Αγαπημένοι στίχοι - τραγούδια

[ingenieurin26]

Σαν σταρ του σινεμά

Καλλιτέχνης: Νίκος Ζιώγαλας
Συνθέτης: Νίκος Ζιώγαλας
Στιχουργός: Νίκος Ζιώγαλας

Στίχοι:
Τι να 'ναι αυτό που ξαφνικά μ' αναστατώνει
όταν τα πόδια σου προβάλλουν στα σκαλιά
χάνω τον έλεγχο και κάνω χίλια λάθη
τ' αφεντικό τη γράφει τη ζημιά

Μην ξαναρθείς απ' τη δουλειά δεν το αντέχω
δεν το μπορώ να σ' αντικρίσω φιλικά
εγώ ξεδίπλωσα τα φύλλα της καρδιάς μου
κι εσύ υπόγραψες σαν σταρ του σινεμά

Τι να 'ναι αυτό που ξάφνου μέσα μου φουντώνει
όταν σε βλέπω να γελάς με σιγουριά
χάνω τον έλεγχο το μάτι μου θολώνει
κάτι με σπρώχνει να σου ρίξω μια μπουνιά

Μην ξαναρθείς απ' τη δουλειά δεν το αντέχω
δεν το μπορώ να σ' αντικρίσω φιλικά
εγώ ξεδίπλωσα τα φύλλα της καρδιάς μου
κι εσύ υπόγραψες σαν σταρ του σινεμά

[tsiou]

Ο ΚΕΜΑΛ
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος

Ακούστε τώρα την ιστορία του Κεμάλ, ενός νεαρού πρίγκηπα της Ανατολής, απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού, που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.

Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και έναν καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό.
Στη Μοσούλη, τη Βασόρα , στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.

Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.
Τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ' αλλάξουν οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά.
Απ' τον Τίγρη στον Ευφράτη κι απ' τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει τη θηλιά.
Μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.

Με δυο γέρικες καμήλες μ' ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
Πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ΄ αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.

Σ' ένα μήνα σ' ένα χρόνο βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ
που απ΄ τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
«Νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»


Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ.
Καληνύχτα...

[gandalf]

Παράκληση - Αλκίνοος Ιωαννίδης

Περπάτησα πάρα πολύ
και τα φτερά μου τα 'χω χάσει.
Μα εσύ που δεν πατάς στη γη
καν' την ψυχή μου να πετάξει...
Μ' ένα αερόστατο να πάμε στο φεγγάρι,
ένα αεράκι να μας πάρει...
Φωτιά κι αέρας να κάνουμε δική μας
τη μικρή ζωή μας...

Είναι η καρδιά μου μια αυλή
σ' ένα κελί που όλο μικραίνει.
Μα εσύ που έχεις το κλειδί
έλα και πες μου το "γιατί"...
Σε κάποια θάλασσα που ο ήλιος τη ζεσταίνει,
το όνειρό μου ξαποσταίνει...
Νερό κι αρμύρα να κάνουμε δική μας
τη μικρή ζωή μας...

Έχω ένα κόμπο στο λαιμό
και μια θηλιά που όλο στενεύει.
Έλα και κάνε μουσική
την τρέλα που με διαφεντεύει...
Κι αν είναι οι νότες και οι λέξεις αφελείς,
τραγούδησέ τες να χαρείς...
Μ' ένα τραγούδι να κάνουμε δική μας
τη μικρή ζωή μας...

[Wh0cares]

Pink Floyd-Hey you
Hey you, out there in the cold
Getting lonely, getting old
Can you feel me?
Hey you, standing in the aisles
With itchy feet and fading smiles
Can you feel me?
Hey you, dont help them to bury the light
Dont give in without a fight.

Hey you, out there on your own
Sitting naked by the phone
Would you touch me?
Hey you, with you ear against the wall
Waiting for someone to call out
Would you touch me?
Hey you, would you help me to carry the stone?
Open your heart, Im coming home.

But it was only fantasy.
The wall was too high,
As you can see.
No matter how he tried,
He could not break free.
And the worms ate into his brain.

Hey you, standing in the road
Always doing what youre told,
Can you help me?
Hey you, out there beyond the wall,
Breaking bottles in the hall,
Can you help me?
Hey you, dont tell me theres no hope at all
Together we stand, divided we fall

Αυτος ο τελευταιος στιχος ειναι ολο το τραγουδι

[Gerber]

Ακόμα προσπαθώ

Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας & Μαρία Μιλιαράκη
Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ

Για τους φίλους που θυμάμαι αυτά τα βράδια...
Για τα νεύρα που μου σπάσαν στο στρατό...
Για τα όνειρα που μας τα δώσαν άδεια...
δε θυμάμαι που την πάτησα και γω!

