Ειδήσεις & Κείμενα

[panos_d]

Μαλλον καποιοι αριστεροι-μαγκες του φορουμ δεν εχουν τι να πουν γι αυτο και εχουν βρει την καραμελα και καθε φορα που καποιος δεν συμφωνει μαζι τους τον λενε ακροδεξιο, φασιστα, χρυσαυγιτη.. Αναρωτιεμαι αν η συζυτηση γινοταν πριν κανα δυο χρονια που η χρυση αυγη δεν ηταν καν στη βουλη και γενικα δεν ηταν στην επιφανεια που ανηλθε τους τελευταιους μηνες τι θα ειχατε να πειτε;;!!

[Reporter]

Μπράβο pak που διατηρείς ζωντανό το θαύμα.!

[paktomenos]

@panos_d

Από σχόλιο σε αυτό το άρθρο της σιχαμένης φυλλάδας AthensVoice:

ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΕΣ ΜΑΣ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΝΕΟΝΑΖΙ??? ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΨΗΦΙΣΑ ΑΛΛΑ ΝΕΟΝΑΖΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ, ΟΥΤΕ ΦΑΣΙΣΤΑΣ! ΑΠΛΑ ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΥ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΕΝΟΧΛΕΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ. ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΣΑΣ ΠΕΙΡΑΖΕΙ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΩΝΕΨΕΤΕ ΟΤΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΘΑ ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ... ΑΝΤΕ ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΤΕ ΣΑΜΑΡΑ ΠΑΛΙ...

επομένως, όχι καλέ. Θα λέμε τους ανθρώπους όπως αυτοί γουστάρουν. Εξάλλου ό,τι δηλώσεις είσαι. Το "πλουραλιστικό"-σοφιστικό επιχείρημα "όποιος δεν συμφωνεί μαζί τους είναι φασίστας" είναι σε μεγάλο βαθμό φασιστικό. Διότι θεωρεί ότι ο καθένας μπορεί να πιστεύει σε ότι του αρέσει, ακόμα και αν αυτό είναι μπαρούφα, ακόμα και αν αυτό οδηγεί στον φόνο αθώων.

[morisson]

booooring_answer_2_xlarge.jpeg (18.79 KiB) 2256 προβολές

Keywords generated randomly :Αριστερός, δεξιός, Χρυσή Αυγή, Φασίστες, μάγκας, ακροδεξιός, καρατζαφύρερ.

[lybe33]

Τι οφείλουμε στους μετανάστες «χωρίς χαρτιά»
Του Ετιέν Μπαλιμπάρ

Εμείς – γάλλοι πολίτες, όλων των φύλων, προελεύσεων κι επαγγελμάτων – είμαστε άκρως ευγνώμονες στους μετανάστες «χωρίς χαρτιά», που αρνούμενοι την «παρανομία» που τους αποδίδουν, έθεσαν με έμφαση το ζήτημα του δικαιώματος παραμονής τους. Τους είμαστε ευγνώμονες γιατί ανέδειξαν τρία ζητήματα, που μας επιφυλάσσουν και ισάριθμες ευθύνες.

Πρώτα απ’ όλα, γιατί έσπασαν τους φραγμούς της επικοινωνίας, μας έκαναν να τους δούμε και να τους ακούσουμε, για αυτό που είναι – και όχι ως φαντασιακή κατασκευή εισβολής και παραβατικότητας. Αλλά ως εργαζόμενους, οικογένειες ντόπιες και αλλοδαπές ταυτόχρονα, με ιδιαίτερα γνωρίσματα αφενός και μια καθολική συνθήκη αφετέρου, αυτή του σύγχρονου προλετάριου. Πέτυχαν έτσι να διακινηθούν στο δημόσιο χώρο γεγονότα, ερωτήματα, αντιπαραθέσεις, μεταξύ άλλων και γύρω απ’ τα πραγματικά προβλήματα της μετανάστευσης, αντί των κλισέ που συντηρούν τα κυρίαρχα μονοπώλια της ενημέρωσης. Με αυτό τον τρόπο, αντιλαμβανόμαστε καλύτερα τι είναι ακριβώς μια δημοκρατία: ένας θεσμός συλλογικής διαβούλευσης, της οποίας οι όροι δεν είναι εκ των άνω δεδομένοι. Αλλά θα πρέπει πάντοτε οι εκάστοτε ενδιαφερόμενοι να κατακτούνε το δικαίωμα λόγου τους, την ορατότητα και την αξιοπιστία τους, φέροντας οι ίδιοι τον κίνδυνο της καταστολής τους. Και να το πετυχαίνουν επιδεικνύοντας μειλίχια δύναμη, απορρίπτοντας την ευκολία της θεαματικής βίας και της θυσίας, ακόμη κι όταν βρίσκονται συχνά σε συνθήκη απελπισίας.

