6,7,8/12: Εκλογές Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών

[Lion]

Στις 6,7,8 Δεκεμβρίου διεξάγονται οι εκλογές του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών.

Ένα σωματείο το οποίο έχει μέλη μηχανικούς, σχεδιαστές, τεχνολόγους, γεωλόγους, εργαζόμενους στην πληροφορική και γενικότερα μισθωτούς στον ιδιωτικό τομέα στον τεχνικό κλάδο με τεχνικές γνώσεις και το οποίο έχει επιδείξει σημαντική αγωνιστική δράση το προηγούμενο διάστημα έχοντας πετύχει και νίκες απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία.

Με βάση αυτόν το κόμβο λοιπόν είναι κρίσιμο το σωματείο να μαζικοποιηθεί ακόμα περισσότερο, οπότε είναι ευκαιρία για όλους τους μηχανικούς που εχουν δουλέψει ή δουλεύουν ως μισθωτοί ή μπλοκάκηδες ή είναι άνεργοι και αναζητούν εργασία στον κλάδο, να εγγραφούν στο σωματείο.

http://www.somt.gr/node/11528

[OxYdO]

Εκλογική διακήρυξη Ριζοσπαστικού Χώρου Τεχνικών - Συνεργασίας Αριστερών Τεχνικών για τις εκλογές 6-8/12 στο ΣΜΤ

[lybe33]

Επειδή οι λύσεις στα προβλήματα μας βρίσκονται στους αγώνες και οι αγώνες είναι στο χέρι μας, στις εκλογές του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, του σωματείου μας, ψηφίζουμε Ριζοσπαστικό Χώρο Τεχνικών- Συνεργασία Αριστερών Τεχνικών.

Οι εκλογές του σωματείου μισθωτών τεχνικών θα πραγματοποιηθούν στις 6 , 7 και 8 Δεκέμβρη 2015 στην Αθήνα και στις 6 Δεκέμβρη 2015 σε Πάτρα, Χανιά, Ηράκλειο και Λάρισα.

Εκλογική διακήρυξη Ριζοσπαστικού Χώρου Τεχνικών - Συνεργασίας Αριστερών Τεχνικών
για τις εκλογές 6-8/12 στο Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών

Οι επερχόμενες εκλογές στο Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών λαμβάνουν χώρα σε ένα ριζικά διαφορετικό τοπίο, με σημείο καμπής την πραξικοπηματική επιβολή του τρίτου μνημονίου από τους δανειστές παρά το συντριπτικό ΟΧΙ του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη απέναντι στην έξωθεν τρομοκρατία των δανειστών, και στην εσωτερική του κεφαλαίου και των ΜΜΕ. Παρά την σθεναρή στάση του κόσμου της εργασίας σε αυτό το σκηνικό επιβολής, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σε αντίθεση με την ετυμηγορία του δημοψηφίσματος, συνθηκολόγησε στις επιταγές των δανειστών την 12η Ιούλη και ψήφισε σειρά προαπαιτούμενων μέτρων, μαζί με τη νέα δανειακή σύμβαση λίγες εβδομάδες αργότερα. Στη συνέχεια, προχώρησε στην άμεση προκήρυξη εκλογών το Σεπτέμβρη, την ώρα που η κοινωνία ήταν αιφνιδιασμένη, και προτού γίνουν άμεσα αισθητά τα μέτρα στους εργαζόμενους και ευρύτερα σε όσους πλήττονται όλα τα τελευταία χρόνια από τις μνημονιακές πολιτικές, υιοθετώντας πλέον την συμφωνία ως επιλογή «ευθύνης- σωτηρίας» και προβάλλοντάς την ως βασικό κομμάτι του προεκλογικού της προγράμματος.
Έχοντας πλέον περάσει στο αντίπαλο στρατόπεδο, η μνημονιακή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εφαρμόζει με γρήγορους ρυθμούς την ψήφιση του 3ου μνημονίου, μαζί με τα υπόλοιπα κόμματα του μνημονιακού τόξου (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι-Εν.Κεντρώων), το οποίο τσακίζει ολοκληρωτικά τα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας και ευνοεί αντικειμενικά τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, ανακυκλώνοντας και εντείνοντας ακόμα περισσότερο το καθεστώς λιτότητας και ύφεσης των τελευταίων χρόνων. Βασικές πτυχές αυτής της πολιτικής είναι το οριστικό ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου (λιμάνια, αεροδρόμια, ΟΣΕ, ενέργεια), οι αυξήσεις στην έμμεση φορολογία (τρόφιμα, εκπαίδευση), οι νέες έκτακτες εισφορές, οι σχεδιασμοί για την πλήρη αλλαγή χαρακτήρα, ως την αποδιάρθρωση της κοινωνικής πλευράς του ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού συστήματος. Ταυτόχρονα, η κατάργηση της πλήρους προστασίας της πρώτης κατοικίας, έχει ως πρώτο άμεσο αποτέλεσμα την αυξημένη δυνατότητα των τραπεζών να εισπράττουν δόσεις και από πολλούς που ζούσαν στα όρια της αξιοπρέπειας, ρίχνοντάς τους στα όρια της φτώχειας, ενώ δεν έχει ακόμα διευθετηθεί (σε αντίθεση με τις προεκλογικές της δεσμεύσεις) η μη πώληση των κόκκινων δανείων σε distress funds (ιδρύματα κερδοσκοπικού χαρακτήρα). Η κατάσταση αυτή, διαμορφώνει νέες συνθήκες που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη για τη συνέχεια, θέτει αντικειμενικά μια σειρά μετώπων αγώνα για το σωματείο το επόμενο διάστημα, αλλά και την ανάγκη ενός αναβαθμισμένου τρόπου λειτουργίας και παρέμβασης, ώστε να βγουν οι μισθωτοί τεχνικοί νικηφόρα στο προσκήνιο.