Για σένα κούκλα μου που βλέπω να παλεύεις...
και για μένα που 'χω κολλήσει εδώ
Για τις μέρες που θα΄ρθουν και τις φοβάμαι...
Σ' ένα κόσμο που έχει αντίκρυσμα σκληρό!

Ακόμα προσπαθώ ακόμα προσπαθώ
Ακόμα προσπαθώ ακόμα προσπαθώ!

Για τα χρόνια που θυμάμαι απ' το σχολείο...
Για όσα είδα και δεν ήθελα να πω
Γι' αυτά που μ' έμαθαν να ζω και να ελπίζω...
και δεν είναι αυτά που βρήκα εγώ!

Για τα σύνορα που θέλω να καούνε
και για κόσμους όμορφους που πάω να βρω
για τα μάτια σου που στο μυαλό μου ζούνε...
για όλα αυτά που τώρα τραγουδώ!

Ακόμα προσπαθώ ακόμα προσπαθώ
Ακόμα προσπαθώ ακόμα προσπαθώ

[ingenieurin26]

Ακόμα προσπαθώ

Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας & Μαρία Μιλιαράκη
Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ

Nα και ένα τραγούδι τον Πυξ Λαξ που είχα ξεχάσει να κατεβάσω από το youtube (αν υπάρχει εκεί)

Λοιπόν,ένα πολύ πολύ παλιό τραγούδι που δυστυχώς δεν μπορώ να βρω την πρώτη εκτέλεση:

Ήρθες αργά

Μουσική: Γιάννης Βέλλας
Στίχοι: Κώστας Κοφινιώτης
Πρώτη εκτέλεση: Κάκια Μένδρη

Μπορεί να σ’ έφερε τ’ αγέρι
τις μαργαρίτες που μαδά,
μπορεί να σ’ έφερε το κύμα
στην αμμουδιά που τραγουδά.

Μπορεί να σ’ έφερε η χαρά,
μπορεί να σ’ έφερε η λύπη,
μα είν' αργά, πολύ αργά,
να μου ξυπνήσεις καρδιοχτύπι.

Ήρθες αργά στο δρόμο της ζωής μου,
ήρθες αργά για να μου φέρεις τη χαρά,
μια άλλη πέρασε,
τα χάδια της με κέρασε,
κάποια βραδιά μου πήρε τη καρδιά.

Ήρθες αργά στο δρόμο της ζωής μου,
ήρθες αργά πώς θες αλήθεια να σ' το πω,
δεν ερωτεύομαι,
μαζί σου κι αν πλανεύομαι,
ήρθες αργά, ακόμα εκείνη αγαπώ.

[gandalf]

Σαμπάχ - Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Πότε αλύγιστος και πότε χάρτινος,
από τα θαύματα του κόσμου εξαρτημένος.
Νότες ανήσυχες σκαλίζουν τα χωράφια μου
και κάθε άνοιξη φυτρώνουν βενσερέμος.

Όσοι με γέλασαν, όσοι με κέρασαν
πικρό ποτήρι κι άχρηστους κανόνες,
θα ηττηθούν απ' ό,τι πιο αδύναμο
από τη χλόη που σκεπάζει ερειπιώνες.

Ψυχή αδάμαστη, θεριό ανήμερο,
το απολιθωμένο φως να σε λογχίσει
κι από το διάφανο το τραύμα το γλυκό
ενα σαμπάχ μακριά να φτερουγίσει.

απίστευτοι στίχοι...

[gandalf]

Χάλια - Φοίβος Δεληβοριάς

Κοιταξέ την πως σερβίρει, πιο λευκή κι απ' την ποδιά της
πως κρατάει ψηλά το δίσκο και την αξιοπρέπειά της
ροδανθός μες στα ρεμάλια και Θεά μες στους θνητούς
η παγίδα για να γίνεις πάλι χάλια...

Που ήδη νιώθεις σαν τον Κάγκνεϊ μπροστά στη Ρίτα Χεϊγουορθ
μες στην τσίκνα μιας υπόγειας ζωής
διερωτάσαι αν είναι μόνη, αν φοβάται, αν θυμώνει
θα σου δώσει κάποιο σήμα; Μείνε κι άλλο και θα δεις

Σε ρωτάει "Θα πιείτε κάτι;" και το ακούς σαν να 'ναι ποίημα
λες "Δεν ξέρω, ό,τι να 'ναι..όπως να 'ναι" θα 'ναι κρίμα
να στην πάρει κάποιος άλλος ενώ εσύ πρώτος αισθάνθηκες
του βυθού της τα κοράλλια
μα ίσως πάλι όλα αυτά
να είναι κόλπο για να γίνεις πάλι χάλια

Μα κι αυτή έχει ένα τρόπο, να σου αδειάζει το τασάκι σου
γελώντας με ένα αστείο που ποτέ δεν θα της πεις
και θες να φύγεις μα είσαι λιώμα, και στο σπίτι σου είναι ακόμα
αυτό το πέλαγο συντρίμμια της χαμένης σου ζωής
Ένα πέλαγος μπουκάλια και βιβλία και καπνός κι όλα όσα θες να γίνεις πάλι χάλια....