Έπειτα, τους οφείλουμε ευγνωμοσύνη για το ότι έκαναν θρύψαλα την αξίωση των εκάστοτε κυβερνώντων να κινούνται σε δύο ταμπλό: από τη μια στο πεδίο του ρεαλισμού, της διοκητικής αποτελεσματικότητας, της πολιτικής υπευθυνότητας (έλεγχος των πληθυσμιακών ροών, διατηρήση της δημόσιας τάξης, διασφάλιση της «ενσωμάτωσης» των νόμιμων μεταναστών), και από την άλλη στο πεδίο της εθνικιστικής και πολιτικάντικης προπαγάνδας (κατασκευή αποδιοπομπαίων τράγων, προβολή του φόβου της μαζικής φτώχειας στο φαντασιακό πεδίο της διένεξης πολιτισμικών ταυτοτήτων). Οι «χωρίς χαρτιά» έδειξαν ότι το κράτος δεν ρυθμίζει το καθεστώς παρανομίας τους, αλλά μάλλον το κατασκευάζει. Ότι μια τέτοια παραγωγή παρανομίας, προορισμένη εξάλλου για πολιτική χειραγώγηση, δεν μπορεί να υπάρξει δίχως τη διαρκή επίθεση στα αστικά δικαιώματα (πιο συγκεκριμένα στην προσωπική ασφάλεια, που εκτείνεται από τη μη αναδρομικότητα των νόμων μέχρι τον ίδιο το σεβασμό της αξιοπρέπειας και τη φυσική ακεραιότητα) και δίχως διαρκείς συμβιβασμούς με το νεο-φασισμό και αυτούς που τον προπαγανδίζουν. Έφεραν έτσι στο φως έναν από τους κύριους μηχανισμούς εμπέδωσης του θεσμικού ρατσισμού, που τείνει πια σε ένα ευρωπαϊκό απαρτχάιντ, αναμειγνύοντας νομοθεσία αποκλεισμού και ιδεολογίες διάκρισης. Αλλά έδειξαν επίσης και το πώς να αντισταθούμε σ’ αυτό το φαύλο κύκλο: αποκαθιστώντας την αλήθεια στην ιστορία και στις ζωές των ανθρώπων. Οι «χωρίς χαρτιά» έθεσαν τα προσωπικά τους συμφέροντα σε διαμεσολάβηση και διαπραγμάτευση, ώστε να λάβουν πίσω την αναγνώριση της καθολικότητας των δικαιωμάτων τους και της πολιτισμικής τους συμβολής.

Τέλος, τους οφείλουμε ευγνωμοσύνη για το ότι – μαζί με άλλους, λ.χ. τους απεργούς του 1995 – ξαναζωντάνεψαν την ιδιότητα του πολίτη, δείχνοντας ότι αυτή δεν είναι ένας απλός θεσμός ή ένα πάγιο καθεστώς, αλλά μια συλλογική πρακτική. Πράττοντάς το για τον εαυτό τους, απέδειξαν ότι δεν είναι αναγκαίο να έχει κανείς ιθαγένεια για να συμβάλλει με υπεύθυνο τρόπο στη ζωή της πολιτείας. Όπως επίσης και το ότι υπέδειξαν νέες μορφές στράτευσης και αναζωογόνησαν τις παλιές. Διότι η πολιτική στράτευση, ακόμη κι εάν δεν συνιστά το όλον της ενεργού πολιτειότητας, αποτελεί ξεκάθαρα μία από τις ουσιώδεις συνιστώσες της. Δεν είναι δυνατό να στηλιτεύουμε την πολιτική απάθεια και συνάμα να αγνοούμε τη σημασία των πρόσφατων κινητοποιήσεων γύρω από το δικαίωμα των ξένων να διαβιώνουν στη γαλλική επικράτεια (κι ενγένει στην ευρωπαϊκή). Με αυτό τον τρόπο, κατάφεραν να κομίσουν εκείνη τη δια-εθνική διάσταση στην πολιτική δράση, που έχουμε τόσο ανάγκη σήμερα, την εποχή της παγκοσμιοποίησης, ώστε να διευρυνθούν οι προοπτικές της κοινωνικής αλλαγής και της πολιτοφροσύνης. Ώστε, μεταξύ άλλων, να ξεκινήσει κι ο εκδημοκρατισμός των αστυνομικών και συνοριακών θεσμών.

Έτσι, οι χωρίς χαρτιά, αποκλεισμένοι ανάμεσα στους αποκλεισμένους (και σίγουρα, όχι οι μόνοι), έπαψαν να παρουσιάζονται απλώς ως θύματα, καθιστάμενοι ενεργοί δρώντες στη δημοκρατική πολιτική. Μας βοήθησαν να της ξαναδώσουμε ζωή, με την αντίστασή τους και τη φαντασία τους. Τους οφείλουμε μια τέτοια αναγνώριση. Όπως επίσης, ας ειπωθεί: και να σταθούμε ασταμάτητα και ολοένα περισσότεροι στο πλευρό τους, ώσπου να τους αποδοθεί το δίκιο και η δικαιοσύνη.


Απόδοση στα ελληνικά: Στέργιος Μήτας

[1] Από Étienne Balibar, “Ce qu’ on doit aux sans papiers”, Droit de cité, PUF/Quadrige, Paris, 1998, σσ. 24 – 27. Γραμμένο από το Γάλλο φιλόσοφο, επ’ αφορμή της κινητοποίησης 330 μεταναστών «χωρίς χαρτιά» στη Γαλλία το 1996. Βλ. περισσότερα επί του θέματος στο σχετικό αφιέρωμα των «Ενθεμάτων» της Αυγής της 30ης Ιανουαρίου 2011 (https://enthemata.wordpress.com/tag/sans-papiers/).