Για την κατάσταση στον κλάδο και τη συνέχεια του αγώνα του αγώνα μας
Είναι εμφανές ότι σε αυτό το δυσμενές για τους εργαζόμενους τοπίο η κατάσταση στον κλάδο χειροτερεύει ακόμα περισσότερο.6 χρόνια μνημονιών έχουν επιφέρει την κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, την ανεργία, την επισφάλεια και την έλλειψη προοπτικής. Χιλιάδες συνάδελφοι έχουν χάσει τις δουλειές τους, καταφεύγοντας πολλές φορές στην ύστατη λύση της μετανάστευσης, ενώ οι συμβάσεις εργασίας αποτελούν πλέον σπάνιο φαινόμενο, και οι ελαστικές σχέσεις εργασίας (voucher, ωρομίσθιοι, μπλοκάκια) αλλά και η μαύρη εργασία, έχουν γίνει ο κανόνας. Τις μέρες του δημοψηφίσματος όμως, φάνηκε ακόμα παραπάνω ότι η εργοδοσία σε πολλές περιπτώσεις είναι έτοιμη για όλα, επιδιδόμενη σε μια τρομοκρατία που εμφανίστηκε με πολλές μορφές εργοδοτικής αυθαιρεσίας: υποχρεωτικές άδειες, αργίες άνευ αποδοχών, εκ περιτροπής εργασία, απειλές, εξαναγκασμοί στη συμμετοχή των συγκεντρώσεων υπέρ του ΝΑΙ αλλά και οι απολύσεις. Περίοδος κατά την οποία τα επίσημα όργανα του εργατικού κινήματος, όχι μόνο δεν ήταν αντίστοιχα των περιστάσεων, αλλά η ΓΣΕΕ κράτησε εξευτελισμένη στάση, ζητώντας χέρι - χέρι με την εργοδοσία και το εγχώριο σύστημα εξουσίας την απόσυρση του δημοψηφίσματος, την ώρα που δεν έκανε την παραμικρή κίνηση για να προστατεύσει τους εργαζόμενους από το εργοδοτικό κυνηγητό που υπέστησαν, αποδεικνύοντας ότι το όνομά της είναι μόνο στα χαρτιά υπέρ των εργαζομένων.
Είναι δεδομένο, από τα προηγούμενα, ότι θα πρέπει να αντιπαλέψουμε με κάθε μέσο την παρούσα αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική τόσο στον κλάδο όσο και συνολικότερα, που πλήττει το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων και κατά συνέπεια τον κλάδο μας, και να είμαστε αποφασισμένοι να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας μέχρι τέλους. Η αξία της δουλειάς μας, δεν μπορεί να αποτιμάται με βάση την εκάστοτε κατάσταση της οικονομίας της χώρας, υποτιμώμενη διαρκώς υπό την επίκληση της οικονομικής κρίσης. Στα χρόνια της «ανάπτυξης» ακούγαμε ότι εφόσον οι επιχειρήσεις παίρνουν το ρίσκο των επενδύσεων, πρέπει αντίστοιχα να καρπώνονται και τα υπερκέρδη. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να επωμιστούμε τις ζημιές τους ή τη μείωση των κερδών που δεν μοιραστήκανε ποτέ μαζί μας. Βασικό δίδαγμα των παραπάνω γεγονότων της τελευταίας περιόδου και παρακαταθήκη για το μέλλον των αγώνων είναι η συνειδητοποίηση ότι για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας απαιτείται ευθεία σύγκρουση με τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης έτσι όπως αυτές συγκεκριμενοποιούνται από το περιοριστικό νομισματικό πλαίσιο της Ευρωζώνης. Αποδείχτηκε περίτρανα ότι η εκλογική επικράτηση μιας κυβέρνησης με φιλολαϊκό-αριστερό πρόσημο δίχως την παράλληλη ανάπτυξη μαζικού κινήματος από τα κάτω και ελλείψει ενός δυναμικού σχεδίου που να μην περιορίζεται στην αντιπαράθεση λογικών επιχειρημάτων στις κλειστές διαπραγματεύσεις, αλλά να έρχεται και σε ρήξη με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, οδηγεί σε ήττα και, συνεπακόλουθα, σε απογοήτευση.

Για την Συλλογική Σύμβαση Εργασίας
Σε πολύ μεγάλο βαθμό οι διεκδικήσεις του εργατικού κινήματος το προηγούμενο διάστημα όρισαν, ως κόμβο της έναρξης μιας αντεπίθεσης των εργαζομένων και επαναθεμελίωσης των δικαιωμάτων μας, την επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ) (επαναφορά του δικαιώματος προσφυγής στη διαιτησία και δυνατότητα του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας να επιβάλει τις ΣΣΕ στην εργοδοσία). Λόγω και της μεγάλης ανεργίας, που οδήγησε σε ακόμα πιο δυσμενή συσχετισμό στον κλάδο, αλλά και της πολυδιάσπασης των εργασιακών χώρων, η συζήτηση εντός του σωματείου για τη σύμβαση, το προηγούμενο διάστημα, θεώρησε ουσιαστικά δεδομένη τη στοιχειώδη έστω επαναφορά της διαιτησίας. Μετά τις τελευταίες εξελίξεις, παράλληλα με τη συνέχιση της διεκδίκησης της επαναφοράς των ΣΣΕ από την κυβέρνηση, οφείλουμε να βρούμε νέους τρόπους διεκδίκησης της ΣΣΕ που θα συγκρούονται απευθείας με την εργοδοσία, έχοντας επίγνωση των πραγματικών συσχετισμών στον κλάδο, αλλά προβαίνοντας σε μαχητικές και ταυτόχρονα αποτελεσματικές παρεμβάσεις στην κατεύθυνση αυτή. Διεκδικώντας τη θεμελίωση μιας ΣΣΕ όπως την περιγράφουν οι τελευταίες αποφάσεις του Σωματείου, αλλά και με επικαιροποιημένες αιχμές που θα οπλίζουν τους εργαζόμενους απέναντι στη σημερινή εκ νέου λεηλασία των δικαιωμάτων μας σε διεκδικητικό πλαίσιο τόσο μισθολογικά όσο και θεσμικά (ασφάλιση, ωράριο, άδειες κτλ) και θα καταργούν στην πράξη τις νέες ευέλικτες μορφές εργασίας (voucher κ.α). Σ’ αυτό το πλαίσιο χρειάζεται μαζικός αγώνας και κοινός βηματισμός με τη συμμετοχή όλων των συναδέλφων, και η μέριμνα της διοίκησης που θα προκύψει από τις εκλογές, να ανοίξει αυτόν τον αγώνα και με μορφές συλλογικής συμμετοχής. Να αξιοποιήσουμε τις γνώσεις και την ευρηματικότητα των συναδέλφων, ώστε να μπορέσουμε να χτυπήσουμε, ειδικά τις μεγάλες εργοδοτικές ενώσεις, εκεί που τους πονάει, και να μην περιμένουμε ότι θα μας παραχωρήσουν δικαιώματα όσο εύκολα συνέβαινε τις "χρυσές εποχές" του ελληνικού κατασκευαστικού κλάδου, χωρίς να τους κοστίσει η παρέμβασή μας.

