Ειδήσεις & Κείμενα

[Alexander]

Mid summer night dream

Γιατί να μη "κυκλοφορεί" περισσότερο αυτός ο τρόπος σκέψης; Με τα όσα κενά μπορεί να έχει, δεν στέκομαι εκεί. Στην "πατρίδα της Δημοκρατίας" και "του Πολιτισμού" έχουμε καταντήσει να βλέπουμε παντού προτάσεις όπως "να καεί η βουλή" και "να τεμαχίσουμε τους υπεύθυνους και μετά να τους κάνουμε barbeque" (στο τελευταίο συμφωνώ λίγο )
Δικαιολογείται ως ένα βαθμό απ'τη στιγμή που η μοναδική πρόσβαση σε αυτό που λέμε "ενημέρωση" για τον περισσότερο κόσμο είναι ο Πρετεντέρης, ο Τσίμας, ο Alexis και ο Makis. Λογικό να φρικάρεις και να φανατίζεσαι. Aλλά κι εμείς που έχουμε το ίντερνετς δεν πάμε καλύτερα: Η πλειοψηφία των links που μου στέλνουν είναι είτε BHMAτα, ΝΕΑ κτλ, είτε troktiko και indymedia από τους πιο "ψαγμένους"

[merde_conserve]

Πολύ ωραίο κείμενο, μπράβο στον Alexander για την κοινοποίηση. Και να μη συμφωνείς με αυτό, παρουσιάζει ορθολογικότητα και διαλεκτική διάθεση που τώρα τελευταία λείπει από παντού. Ή φανατισμένες κραυγές θα έχουμε εναντίον του πολιτικού συστήματος (δε λεω, συμμερίζομαι την οργή τους, αλλά αυτές δεν παράγουν πολιτική) ή το ίδιο το μαμημένο σάπιο σύστημα θα ευαγγελίζεται εξόδους από την κρίση, λαϊκή αντίσταση με ταξικό αγώνα (χωρίς άλλα λόγια) κ.ο.κ.

[neaoktana]

Όντως πολύ ωραίο κείμενο προς προβληματισμό και διαβούλευση.
Πόσοι /ες έχουν συνειδητοποιήσει ότι το MQN αποτελεί αντίστοιχη προσπάθεια;.. περιορίζοντας την επ'αμοιβή (εμμέσως παραταξιακή ή καθαρώς επαγγελματική) πληροφόρηση...

Πραγματική ιστορία: Προ 15ετίας (περίπου) είχα πρώτη φορά γράψει (σε συλλεκτική χειρόγραφη έκδοση) συνοπτικές "Σημειώσεις" 5ου εξαμήνου (Εφ. Υδρ.). Τις φωτοτύπησα (με δικά μου έξοδα - όχι μέσω ΕΜΠ) σε λίγες δεκάδες αντίτυπα (δεν υπήρχε διαδίκτυο!..) και τις έδωσα στους παρόντες στην τάξη με την προτροπή να τις δώσουν για φωτοτύπηση σε όσους άλλους δεν ήταν εκεί.
Σε πολύ μικρό διάστημα κάποιο μαγαζί τις πούλαγε! Είχαν αφαιρέσει την 1η σελίδα με τον τίτλο και το όνομά μου και είχαν το θράσος να γράψουν "η αναπαραγωγή απαγορεύεται - διώκεται ποινικώς" !!!
Το ωραίον είναι ότι κάποιες σελίδες με διαγράμματα τις είχα γράψει σε millimetre με το λογότυπο κ.λπ. της εταιρίας και φαινότανε... Αηδίασα τόσο, που μου πήρε πολύ-πολύ καιρό να εκδώσω τις πρώτες (επίσης δωρεάν θυμίζω) "Σημειώσεις" στο διαδίκτυο.

[korfolatis]

(Δεν με εκφράζει πλήρως αλλά έχει ενδιαφέρον)

http://troktiko.blogspot.com/2010/05/bl ... _2696.html

ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ

"Ανάθεμα και κατάρα στους κλέφτες του δημόσιου βιου...κρεμαλα στους πολιτικούς.... να πάνε φυλακή τα λαμογια...κάθαρση τωρα…είναι μερικες απ τις κραυγές των αγανακτισμένων ελληνων για την κριση .Κριση που δειχνει αξεπεραστη οσα δις.ευρω και να μας δανεισουν..κριση που δεν είναι μονο λογιστικη,κριση που...

δεν αποτυπωνεται μονο σε οικονομικα μεγεθη,αλλα είναι κριση βαθυτατη και ριζωμενη πια στις ζωες ολων μας.Ειναι κριση αξιων,νοοτροπιας και ηθους.

Ειμαι ενας πολιτης που ζω και εργαζομαι στη χωρα αυτή και θεωρω τον εαυτο μου μοναδικο και αναντικαταστατο,σπανιο ειδος της ανθρωπινης αλυσιδας που ολοι πρεπει να φροντιζουν για μενα γιατι ...εχουμε δημοκρατια.Γειτονα,συμπολιτη,συνανθρωπε μπορει να μην καταχραστηκα δημοσιο χρημα μπορει να μην εγινα πολιτικος μπορει να μην εχτισα βιλες μπορει να μην εκανα χλιδατους γαμους στο εξωτερικο μπορει να μη μπηκα σε κοτερο ποτε μου αλλα σε εκλεψα και εγω,και σε θα σε κλεβω συνεχεια και καθημερινα γιατι ειμαι συμφεροντολογος,ατομιστης ,ναρκισσος ασυνεπης που δεν ξερω τι θα πει αυτοκριτικη και παντα μου φταινε οι αλλοι .

Σου κλεψα την ησυχία σου όταν για να επιδειχτώ στη γειτονια περασα απ το σπιτι σου με διαπασων τη μουσικη και την εξατμιση να μουγκριζει.

Σου κλεψα την γαληνη σου όταν προσπαθησες να περασεις τη διαβαση πεζων και εγω εστεκα αγερωχος με το 36 ατοκες δοσεις αυτοκινητο μου πανω της.

Σου κλεψα τη θεση παρκινγκ βαζοντας οριζοντια τη μηχανη μου γιατι στη γειτονια υπαρχω μονο εγω και η γυναικα μου πρεπει να παρκαρει χωρις να δυσκολευτει όταν ερθει απ τη δουλεια.

Σου κλεψα τη ουρα στο σουπερ μαρκετ,γιατι βιαζομουν.

Σου ζητησα 120 ευρω για να σου βαλω ένα αιρ κοντισιον χωρις να σου κοψω αποδειξη.

Σου πηρα 100 ευρω την ημερα για ένα δωματιο το χειμωνα σε χωριο της ελληνικης υπαιθρου γιατι μια καντηλήθρα στην παρουσιασα για τζακι.

Μου πληρωσες 4 ευρω τον καφε και 6 ευρω τη χωριατικη και 10 ευρω το ποτο γιατι ολοι τοσο τα εχουν.

Εκμεταλευτηκα την πετρελαικη κριση και χωρις καθυστερηση σου ανεβασα την τιμη στα καυσιμα αισχροκερδοντας εις βαρος σου ενώ ξεχασα να τις κατεβασω όταν περασε η κριση.

