Ρήτρα στην Δήλωση Μαθημάτων

[Dottore]

Πριν παραθέσω την άποψή μου θα ήθελα να βάλω κάτω μερικά ζητήματα που θεωρώ οτι είναι σημαντικά για τη συζήτηση.

1) Κατά τον τρέχοντα νόμο η γνώμη των φοιτητών δεν έχει καμία νομική ισχύ. Δεν το λέω για να μειώσω την αξία της, ούτε για να ανοίξω συζήτηση για το αν αυτό είναι σωστό ή οχι. Απλά δηλώνω το πώς εχουν τα πράγματα.

2) Οφείλει να γίνει κατανοητό ότι οποιαδήποτε ομάδα προσεγγίσει τη συζήτηση με τη νοοτροπία "έτσι θέλουμε και έτσι θα γίνει", απλά δε θα εισακουστει από τους καθηγητές. Αν δείτε και τα σχετικά σχόλια στο φόρουμ, αλλά και την έως τώρα στάση τους σε πρόσφατες ΓΣ, θα αγνοησουν αυτό που βλέπουν ως μη νόμιμη παρέμβαση.

3) Αν και είναι συχνά ελκυστική η ιδέα ότι οι καθηγητές είναι βλοσυροι δυναστες που θέλουν να καταστρέψουν τους φοιτητές κρατώντας τους για πάντα στασιμους, ή κάνοντας τους εκπαιδευμενους δούλους του συστήματος, δε νομίζω ότι στέκει. Κανείς δεν κερδίζει από αυτά. Ούτε οι καθηγητές ούτε οι φοιτητές. Οι τελευταίοι ειδικά γιατί έτσι βρίσκουν μια εύκολη δικαιολογία για να στρέφονται ενάντια σε κάθε τι που δεν τους αρέσει ή δεν καταλαβαίνουν. Η εντύπωση μου είναι ότι όλοι θέλουν και έχουν συμφέρον ο φοιτητής να βγαίνει από τη σχόλη στα 5 αντε 5.5 χρόνια με καλές γνώσεις και πτυχίο που έχει αξία. Αν θέλετε να βρείτε τμήματα που αυτό δε συμβαίνει, ψάξτε κάτι παρωχημενες σχολές εκτός ΕΜΠ που οι καθηγητές δεν πατάνε, προοδοι και θέματα δεν υπάρχουν, εργαστήρια δε γίνονται ή έχουν περιορισμενες θέσεις παρακολουθησης για να μη χρειάζεται οι διδασκοντες να υπερβαινουν τις ελάχιστες ώρες διδασκαλίας.

Και τώρα η γνώμη μου: Οι καθηγητές θα δουν με θετική στάση μια παρέμβαση του συλλόγου που είναι ήπια, λογική και εφαρμοσιμη. Αλλιώς θα οχυρωθουν πίσω από το νόμο και τα δικαιώματα που τους δίνει και το θέμα θα λήξει εκεί με μια ηλεκτρονική ψηφοφορία. Πρακτικως έτσι έχει γίνει ήδη. Ας μπουν κάτω σωστά επιχειρήματα που θα έχουν σαφή στόχο το να τελειώνει ο φοιτητής στην ώρα του και με γνώσεις. Ας γίνει συζήτηση μάθημα προς μάθημα, τι μας αρέσει, τι θεωρούμε υπερβολικό, τι άχρηστο. Ας προταθουν συγκεκριμένες βελτιώσεις και αλλαγές που στοχεύουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα, όχι μια απλή απόρριψη κάθε πρότασης αλλαγής που ερχεται προς συζήτηση. Αν στηθεί ένα καλογραμμενο κείμενο με συγκεκριμενες προτάσεις, θα βρει σίγουρα υποστηρικτές μεταξύ των καθηγητών. Οι κλασικες διαμαρτυρίες/καταλήψεις/φωνές κλπ για ακυρωση μιας αποφασης της ΓΣ της σχολης δε νομίζω οτι θα φέρουν το παραμικρό αποτέλεσμα, μόνο μια κενή ικανοποίηση ότι "χάσαμε άλλα αγωνιστηκαμε". Και έτσι για να το ξεκινήσω, εγώ βλέπω πρόβλημα στα πρώτα έτη της σχολής, που ο ανυποψιαστος νεοεμφανιζομενος δεν περνάει από καμία προετοιμασία (πρόοδο, θέμα, ασκήσεις) πέραν των παραδοσεων προτού πέσει πάνω στις εξετάσεις. Θεωρώ οτι πολλοί απογοητευονται και τελματωνουν γυρω στο 2ο αντε 3ο εξάμηνο και μετά σερνονται για χρόνια. Οι περισσότεροι καθηγητές της σχολής δε γνωριζουν το πρόβλημα γιατι διδάσκουν σε ανώτερα ετη. Αυτούς τους φοιτητές πώς μπορούμε να τους βοηθήσουμε; Για τους ήδη τελματωμενους φοιτητές τι μεταβατικες διατάξεις μπορούμε να προβλεψουμε;

Κατανοώ ότι τα παραπάνω ίσως είναι δυσπεπτα. Ενδέχεται να είναι και εσφαλμενα, όντας άλλωστε η γνώμη μου. Θα χαρώ να τα συζητησω με συναδέλφους, αν υπάρχει ενδιαφέρον, αρκεί η συζήτηση να είναι νηφαλια και με επιχειρήματα. Εν τέλει πιστεύω ότι οτι όλοι μας προσεγγιζουμε τον ιδιο στόχο και με καλές προθέσεις. Είναι σημαντικό όμως να μη φορτιζεται ο διάλογος γιατί τότε απλά αποτυγχάνει.

