Ειδήσεις & Κείμενα

[dimos]

Reporter θα μας τρελάνεις; Οι μαθητές περιμένουν τα ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΑ για να έρθουν σε επαφή με τα προβλήματα τους; Δεν βλέπουν τι συμβαίνει μέσω των οικογενειών τους; Δηλαδή, ακόμη και εκεί πρέπει να τα περιμένουμε όλα από τα κόμματα;

Έπειτα, λες ότι τα κόμματα είναι αυτά που προτείνουν τις λύσεις... Για πες μου ποιο είναι το υπεργαμάτο νεο-ελληνικό κόμμα που έχει προτείνει κάτι σοβαρό, ρεαλιστικό, χωρίς να λαϊκίζει και χωρίς να αποβλέπει σε ιδιοτελή συμφέροντα... Σε παρακαλώ βρες μου ένα (αριθμητικώς 1). ΠΑΣΟΚ-ΝΔ τα είδαμε, τα χορτάσαμε, τα ευχαριστηθήκαμε, προφανώς δεν ανφέρεσαι σε αυτά. Για το ΚΚΕ σε παραπέμπω στους εργαζομένους του 902 που απολύθηκαν και τη σχετική ανακοίνωση που έβγαλαν. Για το Σύριζα σε παραπέμπω στους απλήρωτους εργαζομένους του "Στο Κόκκινο". Για την "εξω-κοινοβουλευτική" αριστερά (που κατά βάθος πολύ θα γούσταρε να είναι εσωκοινοβουλευτική) οι πολιτικές της δράσεις περιορίζονται στο πορεία-κατάληψη-φοράω σταράκια-τρώω βιολογικά, άρα είμαι απευθείας απόγονος του Άρη Βελουχιώτη.

Συνδικαλιστικοί φορείς και κόμματα είναι αυτά που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση και ακολουθεί, φυσικά, η ευθύνη των εκάστοτε κυβερνήσεων. Και όλα αυτά γιατί πέρασαν στη συνείδηση του νεοέλληνα την αντίληψη ότι έχει μόνο δικαιώματα και μηδενικές υποχρεώσεις. ΛΑΘΟΣ ΛΑΘΟΣ ΛΑΘΟΣ! Αν θες να χτίσεις ένα σοβαρό κράτος έχεις πρωτίστως υποχρεώσεις και δευτερευόντως δικαιώματα.

Spoiler: show

ΦΩΛΕΣ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΑ!

[merde_conserve]

Αν μη τι άλλο, τα "κόμματα" και οι "συνδικαλιστικοί φορείς" ως σύνολο έκαναν τη Μεταπολίτευση αυτή την κομματική χούντα της λαϊκίστικης πελατειακής κυβέρνησης και της ασφαλούς αριστερόστροφης αντιπολίτευσης που βλέπουμε και λουζόμαστε όλοι σήμερα. Συνεπώς, τα παιδάκια κάθε άλλο παρά τους εντολοδόχους της πρέπει να γνωρίζουν και να ταυτίζουν ως "πολιτικούς φορείς". Η πολιτικοποίηση δεν θα έρθει αν έρθει ο κνιτάκος και τους πει την κασετούλα, μάλλον το αντίθετο θα γίνει. Τα παιδιά οφείλουν μόνα τους να ανακαλύψουν τις οριζόντες δομές που χρειάζονται για να πολιτικοποιηθούν, να αμφισβητήσουν και να ανατρέψουν. Ο πολιτικός λόγος θα έρθει μόνος του πηγάζοντας από τα προβλήματα, και όχι από την εκάστοτε προπαγάνδα του κάθε δεξιού ή αριστερού εγκάθετου.

Αν πλακώσουν και όλα τα κομματόσκυλα σωρηδόν στα σχολεία, απλώσουν τα τραπεζάκια τους, και μοιράζουν και κανένα Σαββάλα σωθήκαμε ως χώρα!

Υ.Γ Το ΚΚΕ το οποίο ασπάζεσαι δεν είχε κανένα πρόβλημα να αντλεί από τη μαθητική κοινότητα ανεξαρτήτως ή όχι τροπολογιών. Απόδειξη, η μαθητική νεολαία του που είναι ακμάζουσα και κυριλέ και στέκεται με τις σημαιούλες σε κάθε ομιλία της Παπαρήγα. Δεν νομίζω ότι αποτελεί τόσο μεγάλο πρόβλημα όσο το κάνεις να φαίνεται.

