Ειδήσεις & Κείμενα

Οι απόψεις σας πάνω σε γενικά κοινωνικοπολιτικά ζητήματα αναλύονται εδώ.

Re: Ειδήσεις & Κείμενα

Δημοσίευσηαπό lybe33 » Σάβ, 11 Ιαν 2014 2:02 pm

"Έντεκα μύθοι και περισσότερες αλήθειες: Η μετανάστευση στην Ελλάδα": http://rosalux.gr/sites/default/files/p ... on_web.pdf

Εδώ και είκοσι τουλάχιστον χρόνια, το μεταναστευτικό αποτελεί ζήτημα το οποίο με διαφορετικές μορφές επανέρχεται μονίμως, καταλαμβάνοντας κεντρική θέση στη δημόσια συζήτηση. Στη συζήτηση αυτή επικρατούν συνήθως στρεβλές αντιλήψεις και συσκοτίζονται τα πραγματικά δεδομένα, καθώς η μετανάστευση συνιστά αντικείμενο πολιτικής χρήσης και μιντιακής εκμετάλλευσης. Με ευθύνη των κυρίαρχων μέσων μαζικής ενημέρωσης και χάρη στη συστηματική παρέμβαση της Ακροδεξιάς, δημιουργούνται κοινωνικοί μύθοι, ενίοτε και καταστάσεις «ηθικού πανικού», πράγμα που καθιστά ολοένα και πιο δύσκολη την κατανόηση της πολυπλοκότητας του φαινομένου και, φυσικά, τη νηφάλια αντιμετώπισή του.
Το βιβλιαράκι αυτό έχει διπλό στόχο. Πρώτον, να αποδομήσει με τεκμηριωμένα στοιχεία τους ποικίλους κοινωνικούς μύθους που αφορούν τη μετανάστευση, συμβάλλοντας σε μια ολοκληρωμένη και πολύπλευρη αντίληψη του μεταναστευτικού. Δεύτερον, μέσω της αποδόμησης αυτής,να προτείνει μια ρεαλιστική αλλά και δίκαιη μεταναστευτική πολιτική, δηλαδή μια πραγματικά αριστερή πολιτική. Μια πολιτική που, εκκινώντας από τα δεδομένα τα οποία αντιμετωπίζει σήμερα η ελληνική κοινωνία, συνδυάζει τον καλώς νοούμενο ρεαλισμό με τον σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Διαλέξαμε, λοιπόν, έντεκα από τους πιο διαδεδομένους μύθους σχετικά με τη μετανάστευση στην Ελλάδα. Αξιοποιώντας στοιχεία και μελέτες, δείχνουμε ποια είναι η πραγματικότητα σε κάθε θέμα, ενώ στο τέλος περιγράφουμε, σε αδρές γραμμές, βασικά σημεία μιας δίκαιης και ρεαλιστικής πολιτικής για τη μετανάστευση.
Άβαταρ μέλους
lybe33
Επίτιμο μέλος
 
Δημοσιεύσεις: 2638
Εγγραφή: Τετ, 03 Δεκ 2008 11:55 am
Έτος εισαγωγής: 2008

Re: Ειδήσεις & Κείμενα

Δημοσίευσηαπό OxYdO » Τρί, 14 Ιαν 2014 4:16 am

Πολύ στοχευμένο άρθρο στη Guardian

Europe's left has seen how capitalism can bite back
Leo Panitch,
The Guardian

[...]The left used to beat itself up, sometimes quite literally, with debates over reform v revolution, parliamentarianism v extra-parliamentarianism, party v movement – as if one ruled out the other. The question for the 21st century is not reform v revolution, but rather what kinds of reforms, with what kinds of popular movements behind them engaging in the kinds of mobilisations that can inspire similar developments elsewhere, can prove revolutionary enough to withstand the pressures of capitalism.
Εικόνα
Άβαταρ μέλους
OxYdO Σημαντική βοήθεια στο MQN.gr
 
Δημοσιεύσεις: 1644
Εγγραφή: Παρ, 07 Οκτ 2011 12:18 am
Έτος εισαγωγής: 2011

Re: Ειδήσεις & Κείμενα

Δημοσίευσηαπό OxYdO » Παρ, 17 Ιαν 2014 2:58 am

Να σταματήσει η εκδικητική μεταχείριση του Σάββα Ξηρού

Μόλις τέσσερις μέρες διάρκεσε η παραμονή του Σάββα Ξηρού στο νοσοκομείο Λάρισας όπου είχε εισαχθεί για ένα μήνα με δικαστική απόφαση, προκειμένου να νοσηλευθεί για τα πολλαπλά και σοβαρότατα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει , τα οποία τον καθιστούν άτομο με βαριά αναπηρία και θέτουν ενδεχομένως σε άμεσο κίνδυνο την ίδια του τη ζωή. Σύμφωνα με ανακοίνωση του διοικητή του νοσοκομείου Λάρισας, ο Σάββας Ξηρός «βρέθηκε σε καλή κατάσταση», παρά το γεγονός ότι έχει σχεδόν απολέσει την όραση του και ένα πολύ μεγάλο μέρος της ακοής του, είναι ακρωτηριασμένος από το δεξί χέρι, έχει νευρολογικές διαταραχές, φλεβική ανεπάρκεια στα πόδια, έχουν ανιχνευθεί οζίδια στον πνεύμονα του και του έχει διαγνωσθεί σκλήρυνση κατά πλάκας, μία ασθένεια που χωρίς την κατάλληλη ιατρική περίθαλψη οδηγεί σε βασανιστικό θάνατο. Ο Σάββας Ξηρός πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο χωρίς να του έχουν γίνει οι ιατρικές επεμβάσεις που εκκρεμούν, χωρίς συνολική και οριστική αποτίμηση των προβλημάτων της υγείας του και ενώ δεν ολοκληρώθηκαν οι εξετάσεις στις οποίες έπρεπε να υποβληθεί, ούτε εκδόθηκαν τα διαγνωστικά αποτελέσματα των εξετάσεων στις οποίες υποβλήθηκε.