[Shi]

Πριν παραθέσω την άποψή μου θα ήθελα να βάλω κάτω μερικά ζητήματα που θεωρώ οτι είναι σημαντικά για τη συζήτηση.

1) Κατά τον τρέχοντα νόμο η γνώμη των φοιτητών δεν έχει καμία νομική ισχύ. Δεν το λέω για να μειώσω την αξία της, ούτε για να ανοίξω συζήτηση για το αν αυτό είναι σωστό ή οχι. Απλά δηλώνω το πώς εχουν τα πράγματα.

2) Οφείλει να γίνει κατανοητό ότι οποιαδήποτε ομάδα προσεγγίσει τη συζήτηση με τη νοοτροπία "έτσι θέλουμε και έτσι θα γίνει", απλά δε θα εισακουστει από τους καθηγητές. Αν δείτε και τα σχετικά σχόλια στο φόρουμ, αλλά και την έως τώρα στάση τους σε πρόσφατες ΓΣ, θα αγνοησουν αυτό που βλέπουν ως μη νόμιμη παρέμβαση.

3) Αν και είναι συχνά ελκυστική η ιδέα ότι οι καθηγητές είναι βλοσυροι δυναστες που θέλουν να καταστρέψουν τους φοιτητές κρατώντας τους για πάντα στασιμους, ή κάνοντας τους εκπαιδευμενους δούλους του συστήματος, δε νομίζω ότι στέκει. Κανείς δεν κερδίζει από αυτά. Ούτε οι καθηγητές ούτε οι φοιτητές. Οι τελευταίοι ειδικά γιατί έτσι βρίσκουν μια εύκολη δικαιολογία για να στρέφονται ενάντια σε κάθε τι που δεν τους αρέσει ή δεν καταλαβαίνουν. Η εντύπωση μου είναι ότι όλοι θέλουν και έχουν συμφέρον ο φοιτητής να βγαίνει από τη σχόλη στα 5 αντε 5.5 χρόνια με καλές γνώσεις και πτυχίο που έχει αξία. Αν θέλετε να βρείτε τμήματα που αυτό δε συμβαίνει, ψάξτε κάτι παρωχημενες σχολές εκτός ΕΜΠ που οι καθηγητές δεν πατάνε, προοδοι και θέματα δεν υπάρχουν, εργαστήρια δε γίνονται ή έχουν περιορισμενες θέσεις παρακολουθησης για να μη χρειάζεται οι διδασκοντες να υπερβαινουν τις ελάχιστες ώρες διδασκαλίας.

Και τώρα η γνώμη μου: Οι καθηγητές θα δουν με θετική στάση μια παρέμβαση του συλλόγου που είναι ήπια, λογική και εφαρμοσιμη. Αλλιώς θα οχυρωθουν πίσω από το νόμο και τα δικαιώματα που τους δίνει και το θέμα θα λήξει εκεί με μια ηλεκτρονική ψηφοφορία. Πρακτικως έτσι έχει γίνει ήδη. Ας μπουν κάτω σωστά επιχειρήματα που θα έχουν σαφή στόχο το να τελειώνει ο φοιτητής στην ώρα του και με γνώσεις. Ας γίνει συζήτηση μάθημα προς μάθημα, τι μας αρέσει, τι θεωρούμε υπερβολικό, τι άχρηστο. Ας προταθουν συγκεκριμένες βελτιώσεις και αλλαγές που στοχεύουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα, όχι μια απλή απόρριψη κάθε πρότασης αλλαγής που ερχεται προς συζήτηση. Αν στηθεί ένα καλογραμμενο κείμενο με συγκεκριμενες προτάσεις, θα βρει σίγουρα υποστηρικτές μεταξύ των καθηγητών. Οι κλασικες διαμαρτυρίες/καταλήψεις/φωνές κλπ για ακυρωση μιας αποφασης της ΓΣ της σχολης δε νομίζω οτι θα φέρουν το παραμικρό αποτέλεσμα, μόνο μια κενή ικανοποίηση ότι "χάσαμε άλλα αγωνιστηκαμε". Και έτσι για να το ξεκινήσω, εγώ βλέπω πρόβλημα στα πρώτα έτη της σχολής, που ο ανυποψιαστος νεοεμφανιζομενος δεν περνάει από καμία προετοιμασία (πρόοδο, θέμα, ασκήσεις) πέραν των παραδοσεων προτού πέσει πάνω στις εξετάσεις. Θεωρώ οτι πολλοί απογοητευονται και τελματωνουν γυρω στο 2ο αντε 3ο εξάμηνο και μετά σερνονται για χρόνια. Οι περισσότεροι καθηγητές της σχολής δε γνωριζουν το πρόβλημα γιατι διδάσκουν σε ανώτερα ετη. Αυτούς τους φοιτητές πώς μπορούμε να τους βοηθήσουμε; Για τους ήδη τελματωμενους φοιτητές τι μεταβατικες διατάξεις μπορούμε να προβλεψουμε;

Κατανοώ ότι τα παραπάνω ίσως είναι δυσπεπτα. Ενδέχεται να είναι και εσφαλμενα, όντας άλλωστε η γνώμη μου. Θα χαρώ να τα συζητησω με συναδέλφους, αν υπάρχει ενδιαφέρον, αρκεί η συζήτηση να είναι νηφαλια και με επιχειρήματα. Εν τέλει πιστεύω ότι οτι όλοι μας προσεγγιζουμε τον ιδιο στόχο και με καλές προθέσεις. Είναι σημαντικό όμως να μη φορτιζεται ο διάλογος γιατί τότε απλά αποτυγχάνει.

