Αγαπημένοι στίχοι - τραγούδια

[airetikos]

σωστό γάντι αν και οι περισσότεροι το ξέρουμε ως τα φτιαξε ο Μηνάς

[neaoktana]

"Τελευταία Φορά"-Στίχοι: Γ. Γούνας-Μουσική: Γ. Χριστοδουλόπουλος-Ερμηνεία: Α. Πρωτοψάλτη

Σ΄ένα χαρτί όλες οι πληγές
τις έγραψα για να΄ναι καθαρές
με κόκκινο βάζω αυτές που έχω από σένα
Έχω γεμίσει πολλές σελίδες
κι εσύ μου λες να έχω ελπίδες
ν΄αγαπηθούμε απ΄την αρχή
δε θα τ΄αφήσω να συμβεί

Τελευταία φορά τα δικά σου σκαλιά
ανεβαίνω και φτάνω στο τέρμα
πάλι φεύγω από΄δω μ΄ένα βήμα αργό
κι οδηγώ στο αντίθετο ρεύμα

Τ΄όνειρο τρέχει σαν το νερό
αχ και να ήταν καθαρό
δε φταις εσύ ούτε κι εγώ η μοναξιά μας φταίει
Του καθενός μας η καρδιά
άλλα τραγούδια λέει κρυφά
μη με μαλώνεις σαν παιδί
τώρα μαθαίνω απ΄τη ζωή

Τελευταία φορά τα δικά σου σκαλιά
ανεβαίνω και φτάνω στο τέρμα
πάλι φεύγω από΄δω μ΄ένα βήμα αργό
κι οδηγώ στο αντίθετο ρεύμα
http://www.youtube.com/watch?v=142WSPH5pug

[Annarion]

All because of you, i believe in angels. Not the kind with wings, no. Not the kind with halos. The kind that brings you home , when home becomes a strange place.

[Ingeniero_civil]

"Quizás, Quizás, Quizás" (το γνωστό perhaps, perhaps, perhaps)
μουσική, στίχοι και πρώτη εκτέλεση Osvaldo Farrés το 1947

Siempre que te pregunto
Qué, cuándo, cómo y dónde
Tú siempre me respondes
Quizás, quizás, quizás

Y así pasan los días
Y yo, desesperando
Y tú, tú contestando
Quizás, quizás, quizás

Estás perdiendo el tiempo
Pensando, pensando
Por lo que más tú quieras
¿Hasta cuándo? ¿Hasta cuándo?

Y así pasan los días
Y yo, desesperando
Y tú, tú contestando
Quizás, quizás, quizás

Estás perdiendo el tiempo
Pensando, pensando
Por lo que más tú quieras
¿Hasta cuándo? ¿Hasta cuándo?

Y así pasan los días
Y yo, desesperando
Y tú, tú contestando
Quizás, quizás, quizás

[morisson]

>Κοιμήσου φεγγαρένια μου-Γιάννης Χαρούλης

Κοιμήσου φεγγαρένια μου, στης θάλασσας το κύμα
κι αν σ'αγαπώ, χωρίς σκοπό δε στο'πα, κι είναι κρίμα
Κοιμήσου φεγγαρένια μου, και μες στα όνειρά σου
να'χεις τον ήλιο οδηγό και τ'άστρα συντροφιά σου

Διαμαντικά, χρυσαφικά στα πόδια σου κυρά μου
του κόσμου όλα τα καλά, τα ρίχνω μέσα στην ποδιά
Διαμαντικά, χρυσαφικά την Πούλια δαχτυλίδι
σου τάζω, για να μ'αγαπάς, να μ'έχεις για στολίδι...

Μωρό μου, σ'αποκοίμησα με χίλια καρδιοχτύπια
το ρόδο θρέφει η Ανοιξη, τον έρωτα η αγρύπνια
κι απά' στο μαξιλάρι σου έριξα την καρδιά μου
νανούρισμα οι ανάσες μου, δρόμος τα μυστικά μου

[roukos7]

Agalloch - In the Shadow of Our Pale Companion [1 of 2]

Through vast valleys I wander,
To the highest peaks,
On pathways through the wild,
Forgotten landscape.
In search of God, in spite of man,
'Til the lost forsaken endless.
This is where I choose to tread.

