Πορεία αλληλεγγύης στον αγώνα των εργαζομένων σε ΑΕΙ-ΤΕΙ την Τετάρτη 23/10
Δημοσιεύτηκε: Δευτ, 21 Οκτ 2013 1:49 pmΗ πορεία οργανώνεται απο εργαζόμενες-ους σε ΕΚΠΑ και ΕΜΠ καθώς και συλλογικότητες και στέκια απτ'α ανατολικα. Η συγκέντρωση θα γίνει στην πύλη Ούλωφ Πάλμε της Πανεπιστημιούπολης Ζωγράφου την Τετάρτη 23/10 στις 14:00.
Τρικάκι:
Μετά την απόφαση της κυβέρνησης να επιταχύνει την εφαρμογή της
«διαθεσιμότητας» του διοικητικού προσωπικού σε ΑΕΙ-ΤΕΙ που απολύει
ουσιαστικά 1349 εργαζόμενους, ξεκίνησε μια μαχητική απεργία διαρκείας
που κρατάει δυναμικά εδώ και περίπου έξι εβδομάδες.
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν το γεγονός ότι στα περισσότερα ιδρύματα
διαπιστώνεται έλλειψη διοικητικού προσωπικού και όχι πλεόνασμα, φαίνεται
ότι οι απολύσεις αυτές δείχνουν το δρόμο για νέα καθεστώτα εργασίας όπως
είναι οι εργολαβίες που όλοι γνωρίζουμε τις σχέσεις και τους όρους με
τους οποίους αυτές λειτουργούν (εργοδοτική ασυδοσία-τρομοκρατία, χαμηλοί
μισθοί, παράνομες απολύσεις κλπ). Το κράτος προσπαθεί να μοιράσει
ευθύνες γλιτώνοντας φράγκα για το ίδιο και εξασφαλίζοντας φράγκα για
τους ιδιώτες εργολάβους που θα το αντικαταστήσουν. Έτσι όπως είχε γίνει
με τον τομέα καθαρισμού, έτσι όπως λειτουργούν οι γραμματείες του Α.Π.Θ
μαζί με άλλες διοικητικές λειτουργίες και έτσι όπως μεθοδεύεται το
τελευταίο διάστημα στον τομέα της φύλαξης.
Γίνεται ξεκάθαρο πια, ότι το πανεπιστήμιο δεν είναι ένας ναός της γνώσης
όπως πολλοί ευαγγελίζονται αλλά αποτελεί ένα βασικό κομμάτι της
ευρύτερης καπιταλιστικής ρύθμισης γύρω απ’ την εκπαίδευση. Συγχρόνως
είναι ένας ακόμα εργασιακός χώρος με ό, τι βαρβαρότητα αυτό συνεπάγεται.
Μια απ’ τις βασικές του λειτουργίες, η αναπαραγωγή/κατανομή και
πειθάρχηση εργατικού δυναμικού μέσω της διδασκαλίας, των εργαστηρίων κλπ
βασίζεται με τη σειρά της σε φιγούρες ξεκάθαρα εργατικές. Το προσωπικό
των πανεπιστημίων είτε μιλάμε για την γραμματειακή υποστήριξη, είτε για
συντηρητές οργάνων, είτε για φύλακες, είτε για καθαρίστριες, είτε για
βιβλιοθηκάριους, είτε για μάγειρες και λαντζέρηδες στις λέσχες, είτε για
εργαστηριακό προσωπικό, είναι τόσο απαραίτητο όσο και αφανές και
υποτιμημένο σε σχέση με τις φιγούρες των καθηγητών.
Εδώ και χρόνια αποτελούν ζήτημα του κυρίαρχου δημοσίου διαλόγου οι
μεταρρυθμίσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, τον τελευταίο καιρό όμως
είναι ξεκάθαρη η σταδιακή ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων. Το νέο
πανεπιστήμιο-επιχείρηση επιτίθεται στον κοινωνικό μισθό μετακυλώντας το
κόστος αναπαραγωγής των φοιτητών στις πλάτες τους (μη παροχή
συγγραμμάτων, σίτισης, στέγασης), μετατρέπει την γνώση σε εμπόρευμα και
τους φοιτητές σε πειθαρχημένους και ευέλικτους εργαζόμενους (με μαθήματα
αλυσίδες, διαγραφές και εντατικοποίηση στα προγράμματα σπουδών). Οι
πανεπιστημιακοί χώροι μετατρέπονται σε αποστειρωμένα επιτηρούμενα πεδία,
έτσι ώστε οποιαδήποτε δραστηριότητα δεν πλήρη τα αυστηρά ακαδημαϊκά
κριτήρια να είναι καταδικαστέα και απαγορευμένη.
