Ειδήσεις & Κείμενα

[airetikos]

Βάλτε ένα γκοοολ να γίνει της.....


Ο Μάνος Αντώναρος γράφει για τους πολιτικούς σαν να είναι ποδοσφαιρική ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό, με άθλια πορεία επί χρόνια και χάνει εντός έδρας από την Ανεργία FC με 1-0!

Mερικοί (σημαντικοί Μερικοί) δεν έχουν καταλάβει (να τους χ...ω τη σημαντικότητα) ότι οι άνθρωποι που είναι μαζεμένοι έξω από τη Βουλή στο Σύνταγμα, δεν έχουν μαζευτεί εκεί για να κάψουν, να λεηλατήσουν, σκάψουν ή γκρεμίσουν.

Είναι μαζεμένοι εκεί για να χειροκροτήσουν.

Να χειροκροτήσουν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους... τους πολιτικούς.

Όχι, δεν έχω πιει τίποτα.

Τίποτε απολύτως παρά μόνο αναψυκτικό με ανθρακικό.

Βασικά διεκδικούν την ελπίδα.

Και η ελπίδα είναι ΚΛΕΙΣΜΕΝΗ μέσα στη Βουλή.

Είναι ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΗ μέσα στη Βουλή.

Οι Αγανακτισμένοι περιμένουν τους πολιτικούς να βγουν στο μπαλκόνι της Βουλής, κάτω από τη σημαία και να τους δώσουν την ελπίδα. Μια φράση τριών λέξεων αρκεί:

Είμαστε μαζί σας!

Είναι απαράδεκτο οι εκλεγμένοι από τον λαό να έχουν ξεχάσει ένα από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά του λαού που τους εξέλεξε.

Το φι-λό-τι-μο!

Αντ’ αυτού οι βουλευτές και πολλοί μεγαλοδημοσιογράφοι διαμαρτύρονται. Χθες το βράδυ μερικοί μόνο από τους αγανακτισμένους τους ψιλομούτζωσαν, τους έριξαν κάνα δυο μπουκάλια νερό και έχωσαν ελάχιστα χαστουκάκια (σχεδόν χαϊδευτικά) στα παρμπρίζ των λιμουζίνων.

Επίθεση εναντίον της Βουλής.

Επίθεση εναντίον του Κοινοβουλευτισμού.

Επίθεση εναντίον της Δημοκρατίας.

Το άκουσα τόσες φορές που για μια στιγμή σκέφτηκα μήπως τελικά με πειράζει το ανθρακικό στα αναψυκτικά.

Συγγνώμη, αλλά για συγκέντρωση αγανακτισμένων μιλάμε.

Α-γα-να-κτι-σμέ-νων. Δεν πρόκειται για συγκέντρωση ευχαριστημένων.

Πόσο βλάκας πρέπει να ’σαι για να μην ξέρεις πώς αντιδρά ένας αγανακτισμένος.

Εκτός...

Εκτός...

Εκτός κι αν το έχεις ξεχάσει.

Εκτός κι αν οι βουλευτές-πολιτικοί-μεγαλοδημοσιογράφοι μάς έχουν ξεχάσει (ή δεν έχουν υπάρξει ποτέ) οι ίδιοι αγανακτισμένοι με όλα όσα συμβαίνουν στο περιβάλλον και στη συντεχνία τους.

Μήπως είναι σαν τους νεόπλουτους που έχουν ξεχάσει (διαγράψει από τη μνήμη τους) πώς είναι να ’σαι φτωχός.

Ο αγανακτισμένος δεν είναι απλώς θυμωμένος.

Είναι εκείνος που ενώ έχει κάνει υπομονή, ενώ έχει κάνει τα στραβά μάτια στην υποτίμηση της νοημοσύνης του, ενώ δεν έχουν τηρηθεί όσα του έχουν υποσχεθεί, έχει χωρέσει (ζμπρώξει) στο στομάχι του πολύ περισσότερα από όσα χωράει. Είναι αυτός που στο μέτωπό του γράφει με φωτεινά γράμματα: «Ως εδώ και μη παρέκει!» Είναι εκείνος που μόλις έχει σηκωθεί από τον καναπέ του και βρίσκεται στη φάση που (ακόμα) τεντώνεται. (Ότ)αν μαζευτούν 500.000 αγανακτισμένοι τότε θα σημαίνει ότι έχει σηκωθεί, έχει ντυθεί και βαδίζει για να ενωθεί με τους υπόλοιπους.

Η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει, λένε πολιτικοί και μεγαλοδημοσιογράφοι.

Συμφωνώ και προσυπογράφω.

Αυτό όμως που δεν υποψιάζονται (δεν το βλέπουν ούτε στους χειρότερους εφιάλτες τους) είναι ότι αυτή η αλλαγή της Ελλάδας δεν τους προβλέπει.

Όλοι αυτοί είχαν την ευκαιρία τους να αλλάξουν την Ελλάδα.

Και το πέτυχαν 100%.

Την άλλαξαν προς το χειρότερο. Το χείριστο.

Δεν υπάρχει περίπτωση να ’χουν κι άλλη ευκαιρία. Δεν είχαν μία, είχαν χίλιες. Όχι όμως 1.001.

Και αυτοί που σήμερα κόπτονται υπέρ της φωνής του λαού, έχουν ξεχάσει ότι μόλις πριν από μερικά χρόνια, όταν η μόδα στα δελτία ήταν το life style, ήταν βασικοί υποστηρικτές του. Ξεχνούν ότι έκαναν την ενημέρωση σαν τα μούτρα τους· και λυπάμαι που τους το λέω, αλλά παρ’ όλα τα lifting, τον δυνατό φωτισμό και το μακιγιάζ, τα μούτρα τους είναι εντελώς χάλια.

Ξέχασαν ότι μέχρι προχθές χαμογελούσαν με τους πολιτικούς στα παράθυρα με inside jokes (πολιτικοδημοσιογραφικά αστειάκια του κώλου). Έχουν ξεχάσει ότι γελούσαν μποστά στα μούτρα ενός οργισμένου λαού που είχε παγώσει επειδή του ’ρθε ο ουρανός σφοντύλι.

