Ειδήσεις & Κείμενα

[neaoktana]

Σχετική συζήτηση (;) - τύφλα νάχει ο Λιακόπουλος εδώ: http://www.capital.gr/messages/showTopi ... derdir=asc

[bell]

Χάθηκαν 70.000 θέσεις εργασίας από τα μεγάλα οδικά έργα

Ημερομηνία: 19-09-2011

Τουλάχιστον 70.000 άτομα -όσο ο πληθυσμός μίας πόλης όπως τα Ιωάννινα- έχουν μείνει χωρίς εργασία εξαιτίας της αναστολής των κατασκευαστικών εργασιών στους αυτοκινητοδρόμους που κατασκευάζονται ή αναβαθμίζονται σε όλη την Ελλάδα.

Σε μία στιγμή που αναζητείται η έξοδος από το τούνελ της ύφεσης, τα συναρμόδια υπουργεία Υποδομών και Οικονομικών εδώ και ενάμιση χρόνο -από τον Μάρτιο του 2010 οπότε οι τράπεζες διέκοψαν σταδιακά την χρηματοδότηση- αδυνατούν να βρουν λύση για την επαναλειτουργία των εργοταξίων σε Ολυμπία Οδό, Ιόνια Οδό, Ε65 και Αυτοκινητόδρομο Αιγαίου. Ωστόσο, φαίνεται πως ο Ασκός του Αιόλου από την προσωρινή παύση των έργων παραχώρησης ακόμη δεν έχει ανοίξει.

“Τσουνάμι” ανεργίας

Περίπου 175.000 εργαζόμενοι στις επαρχίες όπου εκτελούνται τα έργα, επηρεάζονται έμμεσα από την διακοπή των εργασιών από τους οποίους οι μισοί εκτιμάται ότι θα μείνουν σταδιακά άνεργοι. Παράλληλα έως το τέλος του 2011, ένας στους 6 ανέργους στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι θα έχει χάσει τη δουλειά του λόγω της αναστολής των εργασιών στους οδικούς άξονες, σύμφωνα με στοιχεία των εταιρειών παραχώρησης.

Μάλιστα, η προσωρινή παύση των έργων αντιπροσωπεύει μείωση του ΑΕΠ 2011 σε ποσοστό 3% (2,33% απώλεια ανάπτυξης και 0,66% δημιουργία ύφεσης), επηρεάζοντας δυσμενώς τους δημοσιονομικούς δείκτες, όπως οι λόγοι χρέους προς ΑΕΠ και ελλείμματος προς ΑΕΠ.

Πρόκειται για το άκρον άωτον του παραδόξου: την ώρα που ο υπουργός Οικονομικών Ευαγ. Βενιζέλος κάνει λόγο για συνεχιζόμενη ύφεση, οι κυβερνητικοί χειρισμοί οδηγούν σε «σπιράλ θανάτου» τα μεγάλα έργα.

Οι απαιτούμενες απαλλοτριώσεις στο συνολικό μέτωπο των έργων δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί, οι διαπραγματεύσεις εταιρειών-Δημοσίου-τραπεζών παραμένουν μετέωρες και οι διαβεβαιώσεις του υπουργείου Υποδομών περί άμεσης απεμπλοκής των έργων έχουν μέχρι σήμερα πέσει στο κενό.

Στροφή στο εξωτερικό

Με τις εγχώριες κατασκευές να βρίσκονται σε αδιέξοδο, οι κατασκευαστικοί όμιλοι στρέφονται σε χώρες του εξωτερικού όπου η χρηματοδότηση είναι εξασφαλισμένη και οι προοπτικές για υλοποίηση έργων υποδομής μέγαλες.

Αρχές Σεπτεμβρίου ο όμιλος Ελλάκτωρ υπέγραψε με την σερβική κυβέρνηση έργο προϋπολογισμού 43 εκατομμυρίων ευρώ που αφορά στην κατασκευή τμήματος του ανατολικού «ποδιού» του πανευρωπαϊκού αυτοκινητοδρόμου «corridorX» συνολικού μήκους 12,7 χιλιομέτρων και περιλαμβάνει την υλοποίηση δύο μεγάλων γεφυρών.

Η ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ επελέγη για την υλοποίηση δύο σηράγγων συνολικού μήκους 1,7 χιλιομέτρων, προϋπολογισμού 38 εκατ. ευρώ, project με το οποίο η εισηγμένη εγκαινιάζει την παρουσία της στη Σερβία. Οι σήραγγες αποτελούν τμήμα του υπό κατασκευή αυτοκινητοδρόμου Ε80 που θα συνδέει την περιοχή Πρόσεκ με τα βουλγαρικά σύνορα.

Πλην των κατασκευαστικών εταιρειών, επενδύσεις στη Σερβία πραγματοποιούν οι εταιρείες ανάπτυξης ακινήτων. H Lamda Development διαθέτει στο Βελιγράδι επιφάνεια 3.000 στρεμμάτων, όπου σχεδιάζει να υλοποιήσει οικιστικό συγκρότημα 11.000 τετραγωνικών μέτρων, έχοντας αποκτήσει την οικοδομική άδεια.

Η εισηγμένη σχεδιάζει επίσης, μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2012 (όπως είχε αναφέρει ο επικεφαλής της τον Απρίλιο), να ξεκινήσει την έναρξη κατασκευής ξενοδοχειακού, οικιστικού και εμπορικού συγκροτήματος 100.000 τ.μ. προϋπολογισμού 200 εκατομμυρίων ευρώ.

Πηγή:www.capital.gr

Alpha Bank: Συρρικνώνεται η οικοδομική δραστηριότητα

Συνεχίζεται, με ταχείς ρυθμούς, η κατάρρευση της οικοδομικής δραστηριότητας και του real estate όπως προκύπτει από το τελευταίο Οικονομικό Δελτίο της Αlpha Bank.

