Ειδήσεις & Κείμενα

[merde_conserve]

http://www.protothema.gr/greece/article/?aid=71360

lol

αυτό και νέα τσόντα της Ντούβλη στην Ακρόπολη (πάνω στις καρυάτιδες και έτσι) και θα τα χω δει όλα σε αυτή τη νεοελληνική ζωή.

[korfolatis]

Η αριστερά και το απόλυτο κενό. Του Γ. Βούλγαρη
http://tvxs.gr/node/60179

Η διάσπαση του Συνασπισμού ήταν η καθυστερημένη φυσική κατάληξη μιας παρατεταμένης αφύσικης συνύπαρξης δύο διαφορετικών πολιτικών νοοτροπιών κάτω από την ίδια στέγη. Η μετάλλαξη του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ σε έναν μετακομμουνιστικό χώρο «διαμαρτυρίας» χωρίς όρια στον αριστερισμό, εσχάτως μάλιστα ούτε και στη βία, οδήγησε στην έξοδο την τάση των Ανανεωτικών.

Του Γιάννη Βούλγαρη, καθηγητή στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου, από "Τα Νέα"

Το επόμενο ματς θα παιχτεί στην έδρα του ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ των κ.κ. Τσίπρα και Αλαβάνου. Η έκβαση του συγκεκριμένου αγώνα δεν είναι ακόμα σαφής, αλλά η εξέλιξη του πρωταθλήματος είναι. Το παρελθόν προδιαγράφει την πολιτική «εικόνα» του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο προσεχές μέλλον. Ενα κόμμα που θα μετεωρίζεται μεταξύ της παλαιοκομμουνιστικής δογματικής κουλτούρας και του κινηματικού «νεοαναρχισμού». Οπως εξάλλου συμβαίνει στα μικρά κόμματα που δεν «αναμειγνύονται» σε ζητήματα διακυβέρνησης της χώρας, οι μάχες μηχανισμών θα υπεριδεολογικοποιούνται, οι μικροί ναρκισσισμοί των τάσεων και των ηγετών θα φουσκώνουν, με αποτέλεσμα τις περιοδικές εκρήξεις και διασπάσεις. Κανέναν δεν θα εκπλήξει μια τέτοια εξέλιξη στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Κόμμα έκτακτης ανάγκης

Αντιθέτως, η εξέλιξη της τάσης των Ανανεωτικών είναι λιγότερο προβλέψιμη και ως εκ τούτου πιο ενδιαφέρουσα. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, θα συγκροτήσουν νέο κόμμα κάνοντας άνοιγμα και στους Οικολόγους Πράσινους, με την ελπίδα ότι οι τελευταίοι θα καταλάβουν πως η εθνική κρίση, καλώς ή κακώς, υποβαθμίζει τις οικολογικές αγωνίες των πολιτών. Στελέχη της Ανανεωτικής Αριστεράς υποστήριξαν ότι επειδή το ΠΑΣΟΚ έχει κινηθεί πολύ στα δεξιά υιοθετώντας νεοφιλελεύθερες πολιτικές και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πολύ στα αριστερά οπισθοδρομώντας σε μια «νεοκομμουνιστική» εκδοχή, υπάρχει πολιτικό κενό για το νέο κόμμα.

Η επιχειρηματολογία είναι λανθασμένη. Πρώτον, γιατί αν το κενό όντως υπήρχε, θα ήταν τόσο μεγάλο ώστε ένα μικρό κόμμα απλώς θα έπεφτε στο πολιτικό βάραθρο, χωρίς να πείθει ότι μπορεί να το καλύψει. Δεύτερον, το ΠΑΣΟΚ δεν διεκπεραιώνει μια νεοφιλελεύθερη πολιτική αλλά μια πολιτική ειδικών συνθηκών, μια πολιτική εθνικής αναγκαιότητας, από την οποία εξαρτάται η τύχη της Ελλάδας για δυο - τρεις γενιές. Αυτή η πραγματικότητα δεν περιγράφεται ούτε χαρακτηρίζεται πλέον με τρέχοντες όρους Αριστεράς Δεξιάς, αλλά με όρους έκτακτης εθνικής ανάγκης. Η κοινωνία το καταλαβαίνει καλύτερα από τα κόμματα, αφού ο κ. Σαμαράς παρότι γνωρίζει καλά την αναγκαιότητα αφήνει μόνο του το ΠΑΣΟΚ να τη διεκπεραιώσει ελπίζοντας να εισπράξει τη φθορά, ενώ το ΚΚΕ και ο κ. Αλαβάνος (αν καταλάβαμε καλά) θέλουν να δώσουν ένα χεράκι βοήθειας να χρεοκοπήσει η χώρα ώστε να «συνειδητοποιηθούν πολιτικά» οι εργαζόμενοι. Επιπλέον, το μισό ΠΑΣΟΚ δεν φαίνεται να έχει επίγνωση της κατάστασης, εξ ου και η απελπιστική ανεπάρκεια πλήθους υπουργών. Στην πραγματικότητα, τα παγιωμένα παραδοσιακά κόμματα εξακολουθούν να λειτουργούν με βάση τα στερεότυπά τους, τη ρουτίνα τους και τα μικροσυμφέροντά τους. Σε αυτή τη βάση της συνέχειας και της ρουτίνας, δεν υπάρχει ουσιώδες πολιτικό κενό, τα παγιωμένα κόμματα καλύπτουν όλο το πολιτικό φάσμα και πλεονεκτούν λόγω των ιστορικών δεσμών με τους εκλογείς τους.

