Γενικά έχει ένα ενδιαφέρον η όλη κουβέντα. Ειλικρινά με έχει εκπλήξει τι μπορεί να νιώθει και με τι μπορεί να έχει διαποτιστεί ο νους του καθένα για να αφιερώνει τόσο χρόνο για αδιέξοδους ιντερνετικούς διαλόγους που εκ των προτέρων διαφαίνεται ένας διαξιφισμός όπου κανείς δεν επιθυμεί να διαφοροποιήσει τη γνώμη του. Πιο απλά. Είναι εντυπωσιακό (και συνάμα επικίνδυνο) πως ο καθένας παραθέτει την άποψη του εν είδει τεκμηριωμένης αδιαμφισβήτητης γνώσης και μας κάνει χάρη που μας ενημερώνει και μας νουθετεί, μας ξεστραβώνει εν ολίγοις.
Δεν θα εμπλακώ στην ψηφοφορία για πολλούς λόγους. Αν ενδιαφέρεστε να τους μάθετε, αναζητήστε το πολιτικό πλαίσιο του χώρου μου και κάντε τον κόπο να συνδιαλεχθείτε ζωντανά μαζί του. Ο χώρος όπου ανήκω, η Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση, καθώς και η πολιτική νεολαία στην οποία είμαι ενταγμένος (δεν σας λέω ποία είναι για να σας σκάσω) δεν αποτελούν παρατάξεις όπως και να το εξετάσεις. Μα ας πούμε χάριν της συζήτησης πως συγκαταλέγομαι στις ταμπέλες διαχωρισμού που χρησιμοποιούνται στο εν λόγω νήμα για τους συνδικαλιστές της σχολής γενικά.
Θεωρώ δε πως πολλοί συνάδελφοι οφείλουν να αναλογιστούν ποία θα ήταν η εικόνα των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και του εκπαιδευτικού χάρτη αν δεν υπήρχαν οι πολιτικές συλλογικότητες στα πανεπιστήμια, και κυρίως οι συνάδελφοι της ΠΚΣ-ΚΝΕ, αυτοί των ΕΑΑΚ, ακόμη και αυτοί της ΑρΕν. Να αναλογιστούν υπο ποίες συνθήκες θα 'σπουδάζαμε΄, υπο ποίο πλαίσιο θα υπηρετούσαμε το κοινό 'καλό', υπο ποίες προυποθέσεις θα διεκδικήσουμε τα αυτονόητα πολλές φορές, σίτιση, στέγαση, δωρεάν σπουδές. Αν οι ίδιοι δε θα ήταν σε θέση να διεκπεραιώσουν ενα κύκλο σπουδών όπως αυτός διαμορφώνεται στα αγαπητά ιδρύματα του εξωτερικού με δίδακτρα, στυγνή εντατικοποίηση, με εταιρείες στα ερευνητικά και κατα πόσο έπειτα απο αυτό θα ήταν σε θέση να ορίζουν οι ίδιοι το βιοτικό τους επίπεδο και την καθημερινότητα τους και δε θα ήταν έρμαιο κάποιας πολυεθνικής με φανταχτερό όνομα και πολυετή προσφορά στο κοινωνικό σύνολο.Και παρακαλώ μην μου απαντήσετε πως θα πιεζόσασταν. θα κάνατε θυσίες, θα γινόσασταν κάποιου είδους διάνοιας και τα σχετικά ξεγελώντας τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής ακολούθως. Ακόμα και να το επιτυγχάνεται στο γεμάτο ψευδαισθήσεις μυαλό σας, θα είχαν θυσιαστεί στον ίδιο βωμό καριερισμού και επιχειρηματικής ανέλιξης χιλιάδες άλλοι ενώ εσύ ο ίδιος θα έρθει στιγμή που η καπιταλιστική παραγωγή και οι όροι που την διέπουν θα σε καταστήσουν άχρηστο ( οοοο ναι υπάρχουν πολλοί τρόποι να συμβεί, και είναι ραγδαίοι). Η κοινωνική πλάστιγγα λοιπόν θα εξακολουθούσε να γέρνει, και ο μεταξύ μας κανιβαλισμός θα γινεται το ισχυρότερο άλλοθι για εδραίωση πολιτικών πιο βαθιάς εκμετάλλευσης.Αυτό είναι το πρώτο στάδιο της σύντομης
απάντησης μου.