Από τις δυσμενείς αυτές εξελίξεις καταδεικνύεται ότι οι επενδύσεις σε κατοικίες θα μειωθούν περαιτέρω, τόσο το 2011 όσο και το 2012.

Ειδικότερα, ο όγκος νέων οικοδομών βάσει αδειών (ιδιωτικών, κατοικήσιμων και μη, κτισμάτων) μειώθηκε κατά 29,3% σε ετήσια βάση και το Μάιο 2011, έναντι πτώσης 30,3% τον Απρίλιο 2011, -40,5% τον Μάρτιο του 2011, -37,4% τον Φεβρουάριο του 2011, -71,5% τον Ιανουάριο του 2011 και -20,9% τον Μάιο του 2010.

Έτσι, στο πεντάμηνο 2011, ο όγκος της ιδιωτικής οικοδομικής δραστηριότητας μειώθηκε κατά 46,1% σε ετήσια βάση, έναντι μείωσής του κατά 54,2% στο πρώτο τρίμηνο 2011 και επίσης κατά 22,6% στο πεντάμηνο 2010.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Alpha Bank, οι επενδύσεις σε κατοικίες θα διαμορφωθούν σε εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο, περί τα 5 δισ. ευρώ σε σταθερές τιμές το 2011 (καταγράφοντας πτώση 24%), από 6,6 δισ. ευρώ το 2010 και 16,1 δισ. ευρώ το 2006. Επομένως, η πτώση των επενδύσεων αυτών θα προκαλέσει μείωση του ΑΕΠ κατά 0,8 ποσοστιαίες μονάδες περίπου το 2011, έναντι αρνητικής επίπτωσής τους κατά 0,73 π.μ. το 2010, -1,06 π.μ. το 2009 και -2,04 π.μ. το 2008. Ωστόσο, μια περαιτέρω πτώση των επενδύσεων σε κατοικίες κατά 5% και το 2012 θα συνεπάγεται πτώση του ΑΕΠ μόνο κατά 0,13 π.μ.

Για την Alpha Bank, η δυσμενής κατάσταση του κλάδου τα τελευταία δύο έτη αποτυπώνεται:

- Στο δείκτη οικοδομικών έργων, που καταρτίζεται με βάση τη δραστηριότητα των σημαντικότερων κατασκευαστικών εταιρειών, ο οποίος μειώθηκε το 2009 κατά 17,5% και το 2010 κατά 31,6%, ενώ στο δεύτερο τρίμηνο του 2011 η πτώση του διαμορφώθηκε σε 39,9%, σε ετήσια βάση. Από τη σύνθεση του δείκτη, τις μεγαλύτερες απώλειες εμφάνισε ο δείκτης παραγωγής οικοδομικών έργων (2010: -38,1%, δεύτερο τρίμηνο 2011: -44,4%), ενώ η πτώση του δείκτη παραγωγής πολιτικού μηχανικού, που αναφέρεται σε μεγάλα δημόσια έργα ήταν το 2010 -28,0% και στο δεύτερο τρίμηνο 2011 -37,6%.

- Στην πτώση της παραγωγής έτοιμου σκυροδέματος και τσιμέντου (Σκυρόδεμα: επτάμηνο 2011: -30,3%, επτάμηνο 2010: -11,4%, Τσιμέντο: επτάμηνο 2011: - 35,4%, επτάμηνο 2010: -8,6%).

- Στη σημαντική πτώση που παρατηρείται στον τομέα των στεγαστικών δανείων που οδήγησε τον τομέα αυτό εργασιών από ρυθμούς ανάπτυξης 21,5% το Δεκέμβριο 2007, σε αρνητικούς ρυθμούς -2,1% τον Ιούλιο 2011 (Ιούλ.΄11: -2,1%, Ιούν.΄11: -1,7%, Δεκ. ΄10: -0,3%, Δεκ.΄09: +3,7%, Δεκ.΄08: +11,2%, Δεκ.΄07: +21,5%).

Ο πρόεδρος της ελληνικής Ομοσπονδίας Κατασκευαστών Δημήτρης Καψιμάλης, με αφορμή και το έκτακτο τέλος στα ακίνητα, εμφανίστηκε ιδιαίτερα απαισιόδοξος για το μέλλον του κατασκευαστικού κλάδου στον ΣΚΑΪ: «Δεν βλέπω κανένα φως πλέον στο τούνελ πως μπορεί η ελληνική κατασκευαστική δραστηριότητα να συνεχίσει να χτίζει ακόμα και ελάχιστα κτήρια. Από παντού τα μηνύματα είναι αποθαρρυντικά, σταμάτησε τελείως η οικοδομική δραστηριότητα» σημείωσε.

πηγή:
http://www.michanikos-online.gr/news.php?aID=814

''''θα πέσει σφαγή στο επάγγελμα του Μηχανικού** για την επόμενη 5ετία (?) τουλάχιστον...είτε λόγω μείωσης μισθών (περιλαμβάνεται και το εισόδημα με ΑΠΥ)...είτε λόγω αφανισμού αρκετών θέσεων εργασίας που δίνουν τεχνικά γραφεία-εταιρείες...ακόμα και αυτοί που νομίζουν ότι είναι βολεμένοι (λόγω του γραφείου του μπαμπά και της μαμάς,του θείου ή του οιαδήποτε γνωστου μας---σας) θα την πληρώσουν...οι φόροι θα αυξηθούν μέχρι να πνιγούμε...στο τέλος θα επιβιώσουν λίγοι και όχι απαραίτητα οι καλύτεροι''''

πηγή:ανώνυμος 40άρης Μηχανικός σε εργοτάξιο της επαρχίας

**είναι αυτονόητο ότι και άλλοι επαγγελματικοί κλάδοι το τραβάνε το ζόρι

καλές σπουδές...τα λέμε όταν πάρετε Δίπλωμα...