Χώρος υπάρχει και θα υπάρξει μόνο αν εμφανιστούν κόμματα «ασυνέχειας», κόμματα που θα εκφράσουν τις συνθήκες έκτακτης εθνικής ανάγκης, θα αυτοεκτεθούν στις ανατροπές των στερεότυπων που η εθνική κρίση έχει προκαλέσει ήδη, θα μεταδώσουν τη δυναμική της νέας κατάστασης. Αν υπάρχει μια πρόσφατη ιστορική παραλληλία, είναι ασφαλώς εκείνη της Μεταπολίτευσης όταν το αντίστοιχο διακύβευμα ήταν η οικοδόμηση των νέων δημοκρατικών θεσμών σε συνθήκες αστάθειας και απροσδιοριστίας.

Το παράδοξο

Το κλίμα όμως τώρα είναι ιδιαίτερα δυσμενές για την εμφάνιση νέων κομμάτων, δεδομένης της δυσπιστίας των πολιτών. Οποιο κόμμα και αν εμφανιστεί σήμερα στο πολιτικό σκηνικό, θα πρέπει, εκτός από κόμμα που ενστερνίζεται τις συνθήκες έκτακτης εθνικής ανάγκης, να είναι ταυτόχρονα και ένα παράδοξο είδος «μη κόμματος», δηλαδή θα πρέπει να απεμπολήσει τα γνώριμα χαρακτηριστικά με τα οποία οι πολίτες έχουν ταυτίσει τα κόμματα, κάνοντάς τους να «βγάζουν σπυράκια» (π.χ., κραυγαλέα προσωπική και μικροκομματική ιδιοτέλεια που πλασάρεται με έναν υποκριτικά ανιδιοτελή λόγο). Ενα κόμμα «έκτακτης ανάγκης» μπορεί ακόμα να αποδεχθεί την ενδεχόμενη προσωρινότητά του, καθιστώντας την στοιχείο της «εικόνας» του και πλεονέκτημα για την απελευθέρωση του λόγου του. Πιθανόν αυτό να αποδειχθεί πιο πειστικό από το να εμφανιστεί π.χ. άλλο ένα μικρό κόμμα της Αριστεράς, το οποίο θα θεωρεί τον εαυτό του πυρήνα μιας μελλοντικής μεγάλης στρατιάς προς τον σοσιαλισμό ή όπου αλλού.