Spoiler: show

Για τον Ετιέν Μπαλιμπάρ: http://www.protoporia.gr/author_info.ph ... _id=910412

Πηγή: http://www.rednotebook.gr/details.php?id=6822

[morisson]

Αποκλείστηκε για μιά εβδομάδα ο χρήστης ska8ari καθώς έκανε αλλεπάλληλα πόστ σε διάφορα θέματα χωρίς ιδιαίτερο λόγο.Αν πιστεύετε οτι ο ρόλος μας εδώ είναι να γυρνάμε και να καθόμαστε ξάγρυπνοι να διορθώνουμε τις βλακείες σας, κάνετε λάθος.Τα επόμενα μπαν θα είναι οριστικά.Αν σας αρέσει το φόρουμ, και σας εξυπηρετεί με θέματα κτλ,θα πρέπει να το κρατάτε όλοι σε καλή κατάσταση.Αλλιώς δεν υπάρχει λόγος να ανήκετε σε αυτό.

[Reporter]

Σκηνές πανικού και αλλοφροσύνης στην Εκάλη. Τρέμουν οι αστοί!

"Με το λαό στο προσκήνιο και την αριστερά στη κυβέρνηση, κάθε κατεργάρης στο πάγκο του:
Οι επιχειρηµατίες στις επιχειρήσεις τους. Όχι στις κρατικές προµήθειες.
Οι τραπεζίτες στις τράπεζές τους. Όµως µε τα δικά τους
χρήµατα. Όσοι µπορούν και αν αντέχουν. Όχι µε το δηµόσιο δανεικό χρήµα.
Όχι µε το σηµερινό απαράδεκτο παράδοξο, αντί οι τράπεζες να δανείζουν τους πολίτες, οι πολίτες να δανείζουν τους τραπεζίτες. Αυτό το πάρτι, ως εδώ.
Οι καναλάρχες στα κανάλια τους. Όσα θα είναι βιώσιµα, µετά την αποπληρωµή όλων των υποχρεώσεών τους προς το ∆ηµόσιο. Και, βεβαίως, µετά την πληρωµή, έστω και τώρα, έστω και µ’ εµάς για πρώτη φορά, του τέλους για τη χρήση των δηµόσιων συχνοτήτων.
Γιατί η Ελλάδα δεν µπορεί να είναι ξέφραγο αµπέλι για τους λίγους και φυλακή για τους πολλούς. Αυτή είναι η διάκριση των λειτουργιών και των εξουσιών σε µια πραγµατική ∆ηµοκρατία "

Αυτά ακριβώς είπε, ή για την ακρίβεια διάβασε αυτολεξεί ο Τσίπρας στην συνεδρίαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ σήμερα Σάββατο 22 του Σεπτέμβρη. Έκανε μια λεπτομερή διάκριση εξουσιών, ρόλων και λειτουργιών σε μια πραγματική Δημοκρατία, με την Αριστερά (του) στην κυβέρνηση και τον λαό στο προσκήνιο (...ούτε καν στην εξουσία, που έλεγε το πιο ριζοσπαστικό στα λόγια ανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ). Πληροφορίες από τα γραφεία του ΣΕΒ και τις βίλες των τραπεζιτών αναφέρουν τις τελευταίες ώρες μεγάλη κινητικότητα και σκηνές πανικού και αλλοφροσύνης. Ένα μουρμουρητό που γίνεται βουή ακούγεται από τα περισσότερα χείλη....." Έρχονται οι μπολσεβίκοι με επικεφαλής τον Τσίπρα! Θα μας βάλουν με το ζόρι να πηγαίνουμε στις επιχειρήσεις, στα εργοστάσια και στις τράπεζες, όλη την ημέρα για να διευθύνουμε, να κάνουμε επενδύσεις, να διοικούμε και να κάνουμε και κάθε βράδυ ταμείο......Αυτά τα διεστραμμένα μόνο οι πρώην μαοικοί του Σύριζα θα μπορούσαν να σκεφτούν...!"

δ.π.

πηγή : http://antigeitonies.blogspot.gr/2012/0 ... t_834.html

[paktomenos]

Αναδημοσιεύω (από το TVXS) την καλύτερη τοποθέτηση από την συζήτηση για τον νεοφασισμό που έγινε στον Σύλλογο Αρχαιολόγων.

Του Μάκη Κουζέλη

Θα διατυπώσω έξι επισημάνσεις με τη μορφή θέσεων, που αποτελούν –ελπίζω– κοινούς τόπους.

1. Η Χρυσή Αυγή είναι φασισμός –κανείς δεν μπορεί να κάνει πως δεν τον είδε, κανείς πως δεν καταλαβαίνει– και ο φασισμός της έχει απήχηση — κανείς δεν την ψήφισε «κατά λάθος».