[neaoktana]

Αυτοκτόνησε διευθύνων σύμβουλος διαφημιστικής εταιρείας

Τέλος στην ζωή του έδωσε ο διευθύνων σύμβουλος της διαφημιστικής εταιρείας Vitamin, Μιχάλης Κριάδης πηδώντας από το μπαλκόνι του γραφείου του στο Μαρούσι. Σύμφωνα με την αστυνομία την Τετάρτη το πρωί ο Μιχάλης Κριάδης άνοιξε το παράθυρο στο γραφείο του και πραγματοποίησε βουτιά θανάτου από τον τέταρτο όροφο.

Η εταιρία Vitamin δραστηριοποιούνταν στον χώρο του κινηματογράφου και συνεργαζόταν στενά με την Audiovisual. Ο ισολογισμός του 2010 για την εταιρεία εμφάνισε ζημιά της τάξεως των 400.000 ευρώ, ενώ οι συσσωρευμένες ζημιές έφταναν τις 576.000. Η Vitamin βάσει του ίδιου ισολογισμού είχε προς είσπραξη στις 31 Δεκεμβρίου του 2010 4,8 εκατομμύρια ευρώ, από τα οποία τα 2,8 ήταν σε μεταχρονολογισμένες επιταγές.



Πηγή: www.athina984.gr

[bell]

Ο Παναγιώτης Θ. Αγγελόπουλος* δίνει το στίγμα της Μαοϊκής εξέγερσης σε ένα επικό κείμενο: Ζούμε στην εποχή των τεράτων.

Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΤΕΡΑΤΩΝ

Στις 25 Μάη ξέσπασε στην πλατεία Συντάγµατος ένα µαζικό πολιτικό κίνηµα αντίστασης και χειραφέτησης, που αποτέλεσε µια κρίσιµη καµπή στον «παρατεταµένο λαϊκό πόλεµο», ο οποίος ξεκίνησε µε την ψήφιση του επαχθούς Μνηµονίου και κλιµακώθηκε µε έντεκα πανεργατικές γενικές απεργίες. Στην υπό «κινεζοποίηση» Ελλάδα της διαρκούς λιτότητας και της οικονοµικής εξαθλίωσης, του εργασιακού µεσαίωνα και της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας, το κίνηµα των πλατειών εξέφρασε τη διάρρηξη των παγιωµένων σχέσεων αντιπροσώπευσης και των αστικών κοινωνικών συµµαχιών, µεταµορφώνοντας την κρίση από οικονοµική σε πολιτική. Kαθοριστικής σηµασίας στοιχείο, συµβάλλον και στην αντιφατικότητα του κινήµατος, υπήρξε η συµµετοχή χιλιάδων ψηφοφόρων του πελατειακού δικοµµατισµού, ορµώµενων από τη δυσαρέσκεια και την απόγνωση απέναντι στην πολιτική αφαίµαξης της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Ο µαχητικός Ιούνιος, κατά τον οποίο εξαπλώθηκε σε δεκάδες πλατείες της χώρας ο δηµοκρατικός θεσµός της λαϊκής συνέλευσης, χαρακτηρίστηκε από γοργές εξελίξεις όσον αφορά στην ιδεολογική ταυτότητα του κινήµατος των «Αγανακτισµένων». Οι πρώτες µέρες της κινητοποίησης, όταν αυτή αγκαλιάστηκε από τα αντιδραστικά ΜΜΕ, σηµαδεύτηκαν από έντονη εχθρότητα απέναντι στην παρέµβαση κοινωνικών συλλογικοτήτων και οργανωµένων µορφών ταξικής πάλης (κόµµατα, συνδικάτα). Σύντοµα, όµως, αποδείχτηκε ότι για να αγωνιστούµε µε το σύνθηµα «δεν φεύγουµε αν δεν φύγουν κυβέρνηση, τρόικα, χρέος», έπρεπε το κίνηµα να ριζοσπαστικοποιηθεί, να αποκτήσει πολιτικές θέσεις και να µπολιαστεί στους χώρους εργασίας, δηλαδή να επεκταθεί η δηµοκρατική αυτοοργάνωση στο πεδίο της οικονοµίας, µε απώτερο σκοπό τον κοινωνικό εργατικό έλεγχο.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση υπήρξαν αξιοσηµείωτα βήµατα, καθώς στις κινητοποιήσεις πρωτοστάτησαν οι υπάλληλοι σε κλάδους εντατικής εκµετάλλευσης του ιδιωτικού τοµέα, οι νέοι της επισφαλούς διανοητικής εργασίας και των µισθών πείνας, οι συνδικαλισµένοι εργάτες και οι άνεργοι. Ο κόσµος χάραξε το δρόµο µε λαϊκές συνελεύσεις, απεργιακές φρουρές και καταλήψεις διαρκείας (∆ήµος Αθήνας, νοσοκοµείο Ιεράπετρας, σούπερ µάρκετ Dia, ∆ΕΚΟ), ενώ η επιγενόµενη απονοµιµοποίηση των γραφειοκρατικών ηγεσιών των ΓΣΕΕ-Α∆Ε∆Υ αύξησε την επιρροή των πρωτοβάθµιων σωµατείων βάσης και της ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Η γενικευµένη οργή για την εκποίηση της δηµόσιας περιουσίας και την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους πρόνοιας αποκρυσταλλώθηκε στο σύνθηµα «δεν χρωστάµε, δεν πουλάµε, δεν πληρώνουµε».