<->Επειδή δεν πιστεύουμε στη θανατική ποινή και διαφωνούμε κατηγορηματικά με την αντίληψη ότι ο Σάββας Ξηρός ή οποιοσδήποτε άλλος κρατούμενος πρέπει κυριολεκτικά να «σαπίσει» και να πεθάνει στη φυλακή, αντίληψη που ισοδυναμεί με έμμεση καταστρατήγηση της απαγόρευσης της επιβολής θανατικής ποινής
<->Επειδή θεωρούμε την εσπευσμένη απομάκρυνσή του από το νοσοκομείο ως εκδικητική μεταχείριση για τη μη επιστροφή του αδελφού του από την άδεια που του είχε χορηγηθεί
<->Επειδή θεωρούμε ότι ο σεβασμός των δικαιωμάτων όλων αδιακρίτως των κρατουμένων αποτελεί δείκτη για τον νομικό και τον πολιτικό πολιτισμό μιας κοινωνίας

Ζητάμε την επιστροφή του Σάββα Ξηρού στο νοσοκομείο προκειμένου να αντιμετωπιστεί το σύνολο των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει και την αποφυλάκιση του με την υπαγωγή του στις ρυθμίσεις περί ανηκέστου βλάβης της υγείας.

Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων - Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα
Εικόνα
Άβαταρ μέλους
OxYdO Σημαντική βοήθεια στο MQN.gr
 
Δημοσιεύσεις: 1644
Εγγραφή: Παρ, 07 Οκτ 2011 12:18 am
Έτος εισαγωγής: 2011

Re: Ειδήσεις & Κείμενα

Δημοσίευσηαπό Shi » Σάβ, 18 Ιαν 2014 5:25 pm

Με αφόρμη τα πανηγύρια τύπου "job fair" και όλη την παραφιλολογία που κυκλοφορεί όσον αφορά την ανεργία τις αιτίες και τις συνέπειες της παραθέτω μια μπροσούρα για το workfare μια λέξη που δεν υπάρχει ακόμη στο λεξιλόγειο μας που όμως αντανακλά τη νέα στρατηγική διαχείρισης του θέματος ανεργία απο το κεφάλαιο:

«(…) Οι νέοι μας αποφοιτούν από τα λύκεια και τα πανεπιστήμια με ελάχιστη τεχνογνωσία (skills). Προτείνω όλοι οι νέοι και οι νέες από 17-23 ετών να ενταχθούν σε προγράμματα μαθήτευσης (apprenticeship) στα εργοστάσια και τις βιομηχανικές μονάδες της χώρας (όχι σε γραφεία) για δύο καλοκαίρια. Με αμοιβή μόνο χαρτζιλίκι για οδοιπορικά και φαγητό. Έτσι θα αποκτήσουν κάποιες χρήσιμες δεξιότητες και θα καταλάβουν “τι θα πει δουλειά”».

Πέτρος Δούκας (πρώην υφ. Οικονομικών), «Get Greece Back to Work. 90+ προτάσεις για ένα Ελληνικό New Deal»

Workfare: η συνέχεια της ανεργίας με άλλα μέσα

Workfare: η συνέχεια της ανεργίας με άλλα μέσα (κλικ για να δείτε το κείμενο)

To workfare είναι μια λέξη που δεν υπάρχει ακόμα στο πολιτικό λεξιλόγιό μας. Ωστόσο, η έννοια της «ανταποδοτικής πρόνοιας», όπως θα μπορούσαμε να μεταφράσουμε τον όρο, δεν είναι ξένη σαν εμπειρία σε πολλούς και πολλές ανέργους, όπως θα φανεί στο κείμενο που ακολουθεί. Ορίζοντάς το πρόχειρα, το workfare αποτελεί μια προσπάθεια των αφεντικών να επιβάλλουν την εργασία σε ένα ιδιαίτερα «ανθεκτικό» πληθυσμό ανέργων. Θεωρούμε, απλά, ότι αποτελεί μια από τις πιο καίριες στρατηγικές του κεφαλαίου για να εξέλθει από την οικονομική κρίση, η οποία, μην το ξεχνάμε, ακόμα μαίνεται στην καρδιά του καπιταλιστικού συστήματος.

