Σαν σήμερα

[eX-mc]

Γεννήθηκα στις 23 του Οκτώβρη του 1925 στην Ξάνθη τη διατηρητέα κι όχι την άλλη τη φριχτή που χτίστηκε μεταγενέστερα από τους εσωτερικούς της ενδοχώρας μετανάστες… » Μάνος Χατζιδάκις (1925-1994).

ένα άρθρο από τα πολλά, εδώ.

και μια δική μου προσθήκη από μια σπουδαία συνεργασία (αυτή του Χατζιδάκη με τον Γκάτσο) κι ένα έργο που δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί

[lybe33]

D. Bensaïd: «Ένας από τους πιο χαρισματικούς θεωρητικούς του μαρξισμού της γενιάς του»

Σαν σήμερα, στις 12 Ιανουαρίου 2010, έφυγε ο γνωστός θεωρητικός του Μαρξισμού, ηγέτης του τροτσκιστικού κινήματος και αρχηγού της φοιτητικής επανάστασης του ’68 στη Γαλλία, Daniel Bensaïd, αφού έχασε τη μάχη με τον καρκίνο. Ο διανόητής και συγγραφέας Tariq Ali περιγράφει την πορεία του Daniel Bensaïd στην πολιτική και την περιπλάνησή του στους δρόμους της διανόησης.
Ακολουθεί το κείμενο του Tariq Ali που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην βρετανική εφημερίδα Guardian:

O Γάλλος φιλόσοφος Daniel Bensaïd, ο οποίος απεβίωσε σε ηλικία 63 ετών από καρκίνο, ήταν ένας από τους πιο χαρισματικούς θεωρητικούς του μαρξισμού της γενιάς του. Το 1968, μαζί με τον Daniel Cohn-Bendit, συνέβαλε στην «Κινητοποίηση της 22ας Μαρτίου», η οποία βοήθησε στην πυροδότηση της εξέγερσης που συντάραξε τη Γαλλία τον Μάιο και τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς. Ο Bensaïd ξεσήκωνε τα πλήθη μαθητών και εργαζομένων εξηγώντας τις ιδέες του, ενώ κρατούσε το ακροατήριό του μαγεμένο. Ήμουν μάρτυρας σε μια ομιλία του στη γενέτειρά του την Τουλούζ, το 1969, όταν συμμετείχαμε σε ένα συλλαλητήριο 10.000 ανθρώπων προς υποστήριξη του Alain Krivine, ενός από τους επικεφαλής της εξέγερσης, κατά τη διάρκεια της προεδρικής του εκστρατείας όπου είχε θέσει υποψηφιότητα με την Επαναστατική Κομμουνιστική Λίγκα (LCR).

H διεισδυτική ανάλυση του Bensaïd ποτέ δεν παρουσιάστηκε με συγκαταβατικό τρόπο, ανεξάρτητα από τη σύνθεση του ακροατηρίου. Οι ιδέες του προέρχονταν από τον κλασικό μαρξισμό - Μαρξ, Λένιν, Τρότσκι, Ρόζα Λούξεμπουργκ, όπως ήταν σύνηθες σε εκείνες τις ημέρες - αλλά ο τρόπος με τον οποίο τις εξετάζει και τις παρουσιάζει ήταν δικός του. Τα φιλοσοφικά και πολιτικά του γραπτά έχουν ηχούν λυρικά - στις ιδιαίτερα κουραστικές συνεδριάσεις των κεντρικών επιτροπών, θα μπορούσε κανείς να τον βλέπει συχνά να βυθίζεται στον Προυστ - και αντιστέκονται στην εύκολη μετάφρασή τους στα αγγλικά.

Ως ηγέτης της LCR και της Τέταρτης Διεθνούς, με την οποία συνδεόταν, ο Bensaid ταξίδεψε σε μεγάλο μέρος της Νότιας Αμερικής, ιδιαίτερα στη Βραζιλία, και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην προσπάθεια οργάνωσης του Κόμματος των Εργατών (PT), που βρίσκεται σήμερα στην εξουσία υπό τον Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα. Μια απερίσκεπτη σεξουαλική επαφή ελάττωσε τη διάρκεια ζωής του Bensaid. Προσεβλήθη από Aids και, για τα τελευταία 16 χρόνια, ήταν εξαρτημένος από φάρμακα που θα τον κρατούσαν ζωντανό, τα οποία όμως είχαν θανατηφόρες παρενέργειες, όπως έναν καρκίνο, που τελικά τον σκότωσε.