Αναµφίβολα, οι ηµεροµηνίες που σφράγισαν την πρωτοφανή δυναµική του αγώνα ήταν 15-28-29 Ιουνίου, όταν οι γενικές απεργίες συναντήθηκαν µε τις λαϊκές συνελεύσεις. Η επιµονή του κόσµου, ο οποίος, παρά την κυβερνητική απόφαση για σκληρή αστυνοµική καταστολή, ανασυντασσόταν και παρέµενε στο Σύνταγµα, κατέδειξε τον πολιτικό µετασχηµατισµό του κινήµατος και την οριστική ρήξη του µε τη µνηµονιακή συναίνεση. Αποµαζικοποιηµένη λόγω της ιδεολογικής τροµοκρατίας κράτους και κεφαλαίου, που συµπυκνώθηκε στις απειλές «Μεσοπρόθεσµο ή χρεοκοπία/τανκς», η Κάτω Βουλή των πλατειών συνέχισε τις εργασίες της.
Οι παραπάνω εµπειρίες συνθέτουν την πολύχρωµη τοιχογραφία της λαϊκής εξέγερσης, που µολονότι δεν κατόρθωσε να αποτρέψει την εισαγωγή της χώρας στην προκρούστεια κλίνη του Μεσοπρόθεσµου, εγκαινίασε µια νέα, ποιοτικά διαφορετική, πολιτική πραγµατικότητα, µε θεµέλιό της το αίτηµα για άµεση δηµοκρατία και «ισότητα, δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια».

Για τη συνέχιση του αγώνα είναι επιτακτική ανάγκη η δηµιουργία ενός ηγεµονικού πολιτικού µετώπου, µιας κρίσιµης µάζας κοµµάτων, συνελεύσεων, σωµατείων και πολιτών, που θα παλέψει για την πολιτική-κοινωνική χειραφέτηση και θα εκπονήσει ένα µεταβατικό πρόγραµµα εκτάκτου ανάγκης για την υπεράσπιση των λαϊκών συµφερόντων.

Βασικοί άξονες πρέπει να είναι η στάση πληρωµών και η διαγραφή του χρέους σε ρήξη µε την Ε.Ε., η αναδιανοµή του εισοδήµατος εις βάρος του κεφαλαίου και υπέρ της µισθωτής εργασίας, η υπεράσπιση του δηµόσιου και δωρεάν χαρακτήρα των κοινωνικών αγαθών (υγεία, παιδεία), η εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών επιχειρήσεων και η χάραξη βιοµηχανικής πολιτικής µε στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση και την ανακούφιση των εργαζοµένων, η θέσπιση αποκεντρωµένων αµεσοδηµοκρατικών θεσµών και η κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας.

Η βίαιη έκρηξη οργής της φτωχής και αποκλεισµένης νεολαίας της Αγγλίας και οι επερχόµενες κοινωνικές συγκρούσεις προοιωνίζουν το ευρωπαϊκό φθινόπωρο θερµό, και καθιστούν επίκαιρα τα λόγια του Αντόνιο Γκράµσι: «Ο παλιός κόσµος πεθαίνει και ο καινούργιος πασχίζει να γεννηθεί. Ζούµε στην εποχή των τεράτων».

δημοσιεύτηκε στις 13/9 στην Athens Voice

* Ο Παναγιώτης είναι γιος του Θεόδωρου και της Γιάννας Αγγελοπούλου

ΥΓ. Όπως είπε και ο Αντώνης Σαμαράς, στα χαρακώματα δεν υπάρχουν άθεοι.

Συμπεράσματα δικά σας...έτσι και αλλιώς κανείς από εμάς τους ''κοινούς θνητούς'' (εκτός αν είσαι σαν τους Προβόπουλους ή μέλος της Bilderberg ) δεν ξέρει ποια είναι η σωστή απάντηση-ανάλυση για την σημερινή κατάσταση...και όσοι πιστεύουν ότι είναι ειδήμονες-προφήτες επί του θέματος καλό θα ήταν να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους...

[merde_conserve]

Παραθέτω ένα ενδιαφέρον άρθρο φοιτητή στο tvxs, καθώς και ορισμένα σχόλια που, μέσα στο γενικότερο οχετό σχολίων με προσωπικές επιθέσεις, δείχνουν ένα καλύτερο επίπεδο συζήτησης.

Γιατί πρέπει ν' ανοίξουμε τα πανεπιστήμια, του Μανώλη Σεργιάδη, φοιτητή Α.Π.Θ.

Στη σχολή μου, αλλά και στη πλεινότητα των σχολών, τα πλαίσια κατάληψης κατέβηκαν πρωτίστως απο τα ΕΑΑΚ, από αριστεριστές δηλαδή, και δευτερευόντως απο το ΚΚΕ (ΠΚΣ ή ΜΑΣ), τ' οποίο υιοθετεί όποια στάση θεωρεί οτι εκφράζει τους περισσότερους τη δεδομένη στιγμή. Αυτό από μόνο του θα πρέπει να καθιστά εμάς τους υπόλοιπους καχύποπτους ως προς το περιεχόμενο των προτάσεών τους. Οι παραπάνω δύο ομάδες ανθρώπων επιθυμούν την αλλαγή του πολιτεύματος στ' οποίο ζούμε, συνεπώς οποιαδήποτε “γνωμάτευση” εκ μέρους τους, σχετικά με το εαν ενας νόμος βελτιώνει ή όχι το υπάρχων σύστημα πάσχει απο διαστρεβλωτική μεροληψία. Είναι παράλογο να ζητάς συμβουλές για τη στατικότητα του σπιτιού σου, από έναν πολιτικό μηχανικό που θέλει να το γκρεμίσει για να χτίσει άλλο στη θέση του...