Η Χ.Α. δεν είναι απλώς ακροδεξιά, απλώς ξενοφοβική ρατσιστική οργάνωση· είναι φασιστική νεοναζιστική συμμορία. Ανήκει στις στρατιές της σβάστικας, είναι παρακλάδι αυτών που έκαιγαν τα ελληνικά χωριά. Σίγουρα δεν είναι η μοναδική εκδοχή φασισμού στην ελληνική κοινωνία ή και την ελληνική πολιτική σκηνή· είχε και έχει συμμάχους, υποστηρικτές, προπαγανδιστές και προπομπούς. Εκτός από τα SA, υπάρχουν και οι θεσμικότεροι παράγοντες πολιτικής εκπροσώπησης ενός εθνικοσοσιαλιστικού εργατισμού.

Επομένως, δεν κάνουμε πως δεν τους βλέπουμε. Και, κυρίως, δεν επιτρέπουμε και στους άλλους να κάνουν πως δεν τους βλέπουν: να υποβαθμίζουν τον κίνδυνο, να κάνουν πως δεν τρέχει τίποτα, πως είναι αστειότητες, επιφαινόμενο, κάτι που θα περάσει από μόνο του, να παίζουν με την αξιοποίησή τους, κυρίως εναντίον της Αριστεράς. Τους δείχνουμε, και τους δείχνουμε ως επικίνδυνους φασίστες, αναγκάζουμε όσους δεν είναι μαζί τους να τους αναγνωρίσουν ως τέτοιους. Το θυμίζουμε διαρκώς και δεν αφήνουμε τίποτα να περάσει απαρατήρητο. Τους αντιμετωπίζουμε: πολιτικά, ιδεολογικά, κοινωνικά. Καμία ανοχή.

2. Ο φασισμός της Χ.Α. δεν ήρθε από το πουθενά. Κι αυτός ο φασισμός είναι προϊόν του καπιταλισμού (γράφει ο Μπρεχτ: ο φασισμός είναι ο πιο γυμνός, ο πιο θρασύς, ο πιο πνιγηρός, ο πιο απατηλός καπιταλισμός). Δεν είναι «κάτι άλλο», όπως επιθυμεί ό,τι τον εξέθρεψε για να απαλλαγεί από το στίγμα, κι όπως επιθυμεί κι ο ίδιος. Τα όργανά του, μάλιστα, πιστεύουν πως μάχονται τον καπιταλισμό, και πράγματι ο φασισμός οργανώνει και αξιοποιεί τον μικροαστικό φθόνο κατά της αστικής κουλτούρας, κατά της αστικής ελευθερίας και πνευματικότητας. Πάντα διέθετε και διαθέτει ένα τέτοιο στοιχείο αντικαπιταλιστικής ιδεολογίας, ενσωματωμένο σε έναν «αντισυστημισμό» που βλέπει μια ενιαία συμπαγή απειλή: βλέπει απέναντί του –αλλά και επιθυμεί– μια κοινωνία ως μηχανή, χωρίς αντιφάσεις, χωρίς εσωτερικές συγκρούσεις, βλέπει έθνη και φυλές κι όχι τάξεις και κοινωνικές ομάδες, βλέπει μηχανικά συστήματα κι όχι κοινωνικές σχέσεις.

Πίσω απ’ όλα αυτά, το κεφάλαιο καλά κρατεί και ήδη το ’30-40 το χρηματιστικό και μεγαλοβιομηχανικό κεφάλαιο βγήκε ριζικά ενισχυμένο από την κατάλυση των δημοκρατικών διαδικασιών. Και οι ταξικές ανισότητες έγιναν ακόμα πιο ριζικές.

Ισχύει, κατά τη γνώμη μου, η γνωστή ρήση του Χορκχάιμερ: «Όποιος δεν θέλει να μιλήσει για τον καπιταλισμό θα πρέπει να σωπαίνει και για τον φασισμό». Η φράση είναι μια απάντηση σε εκείνους τους φιλελεύθερους κύκλους διανοουμένων που τότε, το 1939, όπως και σήμερα, έβλεπαν πλέον την ανάγκη να καταδικάσουν τον ολοκληρωτισμό, αποφεύγοντας κάθε κριτική στην πηγή προέλευσής του, και μάλιστα καταγγέλλοντας την Αριστερά και τη μαρξιστική θεωρία της. Γι’ αυτό και ο αφορισμός του Χορκχάιμερ συνεχίζει με τη θέση: «Η τάξη του ολοκληρωτισμού δεν είναι άλλη από την προκάτοχό της, αλλά χωρίς δισταγμούς, αδίστακτη». Και καταλήγει: «Αυτό που τώρα καταργείται είναι η διαμεσολάβηση, η διαμεσολάβηση των ελεύθερων συμβάσεων. Ο φασισμός είναι η αλήθεια της σύγχρονης κοινωνίας, όπως εξαρχής τη συνέλαβε η θεωρία [εννοείται η μαρξιστική]. Ο φασισμός σταθεροποιεί τις ακραίες διαφορές που στο τέλος αναπαράγει ο νόμος της αξίας».

Μην ξεχνάμε πόσο ουσιαστική είναι η ύπαρξη ή μη της διαμεσολάβησης, της εντός της αστικής δημοκρατίας υλοποιούμενης ελευθερίας. Είναι, όπως είδαμε, ζήτημα εκατομμυρίων ζωών.