Σωματικά, έγινε μια σκιά του προηγούμενου εαυτού του, αλλά η νοημοσύνη του δεν επηρεάστηκε και παρήγαγε πάνω από δώδεκα βιβλία για την πολιτική και φιλοσοφία. Έγραψε για την πίστη στον Εβραϊσμό, που έδειχνε ο ίδιος και άλλοι σύντροφοί του, η οποία ποτέ δεν τον είχε παραπλανήσει, για να ακολουθήσει το δρόμο του Σιωνισμό τυφλά και απερίσκεπτα. Απεχθανόταν την πολιτική της ταυτότητας (identity politics) και στα δύο τελευταία βιβλία του, Fragments Mécréants (Λόγος ενός απίστου, το 2005) και Eloge de la Politique Profane (Σε εκτίμηση της κοσμικής Πολιτικής, το 2008) - εξηγεί πώς αυτή είχε υποκαταστήσει τη σοβαρή κριτική σκέψη.

Ήταν ένας κορυφαίος δημόσιος διανοητής του μαρξισμού στη Γαλλία, τον οποίο ζητούσαν συχνά για συμμετοχή του σε talkshows και για τη συγγραφή δοκιμίων και σχολίων στις εφημερίδες Le Monde και Libération. Σε μια εποχή όπου ένα μεγάλο τμήμα της γαλλικής διανόησης άλλαξε στρατόπεδο και αγκάλιασε τον νεοφιλελευθερισμό, ο Bensaid παρέμεινε σταθερός, αλλά χωρίς ίχνος δογματισμού. Ακόμη και στη δεκαετία του 1960 είχε αποφύγει αριστερά κλισέ και σκεφτόταν δημιουργικά, συχνά αμφισβητώντας τις αλήθειες της ριζοσπαστικής αριστεράς.

Μαθήτευσε στα λύκεια Bellevue και Fermat στην Τουλούζη, αλλά οι επιρροές που τον καθόρισαν ήταν οι γονείς του και ο κοινωνικός τους περίγυρος. Ο πατέρας του, Haim Bensaid, ήταν ένας Σεφαρδίτης Εβραίος προερχόμενος από μια φτωχή οικογένεια της Αλγερίας. Μετακόμισε στο Οράν, όπου βρήκε δουλειά ως σερβιτόρος σε ένα καφέ, αλλά σύντομα ανακάλυψε την πραγματική κλίση του. Εκπαιδεύτηκε ως πυγμάχος κι εξελίχθηκε σε πρωταθλητής μποξ βαρέων βαρών της βόρειας Αφρικής.

Η μητέρα του Daniel, Marthe Starck, ήταν μια ισχυρή και δραστήρια Γαλλίδα από οικογένεια της εργατικής τάξης στην Blois της κεντρικής Γαλλίας. Στα 18 μετακόμισε στο Οράν. Εκεί συνάντησε τον πυγμάχο και τον ερωτεύτηκε. Οι Γάλλοι έποικοι σοκαρίστηκαν και προσπάθησαν σκληρά να την πείσουν να μην παντρευτεί έναν Εβραίο, λέγοντάς της ότι ήταν καταδικασμένη να κολλήσει αφροδίσια νοσήματα και να βγάλει παιδιά με ανωμαλίες.

Με τη Γαλλία να βρίσκεται υπό γερμανική κατοχή και το μεγαλύτερο μέρος της ελίτ της χώρας να φέρεται με μια διάθεση συνεργασίας με την κυβέρνηση του Vichy, η γαλλική αποικιακή διοίκηση ευθυγραμμίστηκε. Σαν Εβραίος, ο πατέρας του Daniel συνελήφθη, αλλά κατάφερε να δραπετεύσει από το στρατόπεδο αιχμαλώτων, και απερίσκεπτα αποφάσισε να πάει στην Τουλούζη, όπου η Marthe τον βοήθησε να αποκτήσει ψεύτικα έγγραφα. Με τη νέα του ταυτότητα, αγόρασε ένα μπιστρό, το Le Bar des Amis. Εκείνος κατάφερε να επιζήσει, σε αντίθεση με τους δύο αδελφούς του, οι οποίοι σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της κατοχής, κυρίως χάρη στη γυναίκα του, η οποία είχε ένα επίσημο πιστοποιητικό Vichy που δήλωνε για εκείνη ότι «δεν ανήκε στην εβραϊκή φυλή».