Ασφαλιστικό
Όσον αφορά τον κλάδο μας, χαρακτηριστικό παράδειγμα της σφοδρότητας των νέων μέτρων είναι και η κατάργηση της δυνατότητας επιλογής ασφαλιστικής κατηγορίας και των άλλων ευνοϊκών διατάξεων που θεσπίστηκαν στην θητεία της προηγούμενης συγκυβέρνησης (Ν. 4331/2015) (ρύθμιση-«ασπιρίνη» που δεν έλυνε το πρόβλημα, αλλά παρείχε μια μικρή ανακούφιση σε πολλούς συναδέλφους). Αλλαγή που πλήττει και τους μισθωτούς συναδέλφους με υποκρυπτόμενη σχέση εργασίας (voucher-μπλοκάκια κλπ) που πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές ως ελεύθεροι επαγγελματίες. Θα πρέπει και το επόμενο διάστημα να συμβάλλουμε στη διατήρηση των χαμηλότερων εισφορών για όσους πρόλαβαν να εισαχθούν στη ρύθμιση, διδασκόμενοι από την επιτυχία των κινητοποιήσεων του προηγούμενου διαστήματος στον κλάδο των μηχανικών, που κατόρθωσαν να μπλοκάρουν για σημαντικό χρονικό διάστημα τις αυξήσεις των εισφορών, μέσα από το συντονισμό των σωματείων του κλάδου αλλά και της Ανοιχτής Συνέλευσης Μηχανικών.
Όσον αφορά το ασφαλιστικό ευρύτερα, προβλέπονται σαρωτικές αλλαγές στη βάση της συμφωνίας της κυβέρνησης με τους δανειστές. Διαφαίνεται η μείωση των συντάξεων ακόμα και κάτω των 1000 ευρώ, η επαναφορά των ποινικών διώξεων για χαμηλοοφειλέτες ΟΑΕΕ και ΕΤΑΑ, η εγκαθίδρυση ενός ανταποδοτικού-κεφαλαιοποιητικού συστήματος, με διασφαλισμένη(;) μια βασική σύνταξη των 360 ευρώ, και σύνδεση εισφορών -παροχών με δυσμενέστερους όρους (ουσιαστικά το κράτος εγγυάται μόνο τη βασική σύνταξη και το υπόλοιπο κομμάτι εξαρτάται από τη εισφοροδοτική ικανότητα των ασφαλισμένων η οποία είναι ισχνότατη με τα τεράστια ποσοστά ανεργίας που υπάρχουν). Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η δαπάνη για την κοινωνική ασφάλιση μεταφέρεται στο άτομο - ασφαλισμένο με μεγάλη μείωση των υποχρεώσεων του κράτους και του ιδιώτη-εργοδότη. Η αντίληψη αυτή εδράζεται όχι μόνο στην επιδίωξη αλλαγής των σχέσεων συμφερόντων σε βάρος της εργασίας που αποτελεί μια διαχρονική επιδίωξη του κεφαλαίου, αλλά συνάμα αποτελεί μια παραδοχή αδυναμίας του σημερινού νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού να διασφαλίσει ένα βιώσιμο μέλλον στο ασφαλιστικό σύστημα, σε επίπεδο στοιχειωδώς βιώσιμο για τους ασφαλισμένους.
Το σωματείο θα πρέπει να βρεθεί στην πρώτη γραμμή του αγώνα το επόμενο διάστημα, τόσο στις επί μέρους προσπάθειες να αποτραπεί η αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση στον κλάδο, που θα γίνει με όρους ισοπεδωτικής ενοποίησης των ταμείων προς το χειρότερο και υφαρπαγής των αποθεματικών τους, διαχωριζόμενο όμως σαφώς από λογικές ελίτ και επαγγελματικών ταμείων, αλλά κυρίως στο συνολικότερο αγώνα όλων των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των φτωχότερων για να μην γίνουν η κοινωνική ασφάλιση, η περίθαλψη και οι συντάξεις, μακρινές αναμνήσεις.

Τράπεζα Αττικής
Ειδικά για τις ειδικότητες των μηχανικών που ασφαλίζονται στο ΤΣΜΕΔΕ, το ασφαλιστικό διαπλέκεται και με τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, που ανακεφαλαιοποιούνται ξανά "για τελευταία φορά μέχρι την επόμενη" με τα χρήματα του ελληνικού λαού, χωρίς να έχουνε περάσει ποτέ πραγματικά σε δημόσιο έλεγχο, και την μακρά ιστορία της τράπεζας Αττικής. Η εμπλοκή του ΤΣΜΕΔΕ στην τράπεζα Αττικής έχει αποδειχθεί καταστροφική για τα αποθεματικά του ΤΣΜΕΔΕ, αφού έχουν μπει ήδη 400 εκατομμύρια ευρώ στην τράπεζα, και τώρα καλείται να καλύψει σημαντικό ποσό και στη νέα ανακεφαλαιοποίηση, ποσό που θα κυμανθεί μεταξύ 254 εκατ. ευρώ και 381 εκατ. ευρώ, τη στιγμή που τα αποθεματικά του ταμείου έχουν υποστεί και το επιπλέον κούρεμα των 2 δις του PSI, και ενώ και το δημόσιο οφείλει στο ταμείο εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Διαφωνούμε με το να τοποθετηθεί έστω και ένα ευρώ επιπλέον από τα χρήματά μας, τα χρήματα των ασφαλισμένων σε οποιαδήποτε πιθανή ανακεφαλαιοποίηση. Το ταμείο θα πρέπει να απεμπλακεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα από την τράπεζα Αττικής, με τη μέγιστη δυνατή προστασία και ανάκτηση των χαμένων αποθεματικών του.
Δεν μας είναι αδιάφορη η πιθανή ιδιωτικοποίηση της τράπεζας Αττικής. Δεν μας είναι αδιάφορη για τον ίδιο λόγο που καταγγείλαμε το ξεπούλημα των πρώην κρατικών τραπεζών (ΤΤ,Αγροτική), αλλά και την κοροϊδία σε βάρος ελληνικού λαού που με τα χρήματά του ανακεφαλαιοποιήθηκαν οι μεγάλες τράπεζες και στη συνέχεια χαρίστηκαν προκλητικά πίσω στον Σάλλα, τον Λάτση και τους ομοίους τους. Δε θέλουμε "επενδυτές", κοράκια και "fund" να πάρουν την τράπεζα για ψίχουλα, και για το λόγο αυτό θεωρούμε προοδευτικό το αίτημα για την κρατικοποίηση της τράπεζας όπως και όλων των τραπεζών με αποζημίωση του ταμείου, προκειμένου να προστατευτούν στο μέγιστο τα χρήματα των ασφαλισμένων και των εργαζόμενων μηχανικών.