3. Η υποδοχή της Χ.Α. προετοιμάστηκε.Προετοιμάστηκε από τις μεταλλάξεις και νομιμοποιήσεις της πολιτικής εκπροσώπησης των μεταξικών, των συνεργατών των ναζί, των δωσίλογων σε εθνικόφρονες αντικομμουνιστές και «υπερασπιστές της ελευθερίας» — νομιμοποιήσεις με τη γραφίδα πλέον διαπρεπών διανοουμένων της «κανονικής» δεξιάς, που με εγκληματική αφέλεια διεκδικεί το δυναμικό της ΧΑ. Προετοιμάστηκε από τις μεταλλάξεις και νομιμοποιήσεις των υποστηρικτών της χούντας· το δυναμικό ήταν εκεί, κι από ό,τι φαίνεται η υποβάθμιση της παρουσίας του δεν προστάτεψε τη δημοκρατία.

Προετοιμάστηκε από τη διολίσθηση του πολιτικού λόγου στον ολοκληρωτισμό. Κι εδώ δεν ανήκουν μόνο οι ακροδεξιές ρητορικές. Ανήκει η συρρίκνωση της εσωκομματικής δημοκρατίας σε δημοψηφισματικές διεργασίες διά βοής ανάδειξης ηγετών, η παραπολιτική κενολογία των συνθημάτων που στοχεύουν στις ενστικτώδεις αντιδράσεις, η απομάκρυνση από τα επιχειρήματα, η απόκρυψη του εκάστοτε κοινωνικού διακυβεύματος.

Και βέβαια ολοκληρωτικός γίνεται ο κυρίαρχος πολιτικός λόγος κυρίως μέσω πρακτικών αποδόμησης του κοινωνικού, με τη διάρρηξη των κοινωνικών δεσμών, με την ξεδιάντροπη (χωρίς διαμεσολάβηση) καπιταλιστική εκμετάλλευση. Ολοκληρωτικός γίνεται ως άγριος οικονομισμός και νεοφιλελευθερισμός (θεοποίηση της αγοράς), ως λόγος που χλευάζει τη δημοκρατία και επιτρέπει, νομιμοποιεί και εν τέλει εξωθεί στην καταπάτησή της (και βέβαια κυρίως του Συντάγματος, αρχών που δεν «εξυπηρετούν»).

Ο φασισμός της Χ.Α. προετοιμάστηκε από τα αστικά κόμματα ως κυριολεκτική εμπροσθοφυλακή της επίθεσης που δεχόμαστε· τον έθρεψαν για να τραφούν από αυτόν. Έθρεψαν τα μικροαστικά ένστικτα, έθρεψαν τον ιδιότυπο ρεβανσισμό (για την ηθική νίκη της Αριστεράς που πρωτοστάτησε στην Αντίσταση, αλλά και απέκτησε μεταπολιτευτικά ηγεμονική θέση στη διαμόρφωση των ιδεολογικών σχέσεων και πρακτικών), έθρεψαν τον εθνοκεντρισμό, την αντιεβραϊκή συνωμοσιολογία, το ρατσισμό, την ξενοφοβία, έθρεψαν το μίσος για την παιδεία, την ελεύθερη τέχνη, τη γνώση, τη σκέψη, τη διάνοια, έθρεψαν –το ξαναλέω γιατί είναι το κρισιμότερο– την απαξίωση και εντέλει την εχθρότητα προς τη δημοκρατία (λαϊκότητες, λένε, λαϊκισμός).

Ο φασισμός της Χ.Α. προετοιμάστηκε όμως από τις αστικές δυνάμεις και πιο άμεσα: τον στέγασαν, τον έβαλαν στο σαλόνι (ΛΑΟΣ), τον αξιοποίησαν κατά της Αριστεράς (και για το δίπολο, την «ιδεολογία των άκρων» — ενώ μια χαρά επικοινωνούν τα άκρα της βλακείας, του θράσους και του γκανγκστερισμού).

4. Απέναντι στο φασισμό της ΧΑ ορθώνεται η δημοκρατία. Τελεία. Κι αν ο αγώνας ενάντια στον φασισμό είναι αντικαπιταλιστικός (Μπρεχτ), τον δίνουμε με όλους όσοι αντιστέκονται στην ταύτισή τους μαζί του, έστω και επειδή απλώς υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους (να εκπροσωπούν δηλαδή αυτοί οι ίδιοι τον λόγο της αγοράς και της τάξης), έστω κι αν τρόμαξαν με ό,τι οι ίδιοι εξέθρεψαν – και καλά θα κάνουν να τρομάξουν, καλά θα κάνουμε να τους τρομάξουμε. Διακυβεύονται πρωτογενή αγαθά: η ανθρώπινη ζωή, η στοιχειώδης ελευθερία.

Στο πολιτικό επίπεδο το συμπέρασμα είναι προφανές: συμμαχία «και με το διάβολο» ενάντια στο φασισμό. Αποτεινόμαστε επομένως ακόμα και σε όσους τους αποδίδουμε ευθύνη για την άνοδο της Χ.Α., αναγκάζοντάς τους να δουν ακριβώς τι εξέθρεψαν, δείχνοντάς τους το –χωρίς την ελάχιστη δόση υπερβολής– δολοφονικό πρόσωπο του φασισμού που μοιάζει, άνευ αντιπάλου, να έχει κυριαρχήσει στους δρόμους.