Οι πολιτικές συντεταγμένες ενός ενδεχόμενου νέου φορέα Ανανεωτικής Αριστεράς συνάγονται από τα προηγούμενα. Οχι χρεοκοπία της Ελλάδας. Ανανέωση, διαφάνεια και αποτελεσματικότητα του πολιτικού συστήματος. Μετασχηματισμός του ελληνικού οικονομικοκοινωνικού μοντέλου κατά την παρούσα κρίση και μέσω αυτής. Αριστερός ευρωπαϊσμός με αιχμή την εμβάθυνση της οικονομικής διακυβέρνησης ώστε να ανατραπούν οι γενικευμένες εθνικές πολιτικές λιτότητας και να γίνει εφικτή η συντονισμένη αναπτυξιακή πολιτική σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Πρόκειται ασφαλώς για ένα πολιτικό πλαίσιο εξαιρετικά άβολο για ένα αριστερό κόμμα, καθώς αντιφάσκει με τα στερεότυπα που επικράτησαν στην Αριστερά κατά την ύστερη Μεταπολίτευση. Ουσιαστικά, σημαίνει: Να αποδεχθεί την αναγκαιότητα των σκληρών μέτρων για την αποφυγή της χρεοκοπίας (με αντίβαρο έστω μια «λελογισμένη δημαγωγία»). Να εξαντλήσει όλα τα περιθώρια μεταρρυθμίσεων που υπάρχουν στο Πρόγραμμα Σταθεροποίησης και Ανάπτυξης προτάσσοντας τα συμφέροντα και τις ανάγκες των πιο επισφαλών κοινωνικών ομάδων και ιδίως των νέων γενεών, που κινδυνεύουν όχι μόνο από τον «νεοφιλελευθερισμό» αλλά και από την ισχύ των εξασφαλισμένων ανώτερων- μεσαίων στρωμάτων, χάρη στην οποία ισχύ μετακυλίουν τις παθογένειες του οικονομικοκοινωνικού μοντέλου στην υπόλοιπη κοινωνία. Να αξιοποιήσει τις αναζητήσεις της σύγχρονης Αριστεράς για την επιβολή νέων θεσμών ρύθμισης της οικονομίας και της κοινωνίας που θα αντιστοιχούν στις νέες συνθήκες του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και της προωθημένης εξατομίκευσης.

Αυτοκριτική

Το δεύτερο παράδοξο είναι ότι ένα τόσο δύσκολο και άβολο «πρόγραμμα» γίνεται πειστικότερο αν περιλάβει μια αυτοκριτική της Αριστεράς για το μερτικό των ευθυνών της στη χρεοκοπία της χώρας. Στην πραγματικότητα, δεν θα πρόκειται για αυτοκριτική αλλά για νέα αυτογνωσία. Πώς και γιατί η «Αριστερά της θυσίας» εξελίχθηκε στην οικονομίστικη Αριστερά των επιδομάτων, της επιβράβευσης της παραβατικότητας και της κατάχρησης του δημόσιου χώρου; Πώς εξελίχθηκε στην «αγωνιστική» αιχμή του ατομισμού και του συντεχνιασμού που κατέκλυσε την Ελλάδα της ύστερης Μεταπολίτευσης οδηγώντας την στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό και τη χρεοκοπία; Γιατί είναι αριστερή πολιτική απασχόλησης να αγωνίζεσαι να νομιμοποιήσεις τους συμβασιούχους του Δημοσίου που διόρισε το ΠΑΣΟΚ και θέλει να απολύσει η Ν.Δ. και ύστερα τους συμβασιούχους της Ν.Δ. που θέλει να απολύσει το ΠΑΣΟΚ; Δεν υπάρχει μια αριστερή πρόταση παραγωγικότερης απασχόλησης για τις νέες γενιές; Στην ουσία, όλα αυτά δεν συνιστούν μόνο μια στενή εθνική αυτοκριτική της Αριστεράς. Εντάσσονται στο πλαίσιο μιας ευρύτερης συζήτησης που αναρωτιέται για την αθέλητη συμβολή του αριστερού οικονομισμού στην εμπέδωση της μετανεωτερικής ναρκισσιστικής καταναλωτικής κουλτούρας η οποία δεσπόζει στις σύγχρονες δημοκρατίες.

Μεγάλα ζητήματα, δυσανάλογα για μικρές κομματικές δυνάμεις. Ισως όμως η ενδεχόμενη εμφάνιση ενός νέου φορέα της Ανανεωτικής Αριστεράς να έχει περισσότερο χρησιμότητα ως σηματοδότης ενός κενού σύγχρονης Αριστεράς, παρά στην πλήρωσή του. Ιδίως στην Ελλάδα, που όλοι ακολουθούμε το γνωστό καλαμπούρι του Γούντι Αλεν: «Εχω μια καλή απάντηση, έχει κανείς μια καλή ερώτηση;».

[merde_conserve]

Αξιαγάπητε (πιστεύω το ξέρεις όλοι σε λατρεύουμε εδώ μέσα ) korfolatis,

Εκτός της παραγράφου που τόνισες με άλλο χρώμα η οποία λέει αλήθειες και αξίζει, το κείμενο βρωμάει από έναν άκριτο και στείρο φιλοπασοκισμό. Και εξηγούμαι: φυσικά και μου αρέσει ΚΑΘΕ κριτική για την αριστερά γιατί είναι πολύ γόνιμη έτσι σκ@τ@ όπως είναι τώρα, αλλά όταν αυτό συνοδεύεται από εκθειασμούς της νεοφιλελεύθερης δήθεν σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής (ούτε καν σοσιαλδημοκρατία δεν είναι) που εφαρμόζει το ΠΑΣΟΚ, το αποτέλεσμα δεν είναι ούτε όμορφο ούτε άξιο μεγάλης ανάλυσης. Η πιο λιγδιάρικη παράγραφος ίσως είναι:

