Ελπίζω κι εγώ η Αριστερά να βάλει λίγο μυαλό και αντί να ζητάει συνεχώς επαναστάσεις και λεφτά, να αγωνιστεί ουσιαστικά και με υπευθυνότητα για αλλαγές στη νοοτροπία μας και για ένα υγιές αναπτυξιακό μοντέλο.
Δεν βάζω όλη την Αριστερά στο ίδιο τσουβάλι, γιατί κάποιοι πιστευώ ότι προσπαθούν πραγματικά.
Όμως δεν με ικανοποιεί ένας λαϊκίστικος "αριστερός" λόγος του τύπου: "τι είναι αυτά τα μέτρα, ξεσηκωθείτε για την ανατροπή", χωρίς να ξέρουμε που πάμε, με ποιο σκοπό και εναντίον ποιου ξεσηκωνόμαστε.
Αγαπητέ korfolatis πολλά μπράβο.
Πες επιτέλους τα αυτονόητα γιατί κάποιοι επιμένουν να μην καταλαβαίνουν. Η "αφέλεια" του κόσμου να ψηφίσει κατάληψη οφείλεται κυρίως στην εμμονή ορισμένων να ταυτιζουν όλους τους αγώνες με καταλήψεις (λες και οι καταλήψεις είναι το μόνο αγωνιστικό μέσο ή ο αυτοσκοπός για την επίτευξη του στόχου), και στην αδυναμία τους να "δουν" ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο για να ψηφιστούν αγωνιστικά πλαίσια (μετά την πολυδιάσπαση της αριστεράς) είναι ο φόβος για την υποβάθμιση της σχολής από τις καταλήψεις και τις χαμένες ώρες μαθημάτων. Αυτό
ΔΕΝ είναι ωχαδερφισμός και αντεπαναστατικότητα όπως ορισμένοι κρίνουν μέσα από το αριστερίστικο καλούπι τους, είναι ο
κύριος λόγος που είστε πίσω από τα λιγδιάρικα δαπίτικα πλαίσια. Οπότε πριν πέσουν χαρακτηρισμοί και αφορισμοί για τη φοιτητική πλειοψηφία, ας κάνουν κάποιοι την αυτοκριτική τους.
Εν τέλει, πέρα από το νεοφιλελεύθερο συρφετό των νέων μέτρων και το ξεπούλημα στην ομάδα του ΔΝΤ, είναι ακόμα πιο ανησυχητική η προοπτική του ότι
ΔΕΝ υπάρχει άλλη λύση. Όλοι γκρινιάζουν, αλλά κανείς δεν έχει τη δύναμη να αρθρώσει άλλη πρόταση. Απεναντίας, ο ένας τρώγεται με τον άλλο, ο ένας πασχίζει να αποδείξει την αριστεροσύνη του απέναντι στον άλλο, ακόμα και όταν είμαστε με τα σ*ατά ως το λαιμό. Η ελληνική αριστερά αποδεικνύει στο σύνολό της περίτρανα την αδυναμία και τον κατακερματισμό της. Τα καλέσματα στο δρόμο είναι φυσικά θεμιτά, αλλά είναι απλά φωνές διαμαρτυρίες, χωρίς περαιτέρω στόχο, χωρίς ορατή ελπίδα. Για αυτό και ο κόσμος, παρά το αδιέξοδο, δεν κατεβαίνει τόσο μαζικά όσο θα περιμένατε.
Όλες οι προτάσεις που έχω ακούσει όλη αυτή την περίοδο είναι από αφελείς μέχρι επικίνδυνες. Για αυτό και παρά το κοινωνικό αδιέξοδο καμία δύναμη δεν μπορεί να σηκώσει την κοινωνική δυναμική και να μετατρέψει τον αγώνα σε γόνιμη πρόταση, στην πολυπόθητη "ανατροπή" που όλοι λένε μα κανείς δεν ξέρει. Και αυτό εμένα με φοβίζει προσωπικά πιο πολύ από όλα, διότι όταν θα δουλεύω για 500 ευρώ (όπως ανακοινώθηκε), με τα ελαστικά μου ωράρια και την προοπτική της δουλειάς μέχρι θανάτου (πού λεφτά για σύνταξη), όταν θα μας ζώνουν οι "συνάδελφοι" από το College of Nothingham και θα τους ανταγωνιζόμαστε για ένα κομμάτι ψωμί, όταν θα δεσμεύω τη ζωή μου για να σώσω το έθνοουζ και τους εθνοπατέρες που μας έκλεβαν τόσα χρόνια, το μόνο που θα ακούω ως αντιπρόταση θα είναι το σουρρεαλιστικά αόριστο "Ελάτε να φέρουμε το σοσιαλισμό" και το "Αγώνας ρήξη ανατροπή".
Ενημερώση κάθε 15 δευτερόλεπτα