Συγκινητικά τα απομνημονεύματά του, Μία Αργή Ανυπομονησία (2004), όπου ο Daniel σημειώνει ότι αυτές οι βαρβαρότητες είχαν λάβει χώρα σε γαλλικό έδαφος μερικές δεκαετίες πριν από το 1968. Το Bar des Amis, έγραψε, ήταν μια κοσμοπολίτικη τοποθεσία όπου σύχναζαν Ισπανοί πρόσφυγες, Ιταλοί αντιφασίστες, πρώην μαχητές της αντίστασης και ένα πολύμορφο πλήθος εργαζομένων, με την τοπική οργάνωση του κομμουνιστικού κόμματος να κάνει τις συνεδριάσεις της εκεί. Λόγω των έντονων ρεπουμπλικανικών και ιακωβιστικών επιρροών της μητέρας του (όταν μία συγγενής της, έπειτα από ένα γαλλικό τηλεοπτικό πρόγραμμα που αφορούσε τη βρετανική μοναρχία, εξέφρασε αμφιβολίες σχετικά με τον απαγχονισμό του Λουδοβίκου ΙΣΤ’ και της Μαρίας Αντουανέτας, η Marthe δεν της ξαναμίλησε για 10 χρόνια), θα ήταν απορίας άξιον αν ο νεαρός Bensaid γινόταν ολιγαρχικός.

Εξοργισμένος από τη σφαγή των Αλγερινών στη στάση του μετρό Charonne το 1961 (με εντολή του Maurice Papon, διοικητή της αστυνομίας και πρώην συνεργάτη των Ναζί), εντάχθηκε στην Ένωση των Κομμουνιστών Φοιτητών. Σύντομα όμως δυσαρεστήθηκε από την ορθοδοξία του κόμματος και οργανώθηκε σε μια αριστερή αντιπολιτευτική ομάδα στους κόλπους της Ένωσης που οργανώθηκε από τoυς Henri Weber (επί του παρόντος είναι γερουσιαστής με το Σοσιαλιστικό κόμμα) και Alain Krivine. Η κουβανική επανάσταση και η οδύσσεια του Τσε Γκεβάρα έκανε τα υπόλοιπα. Όσοι διαφωνούσαν εκδιώχθηκαν από το κόμμα το 1966.

Το ίδιο έτος, ο Bensaid εισήχθη στην σχολή Ecole Normale Supérieure στο Saint-Cloud και μετακόμισε στο Παρίσι. Εδώ βοήθησε να βρεθεί με την Κομμουνιστική Επαναστατική Νεολαία (JCR), όπου νέοι αντιφρονούντες είχαν ως έμπνευση τον Γκεβάρα και τον Τρότσκι. Αυτή αργότερα ενσωματώθηκε στην Κομμουνιστική Επαναστατική Λίγκα.

Την τελευταία φορά που τον συνάντησα, λίγα χρόνια νωρίτερα, στο αγαπημένο του καφέ στο Καρτιέ Λατέν του Παρισιού, είχε μεγάλη ζωτικότητα. Η ασθένεια δεν είχε εξασθενήσει τη θέλησή του να ζήσει ή να σκέφτεται. Τα πολιτικά ήταν πηγή ζωής γι αυτόν. Μιλήσαμε για την κοινωνική αναταραχή στη Γαλλία και το κατά πόσον θα ήταν αρκετή ώστε να φέρει τη σημαντική αλλαγή. Εκείνος σήκωσε τους ώμους του. «Ίσως να μη συμβεί στους καιρούς μας, αλλά εμείς εξακολουθούμε να παλεύουμε. Τι άλλο να κάνουμε;»

Ο Daniel Bensaïd, φιλόσοφος, γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου του 1946 και πέθανε στις 12 Ιανουαρίου 2010.