Χρειαζόμαστε την ευρύτερη δυνατή αντιφασιστική συμμαχία και δεν πρέπει να επιτρέψουμε καμιά δικαιολογία για τη μη συμμετοχή. Δεν πρέπει να αφήσουμε σε κανέναν περιθώριο αυτοεξαίρεσης, σε κανέναν τη δυνατότητα να μη βλέπει, όσο κι αν αυτό τον συμφέρει. Και ακριβώς, γι’ αυτό, οι συμμαχίες δεν θα συγκροτηθούν σε επίπεδο καθολικών αρχών και γενικών πολιτικών σχεδιασμών, αλλά από μέτωπο σε μέτωπο, από αντίσταση σε αντίσταση.

Γι’ αυτό άλλωστε τη χρειαζόμαστε την ευρύτερη δυνατή συμμαχία: για να μπορούμε να αντιστεκόμαστε σε κάθε φασιστική εκδήλωση, επί το δυνατόν να την προλαβαίνουμε. Καμιά κίνηση της Χ.Α., καμιά εκδήλωση φασισμού, καμιά συμμορίτικη εκδήλωση δεν πρέπει να θεωρείται «αδιάφορη», γιατί καμιά δεν είναι αθώα. Και με αυτή την έννοια πρέπει να είμαστε παντού, παντού όπου δηλητηριάζουν την κοινωνία, έστω και πουλώντας εξυπηρετήσεις.

Στο κοινωνικό-ιδεολογικό επίπεδο –όπου συνήθως πλέκονται οι ανασταλτικές πολιτικές των εξαιρέσεων («αυτοί δεν μας κάνουνε»)– έχουμε να αποσαφηνίσουμε το είδος της σοσιαλιστικής δημοκρατίας στην οποία προσβλέπουμε: η υπέρβαση του αστικού καθεστώτος περνάει μέσα από τη ριζοσπαστική ανα-νοηματοδότηση και πραγμάτωση των αρχών που κληρονομήσαμε από τη Γαλλική Επανάσταση.

Διεκδικούμε την κληρονομιά της πολιτικής χειραφέτησης και της χειραφετητικής σκέψης, αναδιατάσσοντας το πεδίο εφαρμογής τους: με μας είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα, με μας η δημοκρατία, με μας η προσωπική αξιοπρέπεια, με μας η ανεξάρτητη σκέψη, με μας ο σεβασμός του άλλου, με μας η λογική, με μας τα επιχειρήματα, με μας οι έννοιες. Στις τομές αυτές συγκροτείται το αντιφασιστικό μέτωπο. Όποιος αποκλείεται ή αυτοαποκλείεται χαρίζεται στη συμμορία.

Τη δημοκρατία καλούμαστε να μετατρέψουμε σε επαναστατικό όπλο και επαναστατικό περιεχόμενο. Στη δημοκρατία πρέπει να ασκηθούμε και να ασκήσουμε την επόμενη γενιά. Τώρα που η κατάληξη είναι εμφανής, στιγματίζουμε ακόμα οξύτερα ό,τι τρέφει το φαινόμενο, τον φασισμό στην καθημερινότητα, στην κοινοτοπία του. Ακριβώς, άλλωστε, λόγω των εσωτερικών τους δεσμών, μπορεί η εκστρατεία ενάντια στον φασισμό να είναι πρακτική κριτική του καπιταλισμού.

5. Η ΧΑ είναι συμμορία. Η σκοτεινή πλευρά του πιο αδίστακτου, αδιαμεσολάβητου, «γυμνού», όπως τον λέει ο Μπρεχτ, καπιταλισμού, είναι η δικτύωση των εξουσιών, των μικρο- και παρα-εξουσιών στο εσωτερικό του σε κλίκες, συμμορίες, γκανγκστερικές ομάδες και ορδές.

Η μορφή αυτή δεν γίνεται παρά σε έκτακτες καταστάσεις κυρίαρχη –κι η κατάσταση εξαίρεσης κάθε άλλο παρά επαναστατική ευκαιρία είναι–, αλλά ενυπάρχει στην καπιταλιστική οργάνωση ως η άλλη όψη της κοινοβουλευτικής οργάνωσης, του ανταγωνισμού, της ελευθερίας της αγοράς, της ισότητας των συμβαλλομένων. Οι μορφές αυτές συναρθρώνονται, αλληλοενισχύονται: ο μπράβος που τυφλώνει την Κούνεβα.

Ούτε βέβαια οι συμμορίες ξεπήδησαν από το πουθενά: υπόκοσμος, παραοικονομία, δικτυωμένοι καλόγεροι και εφοπλιστές, χούλιγκαν και ποδοσφαιρικοί παράγοντες, μαφιόζικα δικτυωμένοι ψευτοδημοσιογράφοι. Τέτοιος δεν είναι ο ελληνικός καπιταλισμός, το θαύμα του και ο πολιτισμός του; Το υποτιθέμενο «λάθος» έχει επομένως βάση και λογική.

Παραμένει όμως για την κυρίαρχη ιδεολογία, για τις αρχές βάσει των οποίων αυτο-ορίζεται τούτη η κοινωνία (ναι, η καπιταλιστική) «λάθος» και ενεργοποιεί επομένως αντανακλαστικά προστασίας της κανονικότητας, των νόμων — για τους οποίους πρέπει να φροντίσουμε να είναι δημοκρατικότεροι και ουσιωδέστεροι.