Γιατί να ασχοληθούμε με κάτι που δεν έχει γίνει ακόμα γεγονός της επικαιρότητας; Επιλέξαμε ήδη από τον περασμένο χρόνο να ασχοληθούμε θεωρητικά και πρακτικά με το ζήτημα των σύγχρονων εργασιακών σχέσεων και της οργάνωσης των ανέργων. Για τον απλούστατο λόγο ότι η πλειοψηφία των ατόμων που συμμετέχουν στη συνέλευσή μας είναι άνεργες και άνεργοι – ακόμα και αν δεν ορίζουν τον εαυτό τους ως τέτοιο. Σε αυτό το πλαίσιο, το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί κομμάτι ενός ευρύτερου πολιτικού σχεδιασμού της ΣΚΥΑ πάνω στο ζήτημα των σύγχρονων εργασιακών σχέσεων και της οργάνωσης των ανέργων. Ο σχεδιασμός αυτός περιλαμβάνει αφενός μια διερεύνηση των συντελούμενων μετασχηματισμών της εργασίας από τα πάνω, από την πλευρά δηλαδή των στρατηγικών κινήσεων του κεφαλαίου και του κράτους, εγχώρια και διεθνώς. Αφετέρου, αλλά εξίσου σημαντικά, περιλαμβάνει μια ανάλυση από τα κάτω, από την πλευρά δηλαδή της εμπειρίας των ίδιων των ανέργων/επισφαλών και των αγώνων που ξεκινάνε με τα νέα προγράμματα επιβολής της εργασίας. Δεν θέλουμε να προσεγγίσουμε το ζήτημα της ανεργίας ή της επισφάλειας γενικώς και αορίστως, αλλά να συνδεθούμε και να οργανωθούμε μαζί με άνεργες και άνεργους μαζί με τους οποίους βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή στην αιχμή του δόρατος των πειραματισμών για την αναδιάρθρωση της εργασίας [1].

Το κείμενο, λοιπόν, που παρουσιάζεται εδώ αποτελεί το πρώτο μόνο μέρος μιας συζήτησης που έχει ανοίξει πάνω στις συνθήκες εργασίας και οργάνωσης των αντιστάσεών μας. Πρόθεσή του είναι να «διαβάσει» τις αλλαγές στην αντιμετώπιση της ανεργίας μέσα στο ιστορικό και κοινωνικό τους πλαίσιο, ως επίθεση των αφεντικών στη ζωντανή εργασία, και όχι, όπως θέλουν κάποιοι, ως επίθεση διάφορων εθνικών μπλοκ κεφαλαίου ενάντια στην Ελλάδα. Σκοπός του είναι η σε βάθος χρόνου θεωρητική οχύρωση (του νέου κύκλου) των ταξικών αγώνων των «ωφελούμενων ανέργων» που ξεκινάνε μαζί με τα καινούρια προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας». Για αυτό το λόγο, παρουσιάζουμε στο πρώτο μέρος του κάποιες σκέψεις για την τρέχουσα κατάσταση της προσπάθειας επιβολής της εργασίας από το ελληνικό κράτος, ειδικά μετά την εμπειρία της πρώτης φάσης των «προγραμμάτων κοινωφελούς εργασίας», και των αγώνων που δόθηκαν μέσα σε αυτά. Στο δεύτερο μέρος του, παρουσιάζουμε συνοπτικά την ιστορία του workfare και κάποια προσωρινά συμπεράσματα από τους πρόσφατους, αλλά και τους παλαιότερους αγώνες που έχουν δοθεί ενάντια σε αυτό, κυρίως στη Μεγάλη Βρετανία.

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΕ PDF
«Απ’ τα τσακάλια δεν γλιτώνεις, με ευχές και παρακάλια»
«Κι (…) Αν είν’ ο λάκκος σου, πολύ βαθής, χρέος με τα χέρια σου, να σηκωθείς».
Άβαταρ μέλους
Shi
 
Δημοσιεύσεις: 256
Εγγραφή: Παρ, 21 Δεκ 2012 6:11 am
Έτος εισαγωγής: 2012

Re: Ειδήσεις & Κείμενα

Δημοσίευσηαπό TrexoKaiDenFtano » Σάβ, 18 Ιαν 2014 11:06 pm

Φοιτητές του Σήμερα: Επιχειρηματίες ή Εργάτες του Αύριο;

του Χρήστου Νασιουτζίκη

Πριν μερικούς μήνες στο σεμινάριο «Προορισμός: Φοιτητική Επιχειρηματικότητα», μεταξύ άλλων, ένας φοιτητής του τμήματος ηλεκτρολόγων/μηχανολόγων, διηγήθηκε την εμπειρία του από την νέα τάση επιχειρηματικής προσέγγισης της καινοτομίας. Φτιάχνοντας μια καινοτόμα εφαρμογή, κέρδισε μερικά χρήματα σε διαγωνισμούς για την επιχειρηματική του ιδέα, και ξεκίνησε ένα κυνήγι για να βρει χρηματοδότες. Όμως παρά τα ταξίδια στο Σαν Φρανσίσκο η προσπάθεια δεν απέδωσε καρπούς. Το προϊόν δεν είχε σημαντικό αγοραστικό κοινό (μόνο μερικά εκατομμύρια χρήστες…) και δεν αποτελούσε κερδοφόρα επένδυση.