Δεύτερον, το ΠΑΣΟΚ δεν διεκπεραιώνει μια νεοφιλελεύθερη πολιτική αλλά μια πολιτική ειδικών συνθηκών, μια πολιτική εθνικής αναγκαιότητας, από την οποία εξαρτάται η τύχη της Ελλάδας για δυο - τρεις γενιές. Αυτή η πραγματικότητα δεν περιγράφεται ούτε χαρακτηρίζεται πλέον με τρέχοντες όρους Αριστεράς Δεξιάς, αλλά με όρους έκτακτης εθνικής ανάγκης.

Τι πάει να πει πολιτική ειδικών συνθηκών; Δεν ήταν ειδικές οι συνθήκες των τελευταίων 30 χρόνων της μεταπολίτευσης που μας οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση; Δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι που φταίμε που το βαρέλι τώρα δεν έχει πάτο; Και γιατί θα πρέπει να πληρώσει Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΓΕΝΙΑ τις μακακίες και τις κλεψιές ενός ολόκληρου έθνους και της γνωστής νεοελληνικής κουλτούρας της μαγκιάς/αρπαχτής; Εγώ δεν δέχομαι να πληρώσω ούτε δεκάρα για κάτι για το οποίο στοχοποιούνται συγκεκριμένα συμφέρονται και το οποίο δεν είναι κάποιος "εξωτερικός εχθρός" ή κάτι "ανώτερο" που θα επιβάλλει δήθεν πολιτικές εκτάκτου ανάγκης. Και γιατί να μην το βλέπουμε αριστερά-δεξιά; η ταξική ερμηνεία των πραγμάτων ή η ενδοσυστημική ερμηνεία της πραγματικότητας ισχύει σε κάθε περίπτωση, όσο δύσκολες και αν είναι οι συνθήκες.

Ακόμα και αν ο συγγραφέας ήθελε να τονίσει το τέλμα στο οποίο έχει φτάσει η πολιτική ζωή με τα γνωστά της καλούπια "αριστερών"-"δεξιών"-"φιλελεύθερων"-"κομμουνιστών" κτλ (το οποίο είναι αληθές), το κάνει με άκομψο τρόπο που προδίδει την κυβερνητική του συμπάθεια.

Και δευτερευόντως φυσικά, διαφωνώ με τον αρνητισμό με τον οποίο προδιαγράφει τόσο την πορεία της ανανεωτικής αριστεράς, όσο και την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ (παρ'ότι για το ΣΥΡΙΖΑ έχει δίκιο σε αυτά που λέει στη δεύτερη παράγραφο, μέσες-άκρες ). Το πολιτικό σκηνικό είναι ρευστό, και κανείς δεν μπορεί να προδιαγράψει πως θα διαμορφωθούν οι συμμαχίες και τα κόμματα του μέλλοντος, μικρά ή μεγάλα. Αν π.χ σε μερικά χρόνια προκύψει ένα νέο ευρύ μέτωπο αντικαπιταλιστικής αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑΝΤΑΡΣΥΑ καιδεσυμμαζευεται) το οποίο ωριμάσει λίγο και θίξει και το θέμα της διαχείρισης της εξουσίας αντί της διαμαρτυρίας, ή προκύψει ένας σοσιαλδημοκρατικός πόλος ο οποίος προσελκύσει ψηφοφόρους και διασπάσει το ΠΑΣΟΚ, μάλλον ο κύριος δεν θα πολυμιλάει. Το μόνο πράγμα που δεν πρόκειται να συμβεί πάντως, είναι το σκηνικό να μείνει όπως τώρα.

Υ.Γ Μου αρέσει γενικά η μηδενιστική θεώρηση των πραγμάτων για την αριστεά, αλλά όχι να ευλογούμε και τα γένια του ΠΑΣΟΚ.

[korfolatis]

M_C, δυστυχώς δεν μου βγαίνει να σε προσφωνήσω (φίλτατο, αξιαγάπητο κτλ), όχι επειδή δεν ισχύουν, αλλά επειδή έχουν λίγο ξεφτιλιστεί αυτές οι προσφωνήσεις στα forums όπου χρησιμοποιούνται συνήθως ειρωνικά...