Προσωπικά δεν πιστευώ ότι οι καθηγητές είναι βλοσυροί δυνάστες, ούτε μονόφθαλα τέρατα, ούτε θεωρώ ότι πρέπει να εντοπίζουμε τον εχθρό μας εκεί. Ο λόγος που γίνεται αναφορά στους καθηγητές από πλευράς μου είναι ότι αυτοί είναι οι εφαρμοστές του μέτρου στη σχολή. Το μόνο που θεωρώ τους καθηγητές είναι ξένο σώμα από εμάς. Και αυτό γιατί 'εχουν διαφορετικό συμφέρον. Αυτό φένεται από την ανυπαρξία τους πολλές φορές από την εκπαιδευτική διαδικασάι που θέλουν "να βελτιώσουν" - ενώ πληρώνονται για αυτη - εξού και η χαζομάρα των επιχειρημάτων τους περί επιτηρητών διορθωτών κλπ, λες και αυτή δεν είναι δουλειά τους και πρέπει να την κάνουν απλήρωτοι μεταπυχιακοί-υ.δ., και ιδιαίτερα την μοναδική ενασχόληση ορισμένων με τα ερευνητικά προγράμματα - μάλλον γιατί ο χρόνος εκεί είναι πιο .... κερδοφόρος .

Όσον αφορά τον τρόπο πάλης, διαλέγω την αναβαθμισμένη μορφή διαμαρτυρίας και όχι αυτήν που προτείνεις οχι γιατί είναι κάποια αυταξία, ή με ευχαριστεί, αλλά επειδή είναι η μόνη νικηφόρα, πιστεύω σε αντίθεση με αυτό που λες και μπορώ να δώσω και μερικά πρόσφατα παραδείγματα. Το πρόγραμμα σπουδών - που θα εισήγαγε 2η διπλωματική και ηταν σε κατεύθυνση διάσπασης του πτυχίου και διαμελισμού της προσφερόμενης γνώσης - πάρθηκε πίσω λόγω του ότι ο Φ.Σ. δεν μπήκε σε "διάλογο με τα ΔΕΠ της σχολής. Στο αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων, οι καθηγητές ήταν οι πρώτοι που τους "πουλήσαν" σταματώντας την απεργία, ενώ η στάση των Φ.Σ. ΕΜΠ και των διοικητικών που δεν δέχτηκαν προτάσεις και επιμέρους βελτιώσεις -όπως πρότειναν ΔΕΠ και κυβέρνηση-... αλλά επαναπρόσληψη όλων των συναδέλφων, έπεξε καθοριστικό ρόλο στην έκβαση του αγώνα.

Το γιατί δεν έχει αποτέλεσμα αυτός ο διάλογος, ξαναλέω δεν έχει να κάνει με καλούς "φοιτητές" και "κακούς" καθηγητές, αλλά λόγω ύπαρξης ομάδων με διαφορετικά συμφέροντα. Εξ'άλλου οι καθηγητές είναι οι πρώτοι που δεν θέλουν διάλογο, όσο και αν τον επικαλλούνται. Κοίτα απλά με πιο τρόπο ψηφίσαν το μέτρο. Μέσα σε εξεταστική, χωρίς να ρωτήσουν τον Φ.Σ. και τις διαδικασίες του απλά ρωτώντας τους εκπροσώπους ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ *συγκεκριμένα αυτήν την φορά μόνο μιας της ΔΑΠ που παρεβρισκόταν* που συμμετέχουν στην Επιτροπή Προπτυχιακών Σπουδών, ενώ όταν πήγαμε στο πρώτο τμήμα *αρχές εξεταστικής* που συζητιόταν το μέτρο καμιά 40αρα άτομα από την σχολή, δεν μας δίναν καν τον λόγο και έπρεπε να τον διεκδικήσουμε. Τελικά μιλάμε για μια ομάδα στη σχολή που έχει συμφέρον από το να εφαρμόζει τις εντολές των υπουργείων και των μνημονίων (μόνο αυτό το άρθρο λέει πολλά : http://www.kathimerini.gr/847748/article/epikairothta/ellada/oi-aiwnioi-eginan-aiwnioi-e3etazomenoi) , άσχετα από το ποιον και πόσο πλήττουν, και δεν πρόκειται να μας ρωτήσουν ούτε να ασχοληθούν με την γνώμη μας, αυτό μας το έχουν κάνει σαφές.