Υπάρχουν όμως και άλλα παραδείγματα ομάδων ή ανθρώπων που προσπάθησαν να γίνουν «νέοι επιχειρηματίες» με βάση μια καινοτόμα ιδέα (ειδικά στο κλάδο της πληροφορικής). Η τάση όμως που διαγράφεται δείχνει ότι μακριά από μεγάλους εκδότες και διανομείς δεν υπάρχει βιώσιμη καινοτομία. Στην βιομηχανία των Video Games είναι η Valve (Steam) και η EA, στις εφαρμογές για Android η Google. Ακόμα και προϊόντα με διευρυμένο αγοραστικό κοινό και μεγάλες δυνατότητες κέρδους, τείνουν να αγοράζονται (μαζί με τις ομάδες) από ανταγωνιστές στους μεγάλους ομίλους, μιας και χωρίς αυτούς αδυνατούν να βρουν το κεφάλαιο και τα κανάλια διανομής που είναι απαραίτητα. Έτσι πέρα από εξαιρέσεις, που είναι συνήθως άτομα με οξυδέρκεια πάνω στους νόμους τις αγοράς, γνωριμίες και φυσικά… αρχικό κεφάλαιο, οι «νέοι επιχειρηματίες» και δημιουργοί, στους κλάδους των επιστημών και της τέχνης, που δύνανται να εργαστούν ανεξάρτητα από μεγάλες επιχειρήσεις, αναγκάζονται να βρουν σκέπη κάτω από της «αγκαθωτές» φτερούγες των πολυεθνικών.

Θα πει κανείς, «Είναι δα τόσο κακό αυτό;». Ας διευρύνουμε λίγο την οπτική: Από τη στιγμή που με βάση τα παραπάνω η μόνη «ρεαλιστική» λύση για τους νέους επιστήμονες, ερευνητές και γενικά τα εργαζόμενα τμήματα τις κοινωνίας που εμπορεύονται τη σκέψη τους, είναι να στραφούν σε επενδυτές τις «ιδιωτικής πρωτοβουλίας», σαφώς αυτή η αναζήτηση όχι μόνο πρέπει να ξεκινήσει από νωρίς (από τα πρώτα έτη στο παν/μιο αλλά ακόμα και στο σχολείο) αλλά η ίδια η κατεύθυνση και το περιεχόμενο της εργασίας/ερευνας πρέπει να καθορίζονται ώστε να συμβαδίζει με τις ανάγκες, είτε τις αγοράς και των καταναλωτών, που σε γενικές γραμμές διαμορφώνονται από τις πολυεθνικές, είτε απευθείας από τις ανάγκες των ίδιων των πολυεθνικών! Ακόμα, μιας και αυτό αποτελεί μονόδρομος, το ίδιο το πανεπιστήμιο, με τη συναίνεση φυσικά των φοιτητών, ενισχύει και προωθεί αυτόν τον δρόμο, τον μετατρέπει οργανικά σε κατευθυντήρια γραμμή.

Για να γίνει αυτό ευκολότερα και αποτελεσματικά προβαίνει στη δομική αναπροσαρμογή του πανεπιστημίου στα πρότυπα του επιχειρηματικού κλάδου. Αντί για τη μεγάλη και δυσκίνητη πρυτανεία, τα συμβούλια Ιδρύματος (σαν να λέμε board of directors), η ένταξη στο χρηματιστήριο, οι φοιτητές-πελάτες αγοραστές «δεξιοτήτων», η σκληρή ιεραρχική δομή λειτουργίας στα πρότυπα των επιχειρήσεων και φυσικά η λογική της εργολαβίας-υπεργολαβίας. Η συμμετοχή των άμεσα ενδιαφερόμενων βέβαια, των επιχειρηματιών/επενδυτών μπορεί να είναι με έμμεσο τρόπο, όπως δηλαδή η επένδυση για ένα ερευνητικό πρόγραμμα ή εργαστήριο, ή άμεσο όπως η ενεργό συμμετοχή στη διοίκηση και την διαμόρφωση προγραμμάτων σπουδών, έως την ύπαρξη ιδιωτικών πανεπιστημίων. Όλα αυτά βέβαια συμβαίνουν εδώ και χρόνια στα πανεπιστήμια, και γενικότερα στις δημόσιες υπηρεσίες, της Ευρώπης και ακόμα περισσότερο της Αμερικής. Αυτό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας και κάτω από τη μύτη μας είναι ότι, όπως κάποτε (όπως και τώρα βέβαια) ο εργάτης στο εργοστάσιο παράγει τις μηχανές που «του παίρναν την δουλειά» και του «κλέβαν τη ζωή», έτσι και εμείς σήμερα παράγουμε τη γνώση και την έρευνα εκείνη που υποταγμένη στο κέρδος, αντί να οδηγεί στην ελεύθερη, κοινωνική ανάπτυξη και ευημερία, μας οδηγεί σε ανορθολογικές, καταστροφικές για την κοινωνίας και τον άνθρωπο καταστάσεις. Όταν ο βιομηχανικός εργάτης φτιάχνει τα πυρομαχικά για το στρατό που τρομοκρατεί και σφαγιάζει τους αμάχους ή δουλεύει στο εργοστάσιο που καταστρέφει το περιβάλλον και την υγεία του, το κάνει γιατί δεν έχει άλλη επιλογή παρά να δουλεύει εκεί. Σήμερα αναπτύσσουμε τα όπλα που θα στραφούν προς εμάς (άλλωστε ο μεγαλύτερος εχθρός του εγχώριου στρατού είναι ο εσωτερικός εχθρός), ερευνούμε την λιγότερο αποτελεσματική μέθοδο θεραπείας των ασθενειών (άλλωστε αν θεραπευτείς πλήρως πως θα συνεχίσεις να αγοράζεις φάρμακα), γιατί… Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε;

