wilshere έγραψε:http://www.capital.gr/News.asp?id=2230527
Δεν ξέρω σε ποιές περιπτώσεις ο κόσμος καταφεύγει σε ιδιωτικές κλινικές/θεραπευτήρια, φαντάζομαι όταν αυτά έχουν τεχνογνωσία/εμπειρία/εξοπλισμό πάνω σε κάτι εξειδικευμένο, άρα πράγματι η πλήρης κατάργηση αυτού του κονδυλίου δεν είναι απαραίτητα καλή.
Παρόλα αυτά, σε περιφερειακά νοσοκομεία ,αρκετά απο αυτά καινούρια όπως το νοσοκομείο της πόλης μου το όποίο είναι μαξ απο το 2000 και υπερπλήρες σε χώρο και εξοπλισμό, δεν μπορεί να προσφέρει πολλές απο τις υπηρεσίες του στον κόσμο γιατί η προηγούμενη κυβέρνηση το έγδυσε κανονικά απο άποψη προσωπικού.
Τα αποτελέσματα ήταν τα εξής:
α) Ο κόσμος να πηγαίνει και να πληρώνει στην ιδιωτική κλινική της περιοχής
ή
β) Πολλοί άνθρωποι να χάνουν την ζωή τους, καθώς το υποστελεχομένο νοσοκομείο δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει τα εκτακτα περιστατικά.
Εφόσον δεν μπορούσε λοιπόν, απογειωνόταν απο την Αθήνα ελικόπτερο για να έρθει μέχρι το νησί μου(του οποίου το πήγαινε έλα κοστίζει ~20.000 ευρω!!!!),για να παραλάβει τον/τους ασθενείς.Πριν λοιπόν καταφύγουμε σε τέτοια δραματικά άρθα για το συστημα υγειας κτλπ, καλό είναι να μάθουμε πως δουλευει και οργανώνεται το συστημα υγείας τόσα χρόνια στην περιφέρεια και γενικά στην Ελλάδα.Δυστυχώς λοιπόν το ατυχέστατο αυτό άρθρο μάλλον αντικατοπτρίζει την κατάσταση των τελευταίων 5 ετών.
Για να μην παρεξηγηθώ, θα είμαι εδώ να κρίνω τα έργα της νέας κυβερνησης/υπουργείου.
ΥΓ
παραθέτω και μια επιστολή του Νοεμβρίου προς τον τότε υπουργό υγείας Βορίδη,με αφορμή τον θάνατο 2 νέων παιδιών.
Ένα ακόμα αγγελουδάκι, ένα πανέμορφο κοριτσάκι 20 μηνών, έχασε τη ζωή του, μετά τη διακομιδή του μέσω ΕΚΑΒ από τη Ρόδο σε νοσοκομείο της Αθήνας.
Η Εύη μας, ένα υγιέστατο και χαμογελαστό κοριτσάκι, όλη μέρα χόρευε, τραγουδούσε και πάντα σκόρπιζε χαρά σε όλους όσους ήμασταν γύρω της. Δεν είχε ποτέ κανένα πρόβλημα υγείας και μέχρι ένα μήνα πριν το τραγικό συμβάν, είχε κάνει όλες τις απαραίτητες εξετάσεις στην Αθήνα προληπτικά, για να επιβεβαιώσουν ότι η ατονία και αταξία που ένιωθε μετά την πρώτη ίωση που πέρασε ως παιδάκι, ήταν απλά παρενέργειες της ίωσης αυτής για λίγες μέρες.
Ένα μήνα μετά αρρώστησε με πυρετό και τη στιγμή που έκανε σπασμούς εισήχθη στο νοσοκομείο της Ρόδου. Ο παιδίατρος έτρεχε μόνος του να προλάβει όλα τα περιστατικά, δίνοντας προτεραιότητα στο επείγον της μικρής μας και κάνοντας υπεράνθρωπες προσπάθειες.
Ζήτησε διακομιδή στην Αθήνα και το ΕΚΑΒ του έδινε οδηγίες για το πως να αποφύγει να στείλει το περιστατικό...τι να κάνει και με τι μέσα να το κάνει στη Ρόδο όμως; Τελικά η διακομιδή πραγματοποιήθηκε μετά από αρκετές ώρες και ενώ εκείνο το βράδυ στην Αθήνα φαινομενικά όλα πήγαιναν καλά, το επόμενο πρωί η μικρή μας δεν τα κατάφερε...
Όπως επιβεβαίωσε πλέον και το πόρισμα του ιατροδικαστή, η Εύη μας ήταν ένα υγιέστατο κοριτσάκι που χτυπήθηκε από έναν απλό ιό αλλά της προκάλεσε σπασμούς και οίδημα και της έκανε τόσο κακό...Άγνωστο είναι φυσικά ποια θα ήταν η κατάληξη αν θα υπήρχε ένα σωστό λειτουργικά νοσοκομείο στη Ρόδο με μονάδα εντατικής που να μπορεί να αντιμετωπίζει άμεσα τέτοια περιστατικά και να μην αφήνει να εξελιχθούν. Η διακομιδή δεν είναι λύση, χάνονται πολλές ώρες, ουσιαστικός και πολύτιμος χρόνος και το κόστος της φτάνει το ύψος πολλών χιλιάδων ευρώ.
Ακούμε κατά καιρούς πολλά περιστατικά γύρω μας, εφησυχαζόμαστε με σκέψεις τύπου «είχε κάτι άλλο», «δεν ξέρουμε τι έγινε», αλλά ο κίνδυνος είναι τόσο κοντά μας και η πραγματικότητα πολύ διαφορετική. Το αγγελούδι μας έφυγε ξαφνικά μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο ενώ μια μέρα πριν χοροπηδούσε ανέμελα...
Δεν θα ξεχάσουμε ούτε θα ξεπεράσουμε ποτέ το τι συνέβη, οφείλουμε όμως να παλέψουμε γιατί το υγειονομικό σύστημα καταρρέει και δεν μπορεί να σώσει ανθρώπινες ζωές. Άλλωστε λίγες μέρες μετά άλλο ένα παιδάκι 18 μηνών από την Κω δεν κατάφερε να σωθεί δυστυχώς..
Μία Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Παίδων στη Ρόδο θα εξυπηρετούσε όλη τη Δωδεκάνησο και η άμεση δημιουργία της είναι απαραίτητη. Η κατάσταση που αντιμετωπίσαμε στη Ρόδο ήταν τριτοκοσμική, χωρίς καν τα βασικά αναλώσιμα, όλα τα παιδιά όμως δικαιούνται μια παραπάνω ευκαιρία να σωθούν και αυτή τη στιγμή στον τόπο που ζούμε δεν την έχουν.
Αξίζουμε αξιοπρεπείς υπηρεσίες υγείας και πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι γι’ αυτό.