Απαντάτε με ερώτηση....plz

[strangelic]

Να σου απαντήσω αύριο γιατί νυστάζω τώρα; (αλήθεια)
Επίσης με γεια το avatar? (αναγκαστικα με ερωτιματικό λόγω περιορισμών στο τόπικ)

[SoundOfSilence]

Μήπως αυτές οι πληγές είναι που μας αλλάζουν λίγο σαν ανθρώπους; Ή μήπως είναι αυτές που μας κάνουν περισσότερο αυτό που είμαστε; Πως μπορω να διαφωνήσω πως κάθε ανθρωπος που απλά περασε από τη ζωή μας μπορεί να συνέβαλε στο ελάχιστο για αυτό που είμαστε; Πόσο μάλλον για ανθρώπους που περάσαμε χρόνο πολύ μαζί; Μήπως οι τρύπες βγαίνουν αληθινές στον χαρακτηρισμό του χρόνου ως χειρότερου γιατρού; Δεν είναι η λήθη ή η επιτηδευμένη με σκοπό να προχωρήσεις παρακάτω σαν ένα τραύμα που φαινεται εξωτερικά κλειστό αλλά απο μέσα σε τρ'ωει;
Δεν είναι μάλλον το ρητό -περισσότερο κατάλληλο για καταστάσεις ή υποχρεώσεις κτλ που δεν έχουν να κάνουν με δημιουργία μέσα, όπως για πχ η εργασία που εκτελεί κάποιος; Άρα μήπως η δημιουργία και η μοναδικότητα που αυτή εμπεριέχει είναι αυτό ακριβώς που ξεχωρίζει και μας κανει αντικατάστατους; Δεν μπορεί μια πιο μακροσκοπική αναλυση και όχι αυτή των συναισθημάτων να δείξει ότι το ρητό ισχύει στην κοινωνία; Δεν είναι σωστό το αν δεν ήταν αυτός ο φούρναρης στη γειτονιά θα ήταν ενας άλλος που θα έκανε την ίδια δουλειά; Μπορεί αν φ'υγει ο φούρναρης σου, να χάσεις ένα γνωστό, αλλά η προσφορά του στην κοινωνία δεν είναι αντικαταστάσιμη;

Μήπως το αβαταρ τα λέει όλα; Είναι το κλειδί για το θαυμασμό η αμφιβολία;

Μήπως τα παροράματα συνεχίζονται και δεν έγραψα σωστά το έστω;

Μήπως αργησα λίγο να απαντησω;

[amfisvitias]

Μήπως δεν μπορώ να αρνηθώ τέτοιο αίτημα δεδομένου πως καταλαβαίνω πως αισθάνεσαι, ίσως περισσότερο από όσο θα ήθελα;
Εξάλλου όταν είναι ξεκούραστο το μυαλό δεν αποδίδει καλύτερα; Να σε ευχαριστήσω και εγώ με τη μορφή της ερώτησης που επιβάλλεται στο τόπικ;

Επί το φως το νέων ερωτήσεων να επισημάνω απλώς πως για την προσφορά στην κοινωνία ήταν η αρχική επιχειρηματολογία μου που την είχα διατυπώσει και πριν τα μεσάνυχτα; Θα μου επιτρέψεις και μένα να απαντήσω αύριο, μιας και ακόμα δεν έχω αποφασίσει αν αξίζει να πάω αύριο στο διαγώνισμα;

Όσο για το άβαταρ, παρόλο που δεν είμαι συνήθως από τα άτομα που χαζεύουν τους πίνακες, μήπως το συγκεκριμένο μου κέντρισε το ενδιαφέρον; Παρόλο που λογικά δεν προήλθε από γκαλερί, δεν θα ήταν καλύτερο να μην πω σε ποιο train of thought με ώθησε, τουλάχιστον πριν αναρωτηθεί και κάνει τις δικές του σκέψεις όποιον άλλον ιντιγκάρει (υποθέτοντας πάντα πως υπάρχει τουλάχιστον ένα τέτοιο άτομο );

[intelx86]

Αρχίσατε πάλι;

[amfisvitias]

Γιατί όχι; Να μην εκμεταλλευτούμε την προσωρινή νηνεμία του τόπικ για να θέσουμε τις ερωτήσεις μας;