Ίσως στην Ελλάδα εμείς διαβάζαμε… δύσκολα βιβλία, πιστεύαμε ότι η παιδεία είναι δικαίωμα για όλους και πως η επιστήμη πρέπει να βρίσκεται στην άμεση υπηρεσία της κοινωνίας. Περάσαμε βλέπεται και μία περίοδο έντονων κινημάτων, που άφησαν την χώρα μερικός ανεπηρέαστη από την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού που διαδραματίστηκε στην δυτικό καπιταλισμό. Δεν θα υπερασπιστούμε εδώ βέβαια, ούτε τη μεταπολίτευση, ούτε πουλημένους συνδικαλιστές και αριστερούς «του καναπέ». Άλλωστε απ αυτά, έχει μπόλικα η ευρωπαϊκή και αμερικάνικη πολιτική σκηνή. Λέμε μερικώς, γιατί κανένας δε μένει ανεπηρέαστος στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία, και παρόλη την κρατική χίμαιρα του νεοελληνικού κράτους, ο ατομισμός -και ο οπορτουνισμός που αυτός συνεπάγεται- όπως μας τον έμαθε το σχολείο, η τηλεόραση και η… κουλτούρα της υποκουλτούρας (βλέπε «Στόχος είναι τα Λεφτά») έστρωσε το έδαφος για την διευρυμένη συναίνεση στις αλλαγές. Ίσως αν δεν ήταν και εκείνο το πολυτεχνείο, που ενέπνευσε γενιές φοιτητών, να είχαμε και μείς την ίδια μοίρα. Αχ, αυτά τα ανάγωγα παιδιά…

Μετράμε λοιπόν τριάντα περίπου χρόνια μεταπολίτευσης που οι εργάτες βολεύονται, αφού τα συνδικάτα τους εξασφαλίζουν ότι θα παίρνουν τουλάχιστον τα προς το ζην, ενώ διανόηση, μικρέμποροι και αγροτιά παίζουνε τους γιάπηδες όσο για να μπορούν «οι μεγάλοι» να κάνουνε ανενόχλητοι μπίζνες (βλέπε Siemens, Μπομπολες, Ομάδες, και Βατοπέδια), με τα δανεικά και επιδοτήσεις από τα λεφτά που βγάζει η δύση με την εκμετάλλευση της «πίσω αυλής» της, τις αναπτυσσόμενες οικονομίες. Αντίστοιχες εικόνες -χωρίς βέβαια τα συνδικάτα και την αγροτιά… εκεί βοήθησε ο πόλεμος, και η τρομοκρατία των ΜΜΕ- σε Ευρώπη και Αμερική.

Φτάνει όμως η ώρα που φούσκα στη φούσκα, σκάει η «μεγάλη φούσκα», το ίδιο το σύστημα. Πρώτη η Ελλάδα, έπονται και οι άλλοι. Έρχονται τα μέτρα η φτωχοποίηση η ανεργία και όλοι ψάχνουν να βρουν τι φταίει. Κάποιοι ψελλίζουν «δομική κρίση». «Να πάρουμε τα όπλα», να γίνει «το μεγάλο μπαμ» είπαν άλλοι… Το μπαμ όμως ήταν κρότου λάμψης, και γρήγορα η αγανάκτηση έγινε φόβος και κατάθλιψη. Κάποιοι ψέλλισαν «να οργανωθούμε». Παρά τα θετικά βήματα και την προσπάθεια όμως ακόμα δεν έχουμε φτάσει εκεί. Οι «εργάτες» ή εργατική τάξη όπως τους αποκαλούσε κάποτε ένας γενειοφόρος κύριος, διευρύνεται μεν, με την ένταξη σε αυτή κομμάτια των μικρομεσαίων και της πνευματικής εργασίας, αλλά γίνεται πολυποίκιλη. Έτσι κανείς δεν ξέρει τη ακριβώς θέλει… άλλοι λένε όχι στους φόρους, άλλοι όχι στις μειώσεις. Αλλά το ταμείο είναι κενό, ή καλύτερα το ταμείο… πήγε Βρυξέλλες.

Οι φοιτητές; Πέρα από το ένθερμο αλλά βραχύβιο κίνημα του Σεπτέμβρη, και μικρές αλλά κρίσιμες κινητοποιήσεις έπειτα, οι φοιτητές δεν μπαίνουν στο παιχνίδι. Κάποτε η σχετική αυτονομία τους από την αγορά εργασίας και την παραγωγή καθώς και η σχετική ταξική εξίσωση που παρείχε το κράτος πρόνοιας τους επέτρεπε να μπορούν να διεκδικούν κάτι παραπάνω από τα προς το ζην, την «πολυτέλεια» της ελεύθερης από τα κριτήρια του κέρδους και ελεύθερης για όλους γνώσης. Σήμερα όμως η αγορά εισβάλει στο πανεπιστήμιο και η ταξικότητα επιστρέφει με άγριες διαθέσεις. Σήμερα οι φοιτητές πρέπει να πουλήσουν την ψυχή τους (τη σκέψη τους) όχι για να ανέβουν στην επιχειρηματική πυραμίδα, αλλά για να επιβιώσουν. Με την ανεργία στο 50+ δεν είναι δύσκολο να ξεχάσει κανείς ότι υπηρετεί τον διάολο…