Έχουν ξεχάσει ότι παρέδωσαν τη μουσική, την υποκριτική, την αισθητική κ.λπ. στα χέρια της Ρούλας Κορομηλά και των επιγόνων της.

Ο κ. Πάγκαλος δηλώνει εξόχως (!!!) αγανακτισμένος που του την πέφτουν οι πολίτες και που οι βουλευτές φεύγουν σαν κλέφτες από τα σκοτεινά μονοπάτια του Εθνικού Κήπου. Ακόμα και αυτοί (χαχαχαχαχαχαχαχα) που δεν είναι αναγνωρίσιμοι, γιατί απλούστατα δεν τους έχουμε δει ποτέ.

Λες και η Εξοχότης της αγανάκτησης του αντιπροέδρου της Βουλής μπορεί να συγκριθεί με την αγανάκτηση του παππού που δεν έχει να πάρει μια καραμελίτσα στο εγγονάκι του ή του νεαρού επιστήμονα που δεν μπορεί να κλείσει το μάτι τα βράδια λόγω του άγχους που του προκαλεί ο λογαριασμός της ΔΕΗ, γιατί δεν έχει να τον πληρώσει.

Ε, λοιπόν επιστρέφω στον πρόλογό μου:

Ο κόσμος είναι συγκεντρωμένος εδώ και οκτώ μέρες έξω από τη Βουλή (δυστυχώς το αθηνοκεντρικό κράτος δεν αφήνει να φωτιστούν κι άλλες συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα) για να χειροκροτήσει την ελπίδα.

Περιμένουν να ανοίξουν τα μονίμως κλειστά παντζούρια της κεντρικής μπαλκονόπορτας της Βουλής και κάποιοι από τους 300 (ή όλοι) να φωνάξουν:

Είμαστε μαζί σας!

Και επειδή μερικοί μπορεί να το παρεξηγήσουν, ας επιστρέψω –όπως οφείλω– στον αθλητικό χαρακτήρα του gazzetta.

Aς πούμε ότι οι πολιτικοί είναι μια ποδοσφαιρική ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό. Η πορεία της όμως είναι άθλια επί χρόνια. Οι οπαδοί γεμίζουν το γήπεδο. Εντός έδρας. Η ομάδα παίζει εντελώς χάλια και έχει να πάρει πρωτάθλημα πολύ καιρό (αν σας θυμίζει τον Παναθηναϊκό –την ομάδα μου– δεν έχω αντίρρηση να το υποθέσετε αυθαίρετα). Οι οπαδοί φωνάζουν, μουντζώνουν, βρίζουν, απειλούν. Οι παίκτες, οι προπονητές και η διοίκηση δεν μπορούν να αντιληφθούν το γιατί. Η αντίπαλη ομάδα (ας την ονομάσουμε Ανεργία FC) προηγείται 1-0. Οι οπαδοί είναι έτοιμοι να κάψουν το γήπεδο. Ο προπονητής κοιμάται στον πάγκο, ο ιδιοκτητής δεν χολοσκάει δα και τόσο, και οι παίκτες κλοτσάνε βαριεστημένα.

Ξαφνικά κάτι γίνεται κι η ομάδα ισοφαρίζει.

Μένουν ακόμα πέντε λεπτά.

Για πείτε μου εσείς που έχετε εμπειρία από γήπεδα. Τι κάνουν οι οπαδοί; Συνεχίζουν να βρίζουν και να απειλούν ή ξαφνικά αρχίζουν όλοι μαζί να τραγουδούν: «Βάλτε ένα γκοοοοοολ να γίνει της πουτάααανααααας!»

Είμαστε λαός που ένα χαμόγελο, ένα μικρό χάδι, μια νότα αισιοδοξίας μπορεί από τη μια στιγμή στην άλλη να μας αλλάξει την απαισιοδοξία και τον θυμό σε αισιοδοξία και φιλικότητα.

Ξεχνάμε εύκολα· και αυτό δεν είναι πάντα και απαραίτητα κακό.

Ξέρετε γιατί έχουμε βία στα γήπεδα;

Επειδή δεν έχουμε ποδόσφαιρο.

Ξέρετε γιατί έχουμε αγανακτισμένους στο Σύνταγμα;

Επειδή δεν έχουμε ελπίδα.

Μανος Αντώναρος

http://www.gazzetta.gr/article/item/198 ... -ginei-tes

[airetikos]

Δηλητηρίασαν την καθηγήτρια για το τεστ!

Ο δραστικός τρόπος των μαθητών για να αποφύγουν το τεστ!


Όλοι θυμούνται πως αισθάνονταν όταν επρόκειτο να γράψουν τεστ σε κάποιο μάθημα που δεν τα πήγαιναν και πολύ καλά. Οι μαθητές ενός σχολείου στην Μπολόνια της Ιταλίας απ' ό,τι φαίνεται είχαν πρόβλημα με τη Χημεία και για να γλιτώσουν το επικείμενο διαγώνισμα αποφάσισαν να προχωρήσουν σε δραστικές κινήσεις!

Έτσι, έριξαν στο νερό της καθηγήτριάς τους διάφορα χημικά, δημιουργώντας ένα άχρωμο και άοσμο υγρό, το οποίο όμως αποδείχθηκε εξαιρετικά τοξικό (τελικά κάτι ήξεραν από χημεία!).

Όταν η καθηγήτρια ήπιε από το νερό, άρχισε να έχει σπασμούς και μεταφέρθηκε γρήγορα στο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί της έκαναν πλύση στομάχου.