Άρα αυτό που προτείνω εγώ είναι το να δείξουμε την δύναμη του δικού μας συμφέροντος που είναι και πλειοψηφικό στη σχολή, πάνω στο δικό τους. Όποτε έγινε αυτό, πάντα η δεύτερη ομάδα έκανε υποχώρηση, όχι από την καλή της την καρδιά, αλλά για να μπορέσει να εξισορροπήσει την κατάσταση. Αναφέρω χαρακτηριστικά, την υποχώρηση στον αγώνα των διοικητικών - και αυτό γιατί όπως δήλωναν οι ίδιοι οι ΔΕΠ και η κυβέρνηση στα δικαστήρια χάναν λεφτά από τα ερευνητικά με την κατάληψη -, την υποχώρηση στο όριο δήλωσης που επιβλήθηκε στην σχολή ΗΜΜΥ Πολυτεχνείου Πάτρας, μετά από έναν σημαντικό αγώνα του Φ.Σ. εκεί με μαζικές συνελεύσεις και δυναμικές μορφές πάλης (ζωντανές καταλήψεις, κινητοποιήσεις κλπ).
Σε αυτό που συμφωνώ 100% είναι ότι μας λείπει πολύ συζήτηση να κάνουμε μεταξύ μας, με επιχειρήματα, στόχο και κατεύθυνση, και ο καλύτερος τόπος να γίνει αυτό είναι στην καθημερινότητα της σχολής και στη Γενική Συνέλευση

[Dottore]

Αγαπητέ Shi, σε ευχαριστώ καταρχάς για το νηφάλιο λόγο σου. Χαίρομαι να κάνω συζήτηση με αυτές τις προϋποθέσεις.

Επί του θέματος, λοιπόν:

α) Για εμένα δε θα έπρεπε ποτέ ένας φοιτητής να θεωρεί τους καθηγητές ως ξένο σώμα. Ο καθηγητής είναι εκεί για να μεταφέρει γνώση στο φοιτητή. Χωρίς ένα ελάχιστο επίπεδο εμπιστοσύνης από το φοιτητή, δε νομίζω ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί, εκτός αν ο φοιτητής είναι ευάλωτος στην επίκληση της αυθεντίας (κακή ιδέα κατ' εμένα). Δε θα πω ότι δεν υπήρξαν στιγμές που ένιωσα και εγώ έτσι από τον απρεπή τρόπο συμπεριφοράς συγκεκριμένων αυταρχικών ατόμων. Είμαι σίγουρος ότι όλοι μας ξέρουμε τέτοιες περιπτώσεις, ατυχώς και καθηγητών και φοιτητών, που βρίσκονται εκτός κλίματος και έχουν προσβάλει στο παρελθόν την αξιοπρέπεια συναδέλφων ασχέτως βαθμίδας. Όμως η εμπειρία μου μέσα στη σχολή είναι ότι η τεράστια πλειοψηφία έχει τους ίδιους σκοπούς και τους προσεγγίζει ειλικρινώς. Φυσικά, αν έχει χαθεί αυτή η εμπιστοσύνη εκ μέρους ενός φοιτητή, αμφιβάλλω αν αυτή η παράγραφος θα την αποκαταστήσει. Μπορώ όμως να ελπίζω για όλους μας.

β) Όντως υπάρχουν καθηγητές που δεν επιτελούν τα εκπαιδευτικά τους καθήκοντα στο βαθμό που θα έπρεπε ή θα θέλαμε για μια σχολή του ΕΜΠ: Άλλοι από αδιαφορία, άλλοι από χαμηλή μεταδοτικότητα, άλλοι από ένα συνδυασμό των δύο. Είμαι σίγουρος όμως ότι έχεις δει και πολλούς που επιτελούν τα καθήκοντά τους και με το παραπάνω, συχνά δε σε πολύ υψηλότερο επίπεδο από αυτό που ένας απόφοιτος θα βρει στο μέσο μεταπτυχιακό πανπιστημίου του εξωτερικού. Εξού και η πρότασή μου, να γίνουν συγκεκριμένες προτάσεις και για συγκεκριμένα μαθήματα. Αν καταδικάσεις όλους τους καθηγητές υποβιβάζοντάς τους συλλήβδην στην ίδια κατηγορία του ξένου και ανεπαρκούς σώματος, απλά θα τους συσπειρώσεις όλους εναντίον σου. Αυτό πετυχαίνει η γενικευμένη διαμαρτυρία κατά παντός. Διαμαρτυρήσου με επιχειρήματα για κάτι συγκεκριμένο, πρότεινε τι πρέπει να αλλάξει και, έτσι τουλάχιστον πιστεύω, ο αγώνας σου θα πιάσει τόπο.

γ) Οι αιτιάσεις περί διορθωτών κλπ δεν πρέπει να υποτιμούνται. Αρκεί να ακούσεις τα παράπονα των υποψήφιων διδακτόρων για το πόσες επιτηρήσεις έχουν να κάνουν. Αν θες μπορούμε να συζητήσουμε τα λογιστικά του θέματος, αλλά από όσο βλέπω οι καθηγητές δεν επαρκούν για να επιβλέπουν 100-250 άτομα ανά μάθημα, τέσσερα μαθήματα την ημέρα, ενώ οι υποψήφιοι διδάκτορες ήδη έχουν πολύ βαρύ φορτίο επιτηρήσεων και δίκαια παραπονιούνται. Επίσης είναι καλό να μη θεωρούμε ότι οι καθηγητές έχουν μόνο καθήκον την εκπαίδευση και δη την προπτυχιακή. Ούτε ο νόμος δεν το κάνει αυτό. Θα το καταλάβεις καλύτερα όταν πας να κάνεις διπλωματική, μεταπτυχιακή εργασία ή διδακτορικό. Ομοίως όταν ζητήσεις συστατική επιστολή για να δουλέψεις ή να σπουδάσεις στο εξωτερικό. Εκεί θα καταλάβεις τη διαφορά μεταξύ ενός καθηγητή που κάνει ερευνητικά προγράμματα και έχει όνομα στο εξωτερικό και ενός που κάνει μόνο τα μάθηματά του. Ένα ψάξιμο στο google scholar ή στο scopus θα σε διαφωτίσει. Για να είμαι δίκαιος βέβαια, οφείλω να αναγνωρίσω ότι στο εξωτερικό διαχωρίζονται τα λεγόμενα teaching colleges από τα research universities. Στα πρώτα ένας καθηγητής διδάσκει 5-6 μαθήματα το εξάμηνο και είμαι σίγουρος ότι δεν τα έχεις ακούσει. Στα δεύτερα, που τα ακούς συχνά-πυκνά στα επιστημονικά (και μη) νέα, διδάσκει 1-2, αλλά πρέπει να κάνει και έρευνα. Η ορθότερη ερώτηση ίσως εδώ είναι τι από τα δύο θέλουμε εμείς. Θα μου επιτρέψεις να στηρίξω τον προσανατολισμό του ΕΜΠ στην έρευνα, αλλιώς καλύτερα να αποφασίσουμε από τώρα ότι η Ελλάδα θα είναι μια ξεπερασμένη τρίτης κατηγορίας χώρα που αναμασά/μιμείται τα ερευνητικά αποτελέσματα των άλλων μία δεκαετία αφότου τα έχουν εξαντλήσει. Μάλλον με παραίτηση μοιάζει παρά με αγώνα για ανέλιξη.