Προσωπικά δεν επιθυμώ αλλαγή του πολιτεύματος, κι αυτό γιατί η υλοποίηση ενός πολιτεύματος εναπόκειται στη καλλιέργεια και τη ποιότητα των πολιτών που το απαρτίζουν. Ο πιο “μεγάλος” και σημαντικός των βιομηχάνων μπορεί να είναι απολύτως δίκαιος κι ο πιο “μικρός” και ασήμαντος δημόσιος υπάλληλος να είναι ειδεχθής εκμεταλλευτής! Συνεπώς η μετάβαση αυτή τη στιγμή σ' ενα άλλο πολίτευμα δε μπορεί να καταστήσει δικαιότερο αυτόν τον κόσμο, παρά μόνο να γυρίσει το τροχό. Να επιφέρει δηλαδή μια ανταλλαγή ρόλων μεταξύ καταπιεστών και καταπιεζόμενων... Ο μόνος τρόπος για να μεταβούμε σε κάποιο πολίτευμα τ' οποίο θα είναι δικαιότερο απ' το σημερινό είναι η καλλιέργεια των ανθρώπων. Κάτι τέτοιο δε μπορεί όμως να συμβεί απ' τη μία στιγμή στην άλλη! Είναι υποχρέωση της κοινωνίας να σπρώχνει του πολίτες της προς αυτό το μονοπάτι κι ευθύνη του καθενός από μας να το ακολουθεί με συνέπεια και μεράκι. Όσο περισσότερο θα ενστερνίζονται οι άνθρωποι τον ουμανισμό, τόσο πιο δίκαια θα γίνεται η κοινωνία!

Η ιδέα λοιπόν ότι η άμεση μεταπήδηση σε κάποιο άλλο πολίτευμα θα μας σώσει, είναι άτοπη! Όταν στο αρχαίο ινδικό έπος μπαγκαβάτ γκίτα ο πολεμιστής Αρζούνα δηλώνει πως είναι κουρασμένος απ' το διαρκή πόλεμο και πως θέλει να επιστρέψει στο σπίτι του, ο πάνσοφος οδηγός του Κρίσνα, του λέει: “Έτσι είναι ο δρόμος της πνευματικής ανάπτυξης. Ένας άνθρωπος πρέπει να πάει μπροστά απ' το σημείο που στέκεται, δε μπορεί να πηδήξει στο απόλυτο, πρέπει να εξελιχθεί προς αυτό. Σε κάθε δεδομένη στιγμή είμαστε αυτό που είμαστε και πρέπει να δεχτούμε τις συνέπειες της ύπαρξής μας και μόνο μέσω αυτής της αποδοχής μπορούμε ν' αρχίσουμε να εξελισσόμαστε περαιτέρω. Μπορούμε να επιλέξουμε το πεδίο της μάχης αλλά δε μπορούμε ν' αποφύγουμε τη μάχη...”. Έτσι κι εμείς, κουρασμένοι απ' τον άδικο και παράλογο κόσμο, ζητούμε να να παμε “σπίτι μας” - σε κάποιο ουτοπικό και παραδεισένιο καταφύγιο όπου ολα θα είναι δίκαια. Κλείνουμε λοιπόν τις σχολές μας κι απαιτούμε άμεση μετάβαση εκεί...

Η πραγματικότητα σήμερα είναι πως η πλειονότητα των φοιτητών έχει “εκδιωχθεί” εμμέσως απο τα κοινά των πανεπιστημίων. Οι φοιτητικές παρατάξεις με το τρόπο λειτουργίας τους απέτρεπαν επι χρόνια τη συμμετοχή στα κοινά, κάποιου αφελούς, μέσου νέου φοιτητή. Με τον ίδιο τρόπο, που όπως περιγράφει ο Γ. Βαρουφάκης στο λεξικό του, οι οικονομολόγοι συζητούσαν επι χρόνια σε μια γλώσσα που μόνο αυτοί καταλάβαιναν αποκλείοντας έτσι τον υπόλοιπο κόσμο απ' την περί οικονιμικών συζήτηση, έτσι κάπως έπρατταν και οι κομματικές παρατάξεις στο πανεπιστήμιο.

Είχαν μετατρέψει το πεδίο της ενασχόλησης με τα κοινά σε μια σφηκοφωλιά και ασχολούνταν με πράγματα τα οποία καμιά σχέση δεν είχαν με το κοινό καλό (εκτός κι αν κάτι τέτοιο τις συνέφερε συγκυριακά ). Ως αποτέλεσμα, η μεγαλύτερη μερίδα των φοιτητών είτε απείχε είτε συμμετείχε με κάποιο λειψό και συμβιβαστικό τρόπο. Το ανικανοποιήτο λοιπόν περί δικαίου αίσθημα, μαζί με τη δραματική ρητορεία των αριστερών παρατάξεων, δημιούργησε σε πολλούς φοιτητές ενοχές ως προς την “αριστερότητά” τους. Εξού και οι καταλήψεις. Οι περισσότεροι φοιτητές που τις υπερψηφίζουν δε το κάνουν με βάση κάποια θεμελιωμένη άποψη, παρά από ένα μείγμα συναισθηματισμού και φόβου για το αύριο, που όπως τους λένε – γιατί σπάνια το ψάχνουν από μόνοι τους – προμηνύεται ζόρικο.

Η μεγάλη τρομοκρατία είναι πως το νεο σύστημα θα καταστρέψει το πανεπιστήμιο. Δυστυχώς η αλήθεια είναι πως το πανεπιστήμιο έχει ήδη καταστραφεί χάρη στην ανικανότητα κι επακόλουθη πολυετή απραξία των πανεπιστημιακών. Αφού δεν το γιατρέψαν εκείνοι ως όφειλαν, τώρα τους επιβάλλεται η θεραπεία με τρόπο σαδιστικό. Το πανεπίστημιο που έχω ζήσει εγώ, βγάζει αποφοίτους ηλεκτρολόγους μηχανικούς οι οποίοι αδυνατούν (ακόμα κι αν έχουν υψηλή βαθμολογία) να ρυθμίσουν το router τους ή καν να το συνδέσουν όπως πρέπει! Οι οκτώ στις δέκα εργασίες που κατατίθενται είναι αντιγραμμένες. Οι φοιτητές δεν φοιτούν αλλα διεκπεραιώνουν – με τον έναν ή τον άλλο τρόπο – τις σπουδές τους. Πολλοί καθηγητές νομίζουν οτι επειδή κάποτε έκαναν ενα διδακτορικό είναι πια αυθεντίες κι χάσει απ' τα μάτια τους απο τη πραγματική τους αποστολή, η οποία είναι να βοήθησουν τους φοιτητές τους.

