από Anaisia » Σάβ, 30 Ιαν 2021 8:03 pm
Αγαπητέ συνάδελφε Kcr565, μάλλον δεν κινούμαστε στο ίδιο μήκος σκέψης, γι' αυτό και παρεξήγησες τα λόγια μου. Δεν εννοούσα πως η παραπαιδεία οφείλεται ΜΟΝΟ στους καθηγητές. Το αντίθετο μάλιστα. Η παραπαιδεία δυστυχώς είναι βαθιά ριζωμένη μέσα σε όλους μας, δεδομένου ότι πλέον στις μέρες μας εισάγεται από τα πρώτα κιόλας σχολικά χρόνια. Δεν θα μείνω όμως σε αυτό διότι πρόκειται για ένα τεράστιο θέμα της Ελληνικής κοινωνίας που δεν νομίζω ότι αφορά την παρούσα συζήτηση. Θα χαρώ όμως αν θες να εκφράσουμε τις προσωπικές-φιλοσοφικές μας απόψεις σε pm.
Επειδή είχα την τύχη/ατυχία να υπάρξω για 2 έτη φοιτήτρια σε Πανεπιστήμιο άλλης Ευρωπαϊκής χώρας, και για ανωτέρους λόγους να επιστρέψω Ελλάδα και να ξεκινήσω από την αρχή τις σπουδές μου, θα ήθελα να δώσω μια γενική εικόνα σχετικά με την οργάνωση. Ναι, το να ανεβάσει ο καθηγητής ΌΛΟ του το υλικό ενημερωμένο στο αντίστοιχο mycourses ήταν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ. Ναι, το να έχει ένα ΑΚΡΙΒΕΣ ΠΛΑΝΟ για το τι θα διδαχθεί και σε ποια ημερομηνία ήταν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ. Ναι, το να γνωρίζεις τον τρόπο αξιολόγησης από την αρχή και να μην μεταβάλλεται κατά την διάρκεια του εξαμήνου, ήταν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ. Ναι, το να σου ανεβάσει έξτρα υλικό ώστε να ΜΗΝ ξοδέψεις κι άλλα χρήματα πέρα από τα βιβλία που ήσουν ήδη υποχρεωμένος να αγοράσεις ΔΕΝ ήταν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ, αλλά ήταν μια τακτική που πολλοί ακολουθούσαν από ΕΠΙΛΟΓΗ ή αν όχι, ήταν διατεθειμένοι να στο προσφέρουν ή/και να σε κατευθύνουν στην αντίστοιχη βιβλιογραφία της βιβλιοθήκης, εάν τους το ζητούσες σε προσωπικό επίπεδο. Σου έδιναν τόσα πράγματα ώστε να σε πείσουν να προσπαθήσεις για το καλύτερο στο μάθημά τους ακόμα και αν εξαρχής σου φαινόταν ανούσιο/βαρετό. Θα μου πεις πως ήταν και υποχρεωτικές οι παρουσίες. Ναι, ήταν. Γιατί αν έδινες τόσα χρήματα θα ήσουν κι εσύ στο πρώτο θρανίο από τις 8:30 το πρωί και θα κρεμόσουν από τα χείλη του καθηγητή, ο οποίος τελικά πέρα από το να διαβάσει πέντε διαφάνειες (που το κάνεις και μόνος σου, κακά τα ψέματα) θα έλεγε πολλά άλλα χρήσιμα πράγματα (υποσημειώσεις υποσημειώσεων) με χρήση έγκριτων "μεθόδων διδασκαλίας" (που κρατούν το ενδιαφέρον ακόμα και του πιο "αδιάφορου" φοιτητή), από τις δικές του επαγγελματικές εμπειρίες. "Παραπαιδεία" δεν υπήρχε, γιατί πολύ απλά δεν ήταν αναγκαία. Το μόνο που συνέβαινε, ήταν οι φοιτητές να διαβάζουν ανά ομάδες ώστε να μπορούν να βγάζουν "όλο" το δοσμένο υλικό και να υλοποιούν ομαδικά αρκετά εξεζητημένες εργασίες. Και να τονίσω κάτι. Όχι, πέρα από τις διαλέξεις οι καθηγητές δεν ήταν υποχρεωμένοι να σου διδάξουν το έξτρα υλικό. Ότι έκανες το έκανες καθαρά μόνος σου. Άντε, στην καλύτερη περίπτωση, να έβρισκες "βοήθεια" από κάποιον διδάκτορα ή κάποιον φοιτητή μεγαλύτερου έτους. Δεν σου έδιναν μασημένη τροφή (όπως είπες, δεν σου μάθαιναν πόσο κάνει 1+1) αλλά σου έδιναν όλα τα εφόδια που χρειαζόσουν για να καταλάβεις και φυσικά να πας 100 βήματα παραπέρα. Και φυσικά οι βαθμοί δεν έπεφταν, αλλά έμεναν σ ένα πολύ καλό και υψηλό επίπεδο (λεπτομέρεια που στην Ελλάδα το μεταφράζουμε ως "αφού πληρώνεις παίρνεις και βαθμούς καλούς")
