Απαντάτε με ερώτηση....plz

[SoundOfSilence]

Μήπως είναι πολυ γρήγορο το συμπέρασμα να ρίξουμε ο καθής στον εαυτό του την ευθύνη και επιπλέον αν βρούμε απάντηση πως θα συνεχιστεί η συζήτηση μέσω ερωτήσεων;
Μήπως ο συμβιβασμός είναι ακριβώς που ορίζει μία σχέση και αυτό προϋποθέτει κάποιες θυσίες; Μήπως η υποταγή της προσωπικότητας μας στις αποδεκτές αξίες είναι μία θυσία στο βωμό της κοινωνικής μας ζωής;

[ingenieurin26]

Μήπως τα πάντα τελικά απαιτούν θυσίες ? Πως θα ξέρεις όμως ότι έκανες τη σωστή θυσία ? Γιατί ο Θησέας παράτησε μόνη της την Αριάδνη στη Νάξο για μια άλλη γυναίκα ενώ αυτή θυσίασε τη σχέση με την οικογένειας της ? Μήπως οι άνθρωποι δεν αξίζουν να κάνεις θυσίες γι αυτούς ? Κι αφού το θίξαμε κι αυτό το ζήτημα γιατί στο σχολείο μας μάθαιναν αλλιώς την ιστορία, δηλαδή ότι όλα πήγαν καλά ? Μήπως δεν θέλανε να μας πληγώσουν ? Είναι καλύτερο να λέμε αθώα ψέματα στα παιδιά από το να τους λέμε σκληρές αλήθειες?

[SoundOfSilence]

Μήπως η υπερβολική αγάπη και υπερπροστατευτικότητα για τα παιδιά μας δεν μας αφήνει να τους πούμε την αλήθεια για να μην στεναχωρήθούν; Μήπως δεν γνωρίζουμε πως αυτά δεν γεννιούνται ευαίσθητα αλλά γίνονται περισσότερο από ότι τα διδάσκουμε; Δεν αρχίζει το παιδί μας να φοβαται όταν το απειλούμε οτι ο μπαμπουλας θα έρθει αν δεν κάτι που πρέπει; Δεν πληγώνουμε την μικρούλα του καρδιά όταν μάθει από έξω οτι δεν υπάρχει Αι Βασίλης; Αλλά δεν έχουν ανάγκη από την προστασία μας από τον αληθινό σκληρό κοσμό; Αλλά πόσο παιδαγωγός είναι κάθε γονιός για να βοηθήσει το παιδί του να είσέλθει στην αλήθεια αυτή ομαλά; Πόσο δύσκολο είναι να είσαι τελικά γονέας;

[rosebud]

Γιατί όλες οι καλές συζητήσεις να γίνονται όταν κοιμάμαι και όταν μπορώ να συμμετέχω να μην έχω χρόνο??

[amfisvitias]

Rosebud να μοιραστώ την απορία σου για τις μεταμεσονύκτιες συζητήσεις; Πιο πολύ στο θέμα μας πάντως, δεν είναι αδιαμφισβήτητο ότι είμαστε κοινωνικά όντα; Όσες μελέτες έχουν γίνει δεν έχουν δείξει πως οι φίλοι μας παίζουν σημαντικό ρόλο στην ευτυχία μας; Αλλά αυτό που αναρωτιέμαι είναι: οι φίλοι που κάνουν λόγο στις μελέτες είναι οι ίδιοι με αυτούς που σε αναγκάζουν να συμφωνείς μαζί τους; Να το καταλάβω αν σε μερικά ζητήματα να προσαρμόζουμε την συμπεριφορά μας ανάλογα με τις ευαισθησίες του συνομιλητή μας, αλλά από αυτό δεν είναι μεγάλος δρόμος μέχρι το να μην αναπτύσσεις προσωπική άποψη και να υποστηρίζεις μέχρι θανάτου αυτό που σου λένε για να ταιριάξεις; Αξίζει να θυσιάσεις την προσωπικότητά σου για να κρατήσεις μερικούς φίλους; Δεν οφείλεις να διαλέγεις τους φίλους σου καλύτερα;

Μήπως δυστυχώς ποτέ δεν μπορείς να είσαι βέβαιος για ένα αποτέλεσμα, αλλά το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να λαμβάνεις τις αποφάσεις σου ύστερα από όσο το δυνατόν περισσότερη πληροφόρηση; Αλλά παρά την αβεβαιότητα, άμα τα πάντα απαιτούν θυσίες τότε δεν είναι που είναι απαραίτητο να κάνεις μερικές;

Όσο για τον Αι Βασίλη, μήπως δεν είναι απαραίτητο να πληγωθεί το παιδί όταν μάθει την αλήθεια; Μιλώντας από προσωπική πείρα, όταν αρχίσεις να έχεις τις δικές σου αμφιβολίες, στο τέλος δεν χαίρεσαι με τη γνώση ότι είχες αρκετή λογική για να αποδείξεις πως δεν υπάρχει ο άγιος; Βέβαια δεν αμφισβητείς μήπως τελικά δεν δρούσες με γνώμονα αποκλειστικά τη λογική, όταν συνειδητοποιείς πως εξαιτίας της ανακάλυψής σου από εδώ και πέρα θα έχεις ένα λιγότερο δώρο;