Για τη λειτουργία και τη δουλειά του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών
Αναφερθήκαμε ήδη στην ανάγκη να ανοίξει το σωματείο τη δουλειά για τη διεκδίκηση της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, ώστε μέσα από τη συλλογικότητα να γίνουμε πιο μαζικοί, ευρηματικοί, αποτελεσματικοί. Αναφερθήκαμε και στους αγώνες που δόθηκαν με ευρύτερα τμήματα του τεχνικού κλάδου, με πίεση και στους επίσημους φορείς του στο μέτωπο του ασφαλιστικού. Θεωρούμε ότι και η παρέμβαση του Σωματείου τα τελευταία 2 χρόνια, διδάσκει για το πώς θα πρέπει να κινηθούμε, πιο αποτελεσματικά. Τόσο η νικηφόρα μάχη για την απόλυση της εγκύου συναδέλφου από τη MIGATO, όπως και η απεργιακή φρουρά στη ΜΕΤΚΑ μετά την απόλυση συναδέλφου από εργοτάξιο, από τις πιο εμφατικές παρεμβάσεις του σωματείου την τελευταία διετία, δείχνουν ότι μπορούμε να πάρουμε όλοι την υπόθεση των μαχών στα χέρια μας.
Για να συμβεί αυτό όμως, θα πρέπει το Σωματείο να μαζικοποιηθεί και να λειτουργεί με πιο ανοιχτό τρόπο. Αυτά όμως δεν μπορούν να μένουν στις διακηρύξεις. Χρειάζεται σχεδιασμός και αντίστοιχες πρωτοβουλίες και καμπάνιες. Επίσης, οι αποφάσεις θα πρέπει να υλοποιούνται από ανοιχτές επιτροπές, ενώ θα μπορούσαν να συγκροτούνται και επιτροπές για ειδικά θέματα, όπως επιχειρήθηκε να γίνει με τα voucher, αλλά δεν προχώρησε. Αντίστοιχες πρωτοβουλίες πρέπει να παρθούν ειδικά για τους ανέργους. Δεν μπορούμε, στη βάση αυτή, να μην ασκήσουμε κριτική στην Αριστερή Πρωτοβουλία Τεχνικών, που ως πλειοψηφία, δεν κινήθηκε σε μια λογική ανοίγματος του Σωματείου, υλοποίησης μιας καμπάνιας εγγραφών, παρά τις επανειλημμένες προτάσεις, και διεύρυνσης των εργαζόμενων συναδέλφων που λαμβάνουν μέρος σε εξορμήσεις σε εργασιακούς χώρους. Δεν μπορούμε επίσης να μην επισημάνουμε την σημαντική καθυστέρηση έκδοσης ανακοινώσεων για περιστατικά σε εργασιακούς χώρους, όταν η ΕΣΑΚ είχε πρόβλημα με τις ανακοινώσεις, και παρότι αυτό δεν συνέβαινε όταν οι ανακοινώσεις έρχονταν με πρωτοβουλία της Αριστερής Πρωτοβουλίας (η οποία είχε και αυτοδυναμία στο Διοικητικό Συμβούλιο). Η κριτική αυτή, δεν γίνεται σε πλαίσια "αριστερού εμφυλίου" αλλά για να λειτουργήσει προωθητικά για το ίδιο το Σωματείο το επόμενο διάστημα.
Δεν μπορούμε όμως να είμαστε το ίδιο επιεικής με την ΕΣΑΚ. Μια παράταξη που αντιμετώπισε ως κομματικά ακροατήρια τις γενικές συνελεύσεις του Σωματείου, υπερπολιτικοποιούσε διαρκώς τη συζήτηση, με υπερεπαναστατικές υποτίθεται αναλύσεις, που λίγο άγγιζαν τα καθημερινά προβλήματα των συναδέλφων, με μια συμπεριφορά που καθιστά τη συνέλευση αντιπαραγωγική για το σχεδιασμό της δουλειάς του σωματείου, και καθόλου οικεία για συναδέλφους που θέλουν να συζητήσουν για τα προβλήματα στους χώρους δουλειάς τους και πώς θα τα αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί. Ταυτόχρονα, διαφωνούσε στην έκδοση ανακοινώσεων από το Διοικητικό Συμβούλιο, ακόμα και για τα πιο απλά ζητήματα, όταν αυτές δεν θύμιζαν το πλαίσιο του ΚΚΕ, και αντιμετώπισε κατά το συμφέρον της τη διαδικασία εγγραφών στο σωματείο, επιχειρηματολογώντας στα σοβαρά γιατί άνεργοι συνάδελφοι δεν μπορούν να συμμετέχουν στο σωματείο, αν δεν έχουν προϋπηρεσία.
Εντός του πλαισίου της αποτίμησης της προηγούμενης περιόδου, αποτιμούμε και το τι καταφέραμε τη βδομάδα του δημοψηφίσματος. Παρά την συνολικότερη αγωνιστική παρουσία του σωματείου, και τη δυνατότητα που είχε να αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει στους εργασιακούς χώρους, δεν κατορθώθηκε εκείνη τη βδομάδα να είμαστε αντίστοιχοι των περιστάσεων και να προστατεύσουμε τους συναδέλφους από τις επιθέσεις, αν και είναι αλήθεια πως όσα συνέβαιναν ήταν άνευ προηγουμένου, και δεν ήταν δυνατό να αντιμετωπιστούν σε έναν κλάδο μοναχά. Θα πρέπει όμως και αυτή η εμπειρία να μας διδάξει για το μέλλον, να συγκροτήσουμε μηχανισμούς για τέτοιες καταστάσεις "έκτακτης ανάγκης" που θα χρειαστεί να έχουμε πολύ αναβαθμισμένη παρουσία.

Για έναν νέο, υγιή συντονισμό του εργατικού κινήματος
Με τη δεδομένη ανυπαρξία ως χυδαία- στο δημοψήφισμα - παρουσία της ΓΣΕΕ, και την γενικότερη κατάπτωση του συνδικαλισμού στα μάτια των εργαζομένων, χρειάζεται μια αναζωογόνηση του εργατικού κινήματος σε νέες βάσεις. Οι εμπειρίες προηγούμενων ετών, ακόμα και πριν τη δικτατορία, αλλά και πιο πρόσφατα, δείχνουν ότι όταν οι ηγεσίες βρίσκονται σε αυτή την τραγική κατάσταση, ο συντονισμός των πρωτοβάθμιων σωματείων είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος κοινού βηματισμού των εργαζομένων, χωρίς να επιχειρεί να τους συσπειρώσει σε μια κομματική, κατά προτεραιότητα, βάση, με διαχωριστικές λογικές, όπως κάνει το ΠΑΜΕ. Θα πρέπει επομένως να επιχειρήσουμε το Σωματείο να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτήν κατεύθυνση.
Για έναν συντονισμό σωματείων όμως, και όχι μόνο διοικητικών συμβουλίων, ή ακόμα χειρότερα πολιτικών δυνάμεων που θα προσπαθούν να λύσουν τις πολιτικές τους διαφορές μέσω των σωματείων ή να επιβάλλουν σε τμήματα του εργατικού κινήματος μια ευρύτερη πολιτική ταυτότητα, κατεύθυνση προς την οποία ρέπει η Αριστερή Πρωτοβουλία. Έναν συντονισμό που να χωράει και να βάζει σε κίνηση πραγματικά τους εργαζόμενους, τόσο αυτούς που ανήκουν σε σωματεία που είναι σε αγωνιστική κατεύθυνση, αλλά και αυτούς που ανήκουν σε σωματεία με πιο δύσκολη εσωτερική κατάσταση. Μια τέτοια διαδικασία, που θα φέρνει κοντά και εργαζομένους διαφορετικών κλάδων, από τα κάτω, μπορεί να βάλει τις βάσεις για την ανασυγκρότηση και μια νέα πορεία του εργατικού κινήματος, ειδικά μπροστά στην τεράστια μάχη που θα δοθεί στο ασφαλιστικό, αλλά και στο ανοιχτό μέτωπο της κατοχύρωσης των συλλογικών συμβάσεων. Ο συντονισμός των σωματείων στον κλάδο, επιχειρησιακών και κλαδικών, όπως έγινε ένα τελευταίο διάστημα, επίσης μπορεί να αποτελέσει όπλο για τη διεκδίκηση επί μέρους αιτημάτων, αλλά επαναλαμβάνουμε ότι δεν θα πρέπει να μένει εντός του Σωματείου μας σε επίπεδο συνεννοήσεων του ΔΣ, πόσο μάλλον μιας παράταξης.