Σε παρακαλώ βρες μου ένα (αριθμητικώς 1). ΠΑΣΟΚ-ΝΔ τα είδαμε, τα χορτάσαμε, τα ευχαριστηθήκαμε, προφανώς δεν ανφέρεσαι σε αυτά. Για το ΚΚΕ σε παραπέμπω στους εργαζομένους του 902 που απολύθηκαν και τη σχετική ανακοίνωση που έβγαλαν. Για το Σύριζα σε παραπέμπω στους απλήρωτους εργαζομένους του "Στο Κόκκινο". Για την "εξω-κοινοβουλευτική" αριστερά (που κατά βάθος πολύ θα γούσταρε να είναι εσωκοινοβουλευτική) οι πολιτικές της δράσεις περιορίζονται στο πορεία-κατάληψη-φοράω σταράκια-τρώω βιολογικά, άρα είμαι απευθείας απόγονος του Άρη Βελουχιώτη.

Damn. Λακωνικός και ουσιώδης.

[Reporter]

Το κάθε παιδί (μιλάμε από μια ηλικία και πέρα) δεν είναι υποχρεωμένο να ακούει τον κάθε καραγκιοζάκο αμα δεν θέλει. Αλλά από την άλλη την ζωντανή επαφή με κάποιον συνδικαλιστικό φορέα που παλεύει για κάτι άμεσο (πχ διανομή βιβλίων) δεν μπορεί να την υποκαταστήσει το διάβασμα κάποιου επαναστατικού βιβλίου στο σπίτι. Και νομίζω οτι πρέπει να μας προβληματίζει ιδιαίτερα η χρονική συγκυρία που λαμβάνει χώρα κάτι τέτοιο..

[Elendil]

Άμα του τον φέρνουν στην αίθουσα, πως έχει την ελευθερία επιλογής να μην τον ακούσει; Ή μήπως θα αφιερώνουμε το πρώτο πεντάλεπτο μετά το διάλειμμα για πολιτική προπαγάνδα; Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται αυτή η χώρα είναι (περαιτέρω) λογικές γκρούπας και διάσπασης. Και δε νομίζω ότι έπαψε να ισχύει ποτέ η εγκύκλιος, απλά "υπενθυμίστηκε".

[Reporter]

Υ.Γ Το ΚΚΕ το οποίο ασπάζεσαι δεν είχε κανένα πρόβλημα να αντλεί από τη μαθητική κοινότητα ανεξαρτήτως ή όχι τροπολογιών. Απόδειξη, η μαθητική νεολαία του που είναι ακμάζουσα και κυριλέ και στέκεται με τις σημαιούλες σε κάθε ομιλία της Παπαρήγα. Δεν νομίζω ότι αποτελεί τόσο μεγάλο πρόβλημα όσο το κάνεις να φαίνεται.

Πρώτα απ όλα το ΚΚΕ ο σύριζα και η εξωκοινοβουλευτική έχουν τεράστιες ευθύνες για την κατάντια του συνδικαλισμού. Βρισκόμαστε πραγματικά στο και τέταρτο και δεν έχουν γίνει ακόμα αξιόλογοι μαζικοί αγώνες για την αναχαίτιση του οδοστρωτήρα των δικαιωμάτων μας. Αυτό όμως απέχει πάρα πολύ από το να λέμε οτι για την κατάντια της κοινωνίας φταίνε αυτά τα κόμματα και οτι πρέπει να τα στείλουμε στο πυρ το εξώτερον, τη στιγμή που το διαχρονικό πολιτικό προσωπικό της εγχώριας ολιγαρχίας+των ιμπεριαλιστών περνάει την πιο βαθιά κρίση του και ετοιμάζεται να συγκυβερνήσει. Είναι πολύ ύποπτη και καθόλου τυχαία αυτή η προσέγγιση.
Τώρα για τους απλήρωτους εργαζόμενους σε 902 και ''κόκκινο'' δεν απολογούμαι γιατί δεν ειμαι μέτοχος . Απλά κάνω την λογική σκέψη οτι οι σταθμοί αυτοί λειτουργούν σαν μια τυπική καπιταλιστική επιχείρηση και στον καπιταλισμό δεν υπάρχουν σοσιαλιστικές νησίδες. Οπότε σε περιόδους κρίσης ειναι λογικό να συμβαίνουν και εκεί απολύσεις, μειώσεις μισθών κλπ. Νομίζω οτι υπάρχουν τόσα πράγματα να κάνει κανείς κριτική σε κκε κλπ που δεν χρειάζεται το συγκεκριμένο

