MQN.gr

Ξεκινώ με κάτι που μου είπαν σήμερα...

-Τι κοινό έχουν μια καμένη πίτσα και μια έγκυος?

-Και στις δύο περιπτώσεις κάποιος ξέχασε να τη βγάλει...

Ήταν ένας βιομήχανος, ονόματι Δημητράκας. Το εργοστάσιό του κατασκεύαζε πρόκες. Αλλά επειδή οι πωλήσεις του είχαν πέσει τους τελευταίους μήνες, αποφάσισε να πάει σε μια διαφημιστική εταιρεία, για να ανορθώσει το image της εταιρίας του...

Συναντιέται με τον μάνατζερ της διαφημιστικής εταιρίας, συζητάνε κάποια πράγματα, και ο μάνατζερ τον ενημερώνει ότι το σποτάκι θα είναι έτοιμο σε μια εβδομάδα, οπότε και θα μπορεί να περάσει να το δει.

Πάει λοιπόν μετά από μια εβδομάδα ο κος Δημητράκας στα γραφεία της εταιρίας και έπειτα από εορταστικό γεύμα, οδηγείται στην αίθουσα προβολής. Εκεί, οι άνθρωποι της εταιρίας του παρουσιάζουν το τηλεοπτικό σποτάκι που δημιούργησαν γι αυτόν. Ξεκινάει λοιπόν, και τί δείχνει; Δείχνει τον Χριστό, τη στιγμή της σταύρωσής. Ρωμαίοι στρατιώτες με σφυριά μπήγουν καρφιά στα χέρια του Χριστού, ο Χριστός υποφέρει, και προς το τέλος γυρνάει ένας στρατιώτης στη κάμερα και χαμογελώντας πετάει το slogan:

ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΣΤΟ ΤΣΑΚΑ-ΤΣΑΚΑ, ΒΑΛΕ ΠΡΟΚΕΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΑ!

Λέει ο Δημητράκας "Ρε σεις, τι είναι αυτό το σποτάκι; Να με αφορίσουν θέλετε; Αλλάξτε το αμέσως!" Του λέει ο μάνατζερ "ΟΚ, πέρνα ξανά σε μια εβδομάδα.".

Έτσι και γίνεται, και ο κος Δημητράκας επιστρέφει στην αίθουσα προβολής, μετά από μια εβδομάδα και ύστερα από ένα εορταστικό ποτό και γλυκό στη διαφημιστική εταιρία, οδηγείται στην αίθουσα προβολής ελπίζοντας σε καλύτερα αποτελέσματα. Του βάζουν λοιπόν το σποτάκι, και δείχει πάλι τα ίδια. Ρωμαίοι στρατιώτες να μπήγουν καρφιά στα χέρια του Χριστού, ο Χριστός να σφαδάζει από τον πόνο, και ένας στρατιώτης όλος χαρά να γυρνάει στην κάμερα και να λέει:

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΛΑΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΚΕΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΑ!

Τα παίρνει ο Δημητράκας και τους λέει: "Ρε σεις, δεν καταλαβαίνετε; Δεν θέλω σταύρωση στο σποτάκι μου, καιι δεν θέλω βίαιες σκηνές! Θα μας κλείσουν όλους μέσα αν παιχτεί στην τηλεόραση. Σοβαρευτείτε!" Του λέει ο μάνατζερ, "ΟΚ, νομίζω ότι έχω αυτό ακριβώς που χρειάζεσαι. Πέρνα ξανά σε μια βδομάδα."

Πάει για τρίτη φορά ο Δημητράκας στα γραφεία της διαφημιστικής εταιρίας, και μετά από την κλασσική διαδικασία με γλυκό και ποτό, όπου ο μάνατζερ τον διαβεβαιώνει ότι έλαβε πολύ σοβαρά υπόψη του τις παρατηρήσεις της προηγούμενης εβδομάδας, πηγαίνει στην αίθουσα προβολής για να παρακολουθήσει το σποτάκι. Και τι να δει; Βλέπει το Χριστό να τρέχει μακρυά, και από πίσω 5-6 ρωμαίους στρατιώτες να τον κυνηγούν, με σφυριά και καρφιά στα χέρια. Και στο τέλος ακούγεται το voice-off:

ΚΑΙ ΣΟΥ ΤΟ 'ΠΑ, ΡΕ Μ***ΚΑ... ΒΑΛΕ ΠΡΟΚΕΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΑ!