[lybe33]

Σαν σήμερα ιδρύθηκε το ΚΚΕ Εσωτερικού

200px-KKE_esoterikou_logo.svg.png (12.25 KiB) 9708 προβολές

Στις 5 - 15 Φεβρουαρίου 1968 συνήλθε στη Βουδαπέστη η 12η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ για να εξετάσει την πολιτική κατάσταση της Ελλάδας με τη δικτατορία και εσωκομματικά ζητήματα. Τρία μέλη του Πολιτικού Γραφείου, οι Μήτσος Παρτσαλίδης, Ζήσης Ζωγράφος, Πάνος Δημητρίου, και ακόμη οι Δημήτρης Βατουσιανός, Βασίλης Ζάχος, Σταύρος Καράς, Θανάσης Καρτσούνης, Λεωνίδας Τζεφρώνης, επτά αναπληρωματικά μέλη της ΚΕ και τα τρία μέλη της Κεντρικής Εξελεγκτικής Επιτροπής διαφώνησαν με την πλειοψηφία σε εσωκομματικά και κεντρικά πολιτικά ζητήματα, όπως η πολιτική των συμμαχιών και ο ρόλος της Σοβιετικής Ένωσης και αποχώρησαν.
Αυτά τα στελέχη εκπροσωπούσαν μία τάση που από καιρό διαμορφωνόταν, δυσφορούσε για την απόλυτη εξάρτηση του κόμματος από τις επιλογές της σοβιετικής ηγεσίας και έβλεπε με ενδιαφέρον τις εξελίξεις στην Τσεχοσλοβακία και την «Άνοιξη της Πράγας».
Με απόφαση της 12ης Ολομέλειας καθαιρέθηκαν τα τρία διαφωνούντα μέλη του Π.Γ. και περιθωριοποιήθηκαν οι υπόλοιποι. Στην ψηφοφορία που ακολούθησε ο μόνος που μειοψήφησε ήταν ο Πέτρος Ρούσος που όμως δε συντάχτηκε με τους αποχωρήσαντες και παρέμεινε στις γραμμές του ΚΚΕ που οδηγήθηκε φυσικά στη διάσπαση.
Μαζί με τους διαφωνούντες συμπαρατάχτηκαν άλλα στελέχη του "Γραφείου Εσωτερικού", δηλαδή του τμήματος της ηγεσίας που δρούσε στο εσωτερικό της χώρας σε συνθήκες παρανομίας, όπως οι Μπάμπης Δρακόπουλος, Νίκος Καρράς, Αντώνης Μπριλλάκης, Τάκης Μπενάς κ.ά. Έτσι συγκροτήθηκε το ΚΚΕ-Εσωτερικού, τα στελέχη του οποίου απέδιδαν την ονομασία «ΚΚΕ-Εξωτερικού» στο τμήμα του κόμματος που ακολουθούσε την ηγεσία.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE% ... E%BF%CF%8D

[elcv]

Με μια μερα καθυστερηση αλλα δε γινεται να το παραλειψουμε...

Γεννήθηκε το 1936, στο ορεινό χωριό Ανώγεια Μυλοποτάμου Ρεθύμνου της Κρήτης από οικογένεια με μουσική παράδοση και πολλούς λυράρηδες. Στα πέντε του χρόνια, όταν οι Γερμανοί έκαψαν το χωριό του, ξεριζώθηκε από τον τόπο του μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους, οι οποίοι μεταφέρθηκαν σε χωριό της επαρχίας Μυλοποτάμου όπου παρέμειναν μέχρι και την απελευθέρωση της Κρήτης[...]Ο Νίκος Ξυλούρης στην ακμή της καριέρας του αντιλήφθηκε ότι έχει καρκίνο και πιο συγκεκριμένα όγκο στον εγκέφαλο. Μετά από μεγάλο αγώνα, πολλαπλές εγχειρήσεις και αρκετή ταλαιπωρία έχασε τη μάχη στο Νοσοκομείο Πειραιώς στις 8 Φεβρουαρίου 1980 σε ηλικία μόλις 43 χρονών. Με τη φωνή και το ήθος του σημάδεψε τα χρόνια της χούντας, την αντίσταση σε αυτήν, αλλά και τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Όπως ο ίδιος έλεγε μετά τη μεταπολίτευση, αναφερόμενος στους ανθρώπους της μουσικής βιομηχανίας "εγώ τους ίδιους ανθρώπους έβλεπα να κανονίζουν επί χούντας, τους ίδιους βλέπω και τώρα"