[merde_conserve]

Συμφωνώ στα περισσότερα. Ωστόσο η έλλειψη αγώνων δεν οφείλεται μόνο στην κρατική καταστολή αλλά και σε άλλα φαινόμενα όπως:
α.) ο εκφυλισμός της έννοιας της πορείας, της κατάληψης, και γενικώς του αγώνα από γκρούπες και συντεχνίες στη μεταπολιτευτική ιστορία
β.) ο εγκλωβισμός της όποιας αγωνιστικής δράσης εντός κομματικών πλαισίων, αποφάσεων, πολλές φορές με διασπαστική λογική
γ.) η μόνιμη αδυναμία της αριστεράς να αρθρώσει ολοκληρωμένη επιχειρηματολογία και να περάσει από την αντίδραση (που είναι ασφαλής και βολική για τους επαναστάτες των all-stars και του στριφτού με τα λεφτά των γονιών) στην εξουσία

Για το ΚΚΕ μπορείς να κάνεις κριτική σε πολλά. Ωστόσο το περιστατικό με τον 902, και κυρίως η αντίδραση του κόμματος απέναντι στους απολυμένους είναι από οξύμωρη έως θλιβερή. Από το ΚΚΕ δεν θα περίμενες να έχει λογικές εργοδοτικής αντεκδίκησης - ή μήπως όχι;

[Exeisanapthra?]

Οι Ιάπωνες κατέχουν ένα… «άτακτο» ρεκόρ

Η μοναδική κουλτούρα της Ιαπωνίας έχει προσφέρει κατά καιρούς ουκ ολίγες παράξενες ειδήσεις και ρεκόρ. Ο ασιατικός λαός κατέχει πολλές «ιδιαίτερες» πρωτιές και μια εξ’ αυτών είναι το ρεκόρ για το μεγαλύτερο όργιο που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ.

«Το Όργιο», όπως εύστοχα ονομάστηκε είχε λάβει χώρα σε μια μεγάλη αποθήκη όπου 250 άνδρες και 250 γυναίκες άρχισαν να ερωτοτροπούν συντονισμένα. Το γεγονός βιντεοσκοπήθηκε από ένα μεγάλο συνεργείο ώστε να κυκλοφορήσει αργότερα και σε DVD.

Οι 500 συμμετέχοντες ελέγχθηκαν πλήρως για σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα πριν συμμετάσχουν στο όργιο- ρεκόρ. Όλοι τους ύστερα έμαθαν απ’ έξω ένα είδος «χορογραφίας» κατά την οποία άλλαζαν στάσεις ομαδικά και συγχρονισμένα.

πηγή:newsbeast.gr

[intelx86]

Όταν παγώνει η τσιμινιέρα, αριστερά στα FM
Tου Πασχου Mανδραβελη

Ισως είναι θέμα σοσιαλιστικών προτεραιοτήτων. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ιδιοκτήτης του ραδιοσταθμού «Στο Κόκκινο», δεν έχει λεφτά να πληρώσει τους εργαζόμενους στον σταθμό, αλλά έχει λεφτά για να μισθώσει ολόκληρο τρένο του ΟΣΕ, ώστε να κάνουν οι οπαδοί του διαδηλωτικό τουρισμό στη Θεσσαλονίκη. Ποιος ξέρει; Μπορεί η ηγεσία του κόμματος να πιστεύει ότι στη ΔΕΘ γκρεμίζεται ο καπιταλισμός και αυτομάτως θα λυθούν τα προβλήματα του ραδιοσταθμού του: η στάση πληρωμών που κήρυξε θα πάψει να υπάρχει, οι εργαζόμενοί του θα πληρωθούν, οι απεργίες θα σταματήσουν και θα ζήσουν αυτοί σοσιαλιστικά και οι απλήρωτοι εργαζόμενοι καλύτερα.

