Ελλάδα και στον προσωρινό μηχανισμό στήριξης, οι εκθέσεις της κεντρικής τράπεζας (Μπούντενσμπανκ) που θεωρούν ότι ο συμβιβασμός της 21ης Ιούλη οδηγεί σε «κοινοτικοποίηση των κινδύνων» των υπερχρεωμένων κρατών σε βάρος της γερμανικής οικονομίας, καθώς και η παραίτηση του επικεφαλής οικονομολόγου της ΕΚΤ Γιούργκεν Σταρκ. Κορυφαία η δήλωση του αντικαγκελάριου της Γερμανίας Φίλιπ Ρέσλερ «να σταματήσει να αποτελεί ταμπού μια χρεοκοπία της Ελλάδας»...
Στον αντίποδα, υπήρξε η σφοδρή κριτική των πρώην καγκελαρίων Κολ και Σμιτ προς τη γερμανική κυβέρνηση για κλονισμό των ευρωατλαντικών σχέσεων και ασαφή και άτολμη πολιτική για τη διατήρηση της Ευρωζώνης. Επίσης οι δηλώσεις του επικεφαλής του γερμανικού Συνδέσμου Εξαγωγέων (BGA) και της ηγεσίας της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας υπέρ του ευρωομόλογου. Σε επιστημονικό επίπεδο καταγράφηκε αντιπαράθεση μεταξύ του γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (IFO) και του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Οικονομίας του Βερολίνου για το κατά πόσο επιβαρύνει το κόστος δανεισμού της Γερμανίας το ευρωομόλογο.
Σ' αυτό το πλαίσιο η κυβέρνηση της Μέρκελ επιχειρεί να συμβιβάσει τις ενδοαστικές αντιθέσεις της Γερμανίας προβάλλοντας στα υπόλοιπα κράτη - μέλη το δίλημμα: «πιο αυστηρή εναρμόνιση της οικονομικής πολιτικής ή στενότερη ζώνη του ευρώ». Ωστόσο, η γραμμή της δεν στοχεύει στην αποπομπή υπερχρεωμένων κρατών από την ΕΕ. Σ' αυτήν την πορεία στηρίζεται από την Ολλανδία, την Αυστρία, την Φινλανδία. Φυσικά και αυτά τα κράτη έχουν τις ιδιαίτερες στοχεύσεις τους, όπως φάνηκε με την σκληρή διαπραγματευτική στάση της Φινλανδίας στο ζήτημα των εγγυήσεων για το πρόγραμμα δανεισμού της Ελλάδας.
Στο οικονομικό επίπεδο η γαλλική κυβέρνηση συμπλέει με τη γερμανική, με προτεραιότητα να αποφύγει μια ριζική συρρίκνωση της Ευρωζώνης, όπου πλέον ο συσχετισμός γι' αυτήν θα είναι ακόμα πιο αρνητικός. Αυτή η γραμμή εκφράζεται σταθερά από το συμβιβασμό της Ντοβίλ, τον Οκτώβρη του 2010, μέχρι το κοινό πλαίσιο Μέρκελ - Σαρκοζί στις 16/8/2011, που περιλαμβάνει ενιαίο φορολογικό καθεστώς για τις γερμανικές και τις γαλλικές επιχειρήσεις.
Οι γαλλικοί τραπεζικοί όμιλοι είναι εκτεθειμένοι στο ιταλικό και το ισπανικό δημόσιο χρέος (κατέχουν το 15% των ιταλικών ομολόγων). Σε συνδυασμό με την επιβράδυνση της οικονομίας, η Γαλλία είναι πολύ πιθανό να γνωρίσει, όπως οι ΗΠΑ, υποβάθμιση στην πιστοληπτική της αξιολόγηση από τους γνωστούς οίκους.
Η αμερικανική κυβέρνηση ασκεί πιέσεις στη γερμανική σχετικά με την περιοριστική πολιτική της και τη μειωμένη ανάληψη βαρών από τη Γερμανία για τη διάσωση της Ευρωζώνης. Πιέσεις που εκφράστηκαν τόσο στη Σύνοδο του Γιούρογκρουπ (αντιπαράθεση των υπουργών Γκάιτνερ και Σόιμπλε) όσο και στην πρόσφατη Σύνοδο των «G7» στη Μασσαλία. Οι ΗΠΑ ανησυχούν για το ενδεχόμενο στενότερης προσέγγισης Γερμανίας - Ρωσίας - Κίνας, για την πιθανότητα εκδήλωσης νέας κρίσης στο βασικό εμπορικό εταίρο τους, την ΕΕ, και για τις επιπτώσεις στον ανταγωνισμό ευρώ - δολαρίου σαν διεθνών αποθεματικών νομισμάτων. Ωστόσο, την ίδια ώρα οι Ρεπουμπλικάνοι ασκούν αντίστροφη κριτική στην επεκτατική πολιτική της αμερικανικής κυβέρνησης, με αιχμές τη μεταρρύθμιση του συστήματος Υγείας, την αναποτελεσματικότητα του κρατικού πακέτου στήριξης των αμερικανικών ομίλων, ύψους 800 δισ. δολ., τη διόγκωση του αμερικανικού δημόσιου χρέους...