Τα παιδιά αποβλήθηκαν από το σχολείο, ενώ η καθηγήτρια προχώρησε σε μήνυση εναντίον τους.
http://www.aek365.gr/a-124074/dhlhthria ... o-test.htm

[airetikos]

Η Ελλάδα έχει πέσει θύμα οικονομικών δολοφόνων»


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον ΝΙΚΟ ΚΑΤΖΗΛΑΚΗ στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Υπήρξε «οικονομικός δολοφόνος». Προσέγγιζε αρχηγούς κρατών που ήθελαν να εφαρμόσουν κοινωνικές πολιτικές, χρησιμοποιώντας τον πλούτο των χωρών τους προς όφελος των πολιτών. Θέλοντας να ακυρώσει τις προθέσεις τους, προς όφελος των αμερικανικών τραπεζικών οργάνων και των πολυεθνικών εταιρειών, της «εταιρειοκρατίας», όπως τη χαρακτηρίζει, είτε τους δωροδοκούσε είτε τους προειδοποιούσε για συνέπειες.

Μεταμελημένος και αναστατωμένος από την εχθρότητα μεγάλου μέρους της παγκόσμιας κοινότητας κατά των ΗΠΑ, όπως δηλώνει, τα τελευταία χρόνια αποφάσισε να μιλήσει δημόσια για τον μηχανισμό τον οποίο υπηρέτησε.

Ο Τζον Πέρκινς, στη συνέντευξη που ακολουθεί, δηλώνει πως «δεν υπάρχει αμφιβολία» ότι η Ελλάδα έχει πέσει θύμα των «οικονομικών δολοφόνων», με απώτερο στόχο «τη θέσπιση ενός παγκόσμιου κεντρικού τραπεζικού συστήματος» και ενός «παγκόσμιου νομίσματος». Κατά τον Πέρκινς, η επίθεση στη Λιβύη έχει τους ίδιους στόχους μιας και «τα άτομα που υποστηρίζουμε στη Λιβύη, υποσχέθηκαν να δημιουργήσουν μια Κεντρική Τράπεζα που θα συνεργαστεί με τις κεντρικές τράπεζες των ΗΠΑ και της Ε.Ε. διατηρώντας το δολάριο ως νόμισμα συναλλαγής πετρελαίου».

* Κύριε Πέρκινς, έχει η περίπτωση της Ελλάδας ομοιότητες με τη δράση των οικονομικών δολοφόνων;

**Η Ελλάδα χτυπήθηκε από οικονομικούς δολοφόνους, δεν υπάρχει αμφιβολία. Ξεκίνησε με την Ισλανδία πριν από δύο χρόνια και έφτασε σε εσάς, στην Ιρλανδία και άλλες χώρες. Εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση της Ελλάδας, τέθηκε σε μια κατάσταση με υπέρογκο χρέος και η οικονομία της βρίσκεται σε τέλμα. Η όλη συζήτηση γίνεται για την επαναχρηματοδότηση του χρέους.

Η Ελλάδα θα παραιτηθεί

Η πρόθεση για επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους θα συνοδευτεί από παραίτηση της Ελλάδας σε πολλούς τομείς. Είναι μια συνηθισμένη τεχνική των οικονομικών δολοφόνων ώστε να φέρουν μια χώρα στα χέρια της «εταιρειοκρατίας».

Δεν έχω αμφιβολία ότι θα υπήρξαν παρασκηνιακές προσπάθειες να επιτευχθούν συμφωνίες μεταξύ Ελλήνων πολιτικών, επιχειρηματιών και της τραπεζικής κοινότητας, δοσοληψίες ή και απειλές. Και όπως είδαμε με την υπόθεση Στρος-Καν, στείλανε ένα πολύ ισχυρό μήνυμα στην Ελλάδα, την Ισλανδία, την Ιρλανδία και σε όσους ηγέτες σκέφτονται να σταθούν απέναντι στην «εταιρειοκρατία».

**Δεν είναι ξεκάθαρο σε πολύ κόσμο το πώς λειτουργεί αυτός ο μηχανισμός. Θεωρητικά έχουμε ένα δυτικό πολιτικό και τραπεζικό σύστημα, αλλά και διάφορα φόρα όπου οι ηγέτες αυτού συνευρίσκονται συζητώντας. Είναι αυτή μία ενδοδυτική ή ενδοτραπεζική υπόγεια σύγκρουση ή κάτι άλλο;

* Ο κόσμος αλλάζει πολύ γρήγορα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ΗΠΑ χάνουν τη δύναμή τους. Η δύναμη όλο και περισσότερο υπεισέρχεται στις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες. Για να διατηρήσουν τη δύναμή τους, είτε στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ, τη Μ. Ανατολή ή την Κίνα, βασίζονται σε ένα παγκόσμιο κεντρικό τραπεζικό σύστημα και ένα σταθερό νόμισμα που θα χρησιμοποιείται παγκοσμίως, ώστε να το πετύχουν.

Την ίδια στιγμή, υπάρχει τρομερή πίεση για αλλαγή. Στη Λατ. Αμερική, την τελευταία δεκαετία έχουν εκλεγεί 10 πρόεδροι που σε διαφορετικούς βαθμούς αντιστέκονται στην «εταιρειοκρατία», και σε χώρες όπου στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου ελέγχονταν από στυγνούς δικτάτορες, βοηθούμενοι από τη CIA. Επίσης, η Μ. Ανατολή εκρήγνυται και η Κίνα δυναμώνει.

Οπότε υπάρχει μεγάλη αντίσταση παγκοσμίως. Και λόγω αυτού, το status quo, το κατεστημένο, πεισμώνει, στυλώνει τα πόδια του. Οπότε αυτή τη στιγμή η «εταιρειοκρατία» κάνει τα πάντα να υπονομεύσει οποιαδήποτε χώρα θα μπορούσε να την απειλήσει και συγχρόνως να θεσπίσει ένα παγκόσμιο νόμισμα, το δολάριο, σίγουρα βλέπουμε μια αποδυνάμωση του ευρώ ως αποτέλεσμα, και επίσης να θεσπίσει ένα παγκόσμιο κεντρικό τραπεζικό σύστημα.