Καλώς ή κακώς, η οικονομική κρίση δεν διαφοροποιεί τις επιχειρήσεις αναλόγως σοσιαλιστικών ή καπιταλιστικών προθέσεων, όσο κι αν προσπαθεί το ΚΚΕ να μας πείσει για το αντίθετο. Ανθρωποι απολύονται, είτε δουλεύουν για τους «στυγνούς καπιταλιστές», είτε για σοσιαλιστές εργοδότες, όπως είναι ο «902» που ανήκει στο ΚΚΕ. Και φυσικά αυτοί οι άνθρωποι διαμαρτύρονται με τον τρόπο που δίδαξε η Αριστερά όλα αυτά τα χρόνια. Ετσι, οι απολυμένοι από τις επιχειρήσεις του ΚΚΕ σήκωσαν ένα πανό έξω από τα γραφεία του Περισσού που έγραφε «Οχι στις άδικες και εκδικητικές απολύσεις. Οχι στο κλίμα γκέτο του 902».

Το ΚΚΕ απάντησε με τη γνωστή λασπώδη φλυαρία του. Σε ένα κείμενο 890 λέξεων, χαρακτήρισε την κινητοποίηση «δήθεν» (προφανώς κινητοποίηση που δεν έχει τις ευλογίες του Περισσού, ακόμη κι αν γίνεται δεν υπάρχει), ζήτησε από τους απολυμένους να ντραπούν που «εξισώνουν τον “902” με τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, ενώ ξέρουν ότι ο “902” δεν είναι και δεν λειτουργεί σαν καπιταλιστική επιχείρηση», και τους εγκάλεσε για υποκρισία, αφού «καμώνονται τους υπερασπιστές των δικαιωμάτων των εργαζομένων και επιτίθενται στον “902”. Δηλαδή στο ΚΚΕ. Προσφέρουν υπηρεσίες σ’ αυτούς που τσακίζουν τα δικαιώματα, τα οποία λένε ότι υπερασπίζονται. Και συμπλέουν με την κυβερνητική πολιτική.» («Ριζοσπάστης» 6.9.2011). Βέβαια, σε όλες τις υπόλοιπες σελίδες το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι η κυβερνητική πολιτική προωθεί τις απολύσεις. Οπότε, με την ίδια λογική, κυβερνητική πολιτική εφαρμόζει το ΚΚΕ που κάνει απολύσεις κι όχι αυτοί που διαμαρτύρονται γι’ αυτές. Αλλά τι να πει κανείς; Τα οξύμωρα είναι πλέον δομικό στοιχείο της νέας αριστερής σκέψης.

Αυτό που δεν λέει να εννοήσει η ηγεσία των αριστερών κομμάτων, αλλά ούτε να διδαχθεί από τις εργοδοτικές της εμπειρίες, είναι πως σε μια ζωντανή οικονομία οι απολύσεις είναι αναπόφευκτες. Τα γούστα των καταναλωτών αλλάζουν, κλάδοι απαξιώνονται, επιχειρήσεις κλείνουν, αγορές συρρικνώνονται, φούσκες σκάνε. Το κοινωνικό αιτούμενο, λοιπόν, δεν μπορεί να είναι το πάγωμα της οικονομικής δραστηριότητας ώστε να μην απολυθεί κανείς. Πρέπει να είναι η προστασία εκείνων που μένουν εκτός δουλειάς με ευπρεπή επιδόματα ανεργίας και επανεκπαίδευση όσων οι δεξιότητες απαξιώνονται. Αλλά για να γίνουν αυτά χρειάζεται πλούτος. Αυτός δημιουργείται σε μια ζωντανή οικονομία, από επιχειρήσεις που τον παράγουν και φορολογούνται γι’ αυτόν. Οι πρακτικές της παλαβής αριστεράς που έχουν στόχο να κρατήσουν την οικονομία παγωμένη, για να μην πειραχτούν τα κεκτημένα, τελικά έχει ένα αποτέλεσμα. Και οι εργαζόμενοι μένουν απλήρωτοι ή χωρίς δουλειά (όπως στο «Κόκκινο» και στον «902») και στο τέλος η οικονομία δεν έχει το αναγκαίο πλεόνασμα για να στηρίξει τους άνεργους την ώρα που το έχουν ανάγκη.

