Επειδή έχουμε ξανακάνει μια ωραία κουβέντα (σε ποστ και σάουτμποξ) περί ΜΚΟ, εθελοντισμού και πολιτικής και επειδή τη βρίσκω μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και πολύπλοκη συζήτηση:
Ανακοίνωση 8 περιβαλλοντικών ΜΚΟ για τη νέα κυβέρνησηΟι 8 ΜΚΟ, λίγο πολύ, κατηγορούν τη νέα κυβέρνηση ότι τοποθετεί το περιβάλλον σε δεύτερη μοίρα, επειδή το υπουργείο περιβάλλοντος και κλιματικής αλλαγής, πλέον, δεν είναι ανεξάρτητο, αλλά εντάσσεται στο υπερ-υπουργείο "Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος & Ενέργειας".
Τρία πράγματα έχω να τονίσω:
α) Αρχικά, πέρα από τα υπόλοιπα μπούλετς, διαφωνώ με την ίδια την ουσία της διαφωνίας. Θεωρώ ότι το να αποσυνδέεις την περιβαλλοντική πολιτική από τον παραγωγικό και ενεργειακό σχεδιασμό μιας χώρας είναι λάθος. Και αυτό είναι μια πολιτική διαφωνία. Όπως έχω ξαναματαπεί, οικολογία δεν είναι μόνο να αγαπάμε τα ζωάκια και τα δεντράκια, αλλά και να χτίζουμε μια βιώσιμη οικονομία και παραγωγή, που όμως πρέπει να συγκροτούνται με πυρηνικά τους στοιχεία το δημοκρατικό συμμετοχικό σχεδιασμό και τον κοινωνικό έλεγχο. Μεγάλη κουβέντα αυτή και τη θέτω πολύ πρόχειρα.
β)Η ανακοίνωση αυτή βγαίνει προτού καν οι 8 ΜΚΟ, έστω, συναντηθούν με την κυβέρνηση ή/και τον αναπληρωτή υπουργό Περιβάλλοντος, Γιάννη Τσιρώνη και ,όλως τυχαίως, συμπίπτει με το μήκος κύματος των αντίστοιχων ανακοινώσεων της ΝΔ για τη συγχώνευση άλλων υπουργειών, όπως πχ του Τουρισμού. ΕΙλικρινά, πιστεύει κανείς ότι η συγχώνευση ενός υπουργείου (που όπως δείχνω και στο "α" έχει και βάση), δηλώνει κάτι για την περιβαλλοντική πολιτική και τις διαθέσεις μιας κυβέρνησης; (Εκ των κορυφαίων του Αρκτούρου είναι ο διόλου ουδέτερος Μπουτάρης)
γ)και πιο σημαντικό: Εϊναι ντροπή για τις οργανώσεις αυτές να κατηγορούν τόσο εύκολα τη ριζοσπαστική αριστερά, στα οικολογικά θέματα. Η αριστερά είναι αυτή που έχει δώσει και δίνει πάμπολλους περιβαλλοντικούς αγώνες. Στις Σκουριές, στο Ελληνικό, τα ντου του Κορτζίδη και της νεολαίας ΣΥΝασπισμού (τότε) στα μαγαζιά στις παραλίες του Αλίμου και η λίστα είναι ατελείωτη. Δε χρειάζεται να αναφερθώ στη στήριξη των Οικολόγων Πράσινων στο Συριζα και μάλιστα
στην εκλογή του Δημαρά και στην υπουργοποίηση Τσιρώνη, που προέρχονται από αυτό το χώρο.
Εγώ μόνο πολιτική σκοπιμότητα βλέπω σε αυτή τη βιασύνη. Είναι θλιβερό και ελπίζω απλά να μας βοηθήσει στο να αναλύουμε λίγο ορθότερα την πραγματικότητα.