Το βασικό ερώτημα είναι κατά πόσο οι τίτλοι σπουδών των ιδιωτικών κολλεγίων είναι ισοδύναμοι με αυτούς των ΑΕΙ, και άρα λοιπόν θα έπρεπε να ισοτιμηθούν και στα επαγγελματικά δικαιώματα.
1)Χωρίς να έχω περάσει από κάποιο κολλέγιο, μου είναι λίγο δύσκολο να φανταστώ ένα καλομαθημένο γόνο μιας ευυπόληπτης οικογένειας να κόβεται σε μαθήματα τη στιγμή που οι γονείς του είναι συστηματικοί καλοπληρωτές.
2)Μία βασική διαφορά των ιδιωτικών κολλεγίων από τα δημόσια ιδρύματα, είναι ότι τα πρώτα είναι επιχειρήσεις και οι σπουδαστές τους είναι στην ουσία οι πελάτες τους. Και βέβαια, για την εικόνα μιας επιχείρησης ( που όπως κάθε επιχείρηση, δουλεύει για να έχει κέρδος ), θα ήταν βαρύ πλήγμα να έχει μικρά ποσοστά επιτυχόντων στις εξετάσεις. Τότε η διπλανή επιχείρηση θα της έπαιρνε όλη την πελατεία.
Αυτές οι δύο συνθήκες καθορίζουν το επίπεδο των εξετάσεων και άρα τις γνώσεις των αποφοίτων αυτών των επιχειρήσεων.
Έχει βέβαια ενδιαφέρον και το ποίους εξυπηρετεί αυτή η εξίσωση. Μάλλον όχι τη συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών οικογενειών, που δυσκολεύεται να συντηρεί παιδιά φοιτητές ακόμη και τώρα με τη "δωρεάν" παιδεία. Άρα σίγουρα δε μιλάμε για την ικανοποίηση ενός αιτήματος της ελληνικής κοινωνίας, αλλά ελάχιστων πρόθυμων πελατών, που αρρωσταίνουν στην ιδέα ότι το σπλάχνο τους έχει τίτλο σπουδών με μικρότερο κύρος από κάποιους παρακατιανούς. Ή μήπως το αποτέλεσμα αυτής τις εξίσωσης θα ωφελήσει την ελληνική κοινωνία και την οικονομία; Δηλαδή αυτό που λείπει αυτή τη στιγμή από τον κατασκευαστικό κλάδο είναι ακόμα περισσότεροι μηχανικοί; Η χώρα δεν μπορεί να σταθεί παραγωγικά στα πόδια της γιατί έχουμε έλλειμμα τεχνογνωσίας και επιστημονικού δυναμικού;
Και τέλος, έχει σίγουρα ενδιαφέρον και το από ποιους έρχεται αυτός ο νόμος. Μα βέβαια από τους φανατικούς υπέρμαχους της αριστείας και της αξιοκρατίας, που προκειμένου να ικανοποιήσουν τους χορηγούς τους, ούτε τα δήθεν ιδεολογικά τους προσχήματα δεν κρατάνε.
Νομίζω βέβαια η ερώτηση ήταν λίγο offtopic γιατί μόνο "ό,τι να ναι" δεν είναι.Είναι από τα πιο hot θέματα των ημερών.