Πηγή: Καθημερινή

[intelx86]

Το γραφειοκρατικό έπος των σχολικών βιβλίων
Tου Πασχου Μανδραβελη

Η ελληνική επικαιρότητα έχει κάποιες σταθερές, οι οποίες είναι κάτι σαν τα έθιμα του Δεκαπενταύγουστου. Με ημερολογιακή ακρίβεια, κάθε χρόνο, τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων γεμίζουν με γνωστά θέματα. Το πρώτο είναι «πού θα πάνε οι βάσεις των εισαγωγικών εξετάσεων». Το δεύτερο, αν θα κλείσει η Εθνική Οδός, εξαιτίας των χιονοπτώσεων. Το τρίτο είναι τα σκουπίδια παραμονές Χριστουγέννων και Πάσχα και το τέταρτο, αν θα δοθούν στην ώρα τους τα σχολικά βιβλία ή αν επαρκούν οι υπεράριθμοι δάσκαλοι και καθηγητές για να στελεχώσουν ένα σχολικό σύστημα που είναι κάτι σαν τη Λερναία Υδρα: δέκα διορίζεις, πενήντα κενά προκύπτουν.

Τα σχολικά βιβλία, βέβαια, μπορεί να προκύψουν ως θέμα και σε άλλες στιγμές. Είναι κάτι σαν κινητές εορτές της επικαιρότητας. Ολο και κάποια «κακή λέξη» -όπως ο «συνωστισμός» - θα ανακαλύψει κάποιος σε ένα blog· αυτό θα γίνει θέμα σε περιθωριακές εφημερίδες, θα το κάνουν ερώτηση οι ευαίσθητοι βουλευτές του ΛΑΟΣ, θα αρχίσει το πανηγύρι των αντεγκλήσεων και στο τέλος μένουμε με την απορία: τι ακριβώς ήθελε να επιτύχει ο ελληνοφάγος Τζορτζ Σόρος;

Φέτος με τα σχολικά βιβλία ασχολήθηκαν τρία υπουργεία, καμιά δεκαριά υπηρεσίες, συν το Ελεγκτικό Συνέδριο, και πάλι προκοπή δεν είδαμε. Μάθαμε πως το πρόβλημα ήταν η δαπάνη του χαρτιού, αλλά πάλι... Τα χαρτιά που διακινήθηκαν μεταξύ τόσων υπουργείων και υπηρεσιών πιθανώς να έφταναν για τα μισά τουλάχιστον σχολικά βιβλία.

Το βασικό πρόβλημα δεν είναι η ασυνεννοησία. Οταν λαλούν τρία υπουργεία, φυσικό είναι να αργούν οι μαθητές να δουν βιβλία. Το θέμα είναι ότι για να πάρει βιβλίο ένας μαθητής στην Αμφισσα, στην Αθήνα γίνεται χαλασμός: πρέπει να σώσει πράσινο φως το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο στην Αγία Παρασκευή, να βγει προκήρυξη εκτύπωσης στο Μαρούσι, να υπογράψει το υπουργείο Οικονομικών στο Σύνταγμα, κάπου μπλέκει και το υπουργείο Εσωτερικών στη Βασιλίσσης Σοφίας, να εγκρίνει τη δαπάνη το Ελεγκτικό Συνέδριο στους Αμπελόκηπους, να πληρώσει το Γενικό Λογιστήριο του κράτους στην Κάνιγγος και να γίνουν καμιά δεκαριά άλλες ενέργειες σε αντίστοιχες περιοχές.

Δεν θα ήταν πιο απλό και παραγωγικό να αποφασίζουν οι γονείς και οι καθηγητές των παιδιών στην Αμφισσα ποια βιβλία Φυσικής θα δώσουν στα παιδιά τους και μετά η πολιτεία να τους αποζημιώνει με κάποιους κανόνες; Δι’ αυτού του τρόπου δεν θα μειώναμε απλώς την απίστευτη γραφειοκρατία· δεν θα εξασφαλίζαμε μόνο ότι τα παιδιά θα έχουν βιβλία στην ώρα τους. Θα είχαμε καλύτερα βιβλία, διότι γονείς και καθηγητές θα φρόντιζαν να εξασφαλίσουν ό, τι προσφορότερο για τα παιδιά τους. Δεύτερον, θα ξεμπερδεύαμε με το άγος της παπαγαλίας στις εξετάσεις. Τα παιδιά δεν θα εξετάζονται σε συγκεκριμένες σελίδες συγκεκριμένων βιβλίων, για να περνούν εκείνα που τις αποστηθίζουν καλύτερα, αλλά σε περιοχές γνώσης που θα έπρεπε να κατανοούν για να γράψουν.