Αγαπητοί συνάδελφοι οι συνδικαλιστές, οι πολιτικές συλλογικότητες και παρατάξεις υπάρχουν στα πανεπιστήμια γιατί το υπαγορεύει η ταξική πάλη. Γιατί αυτά τα πολυφημισμένα ιδρύματα, που λατρεύουμε να θεωρούμε σαν κάποιου είδους κοινωνική καταξίωση την εισαγωγή μας σε αυτά, επιτελούν συγκεκριμένο ρόλο στην κοινωνία. Δεν είναι αποκομμένα ούτε από την μετέπειτα διαδικασία της παραγωγής ούτε από τη βάση των οικονομικών συσχετισμών γενικότερα. Το επίπεδο, οι κύκλοι σπουδών, τα ερευνητικά στα πανεπιστημιακά ιδρύματα καθορίζονται κατα κύριο λόγο από την μετέπειτα απήχηση τους στην παραγωγική διαδικασία. Από τα μαθήματα μέχρι το αντικείμενο έρευνας όλα(σχεδόν, υπάρχουν και εξαιρέσεις) μετριούνται με όρους αποτελεσματικότητας στην παραγωγή. Γαυτό οι Γερμανοί δίνουν μηδαμινή έμφαση σε σχέση με εμάς στον αντισεισμικό κανονισμό αλλά κυρίως γαυτό στα ηλεκτρομηχανολογικά θεωρούνται μακράν κορυφαίοι. Γιατί ή βιομηχανίας τους αυτό απαιτεί. Γιατί εκεί στηρίζεται η κερδοφορία της αστικής τάξης και των κεφαλαίων που κάνουν κουμάντο και κινούν τα νήματα. Υπάρχουμε λοιπόν συνάδελφοι γιατί το πανεπιστήμιο είναι μέρος της κοινωνίας και μέσα σε αυτό υπάρχουν και προσπαθούν να επιβληθούν λογικές που εξυπηρετούν συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα. Υπάρχουμε γιατί η κάθε πολιτική δύναμη εκπροσωπεί συγκεκριμένα συμφέροντα και οφείλει να τα προασπίσει. Υπάρχουμε γιατί τα οικονομικά αυτά συμφέροντα επιβάλλουν μια ατέρμονη ταξική πάλη μεταξύ διαφορετικών αφηγήσεων για το αύριο. Υπάρχουμε γιατί μέσα στο ίδρυμα υπάρχουν ταξικά συμφέροντα που ορίζουν το δικό μας αύριο και αυτά ερχόμαστε πχ εμείς να αμφισβητήσουμε ενώ πχ οι γαλάζιοι συνάδελφοι να υπερασπιστούν.
Γι'αυτό στόχος μας είναι η πολιτικοποίηση του φοιτητικού συλλόγου. Το εάν είμαστε αποτελεσματικοί και το πως την προωθούμε είναι μια άλλη κουβέντα. Ο καθένας μας έχει διαφορετική λογική και προσέγγιση και γ'αυτό καλούμε σε γενικές συνελεύσεις, εκδηλώσεις, κινητοποιήσεις. Η αποχή από τη συλλογική και πολιτική πάλη διαμορφώνει μια κοινωνική και πολιτική έρημο, όπου δε μπορεί να γονιμοποιηθεί κανένα σύγχρονο διεκδικητικό ριζοσπαστικό ρεύμα. Γι'αυτό ακριβώς το λόγο πολλές φορές προωθείται συστηματικά και σκόπιμα από φορείς του συστήματος ( ναι από συγκεκριμένη παράταξη τη ΔΑΠ αυτό εννοώ, τα ταξικά συμφέροντα που λέγαμε) με στόχο τον πολιτικό ευνουχισμό της δυσαρέσκειας και της αγανάκτησης. Γ'αυτό κάνουμε γενικές συνελεύσεις όσο και αν κάποιων από εμάς δεν μας ικανοποιεί πλήρως η μορφή ή ο τρόπος δεν ξέρω και γω τι. Γιατί αποτελούν όργανο συλλογικών πολιτικών αποφάσεων στα πλαίσια του οποίου κάθε σχηματισμός και κάθε ταξικό συμφέρον τοποθετείται, αποκαλύπτεται, κρίνεται.(Εντελώς απλοικά, χάριν συντομίας).
