
Μεσάνυχτα στο Πανεπιστήμιο
Πόσο απέχουν άραγε τα όνειρα από την πραγματικότητα; Ή αλλιώς πόσο τους επιτρέπουμε εμείς να απέχουν; Ο ήρωας της ταινίας του Γούντι Άλεν «Μεσάνυχτα στο Παρίσι» σίγουρα αναμετράται με αυτό το ερώτημα. Η ιστορία αφορά έναν πετυχημένο χολιγουντιανό σεναριογράφο και τη συμβατική ζωή του, που διαταρράσεται από την απόδρασή του σε έναν φανταστικό κόσμο. Μια ζωή που, φαινομενικά, είναι πλήρης από την οποία ωστόσο απουσιάζει κάτι θεμελιώδες: ο χώρος και ο χρόνος να ονειρευτεί.
[...]Ο πρωταγωνιστής της ταινίας μας, κάθε βράδυ αναμετριόταν με τον ιδεατό του κόσμο αλλά διαρκώς επέστρεφε στην πραγματικότητά του. Εμείς ας τολμήσουμε να κάνουμε το αντικατοπτρικά αντίθετο. Αφού γνωρίσαμε, ζήσαμε κάποιες πτυχές του πανεπιστημίου των αναγκών μας, αρνούμαστε να γυρίσουμε στην προηγούμενη πραγματικότητα. Μέσα από εγχειρήματα αυτοδιαχείρισης και αλληλεγγύης είδαμε ότι μπορέσαμε να επαναπροσδιορίσουμε τις σχέσεις μεταξύ μας, πέρα από τη λογική της ιεραρχίας, της εμπορευματοποίησης και του ανταγωνισμού. Από τις κοινές συνελεύσεις φοιτητών- καθηγητών-εργαζομένων είδαμε ότι μπορούμε να αντιστεκόμαστε ενωμένοι στην κοινή επίθεση που δεχόμαστε, προσπαθώντας να διαρήξουμε τις σχέσεις διοικητή-διοικούμενου. Μέσα από τις κοινωνικές διεργασίες και τα κινηματα, μέσα από τις πλατείες και τις απεργίες, είδαμε ότι οι άνθρωποι μπορούν να ζούν διαφορετικά, αρκεί να προτάσσουν τη συλλογικότητα απέναντι στην ατομική επιβίωση.