Γιατί Ριζοσπαστικός Χώρος Τεχνικών - Συνεργασία Αριστερών Τεχνικών
Οι επικείμενες εκλογές στο Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών αποτελούν για εμάς πρόκληση για τη διαμόρφωση των όρων αντίστασης απέναντι στο μονόδρομο των μνημονίων. Για το λόγο αυτό, ως Ριζοσπαστικός Χώρος Τεχνικών απευθύναμε ενόψει των εκλογών του Σωματείου, ενωτικό κάλεσμα σε εκείνους τους συναδέλφους και σε εκείνα τα σχήματα στο σωματείο που από κοινού έχουμε αναδείξει την κινηματική διάσταση στις διεκδικήσεις μας, για τη συγκρότηση ενός μετώπου, με στόχο την οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνικής λογικής. Σε αυτό το κάλεσμα ανταποκρίθηκαν συνάδελφοι, που πέρα από τις μικρές ή μεγαλύτερες πολιτικές διαφορές μας, κατανοούν το πεδίο που υπάρχει για κοινή δράση και έκφραση στο σωματείο με τον Ριζοσπαστικό Χώρο Τεχνικών και γι αυτό κατεβαίνουμε μαζί με τη Συνεργασία Αριστερών Τεχνικών. Η σύμπραξη αυτή ευελπιστούμε ότι αποτελεί ένα πρώτο κρίσιμο βήμα στην κατεύθυνση ενός ευρύχωρου, ταξικού, δημοκρατικού και αγωνιστικού μετώπου στον κλάδο και όχι μόνο.
Απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου κατά της εργασίας, μόνο η συγκρότηση μετώπου των εργαζομένων, η οποία θέλει να αποτρέψει την καταστροφή, μπορεί να ανοίξει το δρόμο για ένα εργατικό κίνημα που θα δώσει διέξοδο από την κρίση προς όφελος των εργαζομένων. Ήμασταν παρόντες και παρούσες στις μικρές και μεγάλες μάχες του Σωματείου. Επιχειρήσαμε να λειτουργήσει το σωματείο πιο ανοιχτά, να βάλει περισσότερους συναδέλφους σε κίνηση, και να μην αναλώνεται σε απογειωμένες εσωτερικές συζητήσεις που λίγο αγγίζουν τους εργαζόμενους στον κλάδο. Θα συνεχίσουμε, ακόμα πιο δυναμικά, με την εμπειρία της προηγούμενης διετίας, ενάντια στις λογικές της ανάθεσης και της περιχαράκωσης, επιμένοντας: Οι λύσεις στα προβλήματά μας βρίσκονται στους αγώνες. Και οι αγώνες είναι στο χέρι μας.


ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

• Την κατάργηση όλων των μνημονίων και των νόμων που απορρέουν από αυτά.
• Να μην περάσει η σχεδιαζόμενη αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, να υπερασπιστούμε τον κοινωνικό και αναδιανεμητικό χαρακτήρα του ασφαλιστικού, απέναντι στον ανταποδοτικό - κεφαλαιοποιητικό.
• Επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και κατάργηση των ευέλικτων μορφών εργασίας (μπλοκάκια, ωρομισθίες, προγράμματα voucher κ.ά.). Διεκδίκηση της Συλλογικής Σύμβασης για τον κλάδο, στη βάση των πρόσφατων κατευθύνσεων του σωματείου, με δυναμικές παρεμβάσεις το επόμενο διάστημα.
• Άμεση και αναδρομική ακύρωση όλων των ληστρικών αυξήσεων εισφορών (κατάργηση των διατάξεων του Ν. 3986/2011, άρθρο 44, § 14 κ΄15). Να μην εφαρμοστεί η κατάργηση της επιλογής κατώτερης κατηγορίας στο ΤΣΜΕΔΕ.
• Την αποκατάσταση των αποθεματικών του ΤΣΜΕΔΕ από το PSI και τιμωρία των υπευθύνων για την συγκεκριμένη απώλεια. Απαγόρευση της μετατροπής πόρων του ΤΣΜΕΔΕ σε χρηματιστικούς τίτλους.
• θέσπιση 5ήμερης, 7ωρης, 35ωρης εβδομαδιαίας εργασίας χωρίς μείωση των αποδοχών.
• Απαγόρευση των απολύσεων, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους και όλες .
• Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη, πλήρης προστασία της πρώτης κατοικίας. Απόλυτη προστασία της πρώτης κατοικίας, το Σωματείο θα συμμετέχει ενεργά στα μπλόκα στις κατασχέσεις
• Κατάργηση όλων των χαρατσιών (ΕΝΦΙΑ, ΕΕΤΑ, ΕΕΤΗΔΕ) στην ακίνητη περιουσία με αναδρομικό χαρακτήρα και αντικατάσταση τους από ένα σύστημα προοδευτικής φορολόγησης της μεγάλης ακίνητης περιουσίας.
• Να μην συνάπτει το Δημόσιο συμβάσεις με εταιρίες που δεν πληρούν την εργατική νομοθεσία.
• την αναγνώριση των ανέργων του κλάδου όλων των ειδικοτήτων, παροχή αξιοπρεπούς επιδόματος ανεργίας και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους τους ασφαλισμένους, ανεξαρτήτως τυχόν ασφαλιστικών οφειλών.
• Δημιουργία δομών αλληλεγγύης και προστασίας των χειμαζόμενων συναδέλφων από τις μνημονιακές πολιτικές
• Eναλλακτική πορεία για τη χώρα, με άξονα την παραγωγική ανασυγκρότηση, με διαγραφή του χρέους και ρήξη με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, με την ενίσχυση των συνεργατικών μορφών εργασίας σε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΤΕΧΝΙΚΩΝ - ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ

[Shi]

Διακήρυξη της Αριστερής Πρωτοβουλίας Τεχνικών:



Στην Ελλάδα των τριών μνημονίων και της κρίσης

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αναλαμβάνει να υλοποιήσει ένα πρόγραμμα σαρωτικής αντιλαϊκής επιδρομής, να παγιώσει το καθεστώς της μόνιμης επιτροπείας, όπως άλλωστε είχε συμφωνηθεί με τους οικονομικούς δολοφόνους της ΕΕ και του ΔΝΤ, αμέσως μετά το δημοψήφισμα και την πραξικοπηματική παραβίαση της λαϊκής θέλησης.
Τα ψέματα της κυβέρνησης ότι έχει «παράλληλο πρόγραμμα», οι περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις, η φορολογική λεηλασία στα λαϊκά στρώματα και οι προκλητικές φοροαπαλλαγές στους επιχειρηματίες, οι εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις, οι πλειστηριασμοί και οι κατασχέσεις, η διάλυση της δημόσιας ασφάλισης, παιδείας και υγείας, αποτελούν μόνο κάποιες όψεις των αντιδραστικών αλλαγών. Επιχειρεί να στήσει σκηνικό συναίνεσης για να περάσει με όσο το δυνατό λιγότερες αντιδράσεις τα αντιλαϊκά μέτρα, με κυρίαρχο το ασφαλιστικό.
Η πολιτική αυτή έχει σαν στόχο, την υπέρβαση της κρίσης προς όφελος των κερδών του κεφαλαίου, πάνω στα ερείπια των δικαιωμάτων μας, δημιουργώντας στρατιές ανέργων και σύγχρονων «δούλων». Μόνοι κερδισμένοι των μνημονίων οι βιομήχανοι και οι επιχειρηματικοί όμιλοι, οι τράπεζες και οι δανειστές!
Στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και στα μέτρα που φέρνει πρέπει γρήγορα να υψωθεί τείχος αντίστασης, γιατί είναι εχθρική για τους εργαζόμενους και το λαό. Προσπαθεί (όπως και οι προηγούμενοι) να μας πείσει ότι το μνημόνιο είναι μονόδρομος, ότι αλλιώς θα «καταρρεύσει η χώρα». Όμως αυτό που καταρρέει είναι οι αυταπάτες που καλλιεργούσε ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα καταργήσει τα μνημόνια χωρίς ρήξη με το κεφάλαιο, τους δανειστές και το κράτος τους, μέσα στην ευρωζώνη και την ΕΕ.
Από την Ουκρανία ως τη Συρία, οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί αναζωπυρώνονται στην περιοχή μας, ισοπεδώνοντας κοινωνικά και εργατικά δικαιώματα, δημιουργώντας στρατιές εκατομμυρίων προσφύγων προς την «πολιτισμένη» Ευρώπη. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση έχει αναλάβει το ρόλο του χωροφύλακα των ευρωπαϊκών συνόρων, υπερασπιζόμενη το φράχτη του Έβρου και αρνούμενη να εξασφαλίσει ασφαλές χερσαίο πέρασμα. Η Κυβέρνηση έχει υιοθετήσει πλήρως την πολιτική της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Ο πόλεμος, έχει ήδη μεταφερθεί στην καρδιά της Ευρώπης. Οι κυβερνήσεις, η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα ΜΜΕ (και στην Ελλάδα) διαχέουν ένα πρωτοφανές κλίμα τρόμου, με πρόσχημα την δολοφονική δράση του ISIS, που όμως αποτελεί δικό τους παιδί, γέννημα και θρέμμα του ιμπεριαλισμού.