Όμως όπως λένε εκεί στις Βρυξέλες, «η κρίση γεννά ευκαιρίες». Αυτό που θέλουν να πουν είναι ότι «αυτό που δεν με σκοτώνει με κάνει ποιο δυνατό». Η κρίση, είναι σταυροδρόμι. Τίθεται στην ανθρωπότητα το εξής ερώτημα: «Διαιώνιση του Καπιταλισμού για ακόμα ένα γύρο εκμετάλλευσης» με τις απάνθρωπες και βάρβαρες συνέπειες που αυτό θα έχει για τη εργασία και συνολικά για τους καταπιεζόμενους ή «Ανατροπή και Ανασυγκρότηση» με τις δυσκολίες και τις πιθανότητες παλινδρόμησης που αυτό συνεπάγεται. Μέσες λύσεις, δεν υπάρχουν. Μέση λύση σημαίνει καπιταλισμός με αυταπάτες.

Το ερώτημα που γεννάται αυθόρμητα είναι: «Είναι αυτό εφικτό;» και «Αφού αποτύχαμε την πρώτη φορά γιατί τώρα να πετύχουμε;» Υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά. Είναι ακριβώς αυτή η ιδιαιτερότητα που τόσο αντιφατικά «γαργαλάει» τη νέα γενιά. Αναφέρομαι στην αμεσότητα με την οποία αγγίζει το σύγχρονο επιστημονικό προλεταριάτο η πιο βασική, ίσως, παθογένεια που γεννά ο καπιταλισμός. Την παραγωγή για το κέρδος και όχι για τη κοινωνία, τον άνθρωπο ως μέσο για την παραγωγή και όχι την παραγωγή ως μέσο για τον άνθρωπο.

Ο βιομηχανικός εργάτης, ενώ παράγει άμεσα, με τα χέρια του, δεν μπορεί να καταλάβει τι είναι αυτό που τελικά παράγει, και αν το κάνει δεν μπορεί να καταλάβει την ίδια την διαδικασία τους περιορισμούς και της δυνατότητες. Άρα δεν γνωρίζει τις εναλλακτικές επιλογές, δεν μπορεί να αμφισβητήσει τον σχεδιασμό και να προτείνει νέο. Αυτό τον ρόλο το παίζει ο μισθωτός πνευματικός εργάτης, ως επιστημονικό και διοικητικό προσωπικό. Αποτελώντας, όμως, κομμάτι της μερίδας που εκμεταλλεύεται και μόνο μερικώς τον εκμεταλλεύονται, δεν έχει άμεσο υλικό συμφέρον να σταματήσει αυτή την κατάσταση. Έτσι οι επαναστάσεις του 20ου αιώνα σε ρόλο πρωτοπορίας έχουν το παραδοσιακό βιομηχανικό προλεταριάτο, και παλεύουν για τα συμφέροντα του, την κατάργηση της εξαθλίωσης (κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, κατάργηση της ιδιωτικής περιουσίας κτλ). Έτσι ενώ από τη μία μέσω της διαμεσολάβησης της τότε διανόησης, του κόμματος, μέρος της παραγωγής μπαίνει στην υπηρεσία της κοινωνίας, από τη άλλη μεγάλο μέρος της τίθεται στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, μιας και οι οικονομίες της Ρωσίας και των άλλων επαναστατημένων χωρών είναι πολύ πίσω. Πίσω, γιατί από τη μία ενώ η παραγωγή αρκεί για τα προς το ζην, σίγουρα δεν αρκεί για μια κοινωνία της αφθονίας. Πίσω, γιατί ενώ η παραγωγή μπαίνει όντως στην υπηρεσία της κοινωνίας, αυτή την παραγωγή την σχεδιάζει όχι η κοινωνία, αλλά οι τεχνοκράτες και το κόμμα. Πως θα μπορούσαν άλλωστε μία κοινωνία ανειδίκευτων εργατών, να έχει άμεσα λόγο, και άποψη για την παράγωγη της χώρας. Ακόμα, από τη στιγμή που δεν μπορούν να έχουν λόγο για την παραγωγή δεν μπορούν να συμμετέχουν και στην διακυβέρνηση. Έτσι, αυτή η κατάσταση, μαζί και με άλλα σημαντικά στοιχεία, όπως ο τοπικός χαρακτήρα του σοσιαλιστικού κράτος έναντι στο παγκόσμιο ανταγωνισμό και η υποχώρηση, από ένα σημείο και μετά, της Σοβιετικής Ένωσης στον παγκόσμιο καταμερισμό της παραγωγής, έθρεψαν τη γραφειοκρατία και τα… παχιά μουστάκια.