* Οπότε θα λέγατε ότι αυτή η εξέλιξη αποτελεί τα πρώτα δείγματα ενός είδους φασισμού;

* Είναι ένας όρος, αλλά ο κίνδυνος εδώ είναι ότι συνδέουμε τον φασισμό με τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι. Στις ΗΠΑ έχουμε μια δυσκολία στη χρήση του όρου κομμουνισμός ή σοσιαλισμός επειδή είναι συνδεδεμένος με τον Στάλιν. Η Ευρώπη δεν έχει την ίδια παράδοση. Αλλά σίγουρα οι πολυεθνικές κυβερνούν. Δεν είναι απλώς μια συνεργασία κυβερνήσεων και εταιρειών.

Σήμερα οι πολυεθνικές εταιρείες ελέγχουν τον κόσμο. Λίγο παλαιότερα, θρησκευτικές οργανώσεις είχαν αυτή τη δύναμη, αργότερα τη σκυτάλη πήραν κυβερνήσεις, και κάποιες ήταν φασιστικές, κάποιες δημοκρατικές, άλλες δικτατορικές, οι οποίες ανταγωνίζονταν για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και τις αγορές. Αλλά σήμερα, οι κυβερνήσεις αντικαταστάθηκαν από τις εταιρείες, οι οποίες εξαγοράζουν τους πολιτικούς. Κανείς δεν μπορεί να εκλεγεί σε σημαντικό πολιτικό πόστο στις ΗΠΑ χωρίς τη χρηματοδότησή τους. Ελέγχουν τα κυρίαρχα ΜΜΕ, και στην πραγματικότητα παίρνουν τις αποφάσεις. Εάν κάποιος τους στέκεται εμπόδιο, τον καταστρέφουν με διάφορους τρόπους.

**Παραφράζοντας, λοιπόν, λέτε ότι έχουμε μια παρακμή της Δημοκρατίας.

* Υπάρχει μια τέτοια προσπάθεια. Από την άλλη, η Δημοκρατία δυναμώνει στη Λατ. Αμερική και κατά τη γνώμη μου υπάρχει αυτή τη στιγμή μια λαϊκή προσπάθεια εκδημοκρατισμού στη Μ. Ανατολή, η οποία βρίσκει μεγάλες αντιστάσεις. Ακόμη και στις ΗΠΑ βλέπουμε κόσμο να αντιδρά στις οικονομικές αλλαγές και κινήματα που προσπαθούν να επαναθεσπίσουν τη Δημοκρατία. Η «εταιρειοκρατία», λοιπόν, έχει μεγάλες δυσκολίες να διατηρήσει τη δύναμή της ή να αποκτήσει περισσότερη. Υπάρχουν λοιπόν πολλά κινήματα και αντικινήματα παγκοσμίως.

Κάντε ό,τι το Εκουαδόρ

* Υπάρχει συζήτηση στην Ελλάδα για τη σύσταση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου ώστε να ελεγχθεί πόσο από το χρέος είναι απεχθές, στα πρότυπα αυτού που θέσπισε ο Ραφαέλ Κορέα στο Εκουαδόρ. Ποια είναι η γνώμη σας;

* Συμφωνώ απολύτως με τη θέσπιση αυτού. Και βλέπουμε την Ισλανδία να αντιστέκεται σθεναρά, η οποία έπειτα από δημοψήφισμα αρνήθηκε να πληρώσει το χρέος της. Ο Ραφαέλ Κορέα, τον οποίο σέβομαι πολύ ως ηγέτη, είναι μεγάλο πρόβλημα για τις ΗΠΑ διότι είναι καπιταλιστής, έχει διδακτορικό οικονομίας από αμερικανικό πανεπιστήμιο, είναι πολύ δύσκολο για μας να τον αποκαλέσουμε κομμουνιστή.

Το χρέος του Ισημερινού δημιουργήθηκε από υποστηριζόμενους από τη CIA δικτάτορες τη δεκαετία του '70. Το χρέος είναι του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, των δικτατόρων, αλλά όχι του λαού του Ισημερινού. Οπότε ο Κορέα αντιστέκεται σθεναρά, και φυσικά πριν από έναν χρόνο η CIA προσπάθησε να τον ανατρέψει ανεπιτυχώς.

Το ίδιο έγινε στην Ονδούρα με τον πρόεδρο Σελάγια, ο οποίος προσπάθησε να κάνει κάτι παρόμοιο, αλλά ανατράπηκε. Οι λαοί πρέπει να στηρίξουν ηγέτες που θα αντισταθούν και που θα αναπτύξουν συμμαχίες με χώρες που βρίσκονται σε παρόμοια προβλήματα. Εάν η Ελλάδα ενεργήσει μόνη, θα αντιμετωπίσει μεγάλες δυσκολίες. Αλλά εάν συμμαχήσει με την Ιρλανδία, την Ισλανδία, τη Βενεζουέλα, το Εκουαδόρ, την Αργεντινή, χώρες της Λατ. Αμερικής και της Αφρικής, θα ενισχύσει τη θέση της.

* Πώς κρίνετε την υπόθεση της σύλληψης του Ντομινίκ Στρος-Καν;

* Δεν έχω εσωτερική πληροφόρηση, αλλά γνωρίζω ότι η ζωή του καταστράφηκε. Πιθανότατα δεν θα μπορέσει να κατέβει στις προσεχείς γαλλικές προεδρικές εκλογές. Δεν ξέρουμε την αλήθεια για το κατά πόσον είναι ένοχος ή όχι, δεν έγινε δίκη. Γνωρίζω όμως ότι καταδεικνύει πόσο εύκολο είναι να καταστρέψεις έναν δημόσιο αξιωματούχο. Οπως έχω γράψει στα βιβλία μου, άτομα όπως ο πρόεδρος των ΗΠΑ, αλλά και όλοι οι σημαντικοί πολιτικοί ανά τον κόσμο, είναι εξαιρετικά ευάλωτοι.