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE% ... E%B7%CF%82

Το αφιέρωμα της ΕΡΤ

Και ένα απ'τα αγαπημένα μου

[elcv]

Σαν σήμερα φεύγει από τη ζωή ο Νομπελίστας ποιητής

Ο Οδυσσέας Αλεπουδέλης, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1911 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ήταν ποιητής και ζωγράφος και ένα από τα πιο λαμπρά πνεύματα της σύγχρονης λογοτεχνίας.Το 1979 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, ενώ αποτέλεσε ένα από τα επίλεκτα μέλη της λεγόμενης «γενιάς του τριάντα» στον χώρο της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Ο Ελύτης πέθανε στις 18 Μαρτίου 1996, σε ηλικία 85 ετών, κληροδοτώντας ένα εκπληκτικό έργο στην Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο.

http://m.lifo.gr/team/sansimera/56155
http://www.sansimera.gr/biographies/557
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE% ... E%B7%CF%82

Spoiler: show

''Αλλά κάτεχε ότι μονάχα κείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του θά' χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο.''

[OxYdO]

Στις 24 Μαρτίου του 1999, ξεκινά ο βομβαρδισμός της Σερβίας από δυνάμεις του ΝΑΤΟ, στα πλαίσια του πολέμου στο Κόσοβο. H επιχείρηση με ονομασία "Allied Force", που χαρακτηρίστηκε από το ΝΑΤΟ ως "ανθρωπιστική επέμβαση", διήρκεσε μέχρι τις 10 Ιουνίου.
Ο απολογισμός: πάνω από 2.000 νεκροί

Το πάλαι ποτέ κτίριο του Υπουργείου Άμυνας, στο Βελιγράδι, έχει μείνει ακόμα όπως το άφησαν τα βομβαρδιστικά των Αμερικανών, για να μην αφήσει τα εγκλήματά τους να περαστούν στη λήθη

Spoiler: show

Σήμερα, στην Πρίστινα, πρωτεύουσα του Κοσόβου, σε πλατεία πάνω στον δρόμο με το όνομά του, δεσπόζει το άγαλμα του Bill Clinton

Spoiler: show

[sofian6]

Σαν σήμερα 25η Μαρτίου 1821:

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE ... CF%85_1821

και μια επιστολή από το ΠΑΜΕ των εκπαιδευτικών (που αναφέρεται σε σχεδόν ταξική επανάσταση):
http://www.edupame.gr/node/2104/

[Anakin]

και μια επιστολή από το ΠΑΜΕ των εκπαιδευτικών (που αναφέρεται σε σχεδόν ταξική επανάσταση):
http://www.edupame.gr/node/2104/

Αν εξαιρέσεις τα ιστορικά στοιχεία για τα οποία απόλυτα σίγουρος μπορεί να είναι κάποιος 220 χρονών, δεν μπορείς να πεις οτι στα υπόλοιπα έχει 100% άδικο. Είναι θέμα πώς το βλέπει κανείς. Επίσης, μην ξεχνάς οτι η ιστορία γράφεται από τους νικητές και με τον τρόπο που θέλουν αυτοί να γραφτεί και όχι από ουδέτερο παρατηρητή

[νεχεανές]

και μια επιστολή από το ΠΑΜΕ των εκπαιδευτικών (που αναφέρεται σε σχεδόν ταξική επανάσταση):
http://www.edupame.gr/node/2104/

Αν εξαιρέσεις τα ιστορικά στοιχεία για τα οποία απόλυτα σίγουρος μπορεί να είναι κάποιος 220 χρονών, δεν μπορείς να πεις οτι στα υπόλοιπα έχει 100% άδικο. Είναι θέμα πώς το βλέπει κανείς. Επίσης, μην ξεχνάς οτι η ιστορία γράφεται από τους νικητές και με τον τρόπο που θέλουν αυτοί να γραφτεί και όχι από ουδέτερο παρατηρητή