Μου δίνεις την ευκαιρία να δηλώσω, ότι το κείμενο και κυρίως τα προσωπικά σχόλια του συντάκτη δεν με βρίσκουν ούτε εμένα απολύτως σύμφωνο.

Μου άρεσε όμως η ανάλυση που κάνει, η οποία έχει βάση κατά τη γνώμη μου, ακόμα κι αν εμείς δεν συμφωνούμε με αυτόν τον τρόπο σκέψης. Ακόμα και για την πολιτική ειδικών συνθηκών, θεωρώ ότι υπάρχει διάχυτη και αυτή η άποψη. Επίσης είναι από τις πρώτες αναλύσεις που διαβάζω όσον αφορά το νέο σκηνικό που δημιουργείται στην κεντροαριστερά.

Όπως επίσης μου άρεσε η κριτική σου στην ανάλυση αυτή! Εγώ δεν είδα βέβαια τόσο πολύ να εκθειάζει την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, απλά της δίνει ένα άλλοθι. Η πρόβλεψή του είναι που το ευνοεί. Όμως συμφωνώ ότι δεν μπορούμε να προδικάσουμε το μέλλον...

Μια και αναφέρεις πάντως τη "ΣΥΡΙΖΑΝΤΑΡΣΥΑ", θυμήθηκα τον Αλαβάνο στο αμφιθέατρο της σχολής μας να καλεί σε ενότητα τους Εαακίτες που είχαν έρθει να του ασκήσουν κριτική με τις ερωτήσεις τους.

[merde_conserve]

Μια και αναφέρεις πάντως τη "ΣΥΡΙΖΑΝΤΑΡΣΥΑ", θυμήθηκα τον Αλαβάνο στο αμφιθέατρο της σχολής μας να καλεί σε ενότητα τους Εαακίτες που είχαν έρθει να του ασκήσουν κριτική με τις ερωτήσεις τους.

Μην το γελάς καθόλου, μπορεί οι συνδικαλισταί μας να μην εκφράζονται (οι συριζαίοι παραείναι μέσα στην αναμπουμπούλα για να διαμορφώσουν γνώμη, και οι εαακίτες περιμένουν απλά με στημένες κεραίες) αλλά μετά την αποχώρηση των ανανεωτικών, είναι αρκετές οι γέφυρες που ενώνουν αυτούς τους χώρους. Ας πούμε απλά ότι οι ανανεωτικοί ήταν ο κύριος λόγος που οι εαακίτες ήταν "αριστερισμός" και οι συριζαίοι "ρεφορμες". Σίγουρα υπάρχουν πολλές και ευδιάκριτες διαφορές, αλλά η βάση έχει γίνει λίγο πιο κοινή. Για αυτό και αναφέρω την πιθανότητα δημιουργίας νέου μετώπου.

Υ.Γ Δεν παίρνω θέση (θετική ή αρνητική) απέναντι σε οποιοδήποτε νέο σχηματισμό, γιατί πολύ απλά αυτά κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Αλλά εγώ δεν θεωρώ την αποχώρηση αυτή ήττα της αριστεράς. Ήταν μια επιβεβλημένη κίνηση, που επιβεβαιώνει την πολυδιάσπαση μεν, ξεκαθαρίζει μερικά πράματα δε ως προς δύο διακριτές μορφές αριστερής σκέψης, που δεν μπορούσαν ούτως ή άλλως να είναι μαζί. Οι πόλοι που θα δημιουργηθούν θα έχουν ενδιαφέρον, μετά φυσικά από τις όποιες συμμαχίες και ζυμώσεις.

[dimos]

ΑΝ ισχύει είναι η πιο "περίεργη" είδηση που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό!

Τον άτυπο τίτλο του γηραιότερου ανθρώπου στον κόσμο διεκδικεί μία γυναίκα από τη Νότια Σουμάτρα της Ινδονησίας, η οποία, σύμφωνα με πρόσφατη απογραφή που έγινε στη χώρα, φέρεται πως είναι ηλικίας 157 χρόνων!

Σύμφωνα με τους υπεύθυνους της απογραφής, η Turinah, όπως είναι το όνομα της υπερ-αιωνόβιας γιαγιάς, γεννήθηκε το 1853 ή τουλάχιστον αυτό ισχυρίζεται η ίδια. Είναι η χρονιά που πρωτοπαίχτηκε στη Βενετία η «La Traviata» του Giuseppe Verdi, ξέσπασε ο Πόλεμος της Κριμαίας και τοποθετήθηκαν στο Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ οι πρώτες πινακίδες στους δρόμους και τις διασταυρώσεις!