Ασφαλώς όμως δεν ήταν ολα μαύρα... Κατά την άποψή μου η τελευταία πρυτανική ομάδα του Α.Π.Θ. είχε πραγματικά αφοσιωθεί στην εξυπηρέτηση του πανεπιστημίου κι έκανε σοβαρά πράγματα στον έναν χρόνο που διοίκησε. Ήρθε όμως πολύ αργά κι οι διάφοροι προκάτοχοί τους διαπιστώνω ότι ήταν πολύ “λίγοι”. Αν λοιπόν η ομάδα Μυλόπουλου είχε εκλεγεί κι είχε δράσει όπως έδρασε, πριν από δέκα χρόνια, σήμερα δε θα μπορούσε κανείς να πει το παραμικρό για το Α.Π.Θ. ...

Με το νεο νόμο οι κομματικές νεολαίες εντός του πανεπιστημίου παύουν να έχουν τις παλαιές εξουσίες τους. Διαλύεται λοιπόν η σφηκοφωλιά κι οι σφήκες τσιμπάνε όποιον βρούνε ζαλισμένες. Ανοίγεται έτσι ο δρόμος για τη δημιουργία ενος φοιτητικού κινήματος τ' οποίο θα έχει τη βάση του σε φοιτητές που δρουν ορμώμενοι απ' το περί δικαίου αίσθημά τους κι όχι από την εξυπηρέτηση κάποιου συμφέροντος ή κόμματος. Οι φοιτητές που μέχρι τώρα απείχαν έχουν την ευθύνη να εμφανιστούν για να διαμορφώσουν τις νέες συνθήκες και συγκροτώντας ενα ειλικρινές κίνημα να διεκδικήσουν τα δίκια τους. Πρέπει να πω οτι είναι καθήκον του κάθε πολίτη ν' ασχολείται με τα κοινά κι είναι ντροπή γι' αυτόν να λουφάζει περιμένοντας κάποιον μεσσία να τα κάνει όλα για λογαριασμό του! Το φοιτητικό κίνημα που αναφέρω παραπάνω, δεν πρόκειται να σχηματιστεί την επομένη που θ' ανοίξουν οι σχολές κι ούτε να πετύχει τους στόχους του μέσα σ' ενα χρόνο. Και παλι όλα επαφίονται στη ποιότητα και το μεράκι των μέχρι σήμερα απόντων φοιτητών...

Υ.Γ. Για όσους φοιτητές θεωρούν ότι σώζουν τους υπόλοιπους κάνοντας κατάληψη, παραθέτω το εξής απόσπασμα απο μια συνέντευξη του Χρόνη Μίσσιου:

“Το θέμα είναι να κερδίσεις τους ανθρώπους. Δε μπορεις να σώσεις τους ανθρώπους αν δεν θέλουν οι ίδιοι να σωθούν. Άμα ο άλλος δεν γουστάρει, δεν νοιώθει οτι πρέπει να σωθεί, πως θα τον υποχρεώσεις...”;
Με δεδομένο οτι στη δική μου σχολή συμμετέχουν στη κατάληψη 30 άτομα στο ζενίθ, μάλλον δεν έχουν κερδηθεί οι άνθρωποι...

Και παραθέτω ως απάντηση τα σχόλια:

Καλά τα λέει το παιδί για την παιδεία και για την καλλιέργεια, αλλά στην παρούσα στιγμή απαιτούνται πιο άμεσες δράσεις. Δεν υπάρχει χρόνος για τη ωρίμαση των πολιτών, όταν ξεπουλάνε τη χώρα και τα πανεπιστήμια. Και να μην ξεχνάμε κάτι, πως το παρόν πολιτίκό σύστημα είναι αυτό που έχει διαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό την παιδεία του νεοέλληνα, την παιδεία του βολέματος δηλαδή και των πελατειακών σχέσεων. Έχει αποδειχτεί πλέον πως το κομματικό αυτό σύστημα δεν μπορεί να λειτουργήσει άλλο και για αυτό πρεπέι να αλλάξει πάση θυσία.
Η παιδεία,κατά βάθος, δεν είναι γνώσεις και πληροφορίες, αλλά τρόπος ζωής. Η παιδεία του σύγχρονου ανθρώπου διαμορφώνεται απο το καπιταλιστικό μοντέλο του υπερκαταναλωτισμού, του ατομικισμού και της αποξένωσης. Η επόμενη γενιά που θα μεγαλώσει σε αυτό το σύστημα,να είσαι σίγουρος πως θα είναι πολύ χειρότερη από την τωρινή. Άρα, πρέπει να αλλάξουμε τις οικονομικές και πολιτικές συνθήκες που καθορίζουν τη.
κοινωνική διαβίωση, αν θέλουμε να αλλάξουμε την παιδεία.

για τη ταμπακέρα κάτι αγαπητέ μανώλη? σ αυτή τη κοινωνία το μοναδικό σου πρόβλημα είναι οι παρατάξεις? η εμπορευματοποίηση των σπουδών, η ουσιαστική ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων με την επιβολή διδάκτρων δε σε αγγίζει? το ότι και το πανεπιστήμιο είναι κι αυτό θύμα της οικονομικής δολοφονίας που υφίσταται η κοινωνία μας σήμερα δε σε κάνει να εξοργίζεσαι? καλοί οι προβληματισμοί αλλά καλύτερη η δράση γι αυτά που πιστεύεις...ιδού η ρόδος...οι συνελεύσεις των σχολών είναι ανοιχτές! οι φοιτητές που αγωνίζονται να αλλάξουν κάτι - εντός ή εκτός παρατάξεων - είναι στα αμφιθέατρα και στους δρόμους! εσύ που είσαι?