Όλα αυτά δεν τα λέω για να χρυσώσω το χάπι των Πανεπιστημίων του Εξωτερικού. Το αντίθετο, τα λέω γιατί έχουμε ΟΛΑ τα μέσα για να κάνουμε το ίδιο πράγμα και να θέσουμε στην "παραπαιδεία" τα όρια που θα έπρεπε να έχει. Απ' ότι έχω καταλάβει και έχω και προσωπική εμπειρία, ναι, για διάφορους λόγους είναι απαραίτητο κομμάτι το φροντιστήριο για πολλούς από εμάς. Αλλά θεωρώ απαράδεκτο ένας φοιτητής που πάει για βαθμό 8+ να είναι αναγκασμένος να αναζητήσει υλικό Και εκεί. Ακόμα και αυτός που πάει για 5, γιατί να πρέπει να διαλέξει ως "γρήγορη λύση" το φροντιστήριο ή τώρα στις online εξετάσεις τους πάσης φύσεως επαγγελματίες λύτες και να μην αρκεστεί στις δυνατότητες του, βάση όλου του υλικού που οι ίδιοι οι καθηγητές του έδωσαν εγκαίρως; Γιατί να χρειαστεί να αγοράσει οποιοδήποτε βοήθημα για να περάσεις το μάθημα αντί να μπορεί να το κάνει απλά δουλεύοντας το υλικό που έχει ήδη στα χέρια του; Γιατί να ψάχνει σε άλλες "πηγές", πιθανώς και άλλων πανεπιστημίων, να "βρει νερό";
Δεν θα κρίνω καθόλου τον τρόπο διδασκαλίας των καθηγητών ούτε θα κάνω κανένα παραπάνω σχόλιο ως προς αυτό καθώς παντού υπάρχουν οι "καλοί", οι "κακοί", οι "μέτριοι", οι "αδιάφοροι" κτλ κτλ όπως και φοιτητές με τους ίδιους χαρακτηρισμούς. Αλλά αυτό για εμένα είναι δευτερεύων προβληματισμός καθώς έγκειται σε διάφορα επίπεδα, πολλά εκ των οποίων έχουν να κάνουν με την "προσωπικότητα" του ανθρώπου που έχει την ιδιότητα του καθηγητή και όχι με το "επάγγελμα" που τελούν.
Θέλω πάντως να πω με απόλυτη ειλικρίνεια σε όσους από εσάς σκεφτήκατε πως "φοιτητής είναι, ν' αντιγράψει θα σκεφτεί πρώτα απ' όλα", πως στην σχολή αυτή η πλειοψηφία των παιδιών έχει την ευσυνειδησία να μην το κάνει. Αλλά υπό τις συνθήκες που πλέον καλούμαστε να γράψουμε ("συνθήκες" ή "τιμωρίες" με χαρακτήρα "εξιλέωσης" στην βαθμολόγηση;), δυστυχώς έστω και αντιδραστικά πολλοί θα το επιλέξουν ως λύση. Κι αυτό γιατί ως γνωστόν οι "επιθετικές" τακτικές γεννούν "επιθετικές" αντιμετωπίσεις και καταλήγουμε να παίζουμε τους "κλέφτες και αστυνόμους" κυνηγώντας τις ουρές μας. Γιατί αγαπητοί Διδάσκοντες της Σ.Π.Μ. Ε.Μ.Π, ποιο το νόημα στην παρούσα εξεταστική ο χρόνος εξέτασης σε σχέση με τα θέματα να αρκεί μόνο για το 6-7 (στην καλύτερη); Δηλαδή τι σας κάνει να πιστεύετε πως ένας μέτριος φοιτητής, όχι πολύ γρήγορος, που γνωρίζει πως μπορεί να κάνει ένα λάθος κατά την βεβιασμένη εξέταση, θα δεχτεί την "μοίρα" του να πάρει 3 (σε περίπτωση 2 λαθών, ας γίνω λίγο large τύπος) και δεν θα υποκύψει στις έτοιμες λύσεις; Γι αυτό η τακτική αυτή είναι λάθος, γι αυτό θα έπρεπε σε όλα τα μαθήματα να έχει γίνει εκ των προτέρων μια κουβέντα καθηγητών-φοιτητών για τον τρόπο εξέτασης, γι αυτό ζητήθηκε από μια ομάδα φοιτητών να μετατεθεί η ημερομηνία έναρξης της εξεταστικής από τις 18/1 στις 25/1. Αλλά γι άλλη μια φορά, φωνή βοώντος εν τη ερήμω....
υγ: συγχωρήστε κ Μαμάση αν έγινα επιθετική στο προηγούμενο post μου. Απλά μίλησα αγανακτισμένη από τον τρόπο εξέτασης και πληγωμένη κατά μία έννοια από το άστοχο σχόλιο περί συναδέλφων από τις Ινδίες (που κάποτε ειπώθηκε στο μάθημα της τεχνικής υδρολογίας), καθώς έχω δύο εγκάρδιες φίλες από την χώρα αυτή και τις σέβομαι αφάνταστα χωρίς να κάνω συγκρίσεις.
To become a monster like me, is to admit you were too weak to remain a human.