Εκεί που διαφέρει η σημερινή κατάσταση είναι στα δύο αυτά σημεία. Από τη μία οι παραγωγικές δυνάμεις επιτρέπουν την ύπαρξη μιας κοινωνίας της αφθονίας (αφθονίας για όλους, όχι για λίγους) και ιδιαίτερα η αυτοματοποίηση της παραγωγής επιτρέπει την κατάργηση της αμιγώς χειρονακτικής και ανειδίκευτης εργασίας (και αυτού του εργάτη συνεπακόλουθα). Από την άλλη, οι προλεταριοποίηση και ένταξη του μορφωμένου, πνευματικού τμήματος της εργασίας στην εργατική τάξη, ανοίγει νέες δυνατότητες. Λόγο της θέσης του στην παραγωγή, στις κρίσιμες θέσεις της διοίκησης, της έρευνας και του σχεδιασμού και της κριτικής ικανότητας, που αν και ευνουχισμένη από τα κοινωνικά κριτήρια, μπορεί να κάνει πραγματικότητα μια αυτοδιευθυνόμενη παραγωγή και μία κοινωνία πραγματικής δημοκρατίας.

Σημαντικό είναι να τονίσουμε και το ρόλο-δυνατότητα που έχει αυτή η κοινωνική μερίδα στη υπόθεση του κινήματος. Λόγο της φύσης της μπορεί άμεσα να αναγνωρίσει την ανορθολογικότητα της σύγχρονης παραγωγής και κοινωνίας, τόσο κριτικά/θεωριτικά αλλά και ως προσωπικό βίωμα, αφού καλείται να πουλήσει την ψυχή της, τις βλέψεις και τα ενδιαφέροντα της πάνω στην επιστήμη και την τέχνη και την ίδια τη ζωή της στο βωμό της μέγιστης κερδοφορίας του εργοδότη. Ταυτόχρονα όμως, έχει και άμεσο υλικό συμφέρον να επιλύσει το ζήτημα της επιβίωσης, να αρνηθεί δηλαδή την εξαθλίωση, γι αυτό μπορεί να βρει κυρίαρχο σύμμαχο στο κλασικό βιομηχανικό προλεταριάτο και δευτερεύοντος στα παρακμάζοντα μεσαία στρώματα και την αγροτιά. Είναι καθήκον της όμως να το κάνει προτάσσοντας και τα δικά της ιδιαίτερα συμφέροντα, που σε τελική ανάλυση αποτελούν συμφέρονται και της υπόλοιπης κοινωνίας.

Όλα αυτά παραμένουν μία ανεκπλήρωτη δυνατότητα όσο εμείς, οι φοιτητές, ως μελλοντικό, αν όχι ήδη, κομμάτι αυτού του «επιστημονικού» προλεταριάτου, επιλέξουμε να την αγνοήσουμε. Αν δεν επιλέξουμε να οργανώσουμε τη δράση μας, μαζί με τον κόσμο της εργασίας, πνευματικής και μη, και τα υπόλοιπα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Να διεκδικήσουμε αυτά που έχουμε ανάγκη, όχι επειδή είναι τα «αναφαίρετα», «συνταγματικά», «νομικά» ή ανθρώπινα δικαιώματα που με αγώνες κερδήθηκαν παλαιότερα, αλλά επειδή είναι αυτά που χρειαζόμαστε. Παιδεία, υγεία, αξιοπρεπής δουλειά για όλους. Να πολεμήσουμε την αντιδραστικοποίηση του κράτους, που σε ανατροφοδότηση με τη Χρυσή Αυγή φροντίζει, μέσω της φυσικής και ιδεολογικής καταστολής, τα συμφέροντα τον εκμεταλλευτών να μην κλονίζονται. Χωρίς να ξεχνάμε πάντα, ότι ο στόχος είναι μία άλλη, καλύτερη κοινωνία, την οποία με τόση γλαφυρότητα βλέπουμε να ξεπροβάλει από την υπάρχουσα.
TrexoKaiDenFtano Σημαντική βοήθεια & οικονομική ενίσχυση στο MQN.gr
 
Δημοσιεύσεις: 284
Εγγραφή: Κυρ, 10 Οκτ 2010 9:49 am
Έτος εισαγωγής: 2010

Re: Ειδήσεις & Κείμενα

Δημοσίευσηαπό koutsou-bilo » Δευτ, 20 Ιαν 2014 10:09 pm

Σήμερον ιδικό μου
Αύριον ιδικό σου
Μηδέποτε μηδενός

Βυζαντινό λαϊκό ρητό 9ος αιώνας

http://luben.tv/wp-content/uploads/2014/10/stin-ugeia-mas.gif?3fb042
Άβαταρ μέλους
koutsou-bilo
 
Δημοσιεύσεις: 392
Εγγραφή: Τετ, 15 Δεκ 2010 6:35 pm
Έτος εισαγωγής: 2009

Re: Ειδήσεις & Κείμενα

Δημοσίευσηαπό lybe33 » Πέμ, 23 Ιαν 2014 8:11 pm

Άβαταρ μέλους
lybe33
Επίτιμο μέλος
 
Δημοσιεύσεις: 2638
Εγγραφή: Τετ, 03 Δεκ 2008 11:55 am
Έτος εισαγωγής: 2008

Re: Ειδήσεις & Κείμενα

Δημοσίευσηαπό cv2013 » Παρ, 24 Ιαν 2014 1:45 am

ΠΑΡΤΙ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΑΠΟ ΛΑΘΡΕΜΠΟΡΟΥΣ
47 νέους «Έλληνες» αποβίβασε το ΛΣ στη Σάμο

47 μετανάστες περισυνέλεξε τα ξημερώματα το ΛΣ Σάμου στη θαλάσσια περιοχή βόρεια του νησιού και εντός τουρκικών υδάτων. Είναι το ίδιο Λιμενικό Σώμα που ο Λετονός Μούιζνιεκς και ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούν ως κυνικούς εγκληματίες.