Σου στερησα τα δελτια κοινωνικου τουρισμου γιατι μπορω να αποκρυπτω εισοδηματα και να εμφανιζομαι σαν δικαιουχος.

Πηρα επιδοματα και επιδοτησεις με πλασματικα στοιχεια και τωρα φωναζω να φερουν πισω τα κλεμενα

Σηκωσα κοματικες σημαιες ενιωθα δεος όταν με κερναγε και με χαιρετουσε ο βουλευτης στο καφενειο,ψηφιζα για ιδιοτελεις σκοπους ξερογλυφομουν στα πολιτικα γραφεια για να εχω έναν ανθρωπο για τις δουλειες μου και τωρα απαιτω να παει φυλακη.

Έδωσα φακελακι σε γιατρο για να σε παρακαψω στη λιστα και να σωθώ εις βαρος σου.

Λάδωσα το μηχανικο της πολεοδομιας να κανει τα στραβα ματια μεχρι να σηκώσω το αυθαιρετο σε δασικη εκταση και μετα πηγα στο συνταγμα σε καντηλοφορια να κλαψω για τα δαση που καηκαν.

Εψαξα και βρήκα γνωστο στην εφορια να γλιτώσω το προστιμο που μου επιβλήθηκε για φορολογικες παραβασεις και μετα παραπονέθηκα για τη διαπλοκη.

Προειδοποίησα με φωτεινο σινιαλο παραβατες οδηγους για υπαρξη τροχονομικου μπλοκου και μετα διαμαρτηρηθηκα γιατι η τροχαια δεν τους γραφει.

Πεταξα το αδειο πακετο τσιγαρων απ το αυτοκινητο και μετα θυμωσα με την αμελεια των αρχων να καθαρισουν τα φρεατια και να πλημυρίσει η γειτονιά μου.

Σε εμποδισα να περπατησεις ελευθερα στο πεζοδρομιο γιατι αφησα το αυτοκινητο, μιας και πεταχτηκα για δυο λεπτα σε μια δουλεια.

Τα εβαλα με τους αλλοδαπους που μολυνουν την χωρα μου ενώ τους εκμεταλλεύτηκα για φτηνή και ανασφαλιστη εργασια

Εβγαλα το σκυλο βολτα δηλώνοντας τη ζωωοφιλια μου αλλα ξεχναω να μαζεψω τα περιτωματα του υπονομευοντας την υγεια σου .

Εμπιστεύτηκα τους δημοσιογραφους, τους θεωρησα αυθεντιες,τους αφησα να με καθοδηγησουν…με μπερδεψαν με αλλοτριώσαν.

Μου ειπανε πως οι γερμανοι συντακτες του Spiegel είναι ανθελληνες ενώ ειδα την ιδια μερα οπαδους των δυο μεγαλων ομαδω να μη σέβονται την ανακρουση του εθνικου υμνου.

Μου ειπανε πως ξενοι ετοιμαζονται να αγορασουν νησια μας και ειδα ελληνες να καταπατουν την ακτογραμμη φτιαχοντας ιδιωτικα λιμανια και να μου ζητουν χρηματα ώστε να μου επιτρεψουν το μπανιο.

Μου ειπανε πως τα σταδια των ολυμπιακων αγωνων φτιαχτήκαν για μενα και θα μεινουν σε μενα και ειδα να δινονται στην οικονομικη ελιτ και στις αθλητικες εταιρίες.

Μου ειπανε πως ο διαγωνισμος τραγουδιου της eurovision είναι εθνικη υποθεση ενώ ειδα πως είναι ένας θιασος που τρεφει το life style με χρηματα φορολογουμενων.

Μου ειπανε πως η επενδυση του χρηματιστηριου εχει εγγυημένες αποδοσεις και οι προβλεψεις είναι αισιοδοξες και ειδα μια καλοστημενη κομπινα με την ομηρια χιλιαδων μικρο επενδυτων.

Μου ειπανε πως μετα τις κραυγες των ζωντανων συνδεσεων υστερα από μαγαλες τραγωδιες και καταστροφες το μαχαιρι θα φτασει στο κοκαλο και ότι θα παρακολουθουν την υποθεση και ειδα νατην συγκαλύπτουν και να την ξεχνουν.(σαμινα σεισμοι πυρκαγιες χρηματιστηριο)

Μου ειπανε πως οι δημοσιογραφοι είναι οι ελεγκτες της εξουσιας και προστατες των αδυνατων και ειδα να γίνονται εκδοτες,κομιστες και διαπλεκομενοι με το κεφαλαιο και τη εξουσια.

Μπερδευομαι ρε γαμωτο δυσκολευομαι να καταλαβω.Η σύγχυση μεγαλη...!

Ενώ ηξερα πως τα τανκς που κατεβηκαν στους δρομους και κατελυσαν την δημοκρατια αυτό ζημιωσε τη χωρα μου,ειδα πως οι αγροτες μπορουν να κλεινουν τους δρομους,οι λιμενεργατες τα λιμανια γιατι τα αιτηματα των συντεχνιων είναι πιο πανω απ τα δικα μου δικαιωματα.

Ενώ ηξερα πως η αριστερα είναι προοδευτικο κινημα ειδα ότι αποτελει τροχοπεδη σε κάθε μεταρυθμιση.

Ενω ηξερα πως η δεξια είναι πατριωτικο κομα ειδα να σαμποταρει τους θεσμους και να διαβρωνει τις αξιες και το νομιμο να γινετε ηθικο

Ενώ ηξερα πως σοσιαλισμος είναι αναδιανομη εισοδηματος και κοινωνικη δικαιοσυνη ειδα πλουτισμο ημετερων,σκανδαλα,και κοινωνικη ανισοτητα.

Ενώ ηξερα πως ο εθνικιστης θεωρει την πατριδα του υπερ ανω ολων,ειδα να φορα τη ναζιστικη μποτα και τον αγκυλωτο σταυρο που το 41 εισεβαλε στη πατριδα του και σκοτωσε ελληνες.

Ενώ ηξερα πως ο αναρχικος είναι φορεας επαναστατικων ιδεων και εναντιωνεται στο συστημα,ειδα να πηγαινει στις καταληψεις με ταξί,να ντυνεται με γνωστες φιρμες πολυεθνικων,και να επικαλειτε το ιδιο το συστημα που θελει να ανατρεψει.

Ενώ ηξερα πως ο συνδικαλιστης είναι προαγωγός τον δικαιωματων των εργαζομενων και ακαμπτος υπερασπιστης,ειδα να γινεται βουλευτης και να διαπλεκεται στα γραναζια της εργοδοσιας.

Ενώ ηξερα πως τα κοματα είναι στυλοβατες της δημοκρατιας ειδα να αυθαιρετουν να εμφανιζονται σαν συμμοριες και να καπηλεύονται τους θεσμους.

Και τοτε εχασα τελειως τον ελεγχο..

