Ευχές & Ευχαριστίες για τη διπλή εξεταστικήΞεκινώντας το σχολιασμό και την αποτίμηση των τελευταίων εξελίξεων στη σχολή και πριν αρχίσουμε τους διθυράμβους για τη δημοκρατία και τις συλλογικές διαδικασίες και τις ειρωνίες για τις κωλοτούμπες της υπεύθυνης-αυτοδύναμης-δεν-είμαι-στη-νέα-δημοκρατία ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, οφείλουμε, μιας και «ανήκομεν εις την δύσην» άλλωστε, να τηρήσουμε το savoir vivre και να ξεκινήσουμε από τα σημαντικά.
Ευχόμαστε στον κοσμήτορα της Σχολής και νέο Πρύτανη του ΕΜΠ να συνεχίσει την ίδια πορεία στη διοίκηση του ιδρύματος. Θέλουμε έναν πρύτανη διατεθειμένο να αλλάζει άποψη από εβδομάδα σε εβδομάδα, υπό την πίεση των φοιτητικών κινητοποιήσεων. Θέλουμε έναν πρύτανη να συνεχίσει να αυτοαναιρείται, να αναγνωρίζει τα λάθη του και να στέκεται απέναντι στο συντηρητικό/συστημικό μπλοκ των καθηγητών που τον εξέλεξε.
Και μιας και πιάσαμε τις ευχές, ας ευχηθούμε και στους συναδέλφους της ΔΑΠ να ξεπεράσουν την κρίση ταυτότητας που τους διαπερνά: «Τελικά με ποιον είμαστε; Με την κυβέρνηση; Με τους φοιτητές; Με τη διοίκηση της σχολής; Είμαστε καλοί στις κωλοτούμπες; Τριπλό άξελ θα καταφέρουμε να κάνουμε ποτέ; Τώρα που η εξεταστική είναι διπλή, πρέπει να βγάλουμε διπλές σημειώσεις;»
Κουράγιο συνάδελφοι της ΔΑΠ! Εμείς, από τη μεριά μας, ως Εγκέλαδος Πολιτικών Μηχανικών δεσμευόμαστε ότι δε θα προσπαθήσουμε να αντλήσουμε πολιτική υπεραξία από τη στάση σας. Τι κι αν δεν υπογράφατε το κάλεσμα για τη συνέλευση; Τι κι αν δεν πατήσατε ποτέ σε αυτή, έστω και την ύστατη ώρα; Τι κι αν δε βγάλατε άχνα στη Γενική Συνέλευση του Τμήματος, μπροστά στην αυταρχική στάση μιας μερίδας των καθηγητών; Τι κι αν μειδιάζατε στο άκουσμα της απώλειας της εαρινής εξεταστικής, με ευθύνη (ποιών άλλων προφανώς….; ) των αριστερών;
Όλα αυτά θεωρούνται ξεχασμένα. Το μάθημά μας όλοι το πήραμε. Και όχι, μη γελιέστε… Είναι μάθημα δημοκρατίας. Μάθημα για το πώς οι συλλογικές διεκδικήσεις κερδίζουν. Μάθημα για το πώς το πείσμα και η αποφασιστικότητα δίνουν νίκες. Μάθημα για το πώς μπορούμε να κάνουμε Γενικές Συνελεύσεις «πρότυπο», που ξεφεύγουν από την κοινοβουλευτική λογική και εμπλέκουν περισσότερο κόσμο στην ίδια τη διαδικασία. Μάθημα για το πώς μπορούμε να συνδιαμορφώνουμε τις αποφάσεις, αντί να σηκώνουμε απλά το χεράκι μας όταν έρθει η ώρα. Μάθημα για το πώς η αδράνεια της προηγούμενης χρονιάς έδωσε το δικαίωμα και την αίσθηση σε ένα τμήμα των καθηγητών, ότι μπορούν να λαμβάνουν αποφάσεις για εμάς, χωρίς εμάς. Μάθημα, για το πώς μπορούμε να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα χωρίς να αναθέτουμε σε κανένα σωτήρα, οποιουδήποτε χρώματος, να το πετύχει για εμάς.
Κλείνουμε αυτές τις σκέψεις με μια παρατήρηση:
Είχαμε συνηθίσει τον τελευταίο χρόνο να βλέπουμε τη ΔΑΠ, κάθε φορά που δεν υπέγραφε για συνέλευση, να χαρακτηρίζει τις συνελεύσεις που ούτως ή άλλως καλούνταν χωρίς την έγκριση του ΔΣ, ως παράνομες. Τις τελευταίες μέρες, υπό την πίεση των φοιτητών, είδαμε τη ΔΑΠ να «παρανομεί», σφραγίζοντας (δηλαδή επισημοποιώντας) και αναγνωρίζοντας την απόφαση της τελευταίας συνέλευσης. Από αυτό, γίνεται εύκολα αντιληπτό, ότι οι συνάδελφοι της ΔΑΠ χαρακτηρίζουν μια συνέλευση ως παράνομη ή έννομη, κατά το δοκούν, ανάλογα με το περιεχόμενο της απόφασης. Ουσιαστικά, δηλαδή, λογοκρίνουν τις συνελεύσεις και τις αποφάσεις των φοιτητών, ανεξάρτητα από το αν οι συνελεύσεις συμπληρώνουν την απαρτία. Καμία αυτοδυναμία δε δίνει το δικαίωμα στη λογοκρισία της δημοκρατίας!
ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