Και εμπνευσμένος και εγώ από την αλληγορία, να κάνω μία δική μου; Μήπως αυτό πρέπει να συμβεί και για να αλλάξει γνώμη κάποιος φανατισμένος; Μήπως όσο και να του λες πως δεν υπάρχει ο άγιος Βασίλης δεν θα καταφέρεις να του αλλάξεις γνώμη; Μήπως πρέπει να τον ωθήσεις να δει ο ίδιος πως υπάρχει η πιθανότητα να μην ισχύει αυτό που υπερασπίζεται με τόση ζέση και να αφήσεις την αλλαγή να έρθει φυσικά, καθώς αρχίζει για πρώτη φορά στο συγκεκριμένο ζήτημα να βλέπει τα πράγματα με κριτικό μάτι;

[tsiou]

Μήπως στο βιβλίο του Paulo Coelho: The Pilgrimage σε κάποιο σημείο αναφέρετται ότι ο Κοέλιο και ο μέντοράς του συναντάνε έναν ακροδεξιό, πρώην οπαδό του Φράνκο (του δικτάτορα)? Μήπως ο Κοέλιο ξεκινάει μια έντονη συζήτηση κατά του φασισμού και ο άλλος απαντάει σντίστοιχα υπέρ του? Μήπως ο μέντοράς του λέει στον Κοέλιο πως δεν ήξερε για τις ακροδεξιές του τάσεις βρίσκοντας τον Κοέλιο έκπληκτο να απαντάει ότι ίσα ίσα το αντίθετο έλεγε? Και μήπως ο μέντορας εξήγησε στον Κοέλιο ότι με τον να διαφωνήσει τόσο έντονα με τον ακροδεξιό, του έδωσε απλά μια αφορμή για να σκεφτεί επιχειρήματα και να υπερασπιστεί τον Φράνκο ενώ αν ο Κοέλιο ξεκίναγε από την αρχή να μιλάει υπέρ του Φράνκο ίσως ο άλλος να τον κόντραρε σκεπτόμενος τα αρνητικά του?....

[SoundOfSilence]

Μήπως θα πρέπει να αναθεωρήσουμε τις αποψεις μας περι φίλων και ποιοι είναι οι αληθινοί; Σίγουρα δεν είναι αυτοί που σε δέχονται για αυτό που είσαι και για την προσωπικότητά σου; Θυσίες στη φιλία μήπως δεν χωράνε όσο αφορά την προσωπικότητά μας, όπως ίσως να γίνει σε πιο απόμακρες και τυπικές σχέσεις; Μήπως χωρά ο συνειδητός συμβιβασμός σε μια φιλία για να μπορέσουμε να δαμάσουμε την προσωπικότητά μας και να επικοινωνήσουμε με τον άλλο χωρις να την αλλοιώνουμε τον εαυτό μας; Μήπως σε αυτή τη συνειδητή απόφαση του συμβιβασμού κολλάει και η πληροφόρηση που αναφέρεις; Πληροφόρηση με την έννοια της εξέτασης των περισσότερα δυνατών αποτελεσμάτων των πράξεων μας; Τότε όμως δεν θέτουμε όρια στον αυθορμητισμό μας;

Μήπως είναι προτιμότερο να ζεις με το όνειρο της υπαρξης του αγιου και να τον περιμένεις παρά να μην το ζήσεις καθόλου αυτό το συναίσθημα; Αν και μπορεί να έχει καταντήσει εμπορικότητα δεν προσδίδει κάτι ξεχωριστό στο πνεύμα των χριστουγέννων μας; Αλλά δεν είναι επίσης λογικό μεγαλώνοντας να παίρνεις ερεθίσματα μόνος σου και να συνειδητοποιείς πως μπορεί τα πράγματα να μην είναι όπως τα νόμιζες παρόλο που δεν θες να το παραδεχτείς, πχ εδω για να μην χάσεις το δωρο; Και μετά (άσχετο με την εποχή, αλλά αφού το έφερε η συζητηση να μην θέσω τις απορίες μου;) δεν χάνει την μαγεία μέσα σου αυτο το πνεύμα μεγαλώνοντας, όταν συνειδητοποιείς οτι μια γιορτή για τα παιδιά όπως αυτή των Χριστουγέννων, δεν τα βρίσκει όλα με τη δυνατότητα να τις ευχαριστηθούν αυτές τις γιορτές; Γιατί όσο μεγαλώνω αυτή η περιόδος με μελαγχωλει;