Μήπως τελικά δεν είμαι τόσο βραδινός τύπος όσο περίμενα; Δεν ήταν η λέξη πληγές λάθος για να αποδώσει το σωστό νόημα ακόμα και σε περιόδους νοσταλγίας; Ταιρίαζει η λέξη ουλές καλύτερα; Φοβάμαι την αρνητική σημασία που είναι δεμένη μαζί με τη λέξη, αλλά από την άλλη οι ουλές είναι σχετικά ανώδυνες αλλά αφήνουν το στίγμα τους και συνήθως κουβαλάνε μία ιστορία οπότε δεν αποδίδουν καλύτερα το νόημα που ήθελα να θέσω; Μήπως οι πληγές που σε τρώνε από μέσα σου ισχύουν μόνο είτε για άτομα που γνώριζες και σε επηρέαζαν για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου (π.χ. οικογένεια), είτε για άτομα που έχεις σοβαρές αμφιβολίες αν έπρεπε να κλείσει ο κύκλος που αναφέρει ο/η strangelic τόσο νωρίς, και υποψιάζεσαι ότι είχαν ακόμα να προσφέρουν ακόμα πολλές εμπειρίες;

Να υποθέσω πως περίμενες το κύριο επιχείρημά μου και γι' αυτό αφαίρεσες τη δημιουργία από την κατηγορία που μπορεί κάποιος να είναι αναντικατάστατος; Μήπως παρόλο που δέχτηκα σοβαρό πλήγμα στην επιχειρηματολογία μου τώρα που δεν μπορώ να αναφέρω περιπτώσεις όπως ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι που ήταν κατ' εμέ αναντικατάστατος και ως άνθρωπος αλλά και ειδικότερα σε καθένα από τους κλάδους που ασχολήθηκε, θα κάνω μία προσπάθεια παρόλαυτα; Για να βρεις αντικαταστάτη δεν πρέπει να έχεις πληθώρα κόσμου για να διαλέξεις; Μήπως επειδή ζούμε τόσο καιρό σε μεγάλη πόλη έχουμε ξεχάσει πως αυτό δεν συμβαίνει πάντα; Σε ένα μικρό χωριό 100 ατόμων, αν έφευγε ο δάσκαλος δεν αντιμετώπιζαν πολλές φορές πρόβλημα; Αν αδυνατούσε ο γιατρός μπορούσαν πάντα να πάνε σε άλλον; Και δεν σχεδόν ανούσιο να πεις, κανείς αναντικατάστατος εκτός από τους σπουδαιότερους, αλλά και από όλους τους υπόλοιπους αν συντρέχουν συνθήκες που καθιστούν δύσκολη την αντικατάσταση;

Υ.Γ. Μήπως να μην με παροτρύνατε να απαντήσω, μιας και όπως φαίνεται δεν θέλω πολύ για να γυρίσω στις παλιές συνήθειες;

[strangelic]

Μήπως οι ουλές είναι απλά πληγές που έχουν κλείσει, για αυτό και είναι σχετικά ανώδυνες όπως ανέφερες; Και τελικά, πώς κλείνει μια πληγή; Αφού ο χρόνος είναι αποδεδειγμένα ο χειρότερος γιατρός, πως μπορούμε να λέμε στους εαυτούς μας αλλα και στους άλλους ότι με τον καιρό θα είναι καλύτερα;

Αν εξαιρέσεις τις ιδιοφυίες, και άλλες σπουδάιες προσωπικότητες,και τους πρακτικά αναντικατάστατους ανθρώπους....Σε έναν πλανήτη κατοικημένο απο 6 δις ανθρώπους, πιστεύεις ότι μπορείς να βρεις αντικαταστάτη του ανθρώπου που στιγμάτισε τη ζωή σου για πάντα;

Υ.Γ. (η strangelic)

[amfisvitias]