Με σφαίρα ή με... Μόνικα

Παλαιότερα, τον καιρό του Τζον Κένεντι για παράδειγμα, έπρεπε να πυροβολήσεις έναν πρόεδρο για να τον δολοφονήσεις. Ολοι ήξεραν ότι ο Κένεντι είχε εξωσυζυγικές ερωτικές σχέσεις, αλλά ήταν αποδεκτό, οπότε έπρεπε να τον ρίξουν με μια σφαίρα. Ξεκινώντας όμως με τον Κλίντον, και τη σχέση του με τη Μόνικα Λεβίνσκι, άρχισαν οι δολοφονίες «προσωπικότητας». Και τώρα με τον επικεφαλής του ΔΝΤ, βλέπουμε ότι ένα άτομο μπορεί να καταστραφεί ολοκληρωτικά απλώς λόγω μιας κατηγορίας. Δεν ξέρουμε αν αυτή η κατηγορία είναι αληθινή ή όχι, αλλά δεν έχει σημασία αυτή τη στιγμή μιας και η πολιτική του καριέρα καταστράφηκε ανεξαρτήτως αλήθειας.

* Εικάζεται ότι η υπόθεση έχει να κάνει με τον «ανταγωνισμό» δολαρίου-ευρώ και ότι ο Στρος-Καν είναι υποστηρικτής του ευρωπαϊκού νομίσματος. Εχει βάση η εικασία κατά τη γνώμη σας;

* Σίγουρα μπορεί να συμβαίνει αυτό. Οι ΗΠΑ είναι εξαιρετικά προστατευτικές με το δολάριο, πιστεύω ότι είναι ο βασικός λόγος που κάνουμε πόλεμο στη Λιβύη. Ο Καντάφι προσπαθούσε να πείσει τις αφρικανικές χώρες να ιδρύσουν ένα παναφρικανικό νόμισμα, το «χρυσό δηνάριο», και να πουλάει πετρέλαιο σε αυτό το νόμισμα αντί του δολαρίου, όπως κάναμε πόλεμο στον Σαντάμ ο οποίος ήθελε να πουλάει το πετρέλαιο σε άλλο νόμισμα. Είναι απόλυτα πιθανό.

Δεν έχω εσωτερική πληροφόρηση, αλλά λέω ότι τα άτομα που υποστηρίζουμε στη Λιβύη υποσχέθηκαν να δημιουργήσουν μια Κεντρική Τράπεζα που θα συνεργαστεί με τις κεντρικές τράπεζες των ΗΠΑ και της Ε.Ε. διατηρώντας το δολάριο ως νόμισμα συναλλαγής πετρελαίου. Και φαίνεται ότι οι αποκαλούμενοι αντάρτες εργάζονται για να προστατέψουν τα συμφέροντα της «εταιρειοκρατίας», τα οποία απειλούσε ο Καντάφι.

Είναι δύσκολο να συμπαθήσεις τον επικεφαλής του ΔΝΤ, το οποίο είναι ένα εργαλείο των οικονομικών δολοφόνων. Οπότε δεν συμπάσχω με τον Στρος-Καν ως πρόεδρο του ΔΝΤ. Αλλά το ανησυχητικό είναι ότι δεν καταστρέφεις κάποιον πολιτικά απλώς με μια κατηγορία χωρίς να έχει αποδειχτεί τίποτε.
Οι επιπλοκές όμως από την αδυναμία ενός προσώπου σε θέση ισχύος είναι πολύ επικίνδυνες διότι σημαίνει ότι όποιος βρίσκεται σε παρόμοιες θέσεις εξουσίας πρέπει να έχει υπ' όψιν του ότι εάν ενοχλήσει την «εταιρειοκρατία», μπαίνει σε κίνδυνο.
http://www.epikoinonia-arg.gr/index.php ... &Itemid=60

[paktomenos]

"Απευθύνουμε έκκληση σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, σε όποια θέση και αν βρίσκονται: στον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση και τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και τον αρχηγό και τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τους αρχηγούς και τους βουλευτές των άλλων κομμάτων."
Τους καλούμε όλους να αλλάξουν νοοτροπία, να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειες, τις προσχηματικές αντιμαχίες, εσωκομματικές και εξωκομματικές, τους υπολογισμούς, τους συμψηφισμούς, καθώς και τις αγκυλωμένες στο παρελθόν ιδεολογικές και πολιτικές περιχαρακώσεις και να αναλάβουν επιτέλους στο ακέραιο τις ευθύνες τους. Τους ζητούμε να μιλήσουν με ειλικρίνεια στους έλληνες πολίτες για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα, για τον αγώνα και τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία και η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της, και να εργαστούν σκληρά και συστηματικά για τη νέα στροφή». Αυτά και πολλά άλλα επισημαίνονται από ανθρώπους των Γραμμάτων, των Τεχνών και της Επιστήμης στην έκκληση που απευθύνουν τούτες τις κρίσιμες στιγμές για την πατρίδα.

Το κείμενο που υπογράφουν έχει ως εξής:

«Τολμήστε! Θέλουμε να εκφράσουμε με τον πιο σαφή τρόπο την αγωνία μας για τη δραματική κατάσταση του τόπου. Η ισότιμη ένταξή μας στην Ευρώπη, αναγκαία για την επιβίωση της Ελλάδας ως σύγχρονης προηγμένης χώρας, αλλά και οι σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της, απειλούνται σήμερα σοβαρά. Ως υπεύθυνοι πολίτες νοιώθουμε την ανάγκη να μιλήσουμε, καθώς οι φωνές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο, κρύβοντας από τους περισσότερους Ελληνες τη σοβαρότητα της κατάστασης και προτείνοντας λύσεις καταστροφικές, ανεδαφικές ή εξωπραγματικές σε στιγμή κρίσης.

Απευθύνουμε έκκληση σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, σε όποια θέση και αν βρίσκονται: στον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση και τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και τον αρχηγό και τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τους αρχηγούς και τους βουλευτές των άλλων κομμάτων. Τους καλούμε όλους να αλλάξουν νοοτροπία, να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειες, τις προσχηματικές αντιμαχίες, εσωκομματικές και εξωκομματικές, τους υπολογισμούς, τους συμψηφισμούς, καθώς και τις αγκυλωμένες στο παρελθόν ιδεολογικές και πολιτικές περιχαρακώσεις και να αναλάβουν επιτέλους στο ακέραιο τις ευθύνες τους. Τους ζητούμε να μιλήσουν με ειλικρίνεια στους έλληνες πολίτες για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα, για τον αγώνα και τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία και η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της, και να εργαστούν σκληρά και συστηματικά για τη νέα στροφή.

Ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, και μόνο συντονισμένες ενέργειες, βασισμένες σε ένα νέο πνεύμα ομοψυχίας μπορούν να αποτρέψουν πλέον την καταστροφή. Οσοι αγνοούν προκλητικά τα σημεία των καιρών και, επιδεικνύοντας ασυγχώρητη ιδιοτέλεια, επιμένουν να επενδύουν στην κατάρρευση με οδηγό το δικό τους προσωπικό ή κομματικό συμφέρον, θα χρεωθούν στο ακέραιο την καταστροφή της χώρας. Υπάρχει ακόμη καιρός να σωθούμε, αν αυτοί που εκπροσωπούν τον λαό και παίρνουν τις αποφάσεις για λογαριασμό του, όπου κι αν βρίσκονται, είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, είτε σε άλλους συλλογικούς φορείς ή όργανα, τολμήσουν να κάνουν το καθήκον τους.

Οι κατακτήσεις της σημερινής Ελλάδας στηρίχθηκαν σε κόπους και θυσίες γενεών. Δεν έχουμε δικαίωμα, πολιτικοί και πολίτες, να τις εγκαταλείψουμε ούτε να αφήσουμε κανέναν να τις καταστρέψει. Δεν έχουμε δικαίωμα να υποθηκεύσουμε το μέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόμενων
γενεών».

Το κείμενο υπογράφουν, από τα γράμματα και τις τέχνες: Θανάσης Βαλτινός, Κική Δημουλά, Απόστολος Δοξιάδης, Τάκης Θεοδωρόπουλος, Αθηνά Κακούρη, Μένης Κουμανταρέας, Γιάννης Κουνέλης, Πέτρος Μάρκαρης, Τάσος Μπουλμέτης, Βασίλης Παπαβασιλείου, Διονύσης Σαββόπουλος, Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Αλέκος Φασιανός.

Από την ακαδημαϊκή - επιστημονική κοινότητα: Νίκος Αλιβιζάτος, Νάσος Βαγενάς, Γιάννης Βούλγαρης, Γιώργης Γιατρομανωλάκης, Αγγελος Δεληβοριάς, Γιώργος Δερτιλής, Αρίστος Δοξιάδης, Ορέστης Καλογήρου, Στάθης Καλύβας, Βάσω Κιντή, Ανδρέας Κούρκουλας, Νίκος Μουζέλης, Χαράλαμπος Μ. Μουτσόπουλος, Γιώργος Παγουλάτος, Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου, Παύλος Σούρλας, Σταύρος Τσακυράκης, Χαρίδημος Τσούκας.

Από dailynews24.


...ή αλλιώς, πουσε ρε Παπαδόπουλε να βάλεις τάξη...

[3]

http://www.alfavita.gr/artro.php?id=34971

ΞΕΚΛΗΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ!

-53% υποχρηματοδοτηση το ΕΜΠ..

[airetikos]

«Ηλίθιοι Σέρβοι» και πανό Μλάντιτς!
Από Πολύδωρος Παπαδόπουλος

Ο Ράτκο Μλάντιτς είναι στη Χάγη, ωστόσο η φωτογραφία του βρίσκεται σε πολλά γήπεδα σε Ευρώπη και Αυστραλία. Η UEFA θα τιμωρήσει τους Ρουμάνους, όχι όμως και τους Σέρβους, τους οποίους όμως… κράζουν οι Αυστραλοί!

O Ράτκο Μλάντιτς είναι στη Χάγη για να δικαστεί, ωστόσο υπάρχουν και αρκετοί υποστηρικτές του και μάλιστα ζητούν την ελευθερία του μέσα από πανό που αναρτούν σε γήπεδα. Οι Ρουμάνοι έκαναν την αρχή για να πικάρουν τη Βοσνία αναρτώντας πανό «Λευτεριά στον Μλάντιτς» με την UEFA να ετοιμάζεται να τους ρίξει… βαρβάτο πρόστιμο. Το ίδιο συνέβη και στο φιλικό των Σέρβων με την Αυστραλία, ωστόσο επειδή το ματς ήταν εκτός Ευρώπης, δεν μπορεί να αντιδράσει.

Στο συγκεκριμένο ματς πάντως υπήρχαν και συλλήψεις Σέρβων λόγω ρίψης φωτοβολίδων, με την αστυνομία να τονίζει πως είναι «Είναι ηλίθιοι, έδειξαν την κουλτούρα τους…».
http://www.gazzetta.gr/article/item/200 ... no-mladits
Έλεος απλά με τα "'εξυπνα" πολιτικά πανό. Άμα τους γράφανε στους Ρουμάνους για κανα σφαγέα-βιαστή του τίποτα θα τους άρεσε?

[merde_conserve]

Ας μην ξεχνάμε ότι οι Βαλκανικοί εθνικισμοί δεν έχουν πεθάνει, όσο τα γεγονότα είναι ακόμη "νωπά". Όπως συμβαίνει συχνά στους πολέμους, οι φονιάδες για τη μία πλευρά είναι εθνοσωτήρες για την άλλη.

Αλλά φυσικά οι "δαίμονες" της υπόθεσης δεν είναι μόνο οι Σέρβοι. Πάρτε για παράδειγμα τους "εθνοσωτήρες" των Βοσνίων ή των Αλβανών, που όχι μόνο δεν διώχθηκαν ακόμα για το ό,τι έκαναν, αλλά φιγουράρουν στα διάφορα κρατίδια-προτεκτοράτα της Αμερικής (γιατί πάντα με τέτοια κριτήρια "παράγονται" και "καταργούνται" κράτη, ειδικά σε μία περιοχή στην οποία όλοι έβαλαν χέρι όπως τα Βαλκάνια) ως πολιτικές περσόνες.