Οι τοπικές Αρχές λένε ότι δεν υπάρχουν επιβεβαιωμένα αυθεντικά στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι είναι όντως 157 ετών, αλλά η Turinah έχει μια υιοθετημένη κόρη, η οποία είναι 108 ετών! Αυτό είναι μια ένδειξη ότι ίσως να λέει την αλήθεια. Η Ινδονησία ήταν ολλανδική αποικία για 400 χρόνια μέχρι το 1945 και η Turinah υποστηρίζει ότι έκαψε όλα της τα έγγραφα με προσωπικά της στοιχεία, προκειμένου να μη συνδεθεί με μια απόπειρα των κομμουνιστών για την ανατροπή του καθεστώτος, το 1965.

Πηγή: zougla.gr

[gandalf]

«Κεραυνοί» Ανθιμου για το μίνι
Ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης χαρακτήρισε προκλητικά και σκανδαλιστικά τα πάνω από το γόνατο φορέματα καλώντας τις γυναίκες να ντύνονται με πρότυπο το... ράσο των κληρικών, ενώ αναφερόμενος στις παραλίες έκανε λόγο για «υπαίθρια κρεοπωλεία»

Προκλητικό και σκανδαλιστικό είναι το φόρεμα ακόμα και όταν φτάνει μέχρι το... γόνατο της γυναίκας. Ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Ανθιμος ξανακτύπησε, κεραυνοβολώντας από άμβωνος όσες αποκαλύπτουν δημόσια «τον σαρκικό τους εαυτό». Εδωσε μάλιστα και το κατ’ Ανθιμον «dress code», καλώντας τις γυναίκες να ντύνονται με πρότυπο το... ράσο του κληρικού.

«Γιατί; Εμείς που φοράμε τα ράσα μας και όλα τα εσώρουχά μας, κι από πάνω το δεύτερο ράσο, και μας βλέπετε μέσα στον ήλιο του Ιουνίου και του Ιουλίου και του Αυγούστου, πέθανε ποτέ κανείς μας από αυτή την αιτία;» διερωτήθηκε στο χθεσινό του κήρυγμα στον Ι.Ν. Αγίου Θεράποντος Θεσσαλονίκης, περιγράφοντας αυτά που βλέπει -άθελά του-αυτή την εποχή στους δρόμους, στις τηλεοράσεις, ακόμα και στους ιερούς ναούς.

«Οπου κι αν βρεθούμε, η παρουσία ιδίως των νεαρών κοριτσιών, με φορέματα μέχρι το γόνατο και πάνω από το γόνατο και κυρίες και δεσποινίδες με τις εμφανίσεις τις σαρκικές περιφερόμενες εις τας οδούς και τας ρύμας και στα κέντρα, και δεν ξέρω πού αλλού, ενίοτε δε και εις την εκκλησία», είπε. Χαρακτήρισε την εικόνα πολλών γυναικών σε γάμους και βαπτίσεις ως «χειρότερη και από επίδειξη μόδας», που σκανδαλίζει τους άνδρες και τις ευπρεπείς γυναίκες και ανέκραξε: «Ουαί εις εκείνον διά του οποίου το σκάνδαλο έρχεται. Είναι φθορά της ψυχής αυτή του προσώπου που προκαλεί τέτοια εμφάνιση και που γίνεται αιτία να βλάπτεται ο άλλος».

Ο κ. Ανθιμος χαρακτήρισε τις παραλίες «υπαίθρια κρεοπωλεία» και στηλίτευσε το γεγονός ότι παρά την οικονομική κρίση αυτές γέμισαν από λουόμενους το Σαββατοκύριακο. Κάλεσε, μάλιστα, τους πολίτες να πηγαίνουν αν θέλουν στις παραλίες μετά τη Θεία Λειτουργία της Κυριακής και αφού πρώτα καταθέσουν τον οβολό τους στην εκκλησία, η οποία έχει δραματική μείωση εσόδων. «Την περίοδο του τελευταίου διμήνου - τριμήνου ό,τι συγκεντρώνει η Εκκλησία κοντεύει να φτάσει στο ήμισυ από ό,τι ήταν πριν», υποστήριξε και έστειλε το μήνυμα: «Ο καθένας ας κάνει το χρέος του και ας μη νομίζει ότι μπορεί να σώσει την ψυχή του, όταν ουσιαστικά τη χάνει που προσκολλάται στα χρήματα, στην καλοπέραση, στην επίδειξη, στην επιθυμία και υποταγή στην ανθρώπινη σάρκα».