Πάνω στις πλάτες των εργαζομένων και των φοιτητών, πάσης φύσεως
αφεντικά, managersκαι εργολάβοι βγαίνουν κερδισμένοι, όντας έτοιμοι να
εκμεταλλευτούν την ευκαιρία που τους δίνεται για να εγκαθιδρύσουν
κερδοφόρα μαγαζιά μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους. Μαζί τους φυσικά,
οι μεγαλοκαθηγητάδες- εργοδότες που πλουτίζουν εδώ και χρόνια απ’ τα
ερευνητικά προγράμματα, εκμεταλλευόμενοι την φθηνή ή απλήρωτη εργασία
μεταπτυχιακών φοιτητών.
Σε μια περίοδο βίαιης υποτίμησης της εργατικής μας δύναμης,
διαμορφώνεται μια κατάσταση διαρκούς έκτακτης ανάγκης. Το κράτος
εμφανίζεται ως εγγυητής της νομιμότητας και της ασφάλειας ταυτόχρονα με
την ενιαία πολιτική απαξίωσης που ακολουθεί, με σειρά αντιδραστικών
μέτρων, απολύσεις, μειώσεις μισθών, αντιμεταναστευτική πολιτική
(εγκλεισμοί χιλιάδων μεταναστών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, πογκρόμ
«Ξένιος Δίας»), γενικευμένη καταστολή κοινωνικών αγώνων με επιθέσεις σε
καταλήψεις και αυτοοργανωμένους χώρους, συλλήψεις και τρομοκρατία.
Απέναντι στις προσπάθειες καταστολής, τρομοκράτησης και διαίρεσης των
απεργών είτε με «πληροφορίες» για εισαγγελικές παρεμβάσεις, είτε μέσω
της ατομικής διαδικτυακής υποβολής στοιχείων, προκειμένου να παραδοθούν
οι λίστες με τα ονόματα στους φορείς του υπουργείου, είτε στις
παρεκλήσεις πρυτάνεων να απεργούν με ανοιχτές τις σχολές, οι απεργοί
απαντούν μαχητικά με μαζικότερες και δυναμικότερες περιφρουρήσεις των
πανεπιστημιακών χώρων παράλληλα με τις αποφάσεις για συνέχιση της απεργίας.
*ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ, Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ*
*ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΔΙΚΑΙΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ*
Εργαζόμενες/οι απο ΕΚΠΑ, ΕΜΠ
Στέκια/ συλλογικότητες/συντρόφισσες-οι από τα ανατολικά.
Τρικάκι:
Spoiler: show
Μετά την απόφαση της κυβέρνησης να επιταχύνει την εφαρμογή της
«διαθεσιμότητας» του διοικητικού προσωπικού σε ΑΕΙ-ΤΕΙ που απολύει
ουσιαστικά 1349 εργαζόμενους, ξεκίνησε μια μαχητική απεργία διαρκείας
που κρατάει δυναμικά εδώ και περίπου έξι εβδομάδες.
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν το γεγονός ότι στα περισσότερα ιδρύματα
διαπιστώνεται έλλειψη διοικητικού προσωπικού και όχι πλεόνασμα, φαίνεται
ότι οι απολύσεις αυτές δείχνουν το δρόμο για νέα καθεστώτα εργασίας όπως
είναι οι εργολαβίες που όλοι γνωρίζουμε τις σχέσεις και τους όρους με
τους οποίους αυτές λειτουργούν (εργοδοτική ασυδοσία-τρομοκρατία, χαμηλοί
μισθοί, παράνομες απολύσεις κλπ). Το κράτος προσπαθεί να μοιράσει
ευθύνες γλιτώνοντας φράγκα για το ίδιο και εξασφαλίζοντας φράγκα για
τους ιδιώτες εργολάβους που θα το αντικαταστήσουν. Έτσι όπως είχε γίνει
με τον τομέα καθαρισμού, έτσι όπως λειτουργούν οι γραμματείες του Α.Π.Θ
μαζί με άλλες διοικητικές λειτουργίες και έτσι όπως μεθοδεύεται το
τελευταίο διάστημα στον τομέα της φύλαξης.
Γίνεται ξεκάθαρο πια, ότι το πανεπιστήμιο δεν είναι ένας ναός της γνώσης
όπως πολλοί ευαγγελίζονται αλλά αποτελεί ένα βασικό κομμάτι της
ευρύτερης καπιταλιστικής ρύθμισης γύρω απ’ την εκπαίδευση. Συγχρόνως
είναι ένας ακόμα εργασιακός χώρος με ό, τι βαρβαρότητα αυτό συνεπάγεται.