Όμως κι αυτή θα έχει πονέσει, κάποιος τύπος θα είν' στη μέση,
από αυτούς στα γυμναστήρια, στης έβγας τα πρατήρια
που θα την ήθελε πιο χάρτινη και πιο ξανθιά και πιο γυμνή
και βέβαια ποτέ δεν θα της είπε "Σ' αγαπώ"
Απλώς θα βρήκε κάποιαν άλλη από μιαν άλλη γειτονιά
και θα την άφησαν στα μαύρα της τα χάλια...

Απόψε φεύγει κάποιο τρένο, για ένα τόπο ωραίο και ξένο
αλλά εσύ πρώτη φορά νιώθεις πως όλα εδώ συμβαίνουν
Χριστός γεννάται σε ένα μήνα, κι ότι εύχεσαι ξεκίνα
όλα θα 'ναι πάντα μαύρα μα θα κρύβουν μια φωτιά
Κι αύριο εδώ θα είσαι πάλι αχ
μα επιτέλους θα της πεις ότι θες μόνο για εκείνη να είσαι χάλια....

[Alucard]

Iron Maiden - Ghost Of The Navigator

[Gers, Dickinson, Harris]

I have sailed to many lands, now I make my final journey
On the bow I stand, west is where I go
Through the night I plough, still my heart, calculate and pray
As the compass swings, my will is strong, I will not be led astray
Mysteries of time clouds that hide the sun
But I know, but I know, but I know

I see the ghosts of navigators but they are lost
As they sail into the sunset they'll count the cost
As their skeletons accusing emerge from the sea
The sirens of the rocks, they beckon me

Take my heart and set it free, carried forward by the waves
Nowhere left to run, navigator's son,
Chasing rainbows all my days

Where I go I do not know, I only know the place I've been
Dreams they come and go, ever shall be so,
Nothing's real until you feel

I steer between the crashing rocks, the sirens call my name
Lash my hands onto the helm, blood surging with the strain
I will not fail now as sunrise comes the darkness left behind
For eternity I follow on there is no other way
Mysteries of time clouds that hide the sun
But I know, I know

I see the ghosts of navigators but they are lost
As they sail into the sunset they'll count the cost
As their skeletons accusing emerge from the sea
The sirens of the rocks, they beckon me

Take my heart and set it free, carried forward by the waves
Nowhere left to run, Navigator's son
Chasing rainbows all my days

Where I go I do not know, I only know the place I've been
Dreams they come and go, ever shall be so
Nothing's real until you feel

I see the ghosts of navigators but they are lost
As they sail into the sunset they'll count the cost
As their skeletons accusing emerge from the sea
The sirens of the rocks, they beckon me

Take my heart and set it free, carried forward by the waves
Nowhere left to run, Navigator's son
Chasing rainbows all my days

Where I go I do not know, I only know the place I've been
Dreams they come and go, ever shall be so
Nothing's real until you feel

\m/

[Καμένος]

Iron Maiden

The Aftermath

Silently to silence fall
In the fields of futile war
Toys of death are spitting lead
Where boys that were our soldiers bled

War horse and war machine
Curse the name of liberty
Marching on as if they should
Mix in the dirt our brothers' blood

In the mud and rain
What are we fighting for
Is it worth the pain is it worth dying for
Who will take the blame
Why did they make a war
Questions that come again
Should we be fighting at all

Once a ploughman hitched his team
Here he sowed his little dream
Now bodies arms and legs are strewn
Where mustard gas and barbwire bloom
Each moment's like a year
I've nothing left inside for tears
Comrades dead or dying lie
I'm left alone asking why

In the mud and rain
What are we fighting for
Is it worth the pain is it worth dying for
Who will take the blame
Why did they make a war
Questions that come again
Should we be fighting at all

After the war
Left feeling no one has won
After the war
What does a soldier become


War is over and battles are gone
After the war no one has won
I'm just a soldier

http://www.youtube.com/watch?v=XtLNCzePzx4

\m/