Είμαστε λοιπόν υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουμε τη συμμορία ως συμμορία, κι αυτό σημαίνει απαιτώντας με κάθε μέσο την εξάρθρωσή της, την σύλληψη και τιμωρία εγκληματιών, την προστασία των πολιτών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Απαιτούμε την εγρήγορση και την αποτελεσματική λειτουργία των θεσμών της πολιτείας, και βέβαια τη δημοκρατική τους ανασυγκρότηση.

6. (Επιστρέφοντας στην αρχή:) Καμιά ανοχή. Να απομονωθεί και να περιθωριοποιηθεί η Χ.Α., να αγωνιστούμε στην προοπτική απαγόρευσής της.

Αντιστεκόμαστε υποστηρίζοντας μια κοινοβουλευτική δημοκρατία ως πλαίσιο αντιπαράθεσης ιδεών (οι φασίστες δεν έχουν ιδέες· δίνουν ερεθίσματα για να απελευθερωθούν απωθημένες, λογοκριμένες ενορμήσεις: πρόκειται για τον γνωστό μηχανισμό της βαρβαρότητας, που μάχεται έναν εκπολιτισμό που βάζει όρια — εκεί βρίσκεται και το δυναμικό από το οποίο τρέφεται αυτός ο φασιστικός λόγος, το βάθος του εθνοκεντρισμού και της μισαλλοδοξίας).

Αντιστεκόμαστε υποστηρίζοντας τη δημοκρατία ως το πλαίσιο που κάνει δυνατή την υπέρβαση του καπιταλισμού, την ανάπτυξη των δυνάμεων που επιτρέπουν μια άλλη κοινωνία, και αυτές είναι δυνάμεις εργασιακές, δυνάμεις πνευματικές, δυνάμεις συμμετοχής και αλληλεγγύης, δυνάμεις δημοκρατικών και χειραφετητικών αρχών.

Αυτός όμως ο αγώνας δεν δίνεται με εργαλεία και έννοιες των άλλων. Δεν δίνεται ιδεολογικά υποχωρώντας στη βαθιά συντηρητική ορολογία περί «συστήματος» και «αντισυστημισμού», που παραβλέπει το κύριο χαρακτηριστικό της κοινωνίας ως ταξικής, που παραβλέπει τις αντιφάσεις και τις συγκρούσεις στο εσωτερικό της. Και δεν δίνεται πολιτικά υιοθετώντας την εξίσου βαθιά συντηρητική λογική που κινητοποιεί το δυναμικό μιας εφηβικής εξέγερσης ενάντια στον αδιαφοροποίητο υπαρκτό κόσμο — ο κόσμος αυτός είναι και οι ζωές μας και η εργασία καιοι κοινωνικοί δεσμοίκαιη αλληλεγγύηκαιοι ίδιοι οι αγώνες.

(οι τονισμοί δικοί μου)

[stalin]

Σκηνές πανικού και αλλοφροσύνης στην Εκάλη. Τρέμουν οι αστοί!

"Με το λαό στο προσκήνιο και την αριστερά στη κυβέρνηση, κάθε κατεργάρης στο πάγκο του:
Οι επιχειρηµατίες στις επιχειρήσεις τους. Όχι στις κρατικές προµήθειες.
Οι τραπεζίτες στις τράπεζές τους. Όµως µε τα δικά τους
χρήµατα. Όσοι µπορούν και αν αντέχουν. Όχι µε το δηµόσιο δανεικό χρήµα.
Όχι µε το σηµερινό απαράδεκτο παράδοξο, αντί οι τράπεζες να δανείζουν τους πολίτες, οι πολίτες να δανείζουν τους τραπεζίτες. Αυτό το πάρτι, ως εδώ.
Οι καναλάρχες στα κανάλια τους. Όσα θα είναι βιώσιµα, µετά την αποπληρωµή όλων των υποχρεώσεών τους προς το ∆ηµόσιο. Και, βεβαίως, µετά την πληρωµή, έστω και τώρα, έστω και µ’ εµάς για πρώτη φορά, του τέλους για τη χρήση των δηµόσιων συχνοτήτων.
Γιατί η Ελλάδα δεν µπορεί να είναι ξέφραγο αµπέλι για τους λίγους και φυλακή για τους πολλούς. Αυτή είναι η διάκριση των λειτουργιών και των εξουσιών σε µια πραγµατική ∆ηµοκρατία "

Αυτά ακριβώς είπε, ή για την ακρίβεια διάβασε αυτολεξεί ο Τσίπρας στην συνεδρίαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ σήμερα Σάββατο 22 του Σεπτέμβρη. Έκανε μια λεπτομερή διάκριση εξουσιών, ρόλων και λειτουργιών σε μια πραγματική Δημοκρατία, με την Αριστερά (του) στην κυβέρνηση και τον λαό στο προσκήνιο (...ούτε καν στην εξουσία, που έλεγε το πιο ριζοσπαστικό στα λόγια ανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ). Πληροφορίες από τα γραφεία του ΣΕΒ και τις βίλες των τραπεζιτών αναφέρουν τις τελευταίες ώρες μεγάλη κινητικότητα και σκηνές πανικού και αλλοφροσύνης. Ένα μουρμουρητό που γίνεται βουή ακούγεται από τα περισσότερα χείλη....." Έρχονται οι μπολσεβίκοι με επικεφαλής τον Τσίπρα! Θα μας βάλουν με το ζόρι να πηγαίνουμε στις επιχειρήσεις, στα εργοστάσια και στις τράπεζες, όλη την ημέρα για να διευθύνουμε, να κάνουμε επενδύσεις, να διοικούμε και να κάνουμε και κάθε βράδυ ταμείο......Αυτά τα διεστραμμένα μόνο οι πρώην μαοικοί του Σύριζα θα μπορούσαν να σκεφτούν...!"