Μια απ’ τις βασικές του λειτουργίες, η αναπαραγωγή/κατανομή και
πειθάρχηση εργατικού δυναμικού μέσω της διδασκαλίας, των εργαστηρίων κλπ
βασίζεται με τη σειρά της σε φιγούρες ξεκάθαρα εργατικές. Το προσωπικό
των πανεπιστημίων είτε μιλάμε για την γραμματειακή υποστήριξη, είτε για
συντηρητές οργάνων, είτε για φύλακες, είτε για καθαρίστριες, είτε για
βιβλιοθηκάριους, είτε για μάγειρες και λαντζέρηδες στις λέσχες, είτε για
εργαστηριακό προσωπικό, είναι τόσο απαραίτητο όσο και αφανές και
υποτιμημένο σε σχέση με τις φιγούρες των καθηγητών.
Εδώ και χρόνια αποτελούν ζήτημα του κυρίαρχου δημοσίου διαλόγου οι
μεταρρυθμίσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, τον τελευταίο καιρό όμως
είναι ξεκάθαρη η σταδιακή ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων. Το νέο
πανεπιστήμιο-επιχείρηση επιτίθεται στον κοινωνικό μισθό μετακυλώντας το
κόστος αναπαραγωγής των φοιτητών στις πλάτες τους (μη παροχή
συγγραμμάτων, σίτισης, στέγασης), μετατρέπει την γνώση σε εμπόρευμα και
τους φοιτητές σε πειθαρχημένους και ευέλικτους εργαζόμενους (με μαθήματα
αλυσίδες, διαγραφές και εντατικοποίηση στα προγράμματα σπουδών). Οι
πανεπιστημιακοί χώροι μετατρέπονται σε αποστειρωμένα επιτηρούμενα πεδία,
έτσι ώστε οποιαδήποτε δραστηριότητα δεν πλήρη τα αυστηρά ακαδημαϊκά
κριτήρια να είναι καταδικαστέα και απαγορευμένη.
Πάνω στις πλάτες των εργαζομένων και των φοιτητών, πάσης φύσεως
αφεντικά, managersκαι εργολάβοι βγαίνουν κερδισμένοι, όντας έτοιμοι να
εκμεταλλευτούν την ευκαιρία που τους δίνεται για να εγκαθιδρύσουν
κερδοφόρα μαγαζιά μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους. Μαζί τους φυσικά,
οι μεγαλοκαθηγητάδες- εργοδότες που πλουτίζουν εδώ και χρόνια απ’ τα
ερευνητικά προγράμματα, εκμεταλλευόμενοι την φθηνή ή απλήρωτη εργασία
μεταπτυχιακών φοιτητών.
Σε μια περίοδο βίαιης υποτίμησης της εργατικής μας δύναμης,
διαμορφώνεται μια κατάσταση διαρκούς έκτακτης ανάγκης. Το κράτος
εμφανίζεται ως εγγυητής της νομιμότητας και της ασφάλειας ταυτόχρονα με
την ενιαία πολιτική απαξίωσης που ακολουθεί, με σειρά αντιδραστικών
μέτρων, απολύσεις, μειώσεις μισθών, αντιμεταναστευτική πολιτική
(εγκλεισμοί χιλιάδων μεταναστών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, πογκρόμ
«Ξένιος Δίας»), γενικευμένη καταστολή κοινωνικών αγώνων με επιθέσεις σε
καταλήψεις και αυτοοργανωμένους χώρους, συλλήψεις και τρομοκρατία.
Απέναντι στις προσπάθειες καταστολής, τρομοκράτησης και διαίρεσης των
απεργών είτε με «πληροφορίες» για εισαγγελικές παρεμβάσεις, είτε μέσω
της ατομικής διαδικτυακής υποβολής στοιχείων, προκειμένου να παραδοθούν
οι λίστες με τα ονόματα στους φορείς του υπουργείου, είτε στις
παρεκλήσεις πρυτάνεων να απεργούν με ανοιχτές τις σχολές, οι απεργοί
απαντούν μαχητικά με μαζικότερες και δυναμικότερες περιφρουρήσεις των
πανεπιστημιακών χώρων παράλληλα με τις αποφάσεις για συνέχιση της απεργίας.
*ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ, Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ*
*ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΔΙΚΑΙΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ*
Εργαζόμενες/οι απο ΕΚΠΑ, ΕΜΠ
Στέκια/ συλλογικότητες/συντρόφισσες-οι από τα ανατολικά.