Μία σχετική είδηση, μιας και το διάβαζα πριν λίγο: http://tvxs.gr/node/86577

[korfolatis]

Συνελήφθη 18χρονος κράκερ που καταζητούνταν χρόνια
Εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ κατάφερε να «κλέψει» μέσω ηλεκτρονικών επιθέσεων από το διαδίκτυο, 18χρονος μαθητής που «τρέλανε» με τη δράση του διεθνείς διωκτικές υπηρεσίες που αδυνατούσαν να εντοπίσουν ακόμα και τη χώρα προέλευσής των επιθέσεων. Ο νεαρός μαθητής αφού «έκλεβε» τα χρήματα πραγματοποιούσε μ’αυτά, επενδύσεις στο χρηματιστήριο.

Ο νεαρός μαθητής είχε ξεκινήσει τη δράση του, σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ., απ΄τα 15 του χρόνια όταν επιτέθηκε ηλεκτρονικά στην Interpol και άλλα συστήματα αμερικανικών διωκτικών υπηρεσιών. Χρησιμοποιούσε ίχνη υπολογιστών ανυποψίαστων πολιτών που υπέκλεπτε τα στοιχεία τους με αποστολή ιού τύπου «δούρειου ίππου». Τα τελευταία χρόνια υπέκλεπτε και στοιχεία κατόχων πιστωτικών καρτών.

Το Τμήμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της Ασφάλειας Αττικής εντόπισε τα ίχνη του νεαρού μαθητή όταν πριν μερικούς μήνες άφησε καταλάθος ίχνος που αντιστοιχούσε στον προσωπικό του υπολογιστή και τη σύνδεση ίντερνετ που διατηρούσε.

Στο σπίτι του στον Άγιο Δημήτριο όπου διέμενε με τη μητέρα του εντοπίστηκαν μέσα σε χρηματοκιβώτια 8.000 ευρώ, επιταγές 20.000 ευρώ και μετοχές εισηγμένων εταιρειών στο χρηματιστήριο αλλά και περίπου 120 «λευκές» τραπεζικές κάρτες. Η μητέρα του δήλωσε ότι δε γνώριζε για τη δράση του.
http://tvxs.gr/node/86605

[lybe33]

Οι ευθύνες της Αριστεράς για την κρίση

Του Slavoj Žižek

Dear Leftists,

Παρακολουθώ πάντα, όσο μπορώ, τις εξελίξεις στη χώρα σας με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ειδικά αυτή την περίοδο, με τις διαδηλώσεις τής Πλατείας Συντάγματος, ένα φαινόμενο που κατά την άποψή μου, εκτός άλλων ενδιαφερόντων ζητημάτων, κάνει ακόμα πιο φανερό το αδιέξοδο των κομμάτων τής Αριστεράς πανευρωπαϊκά, δεν ξεχνάω να ρίχνω καθημερινά έστω και μια σύντομη ματιά στο internet, για να δω πώς τα πάνε οι φίλοι μου οι Έλληνες. Χωρίς να έχω την παραμικρή ιδέα σε τι θα βοηθήσω, σας παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο μου «First as tragedy, then as farce» («Πρώτα σαν τραγωδία και μετά σαν φάρσα») που μεταφράστηκε πριν λίγο καιρό στη γλώσσα σας, από τις εκδόσεις με τις οποίες συνεργάζομαι. Εύχομαι να βγάλετε κάποια άκρη!
Best personal regards,
Slavoj

Ακολουθεί το απόσπασμα:
«Υπάρχει μια βάσιμη πιθανότητα το κρίσιμο θύμα τής τρέχουσας κρίσης να μην είναι ο καπιταλισμός αλλά η ίδια η Αριστερά, στο μέτρο που η αδυναμία της να προτείνει μια εφικτή εναλλακτική οδό έγινε και πάλι εμφανής τοις πάσι. Η Αριστερά ήταν αυτή που συνελήφθη καθεύδουσα. Μοιάζει σαν τα πρόσφατα γεγονότα να μεθοδεύτηκαν, με απόλυτη επίγνωση του κινδύνου που συνεπάγονταν, προκειμένου να καταδείξουν ότι, ακόμη και σε μια εποχή σαρωτικής κρίσης, δεν υφίσταται άλλη εναλλακτική οδός πλην του καπιταλισμού. Ο όρος ‘‘thamzing’’ είναι μια θιβετιανή λέξη από την εποχή τής Πολιτιστικής Επανάστασης, με δυσοίωνους απόηχους για τους φιλελεύθερους· σημαίνει ‘‘συνεδρία αυτοκριτικής’’, μια συλλογική, δημόσια συνεδρίαση και άσκηση κριτικής σε ένα άτομο, το οποίο ανακρίνεται επιθετικά, προκειμένου να επιτευχθεί η πολιτική αναμόρφωσή του μέσω τής ομολογίας των λαθών του και της έμμονης αυτοκριτικής του. Μήπως και η σημερινή Αριστερά χρειάζεται μια παρατεταμένη συνεδρία ‘‘thamzing’’;
Ο Ιμάνουελ Καντ αντέκρουσε το συντηρητικό σύνθημα ‘‘Να μη σκέφτεστε, να υπακούτε!’’ όχι με την προτροπή ‘‘Μην υπακούτε, σκεφτείτε!’’, αλλά μάλλον με το ‘‘Να υπακούτε, αλλά να σκέφτεστε!’’. Όταν μένουμε ενεοί μπροστά σε γεγονότα όπως το σχέδιο διάσωσης, πρέπει να έχουμε στο νου μας ότι, αφ’ ης στιγμής ουσιαστικά πρόκειται για μια μορφή εκβιασμού, θα πρέπει να αντισταθούμε στο λαϊκιστικό πειρασμό να εκτονώσουμε άκριτα το θυμό μας, κινδυνεύοντας έτσι να πληγώσουμε εμάς τους ίδιους. Αντί για μια τέτοια εκτόνωση, η οποία αποτελεί ένδειξη αδυναμίας, πρέπει να ελέγξουμε την οργή μας και να τη μετατρέψουμε σε μια πείσμονα αποφασιστικότητα να σκεφτούμε —να σκεφτούμε την κατάσταση διεξοδικά και με πραγματικά ριζοσπαστικό τρόπο».