Τέλος, άσκησε δριμεία κριτική σε όσους κρατούν τα λεφτά στις τράπεζες και ιδίως σε αυτούς που τα βγάζουν σε πιστωτικά ιδρύματα του εξωτερικού. «Αυτό είναι έγκλημα σε βάρος όλων των Ελλήνων. Αυτό είναι υπηρεσία, υποταγή και δουλεία στον Μαμμωνά, δηλαδή στο χρήμα, δηλαδή στον διάβολο».

Έγραψε πάλι ο Αγιατολάχ Batman

[dimos]

Οι γραφές λένε: "...εἰ δὲ ὁ ὀφθαλμός σου ὁ δεξιὸς σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτὸν...", τουτέστιν αν σε σκανδαλίζει το μάτι σου, τότε βγάλτο. Μήπως θα έπρεπε ο σύντροφος Άνθιμος να σκεφτεί αυτό το ενδεχόμενο;

[merde_conserve]

«Κεραυνοί» Ανθιμου για την αμάνικη φανέλα

Ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης χαρακτήρισε προκλητική, τσαχπινογαργαλιάρικη και σκανδαλιστική την αμάνικη φανέλα με την οποία περιφέρονται οι άνδρες το καλοκαίρι καλώντας τους να ντύνονται με πρότυπο το... ράσο των κληρικών. Όπως δήλωσε, δεν γίνεται να εμφανίζονται οι άνδρες έχοντας αποκαλύψει το σύνολο του μπράτσου τους σε κοινή θέα, ορισμένες φορές μάλιστα φτάνοντας στο ακραίο σημείο να επιδεικνύουν τις τρίχες της μασχάλης αυτών ως άλλο εφηβαίο, απέναντι στα σκανδαλιζόμενα μάτια νεαρών γυναικών, ομοφυλόφιλων και αμφιφυλόφιλων-τρανς.

Προκλητική και σκανδαλιστική είναι η αμάνικη μπλούζα ακόμα και όταν φτάνει μέχρι το... γόνατο του άνδρα, διότι δεν αλλάζει το σοκαριστικό θέαμα των μπράτσων και της μασχάλης, ίσα-ίσα που δημιουργεί μία δυσανάλογη εικόνα φούστας-μπλούζας η οποία μειώνει στα μάτια του κόσμου το αρσενικό είδος. Ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Ανθιμος ξανακτύπησε, κεραυνοβολώντας από άμβωνος όσους αποκαλύπτουν δημόσια «τον σαρκικό μασχαλικό τους εαυτό». Εδωσε μάλιστα και το κατ’ Ανθιμον «dress code», καλώντας τους άνδρες να ντύνονται με πρότυπο το... ράσο του κληρικού.

«Γιατί; Εμείς που φοράμε τα ράσα μας και όλα τα εσώρουχά μας, κι από πάνω το δεύτερο ράσο, και μας βλέπετε μέσα στον ήλιο του Ιουνίου και του Ιουλίου και του Αυγούστου, πέθανε ποτέ κανείς μας από αυτή την αιτία;» διερωτήθηκε στο χθεσινό του κήρυγμα στον Ι.Ν. Αγίου Θεράποντος Θεσσαλονίκης, περιγράφοντας αυτά που βλέπει -άθελά του-αυτή την εποχή στους δρόμους, στις τηλεοράσεις, ακόμα και στους ιερούς ναούς.

«Οπου κι αν βρεθούμε, η παρουσία ιδίως των νεαρών ανδρών, με κοντομάνικα μέχρι τον αγκώνα και, σε ακραίες περιπτώσεις, λίγο πιο κάτω από το απαγορευμένο θέαμα του ώμου περιφερόμενοι εις τας οδούς και τας ρύμας και στα κέντρα, και δεν ξέρω πού αλλού, ενίοτε δε και εις την εκκλησία», είπε. Χαρακτήρισε την εικόνα πολλών ανδρών οι οποίοι έρχονται με κοντά παντελονάκια και χαβανέζικα πουκάμισα σε γάμους και βαπτίσεις ως «χειρότερη και από επίδειξη μόδας», που σκανδαλίζει τις γυναίκες και τους ευπρεπείς άνδρες και ανέκραξε: «Ουαί εις εκείνον διά του οποίου το σκάνδαλο έρχεται. Είναι φθορά της ψυχής αυτή του προσώπου που προκαλεί τέτοια εμφάνιση και που γίνεται αιτία να βλάπτεται ο άλλος».