Fall...
So shall we fall into the nihil?
The nothingness that we feel in
the arms of the pale,
In the shadow of the grim companion,
Who walks with us.

Here is the landscape.
Here is the sun.
Here in the balance of the earth.

And as I'm stalked,
By the shadow of death's hand.
The fire in my heart is forged,
Across the land.

Here at the edge of this world,
Here I gaze at a pantheon of oak,
A citadel of stone.
If this grand panorama before me is
what you call God...

Then God is not dead.

Album: The Mantle
Year: 2002

[roukos7]

Agalloch - In the Shadow of Our Pale Companion [2 of 2]

I walked down to a river,
And sat in reflection,
Of what had to be done.
An offering of crimson flowed,
Into the water below.
A wound of spirit from which it
floated and faded away,

Like every hope I've ever had,
Like every dream I've ever known.

It washed away in a tide of longing,
A longing for a better world.
From my will, my throat, to the river,
And into the sea...

Wash away...
Fade away...

Here is the landscape.
Here is the sun.
Here at the edge of the earth.

And as I'm stalked,
By the shadow of death's hand,
My heathen pride is scarred,
Is scarred,
Across the land.

Album: The Mantle
Year: 2002

[intelx86]

Οε οε οε - Άγαμοι Θύται

Η μαγκιά θέλει αέρα
σηκωμένη την παντιέρα
σηκωμένη την παντιέρα

Η θεωρία καταρρέει
οι χοντροί είναι οι ωραίοι
οι χοντροί είναι ωραίοι

Οε οε
οε οε οε ] 4x

Κοιμηθήκαμε αγρότες
και ξυπνήσαμε ιππότες
και ξυπνήσαμε ιππότες

Του οκτάωρου πεσόντες
νανουρίζονται με τσόντες
νανουρίζονται με τσόντες

Οε οε

Φω-μπιζού ήταν το διαμάντι
που 'σαι ρε Παπαδιαμάντη
που 'σαι ρε Παπαδιαμάντη

Χίλιοι κώλοι όλοι κι όλοι
μας ρημάξανε την πόλη
μας ρημάξανε την πόλη

Οε οε...

[intelx86]

Το σκυλάκι το κανίς
Στίχοι: Γιάννης Λογοθέτης
Μουσική: Γιάννης Λογοθέτης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Πουλικάκος

Ρε Γιαννάκη πονηρέ
με τον κίτρινο μπερέ
βιβλιάρια, ταμεία
και δραχμή δεν έχω μία

Που το βρήκες δηλαδή
το κοστούμι το λαδί
το χρυσό το δαχτυλίδι
και διάφορα άλλα είδη

Το σκυλάκι το κανίς
ποιός το έκλεψε κανείς
το ρολόι, τη γραβάτα
και της άγκυρας τη γάτα

Με το νο και με το γιες
πονηρές συναλλαγές
με τον τάδε με τον δείνα
στο Λονδίνο, στην Αθήνα

Που το βρήκες δηλαδή
το γραφείο, το κλειδί
διαμέρισμα, βεράντα
και στην τράπεζα σαράντα

Το σκυλάκι το κανίς...

Ρε Γιαννάκη πονηρέ
με τον κίτρινο μπερέ
έβγαλα ακαδημία
και δραχμή δεν έχω μία

Που το βρήκες δηλαδή
το κουρσάκι το λαδί
ραδιόφωνο, κεραία
την κοπέλα την ωραία

Το σκυλάκι το κανίς...

Spoiler: show

Αφιερωμένο σε κάποια ψυχή που το τραγούδαγε στη σχολή και δε θυμόταν παρακάτω
Ελπίζω να το δει

[gandalf]

Μανώλης Αναγνωστάκης - Φοβάμαι

Φοβάμαι

τους ανθρώπους που εφτά χρόνια

έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι

και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–

βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας

«Δώστε τη χούντα στο λαό».

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που με καταλερωμένη τη φωλιά

πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που σου 'κλειναν την πόρτα

μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια

και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο

να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που γέμιζαν τις ταβέρνες

και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια

κάθε βράδυ

και τώρα τα ξανασπάζουν

όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη

και έχουν και «απόψεις».

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν

και τώρα σε λοιδορούν

γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.

Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.

Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.

.......................