Η διετία που πέρασε – Τα μεγάλα ζητήματα είναι μπροστά μας



Αγώνας ενάντια στην διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης

Οι εξελίξεις που δρομολογεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σε συμφωνία με τους δανειστές και την ΕΕ, ολοκληρώσουν μια πορεία βαθύτατων αντιδραστικών αλλαγών στην κοινωνική ασφάλιση και πρόνοια. Το δικαίωμα στην σύνταξη και περίθαλψη θα γίνει άπιαστο όνειρο για μεγάλα τμήματα εργαζομένων (ιδιαίτερα των νέων), ενώ η σύνταξη θα είναι ένα πενιχρότατο βοήθημα για τα βαθιά γεράματα.
Το νέο σύστημα στοχεύει στην μετατροπή της Κοινωνικής Ασφάλισης σε ατομική ασφάλιση, στην αρχή των συγκεκριμένων εισφορών και αβέβαιων παροχών. Η ενοποίηση των ταμείων που προωθείται, σημαίνει ενοποίηση προς τα κάτω της ασφαλιστικής «προστασίας», ενοποίηση προς τα πάνω των εισφορών και αφαίμαξη των αποθεματικών. Παράλληλα βρισκόμαστε στον κίνδυνο άμεσων κατασχέσεων μέσω του ΚΕΑΟ, όσων χρωστάνε πάνω από 5.000 € στα Ταμεία.
Η εφαρμογή των υπέρογκων αυξήσεων στις εισφορές του ΤΣΜΕΔΕ, οδηγεί στην ολοένα και μεγαλύτερη εξαθλίωση των συναδέλφων, ενώ η κυβέρνηση κατάργησε ακόμα και την ελάχιστη δυνατότητα διετούς αλλαγής ασφαλιστικής κατηγορίας με προσωρινή καταβολή μειωμένων εισφορών. Με προτάσεις της Αριστερής Πρωτοβουλίας το σωματείο πραγματοποίησε επίμονες κινητοποιήσεις και παρεμβάσεις στο Υπ. Εργασίας, στο ΕΤΑΑ-ΤΣΜΕΔΕ, στην Τράπεζα Αττικής και το ΚΕΑΟ, μαζί με σωματεία του κλάδου, την ανοιχτή συνέλευση μηχανικών.
Οι διοικήσεις του ΤΕΕ και του ΤΣΜΕΔΕ, που συναίνεσαν, διαχρονικά σε κάθε αντιασφαλιστικό μέτρο, φέρουν τεράστια ευθύνη για την ζημιά που υπέστησαν τα αποθεματικά του ΤΣΜΕΔΕ λόγω της μετοχοποίησης και εξαΰλωσης τους στην Τράπεζα Αττικής. Από τα 430 εκατ. € που έχει «επενδύσει» το ΤΣΜΕΔΕ στην Τράπεζα, η αξία τους σήμερα είναι μόλις 10 εκατ. €, ενώ έχει ήδη συμφωνήθηκε μια ακόμα αύξηση του Μετοχικού Κεφαλαίου της Τράπεζας Αττικής με πόρους του ΤΣΜΕΔΕ, ύψους 400 εκατ. €, που πολύ σύντομα και αυτή θα εξαϋλωθεί.
Παρά ταύτα, ο «συνδικαλισμός» του ΤΕΕ και του ΤΣΜΕΔΕ επιχειρεί σήμερα για μια ακόμη φορά να μας «ξανασώσει». Σε αρμονία με τις επιδιώξεις της Κυβέρνησης καλλιεργείται η λογική της ανταποδοτικής ασφάλισης στους ήδη λεηλατημένους συναδέλφους με ΔΠΥ.

Ανεργία και ελαστική εργασία

Η απάντηση κυβέρνησης, της ΕΕ και Κεφαλαίου στην ανοιχτή πληγή της ανεργίας είναι γνωστή. Πρόκειται για το εμπόριο ελπίδας σε χιλιάδες ανέργους μέσω των voucher, των πεντάμηνων και των μαθητειών, με μισθούς πείνας, χωρίς εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Τα τελευταία χρόνια έχουμε θέσει ως βασικές προτεραιότητες:
το ζήτημα της ανεργίας στον κλάδο, την οργάνωση των ανέργων και των αιτημάτων τους, τη διεκδίκηση απέναντι στο υπουργείο εργασίας και τον ΟΑΕΔ της αναγνώρισης της ανεργίας στους τεχνικούς αλλά και για την κατοχύρωση της υγειονομικής περίθαλψης σε ανέργους και υποαπασχολούμενους.
τους αγώνες των εργαζόμενων με voucher και στα «κοινωφελή» προγράμματα, «εργαζομένους» που στερούνται βασικά δικαιώματα, παγιδευμένους μεταξύ ανεργίας και νεο-δουλείας, ένα καθεστώς που αποτελεί εργαλείο για την πλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και των δικαιωμάτων.
Με βάση αυτή την «προτεραιότητα» του κεφαλαίου, το σωματείο συνέβαλλε στους αγώνες και τις πρωτοβουλίες σε χώρους δουλειάς, σε συντονισμό με εργατικές συλλογικότητες και σωματεία. Παραδείγματα τέτοιων δράσεων αποτελούν οι παρεμβάσεις σε χώρους εργασίας, στο ΙΕΚΕΜ – ΤΕΕ για το Voucher του παραγωγικού τομέα Β, στην ΗΔΙΚΑ με τη συμβολή της συνέλευσης των εργαζόμενων, αλλά και η συμμετοχή του σωματείου σε κάθε συντονισμό γύρω από αυτά τα ζητήματα. Πραγματοποίησε παρεμβάσεις σε επιθεωρήσεις εργασίας για τις καθυστερήσεις εξόφλησης δεδουλευμένων συναδέλφων που εργάζονται σε προγράμματα. Σε συντονισμό με σωματεία και συλλογικότητες πραγματοποιήθηκαν κινητοποιήσεις.
Ο σχεδιασμός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ περιλαμβάνει την πλήρη διατήρηση και εδραίωση όλων των νέων ελαστικών μορφών εργασίας. Το επόμενο διάστημα το σωματείο πρέπει να πρωτοστατήσει στην πλήρη αναγνώριση των εργασιακών, ασφαλιστικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων. Να αποτελέσει σημείο αναφοράς για την πάλη των ανέργων του κλάδου για επίδομα ανεργίας και ουσιαστικά μέτρα προστασίας. Βασική κατεύθυνση της πάλης του σωματείου είναι η κατάργηση αυτών των προγραμμάτων και κάθε μορφή ελαστικής εργασίας, η πάλη για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.