Ἄν ἡ ἰστορία γρἀφεται ἀπό τους νικητές, τότε γιατί δὲν γιορτάζουμε τὴν "λαϊκή ἐπανάσταση"; Ἀφού ὁ "λαός" ἔν τέλει νίκησε! Ἀντίθετα, γιορτάζουμε ἐθνική παλιγγενεσία! Καὶ γιὰ νὰ μὴν βασιζόμαστε στὴν πιθανῶς παραχαραγμένη ἰστορία, ἔνας δρόμος ὑπάρχει: νὰ διαβάζουμε κατευθείαν ἀπό τὶς πηγές.
Καί γιὰ να μήν ἀερολογῶ.
Ἀπὸ τὴν όμιλία τοῦ ἀρχιστρατήγου Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στὴν Πνύκα:
[...]
"Εἰς τὸν τόπον, τὸν ὁποῖον κατοικοῦμε, ἐκατοικοῦσαν οἱ παλαιοὶ Ἕλληνες, ἀπὸ τοὺς ὁποίους καὶ ἡμεῖς καταγόμεθα καὶ ἐλάβαμε τὸ ὄνομα τοῦτο. Αὐτοὶ διέφεραν ἀπὸ ἡμᾶς εἰς τὴν θρησκείαν, διότι ἐπροσκυνοῦσαν τὲς πέτρες καὶ τὰ ξύλα. Ἀφοῦ ὕστερα ἦλθε στὸν κόσμο ὁ Χριστός, οἱ λαοὶ ὅλοι ἐπίστευσαν εἰς τὸ Εὐαγγέλιό του, καὶ ἔπαυσαν νὰ λατρεύουν τὰ εἴδωλα. Δὲν ἐπῆρε μαζί του οὔτε σοφοὺς οὔτε προκομμένους, ἀλλ᾿ ἁπλοὺς ἀνθρώπους, χωρικοὺς καὶ ψαράδες, καὶ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔμαθαν ὅλες τὲς γλῶσσες τοῦ κόσμου, οἱ ὁποῖοι, μολονότι ὅπου καὶ ἂν ἔβρισκαν ἐναντιότητες καὶ οἱ βασιλεῖς καὶ οἱ τύραννοι τοὺς κατέτρεχαν, δὲν ἠμπόρεσε κανένας νὰ τοὺς κάμῃ τίποτα. Αὐτοὶ ἐστερέωσαν τὴν πίστιν."
[...]
"Ὕστερα ἦλθαν οἱ Μουσουλμάνοι καὶ ἔκαμαν ὅ,τι ἠμποροῦσαν, διὰ νὰ ἀλλάξῃ ὁ λαὸς τὴν πίστιν του. Ἔκοψαν γλῶσσες εἰς πολλοὺς ἀνθρώπους, ἀλλ᾿ ἐστάθη ἀδύνατο νὰ τὸ κατορθώσουν. Τὸν ἕνα ἔκοπταν, ὁ ἄλλος τὸ σταυρό του ἔκαμε."
[...]
"Ὅταν ἀποφασίσαμε νὰ κάμωμε τὴν Ἐπανάσταση, δὲν ἐσυλλογισθήκαμε οὔτε πόσοι εἴμεθα, οὔτε πὼς δὲν ἔχομε ἄρματα, οὔτε ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἐβαστοῦσαν τὰ κάστρα καὶ τὰς πόλεις, οὔτε κανένας φρόνιμος μᾶς εἶπε «ποῦ πᾶτε ἐδῶ νὰ πολεμήσετε μὲ σιταροκάραβα βατσέλα», ἀλλὰ ὡς μία βροχὴ ἔπεσε εἰς ὅλους μας ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας μας, καὶ ὅλοι, καὶ ὁ κλῆρος μας καὶ οἱ προεστοὶ καὶ οἱ καπεταναῖοι καὶ οἱ πεπαιδευμένοι καὶ οἱ ἔμποροι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ὅλοι ἐσυμφωνήσαμε εἰς αὐτὸ τὸ σκοπὸ καὶ ἐκάμαμε τὴν Ἐπανάσταση."
[...]
"Πρέπει να φυλάξετε τὴν πίστη σας καὶ νὰ τὴν στερεώσετε, διότι, ὅταν ἐπιάσαμε τὰ ἄρματα, εἴπαμε πρῶτα ὑπὲρ πίστεως καὶ ἔπειτα ὑπὲρ πατρίδος. Ὅλα τὰ ἔθνη τοῦ κόσμου ἔχουν καὶ φυλάττουν μία Θρησκεία. Καὶ αὐτοί, οἱ Ἑβραῖοι, οἱ ὁποῖοι κατατρέχοντο καὶ μισοῦντο καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ ἔθνη, μένουν σταθεροὶ εἰς τὴν πίστη τους."
[...]
"Εἰς ἐσᾶς μένει νὰ ἰσάσετε καὶ νὰ στολίσετε τὸν τόπο, ὁποὺ ἡμεῖς ἐλευθερώσαμε· καί, διὰ νὰ γίνῃ τοῦτο, πρέπει νὰ ἔχετε ὡς θεμέλια της πολιτείας τὴν ὁμόνοια, τὴν θρησκεία, τὴν καλλιέργεια τοῦ θρόνου καὶ τὴν φρόνιμον ἐλευθερία."