Μήπως παρότι ο χρόνος είναι ο λόγος που αποκτάμε αυτές τις πληγές, μπορεί να μας κανει να τις συνηθίσουμε επίσης; Ακόμα και αν δεν καλυτερεύουν με το χρόνο, αν δεν θες να καταρρεύσεις, δεν πρέπει να βρεις τη δύναμη ώστε να συνεχίσεις προς τα εμπρός; Αλλά μήπως τελικά καλυτερεύουν οι πληγές, και αυτό όχι τόσο εξαιτίας του χρόνου αυτού καθαυτού, αλλά λόγω των αντιπερισπασμών που τον συνοδεύουν; Ακόμα και ένα γεγονός που έχεις ξεπεράσει και δεν σε πονάει τόσο, αν αρχίσεις να το σκέφτεσαι συνέχεια δεν θα χειροτερεύσει ο πόνος; Εξάλλου τι είναι η νοσταλγία;

Η επιχειρηματολογία που είχα για τους αναντικατάστατους ανθρώπους, δεν έπρεπε να βασίζεται σε ποιο μήνυμα έπρεπε να περάσω; Δεδομένου πως η soundofsilence ήδη πίστευε πως μπορεί κάποιος να είναι αναντικατάστατος λόγω της προσωπικής επαφής, αλλά πάντα μπορούσες να αντικαταστήσεις την κοινωνική προσφορά κάποιου, δεν έπρεπε τα επιχειρήματά μου να μην βασίσονται στο πόσο σε έχει στιγματίσει αυτό το άτομο; Δεν έπρεπε να δείξω πως ακόμα και σε όρους κοινωνικής προσφοράς μπορεί η εν λογω προσφορά να είναι αναντικατάστατη;

[strangelic]

Επειδή συμφωνώ με τα λεγόμενά σου,και περιμένοντας την soundofsilence να μας πει τη γνώμη της να σχολιάσω την εντύπωση που μου έκανε το avatar σου? Θα μπορούσε το θαυμαστικό να αντιπροσωπεύει το άτομο που σου κίνησε το ενδιαφέρον, γιατί σου έδωσε την απάντηση στα ερωτήματα που σου προκαλούσαν οι σχέσεις σου με τους άλλους ανθρώπους; (και επειδή μου ήρθε εμπνευση να το πάω παραπέρα) Μήπως αυτό το θαυμαστικό είναι ο αντιπερισπασμός που προανέφερες που θα σε βοηθήσει να ξεχάσεις έστω για λίγο τις πληγές σου και να προχωρήσεις στη ζωή σου; Και κάτι άλλο, η νοσταλγία, πρέπει να έχει απαραίτητα αρνητική χροιά; Δεν θα μπορούσε να πάρει τη μορφή μιας γλυκιάς μελαγχολίας, αντί του πόνου που επανέρχεται στο προσκήνιο μετά από καιρό;

[akis]

Τι να σου πω amfisvitia; Οτι και να πω ειναι δεν ειναι λιγο; Μαλλον θα εκβιαστηκες σφοδρα απο τον μερντ κονσερβα ωστε να υποχρωθεις να βαλεις αβαταρ, ε; Εν παση περιπτωσει με γεια...

[SoundOfSilence]

Δεν είναι οι πληγές αναμφισβήτητα σημαντικές για τη ζωή μας, αφού γνωρίζοντας την ρευστότητα των πραγμάτων (τα πάντα ρεί δεν έλεγε ο Δημόκριτος;) δεν μπορούμε ποτέ να ελπίζουμε οτι μία σχέση ή μία κοινωνική θέση θα διατηρηθεί για πάντα; Οι πληγές μας δεν μας βοηθάνε να πάμε μπροστά χωρις να αγνοούμε τη γνώση του παρελθόντος; Οι ανάμνηση κάποιων που μας στιγμάτισαν δεν συνεχίζει να μας επηρρεάζει; Μπορεί στην αρχή να είναι δύσκολο, αλλά η επούλωση τους δεν είναι κομμάτι του εαυτού μας; Δεν είναι καλυτερο να μάθεις να ζεις με τις πληγές σου και να μαθαίνεις απο αυτές και να τις ξεπερνάς από το να τις αγνοείς και να φεύγεις; Δεν εμπεριέχει τον κίνδυνο να κληθείς να το αντιμετωπισεις κάποια άλλη στιγμή αυτό, που μπορεί να είναι πιο δύσκολη ή να έχεις χάσει κάτι απο την ψυχική σου υγεία προσπαθώντας να συνεχίσεις τη ζωή σου κανονικά χωρίς να παραδέχεσαι τις πληγές σου;