Διεκδίκηση κλαδικής συλλογικής σύμβασης – μια σημαντική επιλογή αγώνα

Η υπογραφή αξιοπρεπούς ΣΣΕ αποτελεί βασική επιδίωξη του σωματείου. Η μάχη αυτή πρέπει να δοθεί με όρους συλλογικού αγώνα και διεκδίκησης. Μακριά από λογικές εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού που είναι πρόθυμες να εκχωρήσουν τα πάντα στην εργοδοσία.
Παρά την εντεινόμενη επίθεση του Κεφαλαίου, την ψήφιση των μνημονίων, το σωματείο έδωσε τη μάχη για να διατηρηθούν οι όροι της συλλογικής σύμβασης που είχαμε υπογράψει τα προηγούμενα χρόνια, να αναγνωρίζονται τα δικαιώματα των εργαζόμενων με δελτίο (μισθοί, δεδουλευμένα, αποζημιώσεις, άδειες κλπ), ενώ προσπάθησε να οργανώσει την αντίσταση στους χώρους δουλειάς ενάντια στις μειώσεις μισθών και στην υπογραφή ατομικών συμβάσεων.
Μέσα από τις συνελεύσεις του, το σωματείο αποφάσισε ένα πλαίσιο διεκδίκησης, με κριτήριο την κάλυψη των άμεσων αναγκών μας. Με εξορμήσεις και παρεμβάσεις στους χώρους δουλειάς, επιχείρησε να αναμετρηθεί με την κυρίαρχη λογική που θεωρεί ανέφικτο να διεκδικηθούν και να κατακτηθούν αυξήσεις στους μισθούς, αξιοπρέπεια στη δουλειά, κατοχύρωση ασφαλιστικών, εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.
Έχουμε συνείδηση ότι η υπογραφή ΣΣΕ δεν αποτελεί υπόθεση ενός και μόνο σωματείου, αλλά ζήτημα πανεργατικής μάχης και συντονισμού. Γι αυτό επιχειρήσαμε η μάχη να δοθεί από κοινού με όλα τα σωματεία του κλάδου. Σταθερή μας επιδίωξη αποτελεί ο συντονισμός με όλα τα σωματεία του κλάδου, καθώς και με κάθε σωματείο που θέλει να παλέψει σε αυτή την κατεύθυνση.
Η διεκδίκηση κλαδικής συλλογικής σύμβασης από τα σωματείο συνιστά μια σημαντική επιλογή αγώνα, η τύχη του οποίου θα κριθεί από την ενίσχυση και ισχυροποίηση του σωματείου, από το κατά πόσο θα γίνει υπόθεση μεγάλου μέρους των συναδέλφων του κλάδου. Στην πορεία για την διεκδίκηση της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, επιδιώκουμε να ανασυσταθεί στους χώρους δουλειάς η αντίληψη της συλλογικής διεκδίκησης, της συνδικαλιστικής πάλης, με κινητοποιήσεις ενάντια στην εργοδοσία, παρεμβάσεις σε χώρους δουλειά.
Δεν θα υποταχθούμε στη «νομιμότητα»: Μάχη σε κάθε χώρο δουλειάς

Ξεχωριστή θέση στην δράση του σωματείου έχουν οι συχνές και δυναμικές μάχες και κινητοποιήσεις στους χώρους δουλειάς ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία, ενάντια σε απολύσεις συναδέλφων, μη καταβολή δεδουλευμένων και αποζημιώσεων. Το ασφυκτικό πλαίσιο της αντεργατικής επίθεσης σε πολλές περιπτώσεις καλλιέργησε το φόβο και την εξατομίκευση στους χώρους εργασίας. Ωστόσο τα βήματα και οι αγώνες που δόθηκαν από το σωματείο κόντρα στην εργοδοτική τρομοκρατία, συλλογικά και αποφασιστικά είχαν μεγάλη συμβολή και ως ένα βαθμό έσπασαν το κλίμα αυτό. Δεκάδες εταιρίες απασχόλησαν την δράση και την παρέμβαση του σωματείου την προηγούμενη διετία. Μέσα από αυτές τις παρεμβάσεις το σωματείο στήριξε έμπρακτα και πολύπλευρα κάθε συνάδελφο που απευθύνθηκε σε αυτό, δούλεψε επίμονα για την διαμόρφωση όρων μαζικού εργατικού «εκβιασμού» απέναντι στην ασυδοσία της εργοδοσίας.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα: Η νίκη της εγκύου συναδέλφου που απολύθηκε από τη MIGATO. Η δικαίωση της εγκύου συναδέλφου της ΠΑΝΘΕΟΝ. Η αναδίπλωση της εργοδοσίας της ELPHO στο ζήτημα της 6ήμερης εργασίας. Η δικαστική δικαίωση απολυμένων από αρχιτεκτονικό γραφείο. Η αναμέτρηση με την εργοδοσία της ΜΕΤΚΑ, μετά από την απόλυση συναδέλφου από εργοτάξιο. Οι κινητοποιήσεις ενάντια στην τρομοκράτηση και στις αυθαιρεσίες της εργοδοσίας της AUTOTECH. Οι κινητοποιήσεις στο κάτεργο στο QCS – Quality για απολύσεις λόγω «μειωμένης παραγωγικότητας». Οι διαρκείς κινητοποιήσεις στην εταιρεία solar isolar technologies για την καταβολή δεδουλευμένων, ασφαλιστικών εισφορών και αποζημιώσεων. Παρεμβάσεις, καταγγελίες και παραστάσεις σε χώρους δουλειάς ενάντια στο κλίμα τρομοκράτησης των εργοδοτών υπέρ του ΝΑΙ, κατά την περίοδο του δημοψηφίσματος. Μαζική κινητοποίηση στην «ΠΑΠΠΑΣ» ενάντια σε απολύσεις και υποχρεωτικές άδειες. Παρεμβάσεις και παραστάσεις στο εργοτάξιο του «Κέντρου Πολιτισμού Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος» για το καθεστώς των υποχρεωτικών υπερωριών, των εξαντλητικών ωραρίων και του καθεστώτος του δελτίου παροχής για τους τεχνικούς
Με συγκεντρώσεις έξω από τις εταιρίες, με δημόσιες καταγγελίες, με προσφυγές στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας και στήριξη συναδέλφων που απευθύνθηκαν εκεί και στο Υπ. Εργασίας. Με επίγνωση των δυνατοτήτων και των αδυναμιών, αλλά και με ανυποχώρητη στάση στην διεκδίκηση των αιτημάτων μας μέχρι τέλους.