Ενώ ηξερα πώς είναι να φερεσαι σαν πολιτης και σαν ανθρωπος εχοντας υποχρεωσεις και δικαιωματα προτιμησα να φερθω σαν καταναλωτης και χουλιγκανος.

Ενώ οι καλυτεροι μου φιλοι είναι παναθηναικοι πηγα στο καραισκακη να τους βρισω τη μανα και να τους πεταξω φωτοβολιδες γιατι η χαρα της νικης είναι μονο δικο μου προνομιο.

Ενώ ελεγα πως οι πολιτικοι είναι εντολοδοχοι ξενων συμφεροντων και υπηρετουν οικονομικους παραγοντες,με φανατισμο τους υποστηριζα στις εκλογες δινοντας τους μια ακομη ευκαιρια…και καπως ετσι εφτασα να ζω το ψέμα μου συμπολιτες…

Επιδοθηκα σε ασταματητη καταναλωση προκειμενου να βρω ταυτοτητα

Υποτιμησα τη σημασια της παιδειας και των αξιων και προτιμησα να μιμηθω το life style της τηλεορασης.

Ταυτισα την ευτυχια με το τριημερο στην αραχωβα και το 4Χ4 τζιπ.

Η αυταπατη της παντοδυναμιας μου ενισχυθηκε με την πιστωτικη καρτα.. μπορουσα να αποκτησω περισσοτερα από οσα δικαιουμαι.

Χωρις εγκρατεια ζητησα να δανειστω για να απολαυσω αγαθα που εβλεπα να απολαμβανουν οι πλουσιοι και ηθελα να τους μοιασω.

Εγκατελειψα το χωριο μου για να γινω υπαλληλος των 700 ευρω.

Αφησα την ποιοτητα ζωης στην υπαιθρο για να ζησω σε ένα δυαρακι στη κυψελη.

Περιφρονησα τα πανηγυρια στην επαρχια γιατι στα μπουζουκια πια γινεται η επιδειξη και το νυφοπαζαρο.

Ενιωθα σπουδαιος αν τη δευτερα το πρωι μιλουσα στη δουλεια για το διημερο που περασα στα χιονια η τη κρεπαλη στα μπουζουκια.

Χρεοκοπησα νεοελληνα...γιατι πια δεν ξερω τι είναι σωστο και τι λαθος,τι είναι δικαιο και τι αδικο.ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΜΩΣ ΚΑΤΙ..δε θα λυτρωθώ απ τα spreads ουτε απ τους οικους αξιολογησης..

Για να σηκωθω ξανα χρειαζεται περισυλλογη συγκεντρωση και αυτοκριτικη χρειαζεται εσωτερικη επανασταση.

Ηρθε ο καιρος να αλλαξω ,γιατι αν δε το κανω η νεα γενια από λαμογια παραμονευει να παρει τη θεση των απερχομενων και το νέο κυμα σκανδαλων που θα παραξει ξανα το συστημα θα με βρει παλι να σκουζω σα βικτωριανη παρθενα..’’κλειστε τους ολους φυλακη΄΄!!"

[BullsEye]

Ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο για την οικονομική κρίση...

http://troktikoblog.blogspot.com/2010/05/blog-post_11.html


Τρίτη, 11 Μαΐου 2010
Το «πιστόλι» που στόχευε αλλού.





Παλιά καραβάνα ο θείος Ορέστης. Η ζωή του μυθιστόρημα. Άνοιξε κι έκλεισε καμιά δεκαριά μαγαζιά. Μετά μπάρκαρε, ύστερα ξαναστέριωσε αλλά το μεγάλο του χούι δεν το άφησε ποτέ. Το τζόγο. Κάθε είδους. Άλογα, προπό, καζίνο μέχρι χρηματιστήριο. Φτιάχνει και σπουδαίο σπληνάντερο κι όπως καταλαβαίνεις δε θα άφηνα με τίποτα την ευκαιρία να πιω μαζί του κανά δυο τσίπουρα και να πούμε και δυο λόγια για τα οικονομικά. Εξάλλου, ξέρει κανείς καλύτερα από ένα τζογαδόρο τα κόλπα των κερδοσκόπων; Κανείς. Ο Γιώργος ο Πιστολάς ίσως, αλλά πού να τον βρεις αυτόν.

-Για πες ρε θείο, πως τα βλέπεις εσύ τα πράματα τώρα;

-Δηλαδή σαν τι θέλεις να σου πω ρε; Με ρώτησε με το ένα μάτι μισόκλειστο, σαν να κρατούσα φλος ρουαγιάλ.

-Να ρε θείο, λένε θάρθει το ΔουΝουΤου γιατί φαλιρίσαμε και τέτοια. Εσύ τι πιστεύεις;

-Μπαρμπούτσαλα, μου αντιγυρίζει.

-Τι θες να πεις θείο;

-Ρε χαμένο, φάε μεζέ και πιες το τσιπουράκι σου και μην ανησυχείς για τίποτα και κυρίως μην ακούς τις μπούρδες που σου λένε.

-Ε πως ρε θείε. Εδώ μειώνουνε μισθούς και πάμε για απολύσεις και...

-Άντε ρε σταμάτα! Θες να μάθεις τι γίνεται;

-Ναι, τι λέμε τώρα;


[Η συνέχεια στο link]

[Alexander]

Τελευταία παρατηρώ και σε συνομιλίες που έχω, οτι πολλοί στην Ευρώπη τα βλέπουν κάπως έτσι τα πράγματα: Greece and GM: Too weak to fail και μέσα στην όποια παραπληροφόρηση και το όποιο κράξιμο, που και που υπάρχουν και επιχειρήματα.
Είδα και την "Έρευνα" προχτές για το ΙMF στην Τουρκία κι έχω αρχίσει να μπαίνω σε σκέψεις για το κατά πόσο επιβάλλεται τελικά "να γίνει της πτνας" και τι στο διάολο θα επιτευχθεί - τι ακριβώς ζητάμε στην τελική (τι είναι ο άνθρωπας;)
Επιφυλάσσομαι να αναπτύξω περαιτέρω τη σκέψη μου, μέχρι να διαβάσω 1-2 αναλύσεις περί IMF+Τουρκίας που έχω στα υπόψιν, γιατί τον Τσίμα δεν είναι να τον πολυεμπιστεύεσαι

[dimos]

Μαθήματα μισαλλοδοξίας

Την περασμένη 21η Μαρτίου, η διευθύντρια του 6ου Γυμνασίου Γαλατσίου αποφάσισε να γιορτάσει με έναν πρωτότυπο τρόπο την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού, δίνοντας εντολή να τοιχοκολληθεί σε όλες τις αίθουσες του γυμνασίου ένα μισαλλόδοξο κείμενο γεμάτο ειρωνικές και περιφρονητικές αναφορές για τους μετανάστες. Στο δε προαύλιο αυτού του σχολείου, εκεί όπου Ελληνόπουλα και Αλβανόπουλα παίζουν μαζί μπάσκετ, για τέσσερις μήνες έμεινε γραμμένο ένα άκρως προσβλητικό σύνθημα κατά των Αλβανών.