Πηγή: EcoLeft

[gandalf]

Φώτης Δήμος: Γράμμα από τη φυλακή

Ονομάζομαι Φώτης Δήμος, είμαι 21 ετών και σπουδάζω στο ΤΕΙ Αθήνας στο τμήμα Ιατρικών Εργαστηρίων. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι προφυλακισμένος στις φυλακές Κορυδαλλού εξαιτίας των ψευδών κατηγοριών που μου προσάπτουν δύο άντρες των ΜΑΤ.

Όλα ξεκίνησαν την Τετάρτη 11 Μαίου. Εγώ με τρεις φίλους μου αποφασίσαμε να κατέβουμε στην πορεία να διαδηλώσουμε. Ξεκινήσαμε από το Γαλάτσι όπου διαμένουμε και κατεβήκαμε στο κέντρο. Ξεκινήσαμε την πορεία διασχίζοντας την Πατησίων, ανεβαίνοντας τη Σταδίου και τέλος φτάσαμε στο Σύνταγμα.

Κατεβαίνοντας την οδό Πανεπιστημίου τελειώνοντας την πορεία, ξαφνικά ακούγονται κρότοι και φασαρία από πίσω μας και μέσα σε δευτερόλεπτα επικρατεί πανικός. Οι διμοιρίες των ΜΑΤ που ήταν παραταγμένες αριστερά και δεξιά της Πανεπιστημίου, επιτίθενται στους διαδηλωτές και γίνεται τεράστια χρήση χημικών. Όλοι τρέχαμε πανικόβλητοι.

Κάποια στιγμή σκοντάφτω και με το που σηκώνομαι κάνω δυο βήματα και άντρες των ΜΑΤ αρχίζουν να με ξυλοκοπούν με κλοτσιές στο κεφάλι και όλο μου το σώμα, ψεκάζοντας με ταυτόχρονα με χημικά στο πρόσωπο. Στη συνέχεια με τραβάν στο πεζοδρόμιο και μου φοράν χειροπέδες.

Τότε ένας άνδρας των ΜΑΤ μου φέρνει ένα σακίδιο λέγοντας μου «τι είναι αυτό ρε;». Εγώ του απαντώ πως δεν είναι δικό μου, εγώ δεν είχα τσάντα. Ανοίγει το φερμουάρ μπροστά μου και βλέπω ότι το σακίδιο είχε μέσα μπουκάλια. Με παίρνουν από κει και αρχίζουμε να κατεβαίνουμε την Πανεπιστημίου.

Καθόλη τη διάρκεια της διαδρομής μέχρι το περιπολικό φώναζα πως η τσάντα δεν είναι δική μου και η μόνη απάντηση που πήρα ήταν «Δεν πειράζει, δωράκι από μας». Κάθε φορά που έβλεπαν κάμερες έλεγαν «Παιδιά μην τον χτυπάτε μας βλέπουν οι κάμερες».

Κάπως έτσι τελειώνει ο ένας εφιάλτης και αρχίζει ένας άλλος, κλεισμένος μέσα σ'ένα κελί στις φυλακές Κορυδαλλού χωρίς να έχω κάνει απολύτως το παραμικρό. Χωρίς να έφταναν όλα αυτά με κατηγορούν ότι τους πετούσα πέτρες, ότι φορούσα αντιασφυξιογόνο μάσκα και ότι αντιστάθηκα κατά τη σύλληψη μου με κλοτσιές, ενώ το μόνο που είχα μαζί μου ήταν μια ιατρική μάσκα που την είχα πάρει από το σπίτι μου από φόβο μην ρίξουν χημικά όπως είχαν και άλλοι πολλοί διαδηλωτές. Και παρόλο που βγήκαν τα αποτελέσματα από τη δακτυλοσκόπηση στα μπουκάλια και δεν βρέθηκαν αποτυπώματα, εγώ είμαι ακόμα σ' ένα κελί...

Όταν διάβαζα τις καταθέσεις των αστυνομικών δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου. Μέσα μου υπήρχε ένα μεγάλο γιατί. Γιατί να με μισούσαν τόσο ενώ δεν τους είχα κάνει τίποτα; Γιατί όλα αυτά;

Στο περιστατικό στο Ρέντη στις 3 Μαρτίου που σκοτώθηκαν δύο αστυνομικοί είχα πάει εθελοντικά να δώσω αίμα. Πώς με κατηγορούν πως κατέβηκα στην πορεία για να τους επιτεθώ; Είμαι κατά της βίας. Κατέβηκα στην πορεία για να διαδηλώσω ειρηνικά. Είμαι αθώος και δεν θα σταματήσω να το φωνάζω.

Κλείνοντας θα ήθελα να προσθέσω ότι έχω και το χρέος να μάθει ο κόσμος τι είναι ικανοί να κάνουν προκειμένου να σταματήσει ο κόσμος να διεκδικεί. Αυτό που συνέβη σε μένα μπορεί να συμβεί στον καθένα. Στη ζωή δυστυχώς ή ευτυχώς συμβαίνουν τα πιο απίστευτα πράγματα.

Δεν πρέπει να σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο μέλλον όσο και αν προσπαθούν να πνίξουν τις φωνές μας και να μας τρομάξουν. Ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν έγινε. Γιατί αν δεν προσπαθήσουμε εμείς οι ίδιοι τότε ποιος θα το κάνει;

Με εκτίμηση,

Φώτης Δήμος

Ας μην ξεχνάμε πως ένας φοιτητής σαν εμάς αυτή τη στιγμή αντί να αράζει σπίτι στο pc του βρίσκεται σε ένα κελί στον Κορυδαλλό απλά και μόνο γιατί κάποιοι ΜΑΤατζήδες κατασκευάζουν κατηγορίες και λένε ψέμματα έχοντας από πίσω τους ένα σάπιο δικαστικό σύστημα να τους στηρίζει...