δ) Δε θεωρώ ότι οι καθηγητές κάνουν τα ερευνητικά για να πλουτίσουν. Με τα ερευνητικά δε βγαίνουν ουσιαστικά χρήματα. Υπάρχουν ένα σωρό πλαφόν στο τι μπορεί να πάρει ένας καθηγητής ενώ πολλά ερευνητικά δεν επιτρέπουν καν μισθό καθηγητή. Αν συνυπολογίσεις τον κόπο για να υποβάλεις προτάσεις (10 για να πάρεις μία), να αντιμετωπίσεις τη γραφειοκρατία και να κάνεις τα λογιστικά, θα δεις ότι ψήστης σε σουβλατζίδικο ενδέχεται να πληρώνεται καλύτερα ανά ώρα εργασίας. Τα ερευνητικά χρήματα είναι κατά 90% για τους φοιτητές που θα δουλέψουν σε αυτά. Η ενασχόληση με τα ερευνητικά προγράμματα είναι ενασχόληση με την έρευνα και, αν ενδιαφέρει η άποψή μου, παράγει γνώση και φέρνει ευρωπαϊκά χρήματα στην Ελλάδα σε μια εποχή που τα χρειάζεται.

ε) Ως προς το θέμα της πλειοψηφίας και ποιος την έχει, ο νόμος προβλέπει ότι αυτή ανήκει στους καθηγητές 100%. Ξανά, δε θα κρίνω αν αυτό είναι σωστό ή όχι, αλλά αυτό είναι η πραγματικότητα. Δεν μετράει αν οι φοιτητές είναι περισσότεροι, όπως και στο δικαστήριο δε μετράει αν οι πολίτες με διαφορετική γνώμη είναι περισσότεροι από τους δικαστές. Ομοίως στο ποδόσφαιρο ο διαιτητής αποφασίζει αγνοώντας τους πολυπληθέστερους ποδοσφαιριστές (αν και αυτοί είναι που ασκούν το άθλημα!) και ο γιατρός επιλέγει τη θεραπεία για τους ασθενείς (αν και ο ασθενής την υφίσταται). Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα στις δημοκρατικές κοινωνίες όπου οι νόμοι αναγνωρίζουν το δικαίωμα στους λίγους "ειδικούς" να αποφασίζουν για τους πολλούς "μη ειδικούς". Μπορούμε να συζητάμε για χρόνια για το αν αυτό είναι σωστό ή όχι, το σίγουρο όμως είναι ότι κανείς δε δικαιούται μονομερώς να καταργεί το νόμο. Φυσικά δικαιούται (και οφείλει υποθέτω) να διαμαρτύρεται για να τον αλλάξει. Μέχρι τότε όμως, οφείλει να τον αναγνωρίζει και να τον εφαρμόζει, διαφορετικά δεν υπάρχει όριο στο τι μπορεί ο καθένας να κάνει. Ο Σωκράτης πέθανε για αυτό ακριβώς το ιδανικό. Αν δε μπορώ να σε πείσω εγώ, ελπίζω τουλάχιστον να τα καταφέρει αυτός.

στ) Ως προς το αν ο αγώνας, όπως τον περιγράφεις, φέρνει αποτελέσματα, θα έλεγα ότι αυτά είναι μάλλον αμφιλεγόμενα για την περίπτωσή μας. Με αυτού του είδους τους αγώνες, αν έχουν τη μορφή που περιγράφεις για τους ΗΜΜΥ, μάλλον θα καταφέρεις να ακυρώσεις τις τυχόν αλλαγές. Δε θα καταφέρεις όμως ποτέ να τις επηρεάσεις και να τις φέρεις εκεί που τις θέλεις εσύ.

Τελειώνοντας, χαίρομαι που συμφωνείς με την ιδέα της ανοιχτής και χωρίς προκαταλήψεις συζήτησης με τους φοιτητές και τους καθηγητές. Αλλά ας είναι καθαρή συζήτηση με επιχειρήματα και χωρίς απειλές για καταλήψεις και άλλα τινά. Μπορεί αυτά να δώσουν τον νικηφόρο αγώνα που περιγράφεις, αλλά θεωρώ ότι θα είναι Πύρρειος νίκη: Σταματάς τους Ρωμαίους αλλά βασικά δεν αλλάζεις τίποτε. Νομίζω ότι συμφωνείς ότι το ζητούμενο είναι οι φοιτητές να καταφέρουν να δουν τη γνώμη τους να μετουσιώνεται σε αληθινές αλλαγές προς το συμφέρον όλων.