Τα μέλη των Schooligans, τα οποία ενημερώθηκαν για το ρατσιστικό κείμενο που βρίσκεται στο τέλος του άρθρου μας, επισκέφτηκαν 6ο Γυμνάσιο Γαλατσίου όπου διευθύντρια έγινε τον τελευταίο χρόνο μια φιλόλογος με 33 έτη προϋπηρεσίας, η οποία μάλιστα θεωρείται «άνθρωπος της εκκλησίας». Η θεοσεβούμενη λοιπόν διευθύντρια, ερωτώμενη από τους Schooligans για το αισχρό μήνυμα που στόλιζε το προαύλιο, από τη μία υποστήριξε ότι δεν είναι δυνατόν να σβηστεί αφού είναι γραμμένο σε ταρτάν και από την άλλη, ότι είχε μεν ειδοποιήσει τον Δήμο να έρθει κάποιος να το σβήσει, χωρίς ωστόσο να λάβει ανταπόκριση.

«Αν είχαμε ενημερωθεί, μέσα σε μία βδομάδα το σύνθημα θα είχε σβηστεί. Ειδικά ένα τόσο εξοργιστικό σύνθημα!» δηλώνει όμως με έμφαση από τη μεριά του ο αντιδήμαρχος Παιδείας του Γαλατσίου, κος Οικονομόπουλος, τονίζοντας ότι δεν έλαβε ποτέ κανένα γραπτό ή προφορικό αίτημα από το σχολείο.

Στο σχολείο με τους 350 μαθητές, υπάρχουν αρκετά παιδιά από την Αλβανία, την Πολωνία, τη Ρουμανία κ.α. και δεν είναι λίγες οι φορές που πέφτουν θύματα ρατσιστικής αντιμετώπισης τόσο από συμμαθητές όσο και από τους ίδιους τους καθηγητές τους «Μερικοί συμμαθητές μας τα κοροϊδεύουν - καμιά φορά και οι καθηγητές» λένε οι μαθητές γι’ αυτά που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι αλλοδαποί συμμαθητές τους. «Πέρσι ένας καθηγητής μας είπε σε μια μαθήτρια που δεν μπορούσε να εκφραστεί καλά: «Εσύ τι πρόβλημα έχεις και δεν μπορείς να μιλήσεις; Μήπως είσαι Αλβανάκι;». Ήταν πολύ άσχημο αυτό που έκανε. Εμείς έχουμε Αλβανούς φίλους και μας ενοχλεί να ακούμε έναν καθηγητή να τους κοροϊδεύει».

«Παρακαλούμε τους διευθυντές να αφιερώσουν δύο ώρες προκειμένου να οργανωθούν εκδηλώσεις και συζητήσεις για τα θέματα του ρατσισμού, των φυλετικών διακρίσεων, της ξενοφοβίας και της μη-ανεκτικότητας που χαρακτηρίζουν τις σύγχρονες πολυπολιτισμικές κοινωνίες. Ο σκοπός των εκδηλώσεων αυτών πρέπει να είναι η ευαισθητοποίηση των μαθητών στα θέματα του σεβασμού της διαφορετικότητας και της ειρηνικής συνύπαρξης…» έγραφε η εγκύκλιος που εστάλη στις 18 Μαρτίου προς όλους τους Διευθυντές την ελληνικών σχολειών με την υπογραφή της υφυπουργού Παιδείας, Έυη Χριστοφιλοπούλου. Και προκειμένου να «ευαισθητοποιήσει τα παιδιά στα θέματα σεβασμού της διαφορετικότητας και της ειρηνικής συνύπαρξης» η Διευθύντρια έδωσε εντολή σε καθηγητή να τοιχοκολληθεί το απαράδεκτο κείμενο, με διάκοσμο εκκλησιαστικής αισθητικής, με τίτλο «Αν διαβείς παράνομα τα ελληνικά σύνορα», το οποίο δημοσιεύθηκε λίγες μέρες νωρίτερα στο έντυπο «Ενοριακή ευλογία» που εκδίδει ο Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Πευκακίων.

«Εάν περάσεις τα σύνορα της Βόρειας Κορέας παράνομα, τιμωρείσαι με 12 χρόνια σκληρής εργασίας. Εάν περάσεις τα ιρανικά σύνορα παράνομα, τίθεσαι υπό κράτηση επ’ αόριστο. Εάν διασχίσεις τα Αφγανικά σύνορα παράνομα, έχεις αρπάξει ένα πυροβολισμό... Εάν διασχίσεις τα σαουδαραβικά σύνορα παράνομα, θα φυλακιστείς. Εάν περάσεις τα αμερικανικά σύνορα παράνομα, θα κυνηγηθείς από την αστυνομία. Εάν διασχίσεις τα κινεζικά σύνορα παράνομα, δεν θα ξανακουστείς [...]Αν όμως περάσεις παράνομα τα ελληνικά σύνορα, εξασφαλίζεις εργασία, άδεια, παιδεία, υγεία, λεφτά και… ευημερία» αναφέρει το μισανθρωπικό κείμενο και συνεχίζει: «Εξασφαλίζεις επίσης την κάλυψη ελληνικών κομμάτων να βρίζεις την Ελλάδα. Τώρα σε λίγο θα μπορείς να φτιάξεις και πολιτική παράταξη».

Ο καθηγητής που την εντολή να προχωρήσει στην τοιχοκόλληση από την διευθύντρια, μπήκε και το κόλλησε στον πίνακα ανακοινώσεων κάθε τάξης, όπου και παρέμεινε για ημέρες. «Εκείνη τη στιγμή είχαμε διάλειμμα», λένε τα παιδιά. «Τον είδαμε να μπαίνει μέσα, να το κολλάει και να φεύγει κατευθείαν χωρίς να μας πει τίποτα. Ο καθηγητής αυτός ασχολείται πολύ με τη θρησκεία και την εκκλησία. Στην Α' Γυμνασίου μάς έλεγε να μη βλέπουμε Στρουμφάκια γιατί είναι πράγματα του Σατανά!».

Πηγή

[gandalf]

Ένα σχεδιάγραμμα της ελληνικής οικονομικής κρίσης

Η δημιουργία του ελληνικού δημόσιου χρέους

Τα αίτια του δημοσιονομικού προβλήματος προκύπτουν από μερικά βασικά δεδομένα που φωτίζουν, ίσως με απόλυτη διαύγεια, το πρόβλημα.

Πρώτον, το χρέος είναι δημιούργημα της δεκαετίας του 1980. Το 1980 το χρέος ήταν μόλις 20% του ΑΕΠ, το 1990 ήταν 80% και το 1993 ήταν 120%. Έκτοτε περιστρέφεται γύρω στο 100-120% του ΑΕΠ.