δ.π.

πηγή : http://antigeitonies.blogspot.gr/2012/0 ... t_834.html

Ρε πραγματικά έκλαψα απ' τα γέλια... Να σαι καλά πραγματικά... (Να σου πώ ελπίζω να τρέμουν μόνο οι εκαλιώτες, μην τρέΜουν και στο Διόνυσο στο πατρικό χαχαχαχα)

[ingenieurin26]

Από τη Δευτέρα ξεκινούν να εφαρμόζονται τα μέτρα για την αντιμετώπιση της λαθρεπιβίβασης. Ξεκινά κυνήγι κατά των επιβατών οι οποίοι δεν "κόβουν" εισιτήριο

Με στόχο να μειωθεί μέχρι το τέλος του έτους η εισιτηριοδιαφυγή κατά 50%, το υπουργείο Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων εφαρμόζει από τη Δευτέρα τα νέα μέτρα για τον εντοπισμό και σύλληψη όσων δεν πληρώνουν εισιτήριο στα ΜΜΜ.
Σε πρώτη φάση τα μέτρα θα εφαρμοστούν στους δύο μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας, Αθήνα και Θεσσαλονίκη, όπου το ποσοστό της λαθρεπιβίβασης ξεπερνάει το 20%.
τα μέτρα χωρίζονται σε άμεσα, (εντός του μηνός) και βραχυπρόθεσμα (μέχρι τέλος Οκτώβριου).
Έτσι από αύριο, 24 Σεπτεμβρίου θα διπλασιαστούν οι έλεγχοι σε επιλεγμένους κεντρικούς σταθμούς και σταθμούς μετεπιβίβασης των Μέσων Σταθερής Τροχιάς, Μετρό, ΗΣΑΠ και Τραμ, ενώ οι ελεγκτές από 35 που είναι σήμερα θα αυξηθούν σε 80 και θα εργάζονται σε δύο βάρδιες ημερησίως, ακόμη και τις νυχτερινές ώρες.
Επιπλέον, σε λεωφορεία και τρόλεϊ, οι έλεγχοι θα ενισχυθούν με την ενεργοποίηση των εθελοντών ελεγκτών και σε συμφωνία με τις διοικήσεις και τα σωματεία εργαζομένων ο αριθμός των ελεγκτών σε λεωφορεία και τρόλεϊ θα αυξηθεί στους 80.
Επίσης προβλέπεται:
- Η προοδευτική γενίκευση της επιβίβασης από την εμπρόσθια θύρα των οχημάτων με επίδειξη εισιτηρίου ή κάρτας στον οδηγό. Το μέτρο θα εφαρμοστεί αρχικά σε 25 γραμμές με χαμηλή επιβατική κίνηση.
- Προοδευτική εισαγωγή εισιτήριου στο λεωφορείο που θα πωλείται από τον οδηγό.
- Συστηματικός έλεγχος των γραμμών όπου το φαινόμενο της λαθρεπιβίβασης έχει πάρει διαστάσεις
Στα βραχυπρόθεσμα μέτρα, όπως έχει ήδη ανακοινωθεί περιλαμβάνονται:
- Δωρεάν παροχή στον επιβάτη ενός εισιτηρίου για κάθε δέκα ίδιας αξίας ακυρωμένα εισιτήρια που επιστρέφει μόνο στα εκδοτήρια του Ομίλου για να αποφεύγεται το φαινόμενο της μεταβίβασης εισιτηρίων μεταξύ των χρηστών.
- Δυνατότητα έκπτωσης του επιβληθέντος προστίμου όταν πραγματοποιείται άμεση καταβολή επί τόπου ή εντός 10 ημερών.
- Έκδοση πολλαπλού εισιτηρίου με έκπτωση επί της αξίας του κομίστρου.
- Ενημερωτική καμπάνια για την αντιμετώπιση της λαθρεπιβίβασης.
- Πιστοποίηση των καταστημάτων πώλησης εισιτηρίων με ειδικό σήμα.
Σύμφωνα με τον αρμόδιο υπουργό, Κωστή Χατζηδάκη, εάν τα μέτρα αυτά πετύχουν το στόχο τους τότε θα λειτουργήσουν ως ισοδύναμα για να αποφευχθεί μια νέα αύξηση της τιμής των εισιτηρίων.
Προγραμματίζεται και το κλείσιμο των σταθμών μέσων σταθερής τροχιάς με μπάρες.

http://news247.gr/eidiseis/koinonia/kse ... 40687.html