Επειδή χρήσιμο είναι να αναζητούμε για την έξοδο από την κρίση δρόμους εναλλακτικούς ως προς αυτόν που ακολουθείται, ρίξτε μια ματιά στο παρακάτω άρθρο...Μιλά για την οικονομία των αναγκών...μια σύγχρονη θεωρητική και πρακτική προσέγγιση της αριστεράς απέναντι στο νεοφιλελευθερο οικονομικό μοντέλο:
"...Η λογική του κεφαλαίου
Δεν ισχύει ότι το κεφάλαιο δεν ενδιαφέρεται για τις κοινωνικές ανάγκες: κάθε κοινωνικοοικονομικό σύστημα οφείλει να μεριμνά για την αναπαραγωγή του. Έτσι και το κεφάλαιο πρέπει να εξασφαλίσει την προσφορά εργατικού δυναμικού, τη ζήτηση για τα εμπορεύματα, τις απαραίτητες υποδομές και άλλα πολλά.
Στη λογική όμως του κεφαλαίου οι ανάγκες δεν αποτελούν τον στόχο, αλλά τα μέσα. Ο στόχος είναι το κέρδος και η κυριαρχία του κεφαλαίου, πρωτίστως στην παραγωγική διαδικασία, αλλά και στην υπόλοιπη κοινωνία γενικότερα.
Η εμπειρία διδάσκει ότι όσο ο στόχος είναι το κέρδος τότε πολλές κοινωνικές ανάγκες δεν θα αντιμετωπίζονται ή δεν θα αντιμετωπίζονται επαρκώς.Η διανεμητική αρχή του καπιταλισμού βασίζεται στην ικανότητα πληρωμής. Αυτό δεν σημαίνει μόνο ότι πολλοί και πολλές αποκλείονται από πολλά αγαθά (ανάμεσά τους και πολιτιστικά αγαθά ή η πρόσβαση σε καθαρό αέρα κλπ.), αλλά και ότι η παραγωγή διαστρεβλώνεται για να αντιμετωπιστούν οι «ανάγκες» των πλουσιοτέρων στρωμάτων.
Περισσότερα καλλυντικά για τους καταναλωτές των αναπτυγμένων χωρών και λιγότερα φάρμακα που θα αντιμετώπιζαν διάφορες αρρώστιες στον Τρίτο Κόσμο. Τα κοινωνικά κινήματα, σε ολόκληρο τον κόσμο, έχουν αναδείξει πάμπολλα παρόμοια παραδείγματα τέτοιων διαστρεβλώσεων.
Συγχρόνως, ακριβώς επειδή η λογική του κεφαλαίου βασίζεται στο κέρδος, οδηγούμαστε σε διάφορα φαινόμενα που πλήττουν σοβαρά την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών. Η τωρινή παγκόσμια οικονομική κρίση, που έρχεται να προστεθεί στην κλιματική και περιβαλλοντική κρίση, δεν αφήνει πολλά περιθώρια αμφισβήτησης ότι στην επόμενη περίοδο πολλές ανάγκες δεν θα αντιμετωπιστούν.
Η λογική του κόσμου της εργασίαςΑλλά το κεφάλαιο δεν είναι ο μόνος παίκτης στο «παιχνίδι». Στο Κεφάλαιο ο Μαρξ διευκρινίζει ότι η ανταμοιβή της εργασιακής δύναμης (για την παραγωγή και την αναπαραγωγή της)
δεν διαμορφώνεται με βάση μόνο τις βιολογικές ανάγκες, αλλά με κοινωνικούς όρους. Με αυτό τον τρόπο,
ο κόσμος της εργασίας έχει κάθε λόγο να θέλει να διευρύνει την κοινωνική κατανόηση για το τι σημαίνει κοινωνική ανάγκη. Και, όπως έχει αναλύσει ο Michael Lebowitz, αυτό ακριβώς έχει επιδιώξει η εργατική τάξη από τη σύστασή της. Αυτό δεν σημαίνει κάποιον οικονομισμό — ο κόσμος της εργασίας δεν έχει μόνο ανάγκη για μεγαλύτερο μισθό αλλά για πολιτιστικά αγαθά, για καλύτερο περιβάλλον, για περισσότερο ελεύθερο χρόνο, για καλύτερες σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών. Με λίγα λόγια, η λογική του κόσμου της εργασίας μπορεί κάλλιστα να συναντηθεί με τους προβληματισμούς του φεμινιστικού και του οικολογικού κινήματος.
Εδώ βλέπουμε την πρώτη σημαντική χρησιμότητα της έννοιας της οικονομίας των αναγκών: βοηθάει στην αποδόμηση όλου του ιδεολογήματος περί εθνικής οικονομίας και ανταγωνιστικότητας. Στην πραγματικότητα, για τη λογική του κεφαλαίου ο στόχος είναι το κέρδος — η εθνική οικονομία είναι σημαντική στο βαθμό που υπηρετεί αυτό το στόχο. Ο στόχος της Αριστεράς δεν μπορεί να είναι άλλος από τη διεύρυνση της λογικής του κόσμου της εργασίας, τη λογική αντιμετώπισης κοινωνικών αναγκών. Με αυτό τον τρόπο, η οικονομία των αναγκών ανοίγει μια γκάμα στρατηγικών
ζητημάτων, τα οποία είναι εξαιρετικά χρήσιμα στην τωρινή συγκυρία..."
ολόκληρο το άρθρο εδώ.
Ενημερώση κάθε 15 δευτερόλεπτα
) αλλά όταν η οικονομία μας έχει ξεγυμνωθεί μπροστά στα μάτια μας, καλύτερα να αφήσουμε το youtube και να διαβάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα - υπογεγραμμένα! - άρθρα και αναλύσεις μπας και βγει νόημα. Το οτι μας επέλεξαν είναι πασιφανές, το 
) να ποστάρω κάποιο συγκεκριμένο άρθρο αλλά με ένα απλό google search μπορείς σε οποιοδήποτε ειδησεογραφικό site να δεις τις κατηγορίες. Το οτι έκανε τα ίδια η GS με την Ελλάδα εκτός απ'το ότι το βούιζε ο τόπος, μέχρι και στο