Δεύτερον, το χρέος προέκυψε από την επέκταση του κράτους στην οικονομία. Οι δημόσιες δαπάνες επεκτάθηκαν τότε από το 25% στο 40% του ΑΕΠ και λίγο αργότερα έφθασαν στο 45%, στο οποίο και μονιμοποιήθηκαν μέχρι σήμερα. Η επέκταση του κράτους έγινε για «καλό σκοπό», καθώς αφορούσε πρωτίστως την επέκταση των κοινωνικών δαπανών: της υγείας, της παιδείας και των συντάξεων. Επιπρόσθετα στη δεκαετία του 1980 το κράτος ανέλαβε τη διαχείριση του προβλήματος της «αποβιομηχάνισης» και των «προβληματικών».

Τρίτον, η αύξηση των δημόσιων εσόδων υστερούσε πάντα των δαπανών. Για την ακρίβεια, ο ελληνικός προϋπολογισμός είναι ελλειμματικός για τριάντα συνεχή χρόνια, με διακυμάνσεις από -5 (1999) έως -16% (1990), κατά μέσο όρο γύρω στο -7% του ΑΕΠ. Το γεγονός ότι το χρέος δεν είναι ακόμα μεγαλύτερο οφείλεται στις περιόδους χαμηλών επιτοκίων.

Συνεπώς, το βασικό ερώτημα είναι γιατί τα έσοδα υστερούν πάντοτε των δαπανών, γιατί τελικά δεν σταθεροποιήθηκαν και αυτά στο 45% του ΑΕΠ, αλλά γύρω στο 35-40% του ΑΕΠ. Η απάντηση είναι απλή. Τα φορολογικά έσοδα προέρχονται από φόρους κατανάλωσης κατά τα δύο τρίτα και από άμεσους φόρους των μισθωτών στρωμάτων. Φόρους δεν πληρώνουν οι επιχειρήσεις, μεγάλες και μικρές, και τα ελεύθερα επαγγέλματα, επιστημονικά και μη. Καθώς το 20-30% των πιο ευκατάστατων στρωμάτων που ελέγχουν το 50% του ΑΕΠ δεν πληρώνουν φόρους, είναι αδύνατο να αυξηθούν τα έσοδα στο επιθυμητό ή το αναγκαίο επίπεδο.

Τα στρώματα αυτά κατέκτησαν ειδικά φορολογικά καθεστώτα που διασφαλίζουν τη φοροασυλία τους ή την παράκαμψη του «πόθεν έσχες». Η ιδέα περί φοροδιαφυγής είναι παραπλανητική, καθώς πρόκειται για φοροασυλία που επιτεύχθηκε με την κατασκευή ενός σύνθετου και περίτεχνου φορολογικού συστήματος προστασίας των υψηλών εισοδημάτων. Ούτε η αύξηση του ΑΕΠ ούτε τα σταθεροποιητικά προγράμματα έλυσαν το πρόβλημα, καθώς δεν έθιξαν τη βασική αιτία. Για την ακρίβεια πέρα από το ρεκόρ που κατέχει η Ελλάδα σε σταθεροποιητικά προγράμματα (1985-87, 1990-93, 1996-2000, 2004-07), αυτά ενώ όλα μειώνουν προσωρινά το έλλειμμα τελικά αυξάνουν το συνολικό δημόσιο χρέος. Αυτό αναμένεται να συμβεί και με το τρέχον πρόγραμμα.

Εν κατακλείδι, το χρέος είναι, με μια έννοια, η συσσωρευμένη φοροαποφυγή των πιο ευκατάστατων αστικών και μικροαστικών στρωμάτων επί τρεις δεκαετίες. Συνεπώς, το χρέος δεν αφορά την υπαρκτή κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος ή την υπαρκτή διαφθορά καθώς αυτές είναι μέρος των δημοσίων δαπανών. Αυτές θα υπήρχαν και με ένα εξισορροπημένο δημοσιονομικό σύστημα. Τα συνθήματα που αφορούν τους «κλέφτες που πρέπει να φέρουν τα λεφτά πίσω» ή τους «τεμπέληδες δημοσίους υπαλλήλους» αφορούν λαϊκιστικές εκδοχές που θίγουν υπαρκτές πλευρές του δημοσιονομικού προβλήματος, αλλά δεν θίγουν την αιτία.

Ο μετασχηματισμός της ελληνικής οικονομίας. Η οικονομία των υπηρεσιών

Συχνά ακούγεται πως η οικονομία «δεν παράγει τίποτα», πως «καταναλώνουμε περισσότερο από ό,τι παράγουμε», πως αναπτυσσόμαστε σε «βάρος των μελλοντικών γενεών» και διάφορες άλλες «παρδαλές» θεωρίες. Οι θεωρίες αυτές δεν συνάδουν με την πραγματικότητα, καθώς η ελληνική οικονομία επέδειξε υψηλούς ρυθμούς οικονομικής ανόδου (αύξηση κατά 40% του ΑΕΠ της), για μια δεκαετία, επέδειξε ρυθμούς υψηλότερους από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, που τελικά έφεραν τους ελληνικούς δείκτες κοντά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο (γύρω στο 90-95% της Ε.Ε.).

Αυτή η ανάπτυξη μπορεί να μη διανεμήθηκε δίκαια, μπορεί να ενίσχυσε τον πλούτο ορισμένων στρωμάτων, αλλά έγινε. Συνεπώς κάπου στηρίχθηκε, αποτέλεσε με κάποιο τρόπο ένα «ιδιαίτερο μοντέλο ανάπτυξης», το οποίο επέφερε μια ριζική αναδιάταξη της δομής της ελληνικής οικονομίας.

Το μοντέλο αυτό είναι πλέον σαφές. Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 και εν μέσω της επιταχυνόμενης παγκοσμιοποίησης, η βασική ιδέα περί ανάπτυξης, νεοφιλελεύθερης έμπνευσης, ήταν η ιδέα του προσανατολισμού των οικονομιών σε κλάδους με διεθνή ανταγωνιστικότητα, η απελευθέρωση των αγορών χρήματος και οι μαζικές ιδιωτικοποιήσεις που θα επέτρεπαν την αξιοποίηση των διεθνών πλεονεκτημάτων.

Η ελληνική οικονομία είχε ήδη δύο κλάδους με διεθνή παρουσία, τη ναυτιλία και τον τουρισμό. Υπό διαμόρφωση όμως ήταν και άλλοι κλάδοι: οι τράπεζες, οι κατασκευές, οι τηλεπικοινωνίες, εν μέρει το εμπόριο. Αυτοί θα μπορούσαν να διεκδικήσουν την παρουσία τους σε νέους οικονομικούς και γεωγραφικούς χώρους που δημιουργούσε η «κατάρρευση του κομμουνισμού» (Βαλκάνια και Ανατολική Ευρώπη). Και αυτό έγινε. Οι τομείς αυτοί ιδιωτικοποιήθηκαν μέσα σε λίγα χρόνια, ενισχύθηκαν με μεγάλα έργα και ολυμπιακούς αγώνες, ενώ οι χρηματιστηριακοί θεσμοί, προσωρινά τουλάχιστον, υποσχέθηκαν την απρόσκοπτη ανάπτυξη των νέων κλάδων.