ἐξεφωνήθη ὑπὸ τοῦ στρατηγοῦ τῇ 8ῃ Ὀκτωβρίου 1838 καὶ ἐδημοσιεύθη εἰς τὴν ἐφημερίδαν ΑΙΩΝ τῇ 13ῃ Νοεμβρίου 1838.

(ὁλόκληρος ὁ λόγος: http://users.uoa.gr/~nektar/history/3contemporary/kolokotronis_pnyka.htm)

[tony24]

και μια επιστολή από το ΠΑΜΕ των εκπαιδευτικών (που αναφέρεται σε σχεδόν ταξική επανάσταση):
http://www.edupame.gr/node/2104/

Αν εξαιρέσεις τα ιστορικά στοιχεία για τα οποία απόλυτα σίγουρος μπορεί να είναι κάποιος 220 χρονών, δεν μπορείς να πεις οτι στα υπόλοιπα έχει 100% άδικο. Είναι θέμα πώς το βλέπει κανείς. Επίσης, μην ξεχνάς οτι η ιστορία γράφεται από τους νικητές και με τον τρόπο που θέλουν αυτοί να γραφτεί και όχι από ουδέτερο παρατηρητή

Ἄν ἡ ἰστορία γρἀφεται ἀπό τους νικητές, τότε γιατί δὲν γιορτάζουμε τὴν "λαϊκή ἐπανάσταση"; Ἀφού ὁ "λαός" ἔν τέλει νίκησε! Ἀντίθετα, γιορτάζουμε ἐθνική παλιγγενεσία! Καὶ γιὰ νὰ μὴν βασιζόμαστε στὴν πιθανῶς παραχαραγμένη ἰστορία, ἔνας δρόμος ὑπάρχει: νὰ διαβάζουμε κατευθείαν ἀπό τὶς πηγές.
Καί γιὰ να μήν ἀερολογῶ.
Ἀπὸ τὴν όμιλία τοῦ ἀρχιστρατήγου Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στὴν Πνύκα:
[...]
"Εἰς τὸν τόπον, τὸν ὁποῖον κατοικοῦμε, ἐκατοικοῦσαν οἱ παλαιοὶ Ἕλληνες, ἀπὸ τοὺς ὁποίους καὶ ἡμεῖς καταγόμεθα καὶ ἐλάβαμε τὸ ὄνομα τοῦτο. Αὐτοὶ διέφεραν ἀπὸ ἡμᾶς εἰς τὴν θρησκείαν, διότι ἐπροσκυνοῦσαν τὲς πέτρες καὶ τὰ ξύλα. Ἀφοῦ ὕστερα ἦλθε στὸν κόσμο ὁ Χριστός, οἱ λαοὶ ὅλοι ἐπίστευσαν εἰς τὸ Εὐαγγέλιό του, καὶ ἔπαυσαν νὰ λατρεύουν τὰ εἴδωλα. Δὲν ἐπῆρε μαζί του οὔτε σοφοὺς οὔτε προκομμένους, ἀλλ᾿ ἁπλοὺς ἀνθρώπους, χωρικοὺς καὶ ψαράδες, καὶ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔμαθαν ὅλες τὲς γλῶσσες τοῦ κόσμου, οἱ ὁποῖοι, μολονότι ὅπου καὶ ἂν ἔβρισκαν ἐναντιότητες καὶ οἱ βασιλεῖς καὶ οἱ τύραννοι τοὺς κατέτρεχαν, δὲν ἠμπόρεσε κανένας νὰ τοὺς κάμῃ τίποτα. Αὐτοὶ ἐστερέωσαν τὴν πίστιν."