Παρά τις διαδικασίες αποκέντρωσης που ξεκίνησαν πρόσφατα, το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής παιδείας παραμένει η σοβιετική λογική της. Σύμπτωμα αυτής είναι οι καθυστερήσεις στην παράδοση βιβλίων, που διαβάζουμε τώρα πρωτοσέλιδα. Οι πληγές όμως που αφήνει είναι πολύ πιο βαθιές.

Πηγή: Καθημερινή

[Reporter]

Το βασικό πρόβλημα δεν είναι η ασυνεννοησία. Οταν λαλούν τρία υπουργεία, φυσικό είναι να αργούν οι μαθητές να δουν βιβλία. Το θέμα είναι ότι για να πάρει βιβλίο ένας μαθητής στην Αμφισσα, στην Αθήνα γίνεται χαλασμός: πρέπει να σώσει πράσινο φως το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο στην Αγία Παρασκευή, να βγει προκήρυξη εκτύπωσης στο Μαρούσι, να υπογράψει το υπουργείο Οικονομικών στο Σύνταγμα, κάπου μπλέκει και το υπουργείο Εσωτερικών στη Βασιλίσσης Σοφίας, να εγκρίνει τη δαπάνη το Ελεγκτικό Συνέδριο στους Αμπελόκηπους, να πληρώσει το Γενικό Λογιστήριο του κράτους στην Κάνιγγος και να γίνουν καμιά δεκαριά άλλες ενέργειες σε αντίστοιχες περιοχές.

Δεν θα ήταν πιο απλό και παραγωγικό να αποφασίζουν οι γονείς και οι καθηγητές των παιδιών στην Αμφισσα ποια βιβλία Φυσικής θα δώσουν στα παιδιά τους και μετά η πολιτεία να τους αποζημιώνει με κάποιους κανόνες; Δι’ αυτού του τρόπου δεν θα μειώναμε απλώς την απίστευτη γραφειοκρατία· δεν θα εξασφαλίζαμε μόνο ότι τα παιδιά θα έχουν βιβλία στην ώρα τους. Θα είχαμε καλύτερα βιβλία, διότι γονείς και καθηγητές θα φρόντιζαν να εξασφαλίσουν ό, τι προσφορότερο για τα παιδιά τους. Δεύτερον, θα ξεμπερδεύαμε με το άγος της παπαγαλίας στις εξετάσεις. Τα παιδιά δεν θα εξετάζονται σε συγκεκριμένες σελίδες συγκεκριμένων βιβλίων, για να περνούν εκείνα που τις αποστηθίζουν καλύτερα, αλλά σε περιοχές γνώσης που θα έπρεπε να κατανοούν για να γράψουν.

Εδώ ο Πάσχος βρίσκει πάτημα στο λαβύρινθο της γραφειοκρατίας (βλέπε εσκεμμένη κακοδιαχείριση και απαξίωση μιας δημόσιας παροχής), προκειμένου να προλειάνει το έδαφος ωστε σταδιακά τα σχολεία να περάσουν στον έλεγχο και την ευθύνη των δήμων και κοινοτήτων. Στη συνέχεια ο κάθε δήμος που δεν θα διαθέτει τους αναγκαίους πόρους (τι πρωτότυπο?) θα χαράζει τη δική του πολιτική χρηματοδότησης των σχολείων. Αυτή η πολιτική θα περιλαμβάνει οτιδήποτε... από χορηγούς μέχρι έκτακτες εισφορές από γονείς που θα διαλέγουν τα βιβλία . Οι χορηγοί θα χρηματοδοτούν αλλά θα απαιτούν ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή στην εκπαιδευτική διαδικασία. Το ενιαίο σύστημα εκπαίδευσης θα πάει περίπατο και θα αντικατασταθεί από σχολεία πολλών ταχυτήτων. Άλλα θα διδάσκονται τα παιδιά σε μία περιοχή υποβαθμισμένη ωστε να προετοιμάζονται καλύτερα για να γίνουν το αναλώσιμο εργατικό δυναμικό του χορηγού, και άλλα θα παραδίδονται σε περιοχές και κοινότητες που οι κάτοικοι θα μπορούν ευκολότερα να αναλάβουν το αναγκαίο οικονομικό βάρος. Δε μιλάω για τα ιδιωτικά βέβαια ,στα οποία οπως πάνε τα πράγματα θα έχουν δυνατότητα εγγραφής μόνο οι πολύ προνομιούχοι. Υπάρχει πλούσια εμπειρία γι αυτα τα θέματα σε σχολεία των Η.Π.Α.