[Shi]

Θα προσπαθήσω να απαντήσω στα δ), ε), στ) γιατί στα άλλα έχουμε αναφερθεί εκτενώς. Και εμένα μου αρέσει η σοβαρή συζήτηση όταν είναι αμφίδρομη.

Όσον αφορά την έρευνα και τα ερευνητικά, δεν χρειάζεται να εργάζεται κανείς σε αυτά για να γνωρίσει το τι χρηματοδότηση περνάει, αρκεί να κάνει έναν έλεγχο στη διαύγεια. Προφανώς και αυτή ή το αποτέλεσμα της έρευνας δεν συνδέεται κατα βάση με τις τσέπες των υπέυθυνων ΔΕΠ, αλλά κυρίως σε αυτές των μονοπωλίων (π.χ. ΤΕΡΝΑ, ΑΚΤΩΡ). Βέβαια έχουν και τα μέλη ΔΕΠ σημαντικό ρόλο σε αυτή τη διαχείριση. Τα ευρωπαϊκά χρήματα που έρχονται στην Ελλάδα είναι χρήματα που φύγαν από την Ελλάδα μέσω της αποπληρωμής του χρέους, της φορολόγησης, της ληστρικής επιτροπείας τροϊκας-ΕΕ και μέρος τους γυρνάει σε "πακετάκια" ΕΣΠΑ των οποίων η αξίοποίηση γίνεται με βάση τους κανονισμούς της ΕΕ και όχι με βάση τις ανάγκες του ελληνικού λαού - εν προκειμένω στην ανάπτυξη και εφαρμογή έρευνας. Τα παραδείγματα εκατοντάδες δεν θα κουράσω...

Όσον αφορά την κουβέντα για την πλειοψηφία και την δημοκρατία, αν εσύ είσαι αυτός/η που μίλησε για διάλογο χωρίς "προκαταλήψεις" στο τέλος του ποστ σου, πρέπει να το τηρείς κι όλας. Είναι ή δεν είναι προκατάληψη η τήρηση του νόμου παντού και πάντα όσο άδικος και να είναι, σαν αρχή που πηγάζει από τον Θεό, και η επίκληση του Σωκράτη για την αιτιολόγηση αυτού. Είναι η δεν είναι υλιστική επιστημονική σκέψη και κριτική, αυτή που κατανοεί ότι οι νόμοι δημιουργούνται, εφαρμόζονται και ελέγχονται για την εξυπηρέτηση υλικών συμφερόντων, και τέτοια στο σημερινό οικονομικό σύστημα είναι τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, δημιουργόντας πολιτική υπέρ της, πράγμα το οποίο γίνεται εμφανέστατο στα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων. Και να πάμε και στην παιδεία, αυτό δείχνουν οι διατάξεις Μπολόνια, Διαμαντοπούλου, το νέο νομοσχέδιο Φίλη που ετοιμάζεται, που το πανεπιστήμιο που δημιουργούν καθόλου δεν συνδέεται με τις ανάγκες τις κοινωνίας, καθώς τεράστιο κομμάτι της δεν έχει πρόσβαση σε αυτό και σε αυτό που παράγει, ενώ άλλο κομμάτι της καρπώνεται τα μέγιστα από την επιχειρηματική του λειτουργία. Ακριβώς για αυτό, μια επιστημονική υλιστική αντίληψη για μένα διακρίνει ΝΟΜΟΥΣ και ΝΟΜΟΥΣ. Είναι οι νόμοι που εξυπηρεττούν τα συμφέρονται των λίγων που πηγάζουν από τα κοινοβούλια, τα κονκλάβια, τις συνελεύσεις των από πάνω (π.χ. καθηγητών) και είναι οι νόμοι που εξυπηρετούν τα συμφέροντα της πλειττόμενης πλειοψηφίας των οποίων τα έμβρυα πηγάζουν από τις μαζικές μας διαδικασίες από τα κάτω, τις Γενικές Συνελεύσεις, τους συλλόγους, τα σωματεία και αντανακλούν τα δικά μας συμφέροντα και ανάγκες. Αυτοί οι "νόμοι" πάντα έρχονταν και θα έρχονται σε αντίθεση και διαπάλη.

Όσον αφορά το τελευταίο, είναι πάλι το μόνο που συμφωνώ. Η πάλη ενάντια στο όριο δήλωσης είναι δίκαιη και μπορεί να κερδίσει - και πιστεύω ότι αν ενεργοποιηθεί ο Φ.Σ. θα το πετύχει. Αλλά αυτή η πάλη είναι όντως απλά μια αναχαίτιση των Ρωμαίων. Το όριο δήλωσης θα ξαναέρθει μαζί με άλλα 5 "κακά" για μας καθώς αυτή είναι η κατεύθυνση που δίνεται από την πολιτική Κυβέρνησης-ΕΕ για το πανεπιστήμιο. Γι' αυτό ένας τέτοιος αγώνας πρέπει πάντα να συνδέεται με άλλους ( αγώνας για το ασφαλιστικό που πολύ λίγη κουβέντα έχει γίνει και το θεωρώ και βαρύτερο μάλιστα) αλλά ΚΥΡΙΩΣ να είναι αγώνας πολιτικός να διεκδικεί το ΘΕΤΙΚΟ, όχι απλά την ΑΚΥΡΩΣΗ και ΤΟ ΣΤΑΜΑΤΗΜΑ και αυτό για μένα είναι η πάλη για ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση με ένα πτυχίο ανα γνωστικό αντικείμενο, το πρόταγμα της συνολικής μόρφωσης και γνώσης σε όλες τις πτυχές του επιστημονικού αντικειμένου αλλά και της κοινωνίας, η έρευνα για τις ανάγκες του λαού, ένα πανεπιστήμιο που θα ελέγχεται από τους ίδιους τους φοιτητές και τους εργαζόμενους. Υπάρχει πολύ ζουμί να συζητηθεί γύρω από αυτά, και ο καλύτερος μπούσουλας είναι οι αγώνες.