Αυτή η νέα οικονομία που εδράζεται στη διεθνή ανταγωνιστικότητα προϋποθέτει τη νομισματική σταθερότητα, καθώς δημιουργεί και στηρίζεται στη ροή συναλλαγματικών ή άλλων πόρων. Η πολιτική της «σκληρής δραχμής» και η ένταξη στο ευρώ, αποτελούσαν και αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο της λειτουργίας αυτής της οικονομίας.

Η στρατηγική αυτή δεν ευνοούσε τους παραγωγικούς τομείς, τη βιομηχανία και τη γεωργία. Αν όχι στο σύνολό τους, τουλάχιστον σε μεγάλο τμήμα τους. Διότι και εκεί η διεθνής ανταγωνιστικότητα ήταν δυνατή μόνο σε επιμέρους υποτομείς, αυτούς που συνέχισαν ή κατάφεραν να έχουν εξαγωγικές επιδόσεις. Το υπόλοιπο τμήμα άρχισε να δοκιμάζεται από το σκληρό νόμισμα που ευνοεί τις φθηνότερες εισαγωγές και κάνει δύσκολες τις εξαγωγές. Η γεωργία μετά το 2000 άρχισε να έχει απόλυτη μείωση της παραγωγής της και η βιομηχανία μεταστράφηκε ραγδαία στο παραδοσιακό της πρότυπο με έμφαση στην ελαφριά βιομηχανία.

Το ισοζύγιο πληρωμών δείχνει αποκαλυπτικά τη δομή της νέας ελληνικής οικονομίας, που καμία σχέση δεν έχει πλέον με την οικονομία του 1980. Πρόκειται για μια εξαιρετικά «ανοικτή οικονομία», με τις εισαγωγές να είναι σχεδόν στο 40% του ΑΕΠ. Οι εξαγωγές αγαθών (βιομηχανικών και αγροτικών) καλύπτουν μόλις το 10%, και μετά είναι ο τουρισμός και η ναυτιλία που συνεισφέρουν άλλο 10% ο κάθε τομέας. Μένει ακόμα ένα κενό που καλύπτεται από άλλες εισροές και φυσικά από δάνεια. Αυτή η εικόνα των εξωτερικών σχέσεων υποδηλώνει ότι η οικονομία είναι απόλυτα εξαρτώμενη από συναλλαγματικές εισροές κάθε μορφής και είδους.

Οι ιδιαιτερότητες της σημερινής ελληνικής οικονομίας καθιστούν κάθε συζήτηση περί «εξόδου από το ευρώ» και επιστροφής στη δραχμή, συζήτηση χωρίς ιδιαίτερο νόημα, καθώς συνεπάγεται αυτόματα μια απότομη μείωση του ΑΕΠ της τάξης του 30-40%. Μα ταυτόχρονα καθιστά και άνευ νοήματος τη συζήτηση περί υποθετικής «έλλειψης ανταγωνιστικότητας» της ελληνικής οικονομίας, καθώς οι εξαγωγές αγαθών είναι μικρό μέρος του ΑΕΠ.

Η ελληνική οικονομία είναι πλέον μια οικονομία υπηρεσιών. Η γεωργία συνεισφέρει μόλις 4% στο ΑΕΠ (περίπου όσο και ο κλάδος εμπορίας κινητών τηλεφώνων), και η βιομηχανία κάτι λιγότερο από 15%. Το 80% είναι υπηρεσίες. Εν μέσω της οικονομικής κρίσης το μοντέλο αυτό δοκιμάζεται. Αλλά είναι ήδη παγιδευμένο με ένα τρόπο που καθιστά κάθε διέξοδο εξαιρετικά δύσκολη. Η αναβίωση των παραγωγικών τομέων, για παράδειγμα, βρίσκεται αντιμέτωπη με το γεγονός ότι οι αλλαγές στην οικονομία συμπαρέσυραν το σύνολο των αναπτυξιακών θεσμών που ήταν συνδεδεμένοι με τους τομείς αυτούς (συνεταιρισμοί, τράπεζες, κρατικοί φορείς κ.ο.κ.). Κάθε αλλαγή πορείας έχει συνεπώς ανάγκη από βιώσιμες μεσοπρόθεσμες στρατηγικές.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση σε κρίση εν μέσω της κρίσης

Η Ε.Ε. βρέθηκε εν μέσω της οικονομικής κρίσης σε εξαιρετικά αδύναμη θέση για τρεις βασικά λόγους.

Πρώτον, επειδή το ευρώ είχε δημιουργηθεί με βάση την ιδέα ότι η ευρωπαϊκή οικονομία θα αναπτυσσόταν διαρκώς. Δεν υπήρχε δηλαδή κανένας θεσμός που να καλείται να διαχειριστεί το νόμισμα σε συνθήκες κρίσης, άρα «ασύμμετρων επιπτώσεων» σε κάθε οικονομία. Συνεπώς δεν προέβλεψε ούτε προϋπολογισμό ούτε κανονική κεντρική τράπεζα.

Δεύτερον, επειδή θεώρησε ότι η πυραμίδα των προτεραιοτήτων ξεκινάει από το σταθερό νόμισμα και την αυστηρή νομισματική πολιτική, συνεχίζει με τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και το χαμηλό δημόσιο χρέος και καταλήγει στα πραγματικά μεγέθη (μισθοί, κέρδη κ.λπ.), τα οποία είναι και τα μόνα που πρέπει να προσαρμόζονται, η πυραμίδα δοκιμάστηκε όταν τα πραγματικά μεγέθη, κυρίως η απασχόληση και η παραγωγή, έπρεπε να υποστηριχθούν, ακυρώνοντας τη δημοσιονομική πειθαρχία και αναζητώντας νέο χρήμα.

Τρίτον, όλα αυτά δεν ισχύουν σε μια διεθνοποιημένη οικονομία. Μπορεί να τηρούνται και το ευρώ να πέφτει. Εάν όλοι έκαναν δε το ίδιο η παγκόσμια οικονομία θα συρρικνωνόταν. Επειδή δεν τον κάνουν οι άλλοι, οι ΗΠΑ και η Κίνα, η Ε.Ε. εμφανίζεται να επιζητά την ανάκαμψή της στις «πλάτες των άλλων».

Συνεπώς, αφού η Ε.Ε. είπε στις εθνικές κυβερνήσεις να διαχειριστούν την κρίση μόνες τους (με αύξηση φυσικά των ελλειμμάτων), και αφού κάλεσε κάθε χώρα να λύσει μόνη της «το χρέος που η ίδια είχε δημιουργήσει» πριν και τώρα, ξαφνικά διαπίστωσε ότι οι αγορές που ήρθαν να καλύψουν το κενό της χρηματοδότησης του χρέους (ελλείψει κεντρικής τράπεζας), «εισέβαλαν» στην Ε.Ε. και άρχισαν να στοιχηματίζουν «ποια χώρα θα πέσει γρηγορότερα».

Μέσα σε λίγες εβδομάδες η Ε.Ε. έφτιαξε πανικόβλητη «πακέτο διάσωσης» της Ελλάδας και λίγο μετά «πακέτο διάσωσης» της ίδιας της ευρωζώνης. Ό,τι δεν έκανε δύο χρόνια πριν, ένα πακέτο δηλαδή διαχείρισης της κρίσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο με βάση το κοινό νόμισμα και προστασία των κρατών-μελών, το κάνει τώρα με τους χειρότερους δυνατούς όρους.