Μήπως ο φανατισμός μας για να ξεπεραστεί πρέπει να αναπτυχθεί κρίση πάνω σε αυτόν και αυτό δεν επιτυγχάνεται με την αντίδραση; Δεν ισχύει οτι όσο κατηγορείς κάποιον για κάτι που έχει αυτός ενστικτωδώς προσπαθεί να υπερασπίσει τον εαυτό του,μη βλέποντας το τι συμβαίνει πραγματικά, αλλά παρασύρεται από το πάθος του; Δεν είναι ένα πάθος ο φανατισμός με οποιοδήποτε πράγμα; Πότε ο άνθρωπος καταφεύγει εκεί; Μήπως όταν νιώθει την αδυναμία του τόσο έντονη που προτιμά να κυκλοφορεί με ένα δεκανίκι και ας ντρεπεται στην αρχή που δείχνει κουτσος; Ενώ αν του πείς το πόδι σου είναι καλά και καλά κάνεις και στηρίζεσαι εκεί, δεν του δείχνεις οτι αποδέχεσαι την αναπηρία του και εκεί αυτός πάει να αποδείξει το αντίθετο και κοντράρεται με τον εαυτό του και το φανατισμό του; Μήπως τελικά ο Σωκράτης με την μαιευτική μέθοδο το ίδιο δεν πετύχενε; Δεν σε έκανε να προβληματιστείς θέτωντας σου ερωτήματα χωρίς να σε κρίνει άμεσα και να σου δημιουργεί αυτό το αισθημα να θες να προστατεψεις τον εαυτό σου;

[amfisvitias]

Να ξεκαθαρίσω καλύτερα τι εννοούσα όταν έλεγα πληροφόρηση; Με τη λέξη πληροφόρηση εννοούσα κυρίως να μάθεις για το χαρακτήρα του ατόμου που θα κάνεις τη θυσία, κάτι τέτοιο προφανώς και θα σου δώσει και μία καλύτερη αίσθηση για το πως πρόκειται να αντιδράσει, αλλά μήπως δεν πρέπει να παραβλέψουμε και τη λειτουργία που επιτελεί βοηθώντας σε να κρίνεις αν το συγκεκριμένο άτομο είναι άξιο της θυσίας που πρόκειται να κάνεις;

Όσο για την περίοδο των Χριστουγέννων να αποκαλύψω πως παρόλο που δεν συνέπεσε με τη χρονική στιγμή που έμαθα την αλήθεια για τον Άγιο Βασίλη έχει αρχίσει να μελαγχολεί και εμένα; Μήπως αυτό που με μελαγχολεί όμως δεν είναι η γιορτή αυτή καθαυτή, αλλά η συνειδητοποίηση πως τα τελευταία χρόνια δεν μπορώ να μπω τόσο πολύ στο χριστουγεννιάτικο πνεύμα;

Δεν αποτελεί τέλειο παράδειγμα η μαιευτική μέθοδος του μέγεθους της σοφίας του Σωκράτη; Άμα δεχθείς επίθεση το βασικό σου ένστικτο δεν είναι να αμυνθείς; Ποιος πιο κατάλληλος να σου δείξει τα λάθη σου από τον ίδιο σου τον εαυτό;

[SoundOfSilence]

Άρα πάλι καταλήγουμε στην αυτογνωσία και φυσικά στην προσπάθεια κατανόησης του άλλου;

Είναι τυχαία η συνάντηση ενός επιστήμονα από το πανεπιστήμιο του Καϊμπριτζ με το όνομα Coehlo, ο οποίος πραγματοποίησε κάτι πειράματα σε φυγοκεντριστή σήμερα που ο τσιου ανέφερε τον συνεπώνυμο του λογοτέχνη; Τι είναι η τύχη; Πιστεύετε στις συμπτώσεις ή κάποια πράγματα πρέπι να γίνουν ακολουθώντας ενα πεπρομένο;

[amfisvitias]

Λογικό δεν είναι να καταλήγουμε στην αυτογνωσία και στη προσπάθεια κατανόησης του άλλου; Δεν είναι απαραίτητο να ξέρουμε τον εαυτό μας, το περιβάλλον και πως αλληλεπιδρούμε; Ειδικά δε όταν μιλάμε για κοινωνικές σχέσεις δεν είναι αναμενόμενο να χρειάζονται οι παραπάνω δύο αρετές;

Όσο για το αν είναι τυχαίο που ένας επιστήμονας του Cambridge εν ονόματι Coelho πραγματοποίησε πείραμα σήμερα που ανέφερε τον συνεπώνυμο του λογοτέχνη ο τσίου θα μου επιτρέψεις να πω ναι; Είναι εσφαλμένη η εντύπωσή μου ή εκτός από εσένα και ίσως τον sensei κανείς δεν ήξερε καν πως υπήρχε επιστήμονας με αυτό το όνομα, πόσο μάλλον ότι πραγματοποιούσε πείραμα σήμερα; Και όσο περισσότερα πράγματα ξέρεις, τόσα περισσότερα patterns δεν βρίσκεις; Εξάλλου έτσι δεν είναι προγραμματισμένος να δουλεύει ο ανθρώπινος εγκέφαλος, βρίσκοντας patterns?