Συγκεκριμένα, μέσω αριθμού κλήσης έκτακτης ανάγκης 112 ενημερώθηκε το Ενιαίο Κέντρο Συντονισμού έρευνας και διάσωσης ότι σε λέμβο επιβαίνουν πολλοί μετανάστες οι οποίοι βρίσκονταν σε κίνδυνο. Ποιος άραγε έδωσε την κλήση αυτή;

Αμεσα ενεργοποιήθηκαν προς συνδρομή τρία περιπολικά του Λ.Σ κ ένα εκ των οποίων εντόπισε την λέμβο. Και αυτή η λέμβος όπως και οι εκατοντάδες άλλες που έχουν προηγηθεί αλλά και οι εκατοντάδες που πρόκειται να ακολουθήσουν πάντα παίρνουν νερά λίγο μετά την κινητοποίηση των Λιμενικών.

Είναι μια πάγια διαδικασία η οποία τηρείται με αυστηρότητα πρωτοκόλλου.

Στη συνέχεια το ΕΚΣΕΔ ενημέρωσε το αντίστοιχο κέντρο της Άγκυρας προκειμένου να προβούν στη περισυλλογή των μεταναστών.

Φυσικά οι τουρκικές αρχές ουδέποτε κινητοποιήθηκαν καθώς είναι οι ίδιες που προωθούν τους λαθρομετανάστες στην Ελλάδα.

Έτσι και λόγω της μεγάλης καθυστέρησης των τουρκικών αρχών, που όπως είπαμε δεν πρόκειται για καθυστέρηση βέβαια αλλά για σκόπιμη αποχή από το έργο της διάσωσης, αλλά και των καιρικών συνθηκών που ήταν δυσμενείς, το πλωτό του περιπολικού σώματος μπήκε στα τουρκικά χωρικά ύδατα και ολοκλήρωσε με ασφάλεια την μεταφορά τους στη Σάμο και ειδικότερα στο Λιμεναρχείο.

Στους μετανάστες δόθηκαν ρούχα και τρόφιμα από τους άνδρες του Λιμεναρχείου, ενώ την Παρασκευή οι 47 αλλοδαποί θα μεταφερθούν στο κέντρο πρώτης υποδοχής του νησιού.

Στη συνέχεια θα μεταφερθούν ως είθισται στην ηπειρωτική Ελλάδα και από εκεί στην Αθήνα για το ξεκίνημα μιας νέας ζωής στην καινούργια τους πατρίδα.

Την ίδια στιγμή τα δημογραφικά στοιχεία για την Ελλάδα αναφέρουν μια δραματική μείωση του πληθυσμού στα 7,5 εκατ. μέχρι το 2050 με ταυτόχρονη αύξηση του πληθυσμού άνω των 65 ετών.

Και όλα αυτά την ώρα που Μούιζνιεκς, ΣΥΡΙΖΑ και λοιποί φορείς όπως διεθνής Αμνηστία, ή υπηρεσίες του ΟΗΕ και φυσικά η αδιάφορη ΕΕ (καθώς ευνοείται από την αυτή την κατάσταση) η βγάζουν την Τουρκία από το κάδρο των υπευθύνων για αυτή την κατάσταση και για την τραγωδία στο Φαρμακονήσι, δείχνοντας προς την πλευρά των ελληνικών αρχών κατηγορώντας τους ως κοινούς εγκληματίες και για «άτυπες επαναπροωθήσεις».

http://www.defencenet.gr/defence/item/47-%CE%BD%CE%AD%CE%BF%CF%85%CF%82-%C2%AB%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82%C2%BB-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B2%CE%AF%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%BB%CF%83-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%83%CE%AC%CE%BC%CE%BF
cv2013
 
Δημοσιεύσεις: 82
Εγγραφή: Τετ, 16 Ιαν 2013 6:51 pm
Έτος εισαγωγής: 2010

Re: Ειδήσεις & Κείμενα

Δημοσίευσηαπό lybe33 » Παρ, 24 Ιαν 2014 3:52 pm

Βρωμισε φα...
Άβαταρ μέλους
lybe33
Επίτιμο μέλος
 
Δημοσιεύσεις: 2638
Εγγραφή: Τετ, 03 Δεκ 2008 11:55 am
Έτος εισαγωγής: 2008

Re: Ειδήσεις & Κείμενα

Δημοσίευσηαπό koutsou-bilo » Παρ, 24 Ιαν 2014 4:48 pm

Εικόνα

δεν εννοείς αυτό να φανταστώ, γιατί μοσχοβολάει
Σήμερον ιδικό μου
Αύριον ιδικό σου
Μηδέποτε μηδενός

Βυζαντινό λαϊκό ρητό 9ος αιώνας

http://luben.tv/wp-content/uploads/2014/10/stin-ugeia-mas.gif?3fb042
Άβαταρ μέλους
koutsou-bilo
 
Δημοσιεύσεις: 392
Εγγραφή: Τετ, 15 Δεκ 2010 6:35 pm
Έτος εισαγωγής: 2009

ΠροηγούμενηΕπόμενο

Επιστροφή στο Πολιτική-Κοινωνική Συζήτηση

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση : Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 1 επισκέπτης

cron