"Προσωπικά δεν επιθυμώ αλλαγή του πολιτεύματος, κι αυτό γιατί η υλοποίηση ενός πολιτεύματος εναπόκειται στη καλλιέργεια και τη ποιότητα των πολιτών που το απαρτίζουν"
Αυτο είναι το σημείο όπου διαφωνώ, διότι:
1. Δεν γίνεται λόγος για αλλαγή έτσι γενικώς, αλλά για μετάβαση στην άμεση (πραγματική) δημοκρατία.
2. Όπως μια ποδοσφαιρική ομάδα για να είναι καλή πρέπει να κάνει όχι μόνο προπονήσεις αλλά και αγώνες, έτσι και οι πολίτες, για να καλλιεργηθούν και να βελτιωθούν ποιοτικά πρέπει να παίρνουν τις αποφάσεις.
3. Έτσι κι αλλιώς, με τον εξοβελισμό της γάγγραινας των κομματικών νεολαιών (πολύ καλό για να είναι αληθινό) έχουμε ένα σοβαρό δείγμα "αλλαγής πολιτεύματος".

[V]

http://www.rednotebook.gr/details.php?id=3235

Τα «ανοιχτά πανεπιστήμια» και η δημοκρατία του facebook

Tου Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου

Δεν με εξέπληξε, πλην δυο-τριών τουλάχιστον υπογραφών, η ανοιχτή επιστολή των καθηγητών της Παντείου που ζητούν «ανοικτά πανεπιστήμια». Την τελευταία τριετία, από το Δεκέμβρη του 2008 μέχρι την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, αρκετοί από τους υπογράφοντες παρενέβησαν κατ’ επανάληψη στο δημόσιο διάλογο, τοποθετούμενοι και τότε, όπως και σήμερα, στη «σωστή» πλευρά: απέναντι στην κοινωνική διαμαρτυρία, έμμεσα ή και ευθέως στο πλευρό της κυβέρνησης.

Δεν είναι λοιπόν πρωτότυπο ότι τα αντανακλαστικά των συντακτών του κειμένου ενεργοποιούνται για μια ακόμα φορά σε περίοδο κατά την οποία δυσκολεύεται, όχι γενικώς η χώρα, αλλά ειδικώς η κυβέρνηση - προσωπικά αδυνατώ να θυμηθώ παρέμβασή τους που να αντιτίθεται σε επώδυνες για τμήματα της κοινωνίας κυβερνητικές επιλογές, αν και τελευταία οι αφορμές δεν υπήρξαν λίγες.

Αν κάτι προσφέρει νέο υλικό προς συζήτηση, έτσι, αυτό έχει να κάνει με τους ισχυρισμούς που διατυπώνονται στο επίμαχο κείμενο.

Ο πρώτος από αυτούς αφορά τις «αδιέξοδες καταλήψεις» και τις «ανέξοδες απεργίες». Δεν ξέρω ποια αίσθηση του μοιραίου υποχρεώνει κοινωνικούς επιστήμονες να προδικάζουν την έκβαση μιας κινητοποίησης εν τη γενέσει της· οι ίδιοι οι υπογράφοντες, ωστόσο, γνωρίζουν καλά ότι από την απόσυρση του ν. 815 μέχρι την αποτροπή της αναθεώρησης του αρ. 16, οι φοιτητικές καταλήψεις υπήρξαν κάθε άλλο παρά ατελέσφορο μέσο πίεσης προς την κυβέρνηση – όπως εξάλλου και οι απεργίες. Ως προς τις τελευταίες δε, φοβάμαι πως το πρόβλημα των συντακτών δεν έγκειται στο ότι είναι «ανέξοδες». Το βασικό, νομίζω, είναι ότι για τους 42 είναι ελάσσονα ζητήματα η αφορμή ο σκοπός της κινητοποίησης («διατηρ[ούμε] τις προσωπικές μας απόψεις απέναντι στον κατατεθέντα νόμο»), εξ ου και η όλη συζήτηση εξανλείται στα μέσα της διαμαρτυρίας.

Ο δεύτερος ισχυρισμός σχετίζεται με το κοινωνικό κόστος των κινητοποιήσεων που, σύμφωνα με τους υπογράφοντες, στερούν «από χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες το δικαίωμα στη μόρφωση», υποχρεώνουν «την ελληνική οικογένεια (...) να επιβαρυνθεί την επιμήκυνση των σπουδών των παιδιών της» και «απαγορεύει στους πανεπιστημιακούς δασκάλους να ασκήσουν τα διδακτικά και ερευνητικά καθήκοντά τους». Πού κατοικεί, τελικά, αυτή η φαντασιακή κοινότητα φοιτητών και εκπαιδευτικών και αφήνει τους υπογράφοντες να μιλούν στο όνομά της; Πόσο λογικό είναι να ξέρουν καλύτερα οι καθηγητές απ’ ό,τι οι φοιτητές ποια είναι τα πραγματικά τους συμφέροντα - αν δεν πρόκειται τουλάχιστον για χαραμοφάηδες; Και πόσο ειλικρινές το ενδιαφέρον για την κρίση και τη λαϊκή οικογένεια, που θά’ λεγε και το ΚΚΕ, όταν αφήνει έξω από την επικράτειά του τις συνέπειες του νέου νόμου για τα παιδιά αυτών των οικογενειών; Γιατί δεν θίγεται, με άλλα λόγια, η ελληνική/λαϊκή οικογένεια από τη μετατροπή του δημοκρατικού δημοσίου πανεπιστημίου σε ιδεολογικό μηχανισμό της άρχουσας τάξης, για να θυμηθούμε τον γκραμσίζοντα Μάκη Βορίδη, θίγεται όμως από τις κινητοποιήσεις που ζητούν να αποτρέψουν την εξέλιξη αυτή;