Το χειρότερο στοιχείο του ιδιότυπου ευρωπαϊκού «ζουρλομανδύα» είναι ότι έφερε το ΔΝΤ, να συνδιαχειριστεί το πακέτο διάσωσης της ευρωζώνης. Εάν κάτι προκύπτει με σαφήνεια από τους ευρωπαϊκούς χειρισμούς, αυτό είναι πως η κρίση της Ε.Ε. περιλαμβάνει πλέον θεμελιακά δεδομένα της αρχιτεκτονικής της. Το υπάρχον σύστημα πολιτικών και οικονομικών θεσμών είναι «μη βιώσιμο», και αναπόφευκτα μέσα από διαδοχικές κρίσεις, εντάσεις και πολιτικές αναδιατάξεις, θα υπάρξουν ριζικές αλλαγές. Αυτό αφορά φυσικά και τη σχέση Ε.Ε. και ΗΠΑ και το νέο «ιστορικά» ρόλο του ΔΝΤ, που επιστρέφει εκεί από όπου ξεκίνησε: στη διαχείριση δηλαδή των νομισματικών σχέσεων ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ευρώπη και την παρακολούθηση των πολιτικής κάθε μεμονωμένης οικονομίας.


Ο Γιώργος Σταθάκης διδάσκει οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Πολλές από τις ιδέες του κειμένου εκτέθηκαν στην ημερίδα «Οι ιστορικοί συζητούν για την κρίση. Η κρίση σε ιστορική προοπτική», που οργάνωσε το περιοδικό Ιστορείν/Historein, στις 8.5.2010.
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=543250

[merde_conserve]

Δεν θα εμμείνω στα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ, δεν με ενδιαφέρουν. Ούτε θέλω να προσδώσω υπεραξία στο κείμενο, το οποίο αποτελεί στοιχειώδη ανάλυση του προβλήματος. Απλά θεωρώ ότι βλέπει κάποια πράγματα υπό τον ορθότερο δυνατό άξονα, και αναδεικνύει το μείζον πρόβλημα της αριστεράς να αποτελέσει πολιτική "ελπίδα" (ή έστω, βάσιμη αντιπρόταση) για την Ελλάδα.

Υπογραμμίζω κατά την κρίση μου τα σημεία που θεωρώ σημαντικότερα στο κείμενο. Και να κλείσω την προσωπική μου άποψη λέγοντας, ότι σε δύσκολους καιρούς, είναι καιρός για πολλά ξηλώματα και πολλά, κυρίως "ραψίματα" για να μας καθήσει επιτέλους το ρούχο στα μέτρα μας.

ΤΟ ΑΠΛΩΜΑ ΤΟΥ ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ στη χώρα, όσο κι αν είναι αναμενόμενο σε συνθήκες κρίσης και αδιεξόδων, δεν παύει να υπονομεύει τη δημοκρατική διέξοδο υπέρ των εργαζομένων και να δυναμώνει εκδηλώσεις και συμπεριφορές αυταρχισμού.

Του Κ. Κάρη, για την εφημερίδα Αυγή, της 23ης Μαΐου του 2010

ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ πολίτες στη χώρα μας βιώνουν σήμερα μια βαθιά αντίθεση που προκαλεί γενικευμένη σύγχυση: από τη μία αντιλαμβάνονται την επείγουσα ανάγκη ενός άλλου συλλογικού σχεδίου για την αντιμετώπιση της κρίσης και της ύφεσης, αλλά από την άλλη οι διεκδικήσεις των κοινωνικών ομάδων -αν και γενικά θεωρούνται εύλογες δίκαιες- τείνουν να αλληλοακυρώνονται και δεν μπορούν να παράγουν σημαντικό πολιτικό αποτέλεσμα. Τι σημαίνει αυτή η κατάσταση; Ότι ο τρόπος που έμαθε η ελληνική κοινωνία να ρυθμίζει, να ισορροπεί, να βολεύει τα επιμέρους συμφέροντα -το πελατειακό κράτος που έστησαν και υπηρέτησαν πρωτίστως Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ- δεν μπορεί σήμερα να ανασυγκροτήσει τις κοινωνικές συμμαχίες.

Η κρίση του πελατειακού κράτους προκαλεί αστάθεια, ανασφάλεια, δεν δίνει προοπτική στην κοινωνία, δεν χαράζει οικονομική διέξοδο. Η κατάσταση σύγχυσης επιτείνεται καθώς τα σκληρά μέτρα αποφασίζονται από την κυβέρνηση και την πλειοψηφία της Βουλής, όμως δεν αποδίδονται στα πραγματικά συμφέροντα της χώρας, αλλά στην απαίτηση της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου που υπογράφει και υλοποιεί τα μέτρα -σε τέταρτη εκδοχή- εξελέγη με τις ανάποδες υποσχέσεις. Η Ελλάδα δεν απέρριψε συνειδητά το πελατειακό κράτος, ζει όμως την κρίση του -καθώς απεσύρθη η διεθνής στήριξή του- και υφίσταται τις δραματικές επιπτώσεις της.

ΣΕ ΑΥΤΕΣ τις συνθήκες απλώνεται ο λαϊκισμός, που υπονομεύει την επιδίωξη, τη δυνατότητα συνεκτικής δημοκρατικής πολιτικής διεξόδου και -ας το προσέξουμε- δυναμώνει τις μεθοδεύσεις και τις προσδοκίες από αυταρχικές πολιτικές, συμπεριφορές και λύσεις. Ο δημόσιος λόγος κυριαρχείται από συνθήματα που δεν θίγουν το πελατειακό. Ανθούν οι φθηνές καταγγελίες, ο έρπων αντικοινοβουλευτισμός. Αναπτύσσονται ακόμη και προσδοκίες για καλύτερες μέρες εκτός ευρώ. Η κυβέρνηση επιχειρεί να πείσει ότι είναι εχθρός της φοροδιαφυγής βγάζοντας στη δημοσιότητα καταλόγους φοροφυγάδων γιατρών, αλλά τα πραγματικά δημόσια έσοδα είναι κάτω του στόχου. Όταν δέχεται το πλήγμα της υπόθεσης Βοσκόπουλου, επιχειρεί με την παραίτηση Γκερέκου να ξεφύγει από τη δύσκολη, αλλά αυτονόητη(;) δημοκρατική υποχρέωση του ανεπηρέαστου ελέγχου των φορολογικών υποχρεώσεων και δηλώσεων των μελών της κυβέρνησης. Η κριτική στο πελατειακό κράτος ως μηχανισμό κατάτμησης της κοινωνικής συνοχής εκφυλίζεται στο “όλοι τα παίρνουν”.