[...]
"Ὕστερα ἦλθαν οἱ Μουσουλμάνοι καὶ ἔκαμαν ὅ,τι ἠμποροῦσαν, διὰ νὰ ἀλλάξῃ ὁ λαὸς τὴν πίστιν του. Ἔκοψαν γλῶσσες εἰς πολλοὺς ἀνθρώπους, ἀλλ᾿ ἐστάθη ἀδύνατο νὰ τὸ κατορθώσουν. Τὸν ἕνα ἔκοπταν, ὁ ἄλλος τὸ σταυρό του ἔκαμε."
[...]
"Ὅταν ἀποφασίσαμε νὰ κάμωμε τὴν Ἐπανάσταση, δὲν ἐσυλλογισθήκαμε οὔτε πόσοι εἴμεθα, οὔτε πὼς δὲν ἔχομε ἄρματα, οὔτε ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἐβαστοῦσαν τὰ κάστρα καὶ τὰς πόλεις, οὔτε κανένας φρόνιμος μᾶς εἶπε «ποῦ πᾶτε ἐδῶ νὰ πολεμήσετε μὲ σιταροκάραβα βατσέλα», ἀλλὰ ὡς μία βροχὴ ἔπεσε εἰς ὅλους μας ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας μας, καὶ ὅλοι, καὶ ὁ κλῆρος μας καὶ οἱ προεστοὶ καὶ οἱ καπεταναῖοι καὶ οἱ πεπαιδευμένοι καὶ οἱ ἔμποροι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ὅλοι ἐσυμφωνήσαμε εἰς αὐτὸ τὸ σκοπὸ καὶ ἐκάμαμε τὴν Ἐπανάσταση."
[...]
"Πρέπει να φυλάξετε τὴν πίστη σας καὶ νὰ τὴν στερεώσετε, διότι, ὅταν ἐπιάσαμε τὰ ἄρματα, εἴπαμε πρῶτα ὑπὲρ πίστεως καὶ ἔπειτα ὑπὲρ πατρίδος. Ὅλα τὰ ἔθνη τοῦ κόσμου ἔχουν καὶ φυλάττουν μία Θρησκεία. Καὶ αὐτοί, οἱ Ἑβραῖοι, οἱ ὁποῖοι κατατρέχοντο καὶ μισοῦντο καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ ἔθνη, μένουν σταθεροὶ εἰς τὴν πίστη τους."
[...]
"Εἰς ἐσᾶς μένει νὰ ἰσάσετε καὶ νὰ στολίσετε τὸν τόπο, ὁποὺ ἡμεῖς ἐλευθερώσαμε· καί, διὰ νὰ γίνῃ τοῦτο, πρέπει νὰ ἔχετε ὡς θεμέλια της πολιτείας τὴν ὁμόνοια, τὴν θρησκεία, τὴν καλλιέργεια τοῦ θρόνου καὶ τὴν φρόνιμον ἐλευθερία."

ἐξεφωνήθη ὑπὸ τοῦ στρατηγοῦ τῇ 8ῃ Ὀκτωβρίου 1838 καὶ ἐδημοσιεύθη εἰς τὴν ἐφημερίδαν ΑΙΩΝ τῇ 13ῃ Νοεμβρίου 1838.

(ὁλόκληρος ὁ λόγος: http://users.uoa.gr/~nektar/history/3contemporary/kolokotronis_pnyka.htm)

Τύπε είναι απίστευτα κουραστικές οι δασείες σου