Αντιπαρέρχομαι την εμπειρία των δικών μου φοιτητικών μου χρόνων, σύμφωνα με την οποία τα παιδιά των φτωχότερων οικογενειών ήταν αυτά που πάντοτε πρωτοστατούσαν στις φοιτητικές κινητοποιήσεις. Αλλού είναι το θέμα: οι υπογράφοντες δεν διανοούνται καν ένα πανεπιστήμιο στο οποίο να αποφασίζουν συλλογικά διδάσκοντες και διδασκόμενοι. Διατηρούν μιαν αντίληψη για την κοινωνία που θέλει την τελευταία (άρα και το πανεπιστήμιο) άθροισμα ατόμων και των βουλήσεών τους – πέρα από συλλογικότητες οργανωμένες επί τη βάση αντικρουόμενων πεποιθήσεων και συλλογικών συμφερόντων. Τι να κάνουμε όμως; Μέχρι την εφαρμογή του νόμου Διαμαντοπούλου-Γεωργιάδη, για το περιεχόμενο του οποίου οι 42 πανεπιστημιακοί αδιαφορούν επιδεικτικά, η λειτουργία των πανεπιστημίων εναπόκειται στις αποφάσεις των συλλογικών εκφράσεων (των συνιστωσών) της ακαδημαϊκής κοινότητας. Όχι, δηλαδή, στη δημοκρατία του facebook.

Ο τρίτος ισχυρισμός τους είναι συνοψίζει, τελικά, την πεμπτουσία της παρέμβασης των 42 πανεπιστημιακών. Οι ίδιοι που διατηρούν το δικαίωμα στις πολλαπλές αναγνώσεις του νέου νόμου (μολονότι η εφαρμογή ή μη του τελευταίου είναι το μείζον για την ακαδημαϊκή κοινότητα τους τελευταίους αρκετούς μήνες…) είναι αυτοί που ζητούν, καταλήγοντας, την «ουσιαστική αξιοποίηση, αποτίμηση και βελτίωση του νέου θεσμικού πλαισίου στην πορεία εφαρμογής του». Σε απλά ελληνικά: δεν έχει σημασία τι λέει και τι κάνει ο νόμος. Το θέμα είναι να εφαρμοστεί. Οι 42 απαιτούν, με άλλα λόγια, εξετάσεις και παραδόσεις, εκπαίδευση και έρευνα, όχι απλά σα να μη συμβαίνει τίποτα, αλλά στο νέο εκπαιδευτήριο που θεσπίζει ο νόμος Διαμαντοπούλου-Γεωργιάδη. Το χειρότερο: είναι τόσο μέσα στη λογική του νόμου αυτού, που ζητούν από τους πρυτάνεις να πράξουν τα νόμιμα («να αναλάβουν την ομαλή υλοποίηση των νομικών τους υποχρεώσεων», όσο ακόμα δεν έχουν επιληφθεί αστυνομικοί της ασφάλειας, κατά τα πρότυπα του Πανεπιστημίου της Κρήτης.

Αυτή είναι, εν κατακλείδι, η πραγματική «ακαδημαϊκή εκτροπή», για την οποία κάνουν λόγο οι 42 στο κείμενό τους: η μετατροπή ακαδημαϊκών δασκάλων σε προπομπούς, αρωγούς και απολογητές της (μνημονιακής) εκτελεστικής εξουσίας.

[paktomenos]

Τα περισσότερα σχετικά topics είναι κλειδωμένα γιαυτό το βάζω εδώ.

Ο μέγιστος Άρης Πορτοσάλτε μιλάει για την προσπάθεια των αγανακτισμένων φοιτητών να χειραφετηθούν(sic) ανοίγοντας τις σχολές.

Όπως κάθε χουντικός έτσι και ο Πορτοσάλτε (το Σκάι βασικά) φρόντισε να υπάρχει πολυφωνία στην εκπομπή, να ακουστούν δηλαδή όλες οι απόψεις.

Τι να πω.Οι πορτοσάλτιδες σίγουρα δεν είναι οι χειρότεροι.Αν την δείτε, κρατήστε κουβά(για τον εμετό).Έχει και καθηγητή από την σχολή μας στο πανελ...

[agnwstos x]

Τα περισσότερα σχετικά topics είναι κλειδωμένα γιαυτό το βάζω εδώ.

Ο μέγιστος Άρης Πορτοσάλτε μιλάει για την προσπάθεια των αγανακτισμένων φοιτητών να χειραφετηθούν(sic) ανοίγοντας τις σχολές.

Όπως κάθε χουντικός έτσι και ο Πορτοσάλτε (το Σκάι βασικά) φρόντισε να υπάρχει πολυφωνία στην εκπομπή, να ακουστούν δηλαδή όλες οι απόψεις.

Τι να πω.Οι πορτοσάλτιδες σίγουρα δεν είναι οι χειρότεροι.Αν την δείτε, κρατήστε κουβά(για τον εμετό).Έχει και καθηγητή από την σχολή μας στο πανελ...

Φοβερές προσωπικότητες και πολυφωνία.Πραγματικά, Γιάννης πίνει Γιάννης κερνάει.Μη χάσει και ο ξεδοντιάρης ο Χατζημπίρος(πρωην ρηγάς-"ανανεωτικός" υπέρμαχος του "εκσυγχρονισμού" (βλ. αγγουριού)

[agnwstos x]

Δεν μπορώ να το χωνέψω ότι έγινε αυτή η εκπομπή.Πραγματικά 1μιση ώρα με μαύρη προπαγάνδα και λάσπη στις καταλήψεις με το υποτιθέμενο κινημα ακηδεμόνευτων(το σύνταγμα δεν είναι ε καθίκια?Είναι κατά του Μνημονίου δυστυχώς).Και κάποιοι καθηγητές από τη σχολή κάνουν πλάτες στην έμπνευση αυτού του χουντικού καναλιού
.Αισχος!!!!

Υ.Γ.
Σκατά στα κόμματα αλλά συνομιλούμε με δικοματισμό(ΠΑΣΠ και ΔΑΠ) που "αναβαπτίζονται" και καθαρίζονται από την παλιά φαυλότητα.Α ρε γλέντια

[gogogeorgia]

(χωρίς σχόλιο)

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_art ... 011_456883