ΣΤΙΣ ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ δυνάμεις -και στους αριστερούς πολίτες και στα κόμματα, οργανώσεις- το λαϊκιστικό κλίμα ενισχύει την αριστερίστικη πλειοδοσία και τη στρατηγική που επενδύει στην καταγγελία. Οι λύσεις για την οικονομία και την κοινωνία, οι πολιτικές διέξοδοι αφήνονται στους “άλλους” -στους διαχειριστές της εξουσίας- κι έτσι οδηγείται η μαζική πολιτική δράση σε αδιέξοδα. Προτάσσεται πάντα η απόρριψη, δεν οργανώνονται τα βήματα προς την οικοδόμηση εναλλακτικής λύσης κι έτσι δεν δίνονται απαντήσεις στην ανάγκη μιας συλλογικής διεξόδου.

ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ ζούμε σημαντικά φαινόμενα αυταρχισμού. Νοοτροπίες με ρίζες στο παρελθόν των πολιτικών χώρων ενισχύονται ως διέξοδος - συνήθως ονομάζεται αποφασιστική ή ριζοσπαστική. Από αυτή τη σκοπιά η μη εκλογή -ο αποκλεισμός- του Φώτη Κουβέλη στο συνέδριο του ΣΥΝ δεν είναι μόνο εσωκομματική αντιδημοκρατική εκδήλωση. Είναι ακραία εκδήλωση μιας διάχυτης προσφυγής στην αυταρχική νοοτροπία, στον περιορισμό του δικαιώματος έκφρασης της διαφωνίας, αντί της απαιτούμενης απάντησης στα πραγματικά πολιτικά προβλήματα, του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ στη συγκεκριμένη περίπτωση. Το κλίμα είναι πράγματι ευρύτερο. Ήδη ο Αντ. Σαμαράς επιχειρεί να “λύσει” τη βαθιά κρίση της Ν.Δ. με τη διαγραφή της Ντ. Μπακογιάννη και την απαξίωση του πρώην πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή. Ενώ η κυβέρνηση έκανε επίδειξη αποτελεσματικότητας διαγράφοντας τους τρεις βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που δεν ψήφισαν τη συμφωνία δανεισμού-μέτρων με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ και ζητώντας τους μάλιστα να παραιτηθούν. Αναμφίβολα, πρόκειται για γνωστό σχήμα (η θέση του κόμματος αλλοιώνεται από τις αντίθετες απόψεις και όχι από τα λάθη πολιτικής των ηγεσιών), έχει όμως ιδιαίτερη σημασία γιατί ακριβώς ανασύρεται σε περίοδο μεγάλης αμφισβήτησης της ικανότητας των κομμάτων να δώσουν απαντήσεις στην κρίση.

Η ΕΛΛΑΔΑ έχει ανάγκη να κατανοήσει σε βάθος πόσο ένοχο είναι το πελατειακό κράτος και οι φορείς του για όσα τραβούν σήμερα οι συνταξιούχοι, οι εργαζόμενοι, οι νέες και οι νέοι. Η απόκρουση του λαϊκιστικού σχήματος, των αυταρχικών υπεκφυγών και του αριστερισμού είναι πρώτες προϋποθέσεις της προσπάθειας για μια συλλογική, συνειδητή, δημοκρατική διέξοδο από την κρίση που δυναμώνει. Οι άλλες, οι συμμαχίες και το ρεαλιστικό ευρωπαϊκό και εθνικό σχέδιο θα μας απασχολήσουν την επόμενη Κυριακή.

[korfolatis]

Προτάσεις για την αποσυμφόρηση της Πολυτεχνειούπολης
http://www.ekathimerini.gr/4dcgi/_w_art ... 2010_40200

Του Γιαννη Eλαφρου

Ενα τεράστιο πάρκινγκ έχει γίνει η Πολυτεχνειούπολη, καθώς χιλιάδες αυτοκίνητα διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού, υπαλλήλων και φοιτητών κατακλύζουν κάθε μέρα τους χώρους στάθμευσης, καταπατούν πεζοδρόμια και ελεύθερους χώρους. Μέχρι και 6.000 αυτοκίνητα μπορεί να μπαίνουν καθημερινά στον χώρο. «Αντί το Πολυτεχνείο να πρωτοπορεί στην υλοποίηση της βιώσιμης μετακίνησης, αποτελεί σήμερα ένα κακό παράδειγμα», τονίζει στην «Κ» ο κ. Θάνος Βλαστός, αναπλ. καθηγητής στο ΕΜΠ και υπεύθυνος της Μονάδας Βιώσιμης Κινητικότητας. Για την αντιστροφή της κατάστασης, η Περιβαλλοντική Ομάδα του ιδρύματος (από διδάσκοντες και φοιτητές) διοργάνωσε χθες ημερίδα. «Το 60% του προσωπικού και των σπουδαστών έρχονται στο Πολυτεχνείο με Ι.Χ.! Πρόκειται για ποσοστό μεγαλύτερο και από τον μέσο όρο της Αθήνας. Η κατάσταση αυτή οφείλεται κυρίως στο ότι η Πολυτεχνειούπολη καλύπτεται ανεπαρκέστατα από τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς», εξηγεί ο κ. Βλαστός. Το λεωφορείο που ξεκινά από τον σταθμό του μετρό στην Κατεχάκη μπλοκάρεται από την κίνηση στις ώρες αιχμής. Ταυτόχρονα, το γεγονός ότι η Πολυτεχνειούπολη διαθέτει εκτεταμένους ελεύθερους χώρους, άρα δεν προβληματίζει η στάθμευση των Ι.Χ., ενθαρρύνει τη χρήση τους. «Ετσι ο ελεύθερος χώρος του Πολυτεχνείου υποβαθμίζεται. Ταυτόχρονα, ενώ έχουμε τόσο πολύ πράσινο κανείς δεν περπατά, κανείς δεν κάνει ποδήλατο. Ο περιβάλλων των κτιρίων χώρος έχει παραμορφωθεί», τονίζει ο κ. Βλαστός. Υποδομές δεν αξιοποιούνται, όπως ένας ποδηλατόδρομος 4.000 μέτρων εντός του ιδρύματος, καθώς δεν συνδέεται με δίκτυο ποδηλάτου εκτός ΕΜΠ. Τι θα μπορούσε να γίνει; Το βασικό είναι η ενίσχυση των μέσων μαζικής μεταφοράς. Η Μονάδα Βιώσιμης Κινητικότητας έχει προτείνει τη δημιουργία γραμμής τραμ από τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας μέχρι την Πολυτεχνειούπολη. Επίσης, τη σύνδεση του ποδηλατόδρομου με το μετρό στην Κατεχάκη -μέσω πάρκου Γουδή- και την επέκταση και στην Πανεπιστημιούπολη. «Θα μπορούσε να ενθαρρυνθεί και το car pooling, δηλαδή οι ομαδικές μετακινήσεις και η συνεργασία στη χρήση Ι.Χ. Σκεφτόμαστε τη θέσπιση και ενός μικρού τέλους για όσους έρχονται με αυτοκίνητο, με το οποίο θα δώσουμε δωρεάν εισιτήρια για τα ΜΜΜ», σημειώνει ο κ. Βλαστός.