
Ο γράφων τυχαίνει να εκπροσωπεί "προς τα έξω" το team των διδασκόντων της Μ.τ.Ρ. (και της Εφ. Υδρ.) Αυτή την ομάδα την αποτελούν άνθρωποι, οι οποίοι μπορούν να έχουν μια ατέλειωτη λίστα από αδυναμίες και κουσούρια... αλλά μόνο "στην κοσμάρα" τους δεν βρίσκονται... προσπαθούν να λύσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα πολύπλοκα προβλήματα της διεργασίας εκπαίδευσης και των διαδικασιών αξιολόγησης, ενημερώσης κ.ο.κ. ... ιδιαιτέρως δε, διότι έχουν /είχαν παιδιά τους Σπουδαστές /ριες στο ΕΜΠ.
Εδώ σταματάει ο παραπάνω "ρόλος εκπροσώπου" και όσα γράφω χρεώνονται αποκλειστικώς σε μένα...
Αντιλαμβάνομαι την απογοήτευση έως πικρία από ένα κακό αποτέλεσμα - βαθμό, μετά από προσπάθεια την οποία ο καθένας/μία κρίνει ως επαρκή έως μεγάλη.
Δεν είμαι όμως έτοιμος να δεχθώ ειρωνικά-πικρόχολα σχόλια, προβλημά μου αυτό... (όποιος/α θεωρεί ότι κατάλαβε...ορθώς αντελήφθη)...
Για την ιστορία και για να αποκατασταθεί η αλήθεια του φαινομενικώς "καλού", ο γράφων προσπαθεί να εξαντλήσει "καθε δυνατότητα" βοήθειας <πριν> και είναι ο ο πλέον "απαιτητικός" αξιολογητής <μετά>, από όλα τα μέλη της ομάδας των διδασκόντων.
Μια απλή σύγκριση μεταξύ των "στατιστικών" Ι & ΙΙ και της τελικής ΙΙΙ (μετά τις "οριακές περιπτώσεις" θα σας πείσει επ' αυτού...
Άσχετο, αλλά όσες/οι ενίστανται (σε πμ), οτι έχω το "δικαίωμα" να γράφω στον εδώ μίτο θυμίζω αυτό που έγραψα παραμονές της εξέτασης : <Ο διδάσκων κρίνεται, ο Σπουδαστής/ρια απλώς... βαθμολογείται...>