Με το συγκεκριμένο είχα γελάσει πάρα πολύ:

Έγινε μια φορά μια μεγάλη δημοπρασία έργων τέχνης όπου είχαν μαζευτεί οι μεγαλύτεροι συλλέκτες όλου του κόσμου. Φυσικά δεν μπορούσε να λείπει και αυτός που είχε συγκεντρώσει τα περισσότερα έργα τέχνης στον κόσμο. Άρχισε η δημοπρασία και το πρώτο έργο ήταν ένας πίνακας του Ρέμπραντ που τον είχε φτιάξει όταν είχε ιλαρά. Σηκώνεται τότε πάνω ο μεγάλος
συλλέκτης και με ύφος περιφρονητικό λέει:
- "Σιγά το έργο, εγώ έχω τον πίνακα του Ρέμπραντ που τον είχε φτιάξει και με αφθώδη πυρετό! Αυτό εδώ δεν αξίζει μία!"
Το επόμενο έργο ήταν ένας πίνακας του Πικάσο που τον είχε ζωγραφίσει σε ηλικία 10 ετών.
Πετάγεται πάλι πάνω ο μεγάλος συλλέκτης και με το ίδιο ύφος λέει:
- "Σιγά τον πίνακα, έχω όλα τα έργα του Πικάσο που τα είχε ζωγραφίσει από τα πέντε του μέχρι και τα εννιά του!"
Νευριασμένος τότε ένας άλλος συλλέκτης σηκώνεται πάνω και του λέει:
- "Καλά, ρε φίλε, εσύ που έχεις όλους τους πίνακες, τον 'Λένιν στη Γενεύη' τον έχεις;"
- "Τι είναι αυτό; Που βρίσκεται; αναφωνεί κατάπληκτος ο μεγάλος συλλέκτης."
- "Στο μουσείο της Καζαμπλάνκα", του απαντούν.
Αμέσως ο μεγάλος συλλέκτης βάζει τα τσιράκια του να βρουν το τηλέφωνο του μουσείου. Τελικά παίρνει τηλέφωνο:
- "Γεια σας, ενδιαφέρομαι για έναν πίνακα σας, τον 'Λένιν στη Γενεύη'."
- "Μα δε γίνεται να σας τον δώσουμε, είναι μουσειακό κομμάτι, του απαντά ο διευθυντής του μουσείου."
- "Σας πληρώνω όσο-όσο", λέει ο συλλέκτης και ρίχνει τον διευθυντή.
Μετά από λίγες μέρες φτάνει ο πίνακας στο σπίτι του συλλέκτη. Γρήγορα γρήγορα τον ανοίγει και τι βλέπει σοκαρισμένος; Βλέπει μια γυναίκα στα τέσσερα να την γ***** ένας με μεγάλο μουστάκι. Παίρνει αμέσως τηλέφωνο αυτόν που του είχε πει για τον πίνακα:
- "Καλά ρε, με κορόιδεψες;"
- "Για ποιο πράγμα μου μιλάς;"
- "Για το Λένιν στη Γενεύη, τον πήρα και μου στείλανε έναν πίνακα με μια γυναίκα στα τέσσερα να την γ***** ένας μουστακαλής!"
- "Ε, αυτός είναι ο πίνακας."
- "Μα καλά, η γυναίκα ποια είναι;"
- "Η γυναίκα του Λένιν."
- "Και ο μουστακαλής;"
- "Ο Στάλιν."
- "Και ο Λένιν;"
- "Στη Γενεύη!"

-Πως το λένε το πουλί του Robocop?

-Σιδηρόπουλος

Λέει ο Τοτός στην κοπέλα του:"έλα το βράδυ απ' το σπίτι,δεν θα είναι κανείς.."
Πάει λοιπόν η κοπέλα το βράδυ απ' το σπίτι...και δεν ήταν κανείς!!!!