Η Κίνα και η Ρωσία ανακοινώνουν τη δυνατότητά τους τόσο για την αγορά κρατικών ομολόγων των υπερχρεωμένων κρατών-μελών της Ευρωζώνης όσο και για άμεσες επενδύσεις σε στρατηγικούς τομείς αυτών των χωρών. Οι κυβερνητικές επαφές Κίνας - Ιταλίας και Κύπρου - Ρωσίας αποτελούν τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Ταυτόχρονα, συνολικά οι BRICS και ιδιαίτερα η Ινδία και η Βραζιλία ασκούν κριτική μέσα στο εκτελεστικό συμβούλιο του ΔΝΤ για την ανεπάρκεια της γερμανικής πολιτικής των προγραμμάτων δανειοδότησης. Αντίστοιχη κριτική προς τις διαχειριστικές αδυναμίες των ΗΠΑ και της Γερμανίας ασκείται και με δηλώσεις της ρωσικής και της κινεζικής κυβέρνησης. Πρόκειται για ενδείξεις της μεταβολής του συσχετισμού δύναμης στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Συμπερασματικά ο συμβιβασμός στο εσωτερικό της Ευρωζώνης παραμένει προσωρινός και εύθραυστος. Το γερμανικό σχέδιο αναμόρφωσης της Ευρωζώνης πέρα από τον αντιλαϊκό του χαρακτήρα δεν μπορεί να ματαιώσει την εκδήλωση νέας κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου και την ένταση της ανισόμετρης ανάπτυξης στην ΕΕ. Η έκβαση της διαπάλης στο εσωτερικό της γερμανικής άρχουσας τάξης θα είναι καθοριστική για τη μεταβολή των συσχετισμών στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα
Προσοχή στη στιγμή
Η ελληνική άρχουσα τάξη έχει κάθε λόγο να αγωνιά από τους κλονισμούς και την όξυνση των αντιθέσεων στην ιμπεριαλιστική συμμαχία της ΕΕ, η οποία αποτελεί βασικό στήριγμά της. Εχει κάθε λόγο να ανησυχεί μπροστά στην αυξανόμενη δυσκολία της να διαχειριστεί την κρίση και την υπερχρέωση του κράτους της.
Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν κανένα λόγο να εγκλωβιστούν στα διλήμματά της. Οποιο αστικό σενάριο και αν δρομολογηθεί τελικά (ελεγχόμενη χρεοκοπία με νέο «κούρεμα» των κρατικών ομολόγων, διακοπή του προγράμματος δανεισμού και ώθηση της Ελλάδας σε έξοδο από την Ευρωζώνη κλπ) θα έχει την ίδια αντιλαϊκή κατεύθυνση, η οποία οδηγεί τη λαϊκή οικογένεια στη χρεοκοπία. Η συνεχής κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, που οδηγεί σε ραγδαία επιδείνωση, σε σχετική και απόλυτη εξαθλίωση μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους, είναι στοιχείο όλων των παραλλαγών του αστικού σχεδιασμού για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων. Οι εργαζόμενοι πρέπει να αντιληφθούν τη συγκυρία, σαν ιστορική ευκαιρία για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης. Τώρα που χάνει τη λάμψη του ο μύθος της κοινοτικής αλληλεγγύης και αποκαλύπτεται ο αντιδραστικός χαρακτήρας της ΕΕ σαν ιμπεριαλιστικής συμμαχίας. Τώρα που φαίνεται πιο καθαρά ο αντιλαϊκός χαρακτήρας και το αδιέξοδο της αστικής διαχείρισης. Τώρα είναι η ώρα να προβάλλουμε τις αντικειμενικές δυνατότητες που υπάρχουν για να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες και να απελευθερωθούν οι αναξιοποίητες δυνατότητες της Ελλάδας.
Τώρα μπορούμε από καλύτερες θέσεις να αναδείξουμε την αναγκαιότητα της «αποδέσμευσης από την ΕΕ και διαγραφής του χρέους με λαϊκή εξουσία», καθώς και τη δυνατότητα αξιοποίησης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων από το λαϊκό κίνημα.

Του Μάκη ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ*
* Ο Μάκης Παπαδόπουλος είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας