Καλησπέρα.
Σαν απόφοιτος της σχολής, αλλά μεταπτυχιακός φοιτητής της θα ήθελα να πώ κι εγώ δύο πράγματα.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της σχολής είναι ότι οι διδάσκοντες δεν μιλάνε όλοι μεταξύ τους αλλά σε πηγαδάκια. Μπορεί πχ ο ΑΕ από πάνω να έχει μια καλή ιδέα για τον πώς να εξεταστεί ένα μάθημα αλλά η ιδέα αυτή να μη φτάσει ποτέ στα αυτιά τα δικά μου αν εγώ ήμουν διδάσκων στη σχολή αλλά δεν είχα επαφή με τον ΑΕ.
Το ότι δεν μιλάνε από μόνο του όμως δεν είναι το πρόβλημα. Το θέμα είναι το γιατί δε μιλάνε. Υπάρχουν ορισμένοι* που από τη στιγμή που πήραν την ταμπέλα "______ καθηγητής Ε.Μ.Π" κάνουν για τη σχολή το ελάχιστο δυνατό που τους ανατίθεται, και πολλές φορές και αυτό λειψό. Και όπως για τον διδάσκοντα δεν υπάρχει χειρότερο από αδιάφορο φοιτητή, για μένα ένας αδιάφορος καθηγητής κάνει πολύ μεγαλύτερο κακό στην σχολή. Η αδιαφορία των διδασκόντων είναι μετρήσιμη σε όλες τους τις βαθμίδες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά και κλαίω που στην αλλαγή του Π.Σ. πολλοί καθηγητές ακόμη και 2 μήνες πριν την ψήφιση λέγανε λες και τους τιμούσε ότι δεν είχαν συμμετέχει σε ομάδες εργασίας, ότι και καλά τους είχαν αφήσει στην απέξω. Την ίδια ώρα φοιτητές που σε λίγα χρόνια θα έφευγαν από τη σχολή ασχολούνταν περισσότερο (κάποιοι από γνήσιο ενδιαφέρον - μη παραταξιακοί αλλά και παραταξιακοί-, και κάποιοι για τα μάτια του κόσμου συγκεκριμένοι παραταξιακοί) από αυτούς που θα μείνουν να το υποστούν. Αλλά η νοοτροπία των διδασκόντων αυτών είναι «όταν το πρόβλημα χτυπήσει την πόρτα, θα το μαζέψουμε. Μας ελέγχει πειθαρχικά και κανένας?». Δεύτερο τρανταχτό παράδειγμα αδιαφορίας είναι αυτό της θέσης του κοσμήτορα. Τόσα μέλη ΔΕΠ και απέφευγαν τη συμμετοχή σαν καυτή πατάτα. Γιατί ως καθηγητής είσαι άρχοντας. Ασχολείσαι με το μαθηματάκι, τους ΥΔ, κανα ερευνητικούλι, άντε να κάνεις και τον πρόεδρο του τομέα, πόσοι να σε πρήξουν? Άρχοντας. Εκεί που πρέπει να ασχοληθούν όμως έγινε επιστράτευση στη μία υποψηφιότητα, ευκαιριακή υποψηφιότητα από την άλλη. Παρεπιπτόντως ο Κανελλαϊδης (δίδασκε Οδοποιία για τους νεότερους) μας έλεγε ότι τώρα ζείτε στο θερμοκήπιο, μόλις βγείτε έξω θα δείτε. Και πόσο δίκιο είχε για ευθυνόφοβους έξω…
Εμείς στα πλαίσια του μεταπτυχιακού σε ένα μάθημα (κάποιοι και σε άλλο ανάλογα με τις επιλογές) εξεταστήκαμε με τον κάτωθι τρόπο:
Αναρτήθηκε το πρώτο θέμα με διάρκεια 30’ όπου στα 40’ έπρεπε να έχει ανέβει η απάντηση. Μόλις έκλεισε το mycourses για το πρώτο θέμα αναρτήθηκε το δεύτερο κ.ο.κ.
Μα θα μου πείς τί νικάς με αυτό? Δεν έχουν όλοι τα θέματα ταυτόχρονα και (στην αθώα περίπτωση) που έχουν γίνει αμιγώς φοιτητικά groupακια διαβάσματος να μοιράσουν τα θέματα, ένα ο καθένας, ανταλλαγή μετά και όλα οκ.
Από κεί και πέρα φτιάξανε και τα θέματα παραμετρικά με τον αριθμό μητρώου. Άλλαζε κάποιο φορτίο, κάποια στήριξη, κάποιο μήκος, βασικά όλο το πρόβλημα.