----
Σταμάτα!!!
Μην διαβάσεις άλλο! Είναι χάσιμο χρόνου. Δεν έχω απολύτως τίποτε να σου πω. Είμαι ένα κενό, ανόητο και άχρηστο κείμενο.
Δείξε χaρακτήρα και σταμάτησε το διάβασμα. Μπορείς να κάνεις κάτι πιο καλό από το να σπαταλήσεις το χρόνο σου μαζί μου. Έστω και τώρα μην προχωρήσεις παρακάτω. Μην αφήνεις την περιέργειά σου να σε καταλάβει.
Ρεζιλεύεσαι χωρίς λόγο. Πάρε τα πράγματα στα χέρια σου και μην συνεχίζεις.
Παραδέξου ότι είσαι περίεργος και ότι δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς και σταμάτα. Είναι παράλογο να χάνεις το χρόνο σου άσκοπα. Δώσε ένα τέλος.
Δεν έχεις πια καθόλου αυτοσεβασμό; Είναι δυνατόν να διαβάζεις έτσι αβασάνιστα αυτές τις βλακείες; Είναι δυνατόν να κάθεσαι άσκοπα μπροστά σε αυτό το ηλίθιο κείμενο; Πως μπορείς να μην επαναστατείς με αυτές τις σαχλαμάρες;
Σου δίνω άλλη μια ευκαιρία. Κόψε το διάβασμα αυτή την στιγμή. Δεν έχεις καθόλου μυαλό;. Τόσο πολύ σε έχει φάει η περιέργεια;
Κάθεσαι σαν μαγνητισμένος, διαβάζοντας αυτά τα σκουπίδια που έγραψε ένας ανόητος. Πως μπορεί ένας λογικός άνθρωπος να κάνει κάτι τέτοιο;
Φτάνει! Μέχρι εδώ. Σταμάτησε. Σου ξαναλέω ότι δεν έχω να σου πω απολύτως τίποτα. Δεν ντρέπεσαι πια να συνεχίζεις παρά τις τόσες προειδοποιήσεις; Δεν σε νοιάζει που πιάνεσαι κορόϊδο;
Αυτή είναι η τελευταία σου ευκαιρία. Σε λίγο τελειώνω και αυτό που θα σου μείνει θα είναι ΤΊΠΟΤΑ. Δεν θα έχεις ωφεληθεί το παραμικρό, ενώ αντίθετα θάχεις χάσει άθλια και χαζά τον χρόνο σου. Γι' αυτό σταμάτησε αυτή την στιγμή. Έστω και τώρα ξύπνα από τον λήθαργο και επαναστάτησε. Μην παριστάνεις πια τον ανεγκέφαλο. Δεν υπάρχει τίποτα να διαβάσεις εδώ. Μέχρις εδώ ήταν.
Τελειώνω αλλά παρά τις τόσες προειδοποιήσεις εσύ συνεχίζεις σαν μαγνητισμένος να διαβάζεις άπληστα. Είσαι ανίκανος να σταματήσεις. Δεν αντέχεις την περιέργεια που σε κατατρώει και είσαι υποχρεωμένος να φτάσεις μέχρι την τελευταία λέξη χάνοντας και τα τελευταία ίχνη της αξιοπρέπειάς σου.
Έτσι δεν είναι;

Ο πιο συντομος διαλογος σε μια τουαλετα:
-"Επ!"
-"Ωπ!"
....

Η θρησκεία του φοιτητή

Πιστεύω εις έναν φραπέ,
αφρώδη, παγοκράτορα,
ρουφηχτόν εκ καλάμου σπαστής,
εις στομάχους πάντων ερριμένον.

Και εις ένα αφρόγαλα, λευκόν, πηχτόν,
του καφέ συνοδό, και λιπογενές
το δια τον καφέ ποιηθέντα προ πάντων καπουτσίνο.

Milk εκ βοδώς,
αφρόν αληθινόν, εκ μιξερός ηλεκτρικού
χτυπηθέντα, ού γεννηθέντα,
ομοχρήσιμου του φραπέ
δι ου το μάτι ορθάνοιξε.

Τον δι' ημάς τους ανθρώπους
και δια την ημετέραν εργασίαν
φυτροθέντα εν καφεοδένδρων
και μαζευθέντα εξ άρρενος εργάτου
και αγοράσθη εξ εταιρείας
και εσυσκευάσθηκε.

Αγορασθέντα τε υπό ημών
εντός μικρής σακουλίτσας
ή κουτιού ή βαζακίου

Και ετοιμάσθη τας πρώτας ώρας
κατά τας πρωινάς.

Και εισέπεσε εντός ποτηριού
και ζαχαρώθηκε εκ κουταλιάς του γλυκού.
Και πάλιν άφρισε μετά δόξης
τσίτα κάνων κοιμητούς

ώστε χουζουρίου έλθη το τέλος.

Και εις το ρεύμα το πάγιον,
το χρήσιμον, το μιξεροκινόν,
το εκ της δεής επαραγόμενον
το συν ψυγείου και θηκών συνεργαζώμενο,

ωστε παρασκευαζώμενο,
παγακίων και υδάτων ψυχρών.

Εις μίαν, καφετερίαν, ομαδικήν και φιλικήν φραπεδοποσίαν.
Ομολογώ εν τσίμπημα εις μπισκότου εκ του μπολ.
Προσδοκώ τασάκι καθαρόν.
Και να είναι η ζάχαρη λιωμένη.

Αμήν.

-Τι περιμένει ένας Πόντιος έξω από έναν οίκο ανοχής???
-Να ανάψει πράσινο για να περάσει απέναντι!

-Τι κοινό έχει ένας τυφλός και μία παρθένα;
-Και οι δύο δεν βλέπουν την ώρα...!