[Dottore]

Αγαπητέ Shi

Ομοίως νομίζω αξίζει να συζητήσουμε περαιτέρω τα σημεία που έθιξες.

Ως προς τα ερευνητικά, στη Διαύγεια φαίνονται μόνο τα ελληνικά ερευνητικά. Άρα αν κοιτάς εκεί, βλέπεις μόνο ένα μικρό κομμάτι της έρευνας που γίνεται. Ψάξε, π.χ. στα site του Horizon 2020 για τα ευρωπαϊκά ερευνητικά. Αυτά που λες για μονοπώλια και μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες σε καμία περίπτωση δεν αφορούν τα ερευνητικά αλλά τα δημόσια έργα. Δεν υπάρχει σχέση του ενός με το άλλο και φυσικά τα μεγέθη είναι δυσανάλογα διαφορετικά (τα χρήματα που δίνονται για έρευνα στην Ελλάδα είναι μάλλον αστεία). Για να είμαστε δίκαιοι, υπάρχουν ορισμένες περιορισμένες περιπτώσεις που κατασκευαστικός όμιλος έχει εμπλακεί σε ερευνητικό, αλλά τα ποσά που παίρνει είναι μινιμαλιστικά, κυρίως για να προσφέρει κύρος, δεδομένα και know-how. Το αν τα λεφτά του ΕΣΠΑ είναι ή όχι δικαιωματικά ελληνικά είναι μια μεγάλη συζήτηση που μάλλον ξεφεύγει από το θέμα. Μπορούμε να την κάνουμε αν θες, αλλά μάλλον σε άλλο thread. Όμως δε μπορείς να αρνηθείς ότι το καθεστώς είναι αυτό που είναι και αν δεν υπάρξει η προσπάθεια των ΔΕΠ να απορροφηθούν αυτά τα (λίγα) χρήματα που πάνε στην έρευνα, απλά θα χαθούν. Είτε δικαίως είτε αδίκως, το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι θα χαθούν. Θα θυμάσαι ελπίζω την αγωνία όλων για να υπάρξει απορροφητικότητα στο ΕΣΠΑ. Αν θες περισσότερες πληροφορίες συγκεκριμένα για το τι χρήματα μπορούν να πάρουν τα μέλη ΔΕΠ από έρευνα, αυτές είναι διαθέσιμες στους κανονισμούς προκήρυξης των εκάστοτε ερευνητικών προγραμμάτων. Διάβασέ τους (διαθέσιμοι στο διαδίκτυο) και θα δεις τι μπορούν να πάρουν. Ευτυχώς ή δυστυχώς, είναι ελάχιστα. Ορθότερα ακόμα, στην πράξη ακόμα και αυτά που θα μπορούσαν να πάρουν συχνά δεν τα παίρνουν για να χρηματοδοτήσουν φοιτητές. Ας μη μπερδεύουμε λοιπόν την έρευνα με τα δημόσια έργα. Έτερον εκάτερον. Τώρα αν η ανάπτυξη ερευνητικής δραστηριότητας είναι απαραίτητη στον ελληνικό λαό, η προσωπική μου άποψη είναι ναι. Αν ψάξεις να δεις τις δαπάνες για έρευνα ανά τον κόσμο, θα ανακαλύψεις ότι όσο πιο κοντά είσαι στον Τρίτο Κόσμο, τόσο αυτές μειώνονται. Δε νομίζω ότι η ανάγκη ανέλιξης της χώρας μέσω του ερευνητικού δυναμικού της επιδέχεται αμφισβήτησης, διαφορετικά κακώς εκπαιδευόμαστε για μηχανικοί και όχι για σερβιτόροι.