Τί νικάς με αυτό, ότι (μη αθώα πια) περίπτωση ο φροντηστηριοδιδάσκαλος θα βοηθήσει έναν πια, πόσους να προλάβει μέχρι να το λύσει παραμετρικά, να το στείλει, να το αντιγράψουν αυτοί και να το ανεβάσουν. (παρατηρήσατε το φορέας ελπίζω άρα κάτι τέτοιο μέχρι στιγμής εφαρμόζεται για πλάκα στη στατική 2 για παράδειγμα για να αποφευχθεί το καραγκιοζιλίκι pass-fail)
Τέλος δώσανε στα θέματα αξία που συνολικά ξεπερνούσε το 10.
Μα θα πείτε «τί νικάς με αυτό;». Νικάς το ότι κάποιοι δεν κυνηγούν το 10 αλλά να περάσουν. Και στις παραδοσιακές εξετάσεις, εγώ αν ήθελα να περάσω θα αφιέρωνα όσο χρόνο χρειαζόταν να λύσω για 5 και ότι περίσσευε θα προσπαθούσα να χτίσω. Οπότε αν ένα θέμα το ξέρω και σε κανονικό διαγώνισμα έπιανε 3, τώρα που έπιασε 4 με φέρνει πιο κοντά στη βάση που τόσο ζητάω. Λογιστικό αλλά τα έχει αυτά η ζωή.
Είναι αυτός ο τέλειος τρόπος εξέτασης από το σπίτι? Ούτε καν, αλλά δεν είναι ο χείριστος όπως έχει εφαρμοστεί απ’ ότι διαβάζω.
Τώρα θέλω να πώ κάτι άλλο. Βάζει ο διδάσκων* θέματα. Ας στρώσει τον λόκω του μια φορά να τα λύσει και να τα γράψει όπως τα θέλει με τα μέσα που επιτρέπει στον φοιτητή, να χρονομετρήσει τον εαυτό του και να πεί: «Εμένα που τα έφτιαξα μου πήραν 30 λεπτά, στον φοιτητή που έχει και ένα άγχος και δεν τα έχει ξαναδεί να του δώσω και 10 παραπάνω να σκεφτεί οπότε για αυτό το θέμα 40 και αφού έχω μιάμιση ώρα πρέπει να γεμίσω 50 λεπτά ακόμη. Θυμάμαι σε πολλά μαθήματα (δόξα το θεό, όχι τόσα υγρά – ΤΟΜΕΑΡΑ) να γράφουμε σαν παλαβοί, να δίνουμε μισά γραπτά και να λένε οι καθηγητές με ύφος «Το κάναμε για να μην αντιγράψετε και μετά θα κανονικοποιήσουμε». Προ Covid με επιτήρηση στην αίθουσα και κλειστά τα βιβλία. Αυτοί ενδιαφέρονται για το κύρος της σχολής…
Μερικές ερωτήσεις της πλάκας: Στάλθηκε ένα mail σε κάθε διδάσκοντα να τον ρωτάει ατομικά πώς σκέφτεται να οργανώσει την εξέταση του μαθήματός του αν ήταν ο ίδιος μόνος του υπεύθυνος γι’ αυτό από τη διοίκηση της σχολής – επιτροπή σπουδαστικών? Να αξιολογηθούν οι ιδέες, μπορεί να βρισκόταν κάποια καλή. Θαρρώ πως όχι, ας με διαψεύσει ο ΑΕ. Ξεκίνησαν στα όργανα να συζητιέται από Οκτώβρη το ενδεχόμενο εξεταστικής από απόσταση ώστε να βρίσκονται λύσεις?
Δυστυχώς παιδιά οι αποφάσεις παίρνονται στο τελευταίο 3λεπτο. Και δυστυχώς και για το εαρινό θα αφιερώσουν ένα 2λεπτο πια (τους έχει μείνει η σοφία από την προηγούμενη απόφαση) για να πάρουν τη νέα. Μην πιστεύετε σε συνδυασμούς φορτίσεων και οριακές καταστάσεις. Αυτά τα διδάσκουν για τα μάτια του κόσμου.
Τέλος θέλω εδώ να πώ την εμπειρία μου ως προς τη χρήση κάμερας. Μετά την ταυτοποίηση μας έδωσαν την δυνατότητα να κλείσουμε τις καμερές μας. Όλοι σχεδόν εξεταστήκαμε με κάμερα ανοιχτή, μικρόφωνα κλειστά. Εγώ προσωπικά, μία μέρα πρίν είπα ότι αύριο γράφω 2 ώρες οπότε άδειασα ένα χώρο στο σπίτι, έβαλα τα πράγματά μου, έκλεισα την πόρτα μου για 2 ώρες και έγραψα. Η ανοιχτή κάμερα δεν μου δημιούργησε κάποιο ψυχολογικό. Δεν ένιωσα κάποια παραβίαση. Συμφοιτητές επίσης είχαν τη δυνατότητα να καπνίζουν κιόλας που στη σχολή δεν θα την είχαν και όλα καλά. Δεν θέλω να πώ κάτι για τους φοιτητές που λένε ότι έχουν θέμα με την ανοιχτή κάμερα, απλά λέω την εμπειρία μου.
Και επειδή και σε αυτό το topic αλλά και σε άλλα έχει γίνει μια συζήτηση για ψυχολογικές συνέπειες από την σχολή, θέλω να πώ ότι
ΠΡΕΠΕΙ (συγγνώμη για τα κεφαλαία κύριοι διαχειριστές) να πάνε όσοι έχουν τα θέματα να αναζητήσουν βοήθεια-στήριξη (δεν ξέρω η ψυχολογική υποστήριξη του ΕΜΠ κατά πόσο λειτουργεί). Είναι πολύ σημαντικό να είμαστε υγιείς. Η κοινωνία μας έχει ανάγκη από πολίτες. Όχι από μηχανικούς. Οπότε τα παιδιά αυτά να μη νιώθουν άβολα ότι εγώ είμαι μάγκας δεν έχω ανάγκη από ψυχολόγο κλπ. Από κεί και πέρα, δυστυχώς κάποια επαγγέλματα είναι αγχώδη, και του μηχανικού είναι ένα από αυτά ειδικά αν ιδιωτεύσετε κιόλας.
Όπως έλεγε ο κ. Τρέζος (διδάσκων ΩΣ για τους νεότερους) «Στο πρώτο έργο που θα δουλέψετε, όταν θα ξεκινήσει το σιδέρωμα Δευτέρα, να παραλάβετε Σάββατο, να πάρετε το καφεδάκι σας, το βιβλιαράκι σας και να πάτε να τα μετρήσετε – ελέγξετε με την ησυχία σας γιατί ο ιδρώτας τη Δευτέρα θα τρέχει ποτάμι στη χαράδρα...
Στον πρώτο προϋπολογισμό που έδωσα σε πελάτη για μικρό έργο (-10000) να δείτε πως έτρεμα μην έχω ξεχάσει κάτι. Οι ιδιοκτήτες της επιχείρησης να μου λένε «Χαλάρωσε, το έργο θα γίνει όπως πρέπει, ό,τι και να δώσεις στον πελάτη. Εμείς ότι είχαμε να σου πούμε στα είπαμε, θα τον ελέγξουμε αλλά δεν θα τον διορθώσουμε για να μάθεις ώστε αν πάει σκατά να μην πάει και ο επόμενος». Σκεφτείτε να με πίεζαν κιόλας.
Και να μην ξεχνάτε ότι είμαστε άνθρωποι, ο καθένας μοναδικός. Στις ίδιες καταστάσεις κάποιοι αγχωνόμαστε υπέρμετρα, κάποιο αγχώνονται φυσιολογικά και κάποιοι Ικαριώτικο. Ναι ορισμένοι* διδάσκοντες κάνουν αγχώδεις και τις σπουδές μας χωρίς λόγο, αλλά μία από τις «σπουδές» είναι να γαλουχηθούμε να μην το αφήσουμε να χαλάσει την υγεία μας. Και δυστυχώς, όπως είναι στο χέρι μας τί θα μάθουμε από Στατικές και Υδρολογίες, έτσι είναι και να μάθουμε τη ζωή. Τα παιδιά αυτά να έχουν στο νού τους ότι έχουν τη δυνατότητα να κάνουν διακοπή για ένα διάστημα να βρούν την υγεία τους. Ούτε στα χρόνια μετράει, ούτε φαίνεται κάπου.
Σας κούρασα το ξέρω.
Καλή δύναμη & Υγεία στο σώμα και στο πνεύμα!
*Λέω ορισμένοι δεν γενικεύω. Ας πούμε ο ΑΕ και μόνο που χαλάει τη ζαχαρένια του και αντί να διαβάζει - βλέπει ταινίες με την κόρη του μπαίνει στη διαδικασία να μας διαβάσει εδώ δείχνει κατ’ ελάχιστο ότι δεν είναι αδιάφορος.