Ο κ. Ανθιμος χαρακτήρισε τα γήπεδα «υπαίθρια κρεοπωλεία» και στηλίτευσε το γεγονός ότι παρά την οικονομική κρίση αυτά γέμισαν από ακόλαστους ημίγυμνους οπαδούς το Σαββατοκύριακο. Κάλεσε, μάλιστα, τους πολίτες να πηγαίνουν αν θέλουν στα γήπεδα μετά τη Θεία Λειτουργία της Κυριακής και αφού πρώτα καταθέσουν τον οβολό τους στην εκκλησία, η οποία έχει δραματική μείωση εσόδων. «Την περίοδο του τελευταίου διμήνου - τριμήνου ό,τι συγκεντρώνει η Εκκλησία κοντεύει να φτάσει στο ήμισυ από ό,τι ήταν πριν», υποστήριξε, "δεν τη βγάζουμε πλέον, ξέρετε πόσα κοστίζει η μερσεντέ μου; ξέρετε πόσα κοστίζουν τα άμφιά μου; ντροπή και αίσχος, ο Θεός μας βλέπει και ντρέπεται για αυτό που φτιαξε" και έστειλε το μήνυμα: "Ο καθένας ας κάνει το χρέος του και ας μη νομίζει ότι μπορεί να σώσει την ψυχή του, όταν ουσιαστικά τη χάνει που προσκολλάται στα χρήματα, στην καλοπέραση, στην επίδειξη, στην επιθυμία και υποταγή στην ανθρώπινη σάρκα. Δε βλέπετε εμένα, πόσο ταπεινός και άγιος και καλός και μακριά από τον υλισμό είμαι, με τα πλουσιοπάροχα επίχρυσα και αδαμάντινα αξεσουάρ μου;"

Τέλος, άσκησε δριμεία κριτική σε όσους κρατούν τα λεφτά στις τράπεζες και ιδίως σε αυτούς που τα βγάζουν σε πιστωτικά ιδρύματα του εξωτερικού. «Αυτό είναι έγκλημα σε βάρος όλων των Ελλήνων." Τόνισε δε ότι η κατάθεση σε εκκλησιαστικά ιδρύματα που προάγουν το πνεύμα όπως η μονή Βατοπεδίου είναι επιβεβλημένη. "Στηρίξτε την Ελλάδα. Στηρίξτε την Ορθοδοξία. Ακουμπήστε τα στα εκκλησιαστικά πιστωτικά ιδρύματα του εσωτερικού. Ή αφήστε τα να κυκλοφορήσουν, από παγκάρι σε παγκάρι. Μην τα κρατάτε για τον εαυτόν σας, κακοί χριστιανοί. Πασάρετέ τα σε μας"

[airetikos]

Πέρα από την πλάκα ο Κύριος αυτός είναι επικύνδυνος από κάθε άποψη. Και επειδή και το Θεό και την εκκλησία σέβομαι και επειδή με έχει τσαντίσει ο τύπος θα του πώ. Κύριε έχετε καταλάβει πού ζείτε και ότι η εκκλησία δεν έχει συντομογραφικά τύπου Μονοπρόσωπη ΕΠΕ ΑΕ ΟΕ ? εσείς διώχνετε τον κόσμο με τη συμπεριφορά σας. κάποιοι σαν εσάς που προκαλούν. Και έχω πληρη επίγνωση του τί γίνεται που το λέω. Κοιτάξτε να τηρείτε πιστά τα χριστιανικά ήθη πρώτα στη δική σας ζωή και μετά να βοηθήσετε τον ελληνισμό τώρα που το χει ανάγκη σαν άλλοτε. Και ευτυχώς για σας υπάρχουν κάποιοι που έχουν ακέραιο χαρακτήρα και διασώζουν κάποιους προκλητικούς σαν εσάς. Δεν σας άκουσα να λέτε τίποτα για τον εφραίμ τον αρσένιο και τα άλλα παιδιά. Μιλήστε και για αυτά και τότε να σας πάρει κάποιος εσας συγκεκριμένα στα σοβαρά. Και όσον αφορά τα μινι και όλα αυτά θα σας απαντήσω με τον Ιησού το έγκλημα και το κακό δεν είναι το να κάνεις κάτι είναι το να το σκεφτείς γιατί άμα το σκεφτείς το κάνεις. επειδή είναι σαν το φαγητό. το φαγητό πάει από έξω προς τα μέσα και αποβάλλεται. η σκέψη πάει απο μέσα προς τα έξω και πραγματοποιείται . Και ωραίος ο μέρδε.