Σε ό,τι αφορά την τήρηση του νόμου, δε θεωρώ ότι αυτό είναι προκατάληψη και ούτε υπάρχει λόγος να εμπλέξουμε τα Θεία σε κάτι που είναι καθαρά ανθρώπινη δημιουργία αλλά και υπόθεση. Ο Σωκράτης, όμως, ήταν ξεκάθαρος στις απόψεις του και ελπίζω να μην τον θεωρείς προκατειλημμένο. Πρόσεξε ότι ούτε τον παραφράζω ούτε τον ερμηνεύω. Αντιθέτως, επικαλούμαι πρακτικά λέξη προς λέξη τα δικά του λεγόμενα. Απλά διάβασε τι είπε όταν πήρε το κώνειο αντί να δραπετεύσει. Φυσικά μπορείς να διαφωνήσεις μαζί μου και μαζί του σε αυτό το θέμα. Κανένα πρόβλημα. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η έννοια του νόμου κατά βάση προστατεύει τον αδύνατο. Δε λέω ότι δε μπορεί να φτιαχτεί νόμος που να προστατεύει τον ισχυρό και να καταπιέζει τον αδύνατο. Όμως, μέσα σε μία δημοκρατία όπου ο νόμος τηρείται, αλλά πραγματικά τηρείται, οι αδύνατοι μπορούν να συνασπισθούν και να αλλάξουν το νόμο με την ψήφο τους, γιατί ο πρώτος και βασικότερος νόμος είναι αυτός που τους επιτρέπει να ψηφίσουν. Όταν αρχίζουμε να μπαίνουμε στη συζήτηση του ότι διακρίνουμε τους νόμους σε αυτούς που μας αρέσουν (για οποιονδήποτε δίκαιο λόγο) και σε αυτούς που δε μας αρέσουν (για οποιονδήποτε δίκαιο λόγο) και αποφασίζουμε να τηρούμε μόνο τους πρώτους, τότε μπαίνουμε σε ένα ηθικό κατήφορο χωρίς επιστροφή. Γιατί όταν δεν τηρούνται οι νόμοι, χάνει πάντα πρώτα ο αδύνατος (και φυσικά στο τέλος όλη μαζί η κοινωνία). Αν ο καθένας μας μπορεί να επικαλείται την αυθεντία και να αποφασίζει ποιο νόμο θα τηρήσει, ο ισχυρός θα φοροδιαφύγει, δε θα πάει στρατό, δε θα μπει φυλακή, θα "λαδώσει", θα διαφθείρει, θα σκοτώσει. Θα μου πεις, αυτά δε γίνονται ήδη? Ναι, γιατί οι νόμοι, ειδικά σε αυτή τη χώρα, δεν τηρούνται σε επικίνδυνο βαθμό. Γι' αυτό και σε καλώ να τους τηρείς εσύ, όπως τους τηρώ και εγώ. Διαφορετικά, ας γίνουμε ζούγκλα και είθε να υπερισχύσει ο ισχυρότερος. Προσωπικώς εγώ θα άλλαζα χώρα πριν φτάσω εκεί. Δεν έχω γερό στομάχι.

Τώρα, πιο κοντά στο θέμα μας, με ανησυχεί το ότι θεωρείς ότι φοιτητές και καθηγητές έχουν διαφορετικά συμφέροντα. Αντιθέτως, επιμένω ότι είναι τα ίδια και μαζί πρέπει όλοι να παλέψουμε για να τα πετύχουμε. Με αλλαγές, βελτιώσεις και τροποποιήσεις που βοηθούν να αποκτηθεί η απαραίτητη γνώση από το φοιτητή μέσα στα 5 χρόνια των σπουδών του. Όχι όμως με το απλό σταμάτημα των αλλαγών χωρίς συγκεκριμένες προτάσεις για βελτίωση. Και, μια και το ανέφερες, σε καμία περίπτωση δε θεωρώ ότι είναι βελτίωση να ελέγχεται η σχολή από τους φοιτητές και τους εργαζόμενους με αυτή με την "πλειοψηφική" έννοια που νομίζω ότι υπονοείς (και συγγνώμη εδώ αν κάνω λάθος, μεταφέρω ό,τι κατάλαβα από το προηγούμενο post σου). Με τον ίδιο τρόπο δε θέλω νοσοκομεία που ελέγχονται από τους ασθενείς, αγώνες που διαιτητεύονται από τους ποδοσφαιριστές και δικαστήρια που ζητάνε την άποψη των κατηγορουμένων. Οι φοιτητές οφείλουν να έχουν άποψη και οι καθηγητές οφείλουν να τη σέβονται. Όμως, (με τον παρόντα νόμο) δεν οφείλουν να δεσμεύονται από αυτή όταν θεωρούν ότι είναι λανθασμένη.

Για μένα εδώ είναι και το βασικό θέμα της τρέχουσας συζήτησης: Οι καθηγητές εμφανώς θεωρούν ότι η γνώμη που εξέφρασαν οι φοιτητές στη συνέλευση της σχολής είναι παντελώς λανθασμένη. Έτσι απλά δεν την έλαβαν υπόψη. Αντιθέτως, πρέπει να δουλέψουμε για να δειχτεί ότι η γνώμη των φοιτητών είναι ώριμη και σωστή για να λάβει το σεβασμό που αξίζει. Για να γίνει όμως αυτό, θέλει συγκεκριμένες προτάσεις με αναφορά σε μάθημα, διδάσκοντα, αντικείμενο. Σημείο προς σημείο, είναι δύσκολο να σε αντικρούσουν όταν έχεις επιχειρήματα. Αν όμως προτείνεις γενικότητες και θέλεις να τις επιβάλεις με φωνές και καταλήψεις, τότε δυστυχώς θα βρεις τοίχο (διάβαζε "ηλεκτρονική ψηφοφορία"). Μπορείς να τον κατεδαφίσεις με ισχυρές κινητοποιήσεις, αλλά εν τέλει θα έχεις φτιάξει μια τρύπα στο νερό: Απλά δε θα αλλάξει τίποτε. Για μένα, αυτή είναι η Πύρρειος νίκη που ανέφερα προηγουμένως. Φυσικά, αν είμαστε απόλυτα ευχαριστημένοι με τη σχολή μας όπως τη βλέπουμε αυτή τη στιγμή, τότε ναι, το δέχομαι ότι αυτή είναι και η σωστή στρατηγική.