
Νομίζω πως είμαι καταδικασμένος να είμαι άνθρωπος της τελευταίας στιγμής, αλλά πως να μην εκτιμήσω τη χειρονομία;
Μήπως αυτό που λέω δεν μας αφήνει τόσο εύκολα όσο λες να αποποιηθούμε τη δημιουργία των τύψεων; Οι επιθυμίες που σχετίζονται με την επιβίωσή μας πρέπει να ικανοποιηθούν, αλλά οι υπόλοιπες; Άφού ικανοποιήσεις τις βασικές σου επιθυμίες δε συνεχίζεις να έχεις ένα αδιάκοπο κύμα επιθυμιών, που όσες και να ικανοποιήσεις δεν σταματάς να έχεις καινούργιες; Να ικανοποιήσεις όλες σου τις επιθυμίες δεν είναι ουτοπικό; Συνεπώς δεν πρέπει να διαλέξεις ποιες από αυτές να ικανοποιήσεις; Αυτό δεν φανερώνει τι είδους άνθρωπος είσαι; Αυτό δεν δείχνει αν θα έπρεπε να έχεις τύψεις ή όχι;