Ο συνάδελφος paktomenos το έχει αναφέρει. Ποτέ δεν υπήρξε μέση οδός. Ποτέ δεν υπήρξε ενδιάμεση λύση. Οι ψευδαισθήσεις και τα ψέματα έχουν καιρό που έχουν τελειώσει συνάδελφοι. Τα οικονομικά, τα ταξικά συμφέροντα που κυριαρχούν και που (θέλουν να) επιβληθούν-επιτεθούν ακόμα πιο βάρβαρα (ήδη το κάνουν) μέσα σε αυτό το ίδρυμα δεν θα μας ρωτήσουν. Δεν θα διστάσουν, οριακά δεν θα μας φοβηθούν αν συνεχίσουμε να τηρούμε στάση αναμονής, στάση αδιαφορίας. Οι ταξικές αυτές δυνάμεις έχουν τα όργανά τους μέσα στο ίδρυμα, κάνουν την προπαγάνδα τους, διαμορφώνουν την επίθεση τους και μας την σερβίρουν με πολλά περιτυλίγματα. Μας αγαπάνε, μας διασκεδάζουν, μας σπουδάζουν μα δεν μας ρωτάνε. Οι ταξικές αυτές δυνάμεις σε λατρεύουν όσο είσαι όργανο τους, όσο υπηρετείς τους σκοπούς και τα μελλοντικά τους κέρδη, όσο δεν παίρνεις θέση. Θα σε μισήσουν, θα σε πολεμήσουν, θα σου μάθουν τι σημαίνει ταξική πάλη και αντικρουόμενα οικονομικά συμφέροντα μόλις τολμήσεις να ονειρευτείς παιδεία για όλους, ίσες ευκαιρίες, πιο δίκαιη κοινωνία και όλα αυτά τα γραφικά. Μα όσο δεν τολμάς γίνεσαι έρμαιο συγκεκριμένων πολιτικών που από το σήμερα σε κατευθύνουν σε ένα αύριο προσχεδιασμένο για λίγους όπου εσύ θα αποτελείς ενα μικρό κακόμοιρο γρανάζι.
Γ'αυτό συνάδελφοι, συμπεριλαμβανομένου εμένα, ας αφήσουμε τα ατελείωτα ιντερνετικά λογύδρια την γκρίνια για τις δομές και τις διαδικασίες, τις προσωπικές οπτασίες και τους ατομικούς φαντασιακούς μικρόκοσμους. Όλα αυτά είναι απολήξεις, είναι λεπτομέρειες στη βάση των οποίων βρίσκεται κάτι βαθύτερο. Η ταξική πάλη και τα αντιπαλόμενα οικονομικά συμφέροντα. Όλα μπορούν να διαφοροποιηθούν όλα μπορούν να βελτιωθούν και για να γίνει πρέπει να συμμετέχουμε σε αυτά τα συλλογικά όργανα, να αναδείξουμε την ουσιαστική πολιτική τους σημασία και εμείς οι ίδιοι να τα βελτιώσουμε έτσι ώστε να μας αντιπροσωπεύουν εάν διαπιστώνουμε ελλείψεις. Μα αυτό είναι δευτερεύον, είναι το δέντρο. Μη χάνουμε το δάσος. Ας μετουσιώσουμε αυτό τον διάλογο σε μια ουσιαστική πολιτική κουβέντα για το αύριο του ιδρύματος. Ένα αύριο που να μας χωράει όλους. Ένα αύριο από εμάς για εμάς. Από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε άλλωστε, ίσως ήδη να είναι αργά μα τίποτα δεν τελείωσε.
(Το τελευταίο ποστ το είδα εκ των υστέρων. Είναι σίγουρα απολύτως βάσιμο και σεβαστό μα άπτεται του προσωπικού και σίγουρα δεν είναι δείγμα κάποιου πολιτικού χώρου θεωρώ.Περαιτέρω δε μπορώ να σχολιάσω. Άλλωστε είναι εσφαλμένο νομίζω να βγάζουμε συμπεράσματα για τα προτάγματα και την ιδεολογία-πολιτική ενός χώρου από τα μέλη του και μόνο.)
Ενημερώση κάθε 15 δευτερόλεπτα