Τι σωματείο χρειαζόμαστε σήμερα

Βασικό ζητούμενο είναι η ενίσχυση της λειτουργίας και δράσης του σωματείου, για να μπορέσει να απαντήσει αποτελεσματικά στην αγωνία των χιλιάδων συναδέλφων. Χρειαζόμαστε ένα σωματείο:
μαζικό, που να στηρίζεται στη δύναμη των εργαζόμενων, μέσα από συνελεύσεις και διαδικασίες βάσης ενάντια σε λογικές ανάθεσης
ανεξάρτητο από το κράτος, την εργοδοσία και την ΕΕ, πρωτοπόρο στην πάλη για την ανατροπή της επίθεσης. Που αρνείται τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, αλλά και στο «συνδικαλισμό» του ΤΕΕ
ασπίδα απέναντι στους εκβιασμούς εργοδοσίας και κυβέρνησης, να προτάσσει τα εργατικά δικαιώματα και όχι τη σωτηρία των καπιταλιστικών κερδών. Μέσα από το σωματείο διεκδικούμε δεδουλευμένα, αποζημιώσεις. Παλεύουμε ενάντια στις απολύσεις, την εργοδοτική αυθαιρεσία, την νομιμότητα που εξαθλιώνει τη ζωή μας
πόλο συσπείρωσης των ανέργων και των επισφαλών εργαζόμενων, το πιο χτυπημένο κομμάτι του κλάδου
πρωτοπόρο στη μάχη της επιβίωσης των μελών του, στην πάλη για τις ζωτικές ανάγκες, όπως η ριζική μείωση των εισφορών, η δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τα μέτρα προστασίας των ανέργων
που στηρίζει και συμβάλλει στη δημιουργία επιτροπών στους χώρους δουλειάς, τοπικών ή επιχειρησιακών σωματείων
που προτάσσει την πάλη για αξιοπρεπή συλλογική σύμβαση εργασίας. Με σταθερή παρέμβαση σε χώρους δουλειάς, τον συντονισμό με κάθε αγωνιστικό σωματείο
της διεθνιστικής αλληλεγγύης. Για να μπορέσουν οι λαοί να σηκώσουν το δικό τους τείχος στο σκοτάδι των ιμπεριαλιστικών πολέμων, της φτώχειας, της κατάστασης «έκτακτης ανάγκης», του φασισμού κάθε είδους!
Το Σωματείο έχει μια συνεχή, πάνω από το «μέσο όρο» εσωτερική ζωή, με μαζικές συνελεύσεις, διαρκή παρουσία στους χώρους δουλειάς. Αναγνωρίσουμε ότι δεν έχουμε κατορθώσει να δώσουμε στο Σωματείο την εσωτερική ζωή που απαιτούν οι καιροί. Η ύπαρξη θεματικών ομάδων δουλειάς, επιτροπών για την υλοποίηση των αποφάσεων και των δράσεων, οι συσκέψεις για ειδικά θέματα, μπορούν να συμβάλλουν στην ενεργοποίηση περισσότερων συνάδελφων.
Το επόμενο διάστημα πρέπει να ενισχυθεί η πανελλαδικότητα του σωματείου, με το ζωντάνεμα και τη λειτουργία των παρατημάτων. Αποτιμούμε θετικά την λειτουργία και τη δράση στο παράρτημα Ηράκλειου Κρήτης. Η ζωή και η δράση του πρέπει να αγκαλιστεί από όλο το σωματείο.

Τέλος εποχής για τον κυρίαρχο συνδικαλισμό

Σήμερα ο αγώνας των εργαζόμενων και του λαού έρχεται σε σύγκρουση με τον υποταγμένο συνδικαλισμό, που οδήγησε το εργατικό κίνημα στην ήττα, την αφομοίωση και την απαξίωση.
Οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, στην ΓΣΕΕ και σε μεγάλες ομοσπονδίες και συνδικάτα, έβαλαν πλάτη και έδωσαν άλλοθι στην αντεργατική επίθεση. Χρησιμοποιώντας τα ίδια επιχειρήματα με τις κυβερνήσεις, έσπειραν την απογοήτευση, διέσπασαν τους εργαζόμενους σε «εξασφαλισμένους» και μη και πάντα «διαπραγματεύονται» με κριτήριο την κερδοφορία των επιχειρήσεων και την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Με την πολιτική του «κοινωνικού εταιρισμού» αποδυνάμωσαν το συνδικαλιστικό κίνημα, εξευτέλισαν τα συνδικάτα στα μάτια των εργαζόμενων. Τη στιγμή που η ένταση της επίθεσης απαιτεί κλιμάκωση και πολιτικό αγώνα διαρκείας, όχι μόνο δεν συμβάλλουν στο ξεδίπλωμα της πάλης, αλλά την καθηλώνουν και, όταν χρειάζεται, στέκονται ανοιχτά απέναντι στους αγώνες.
Στο δημοψήφισμα, η ανακοίνωση της ΓΣΕΕ ήταν υπέρ του ΝΑΙ ενώ η ΑΔΕΔΥ με ευθύνη των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ δεν έβγαλε καν ανακοίνωση, την ίδια ώρα που οι εκβιασμοί των εργοδοτών απέναντι στους εργαζομένους πιάσανε κόκκινο! Πάλεψαν με όλη την απεργοσπαστική τους λύσσα, ενάντια στην απεργιακή συμπόρευση και συντονισμό των αγωνιζόμενων κλάδων, για να μην υπάρξει καμιά δυνατότητα νίκης των αγώνων.
Από την άλλη το ΠΑΜΕ επιμένει στον άγονο δρόμο της περιχαράκωσης και των αγώνων διαμαρτυρίας. Η επίθεσή σε όποια δύναμη κινείται προς ριζοσπαστική ανατρεπτική κατεύθυνση, υπονομεύει την ανάπτυξη ενωτικών ταξικών αγώνων. Αποτέλεσε ιστορική ντροπή η στάση του ΚΚΕ στο δημοψήφισμα, που ευτυχώς ανατράπηκε από τα μέλη και τους ψηφοφόρους του. Δεν επιτέθηκε ποτέ με επιχειρήματα στις κορυφαίες επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ (παραμονή στο ευρώ, απεμπόληση της διαγραφής του χρέους, μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ κ.ά), μιας και ποτέ δεν πρότεινε άλλες επιλογές εδώ και τώρα προς όφελος των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων.
Η ΕΣΑΚ μισθωτών τεχνικών σε μεγάλο βαθμό απείχε από τις πρωτοβουλίες του σωματείου και τις μάχες στους χώρους δουλειάς. Απείχε σε μια σειρά από τις κινητοποιήσεις για το ασφαλιστικό. Αρνείται να συνδράμει σε μάχες που θεωρεί ότι δεν ελέγχει. Οι εκπρόσωποι της ΕΣΑΚ απαξίωσαν κάθε προσπάθεια συντονισμού σε κλαδικό ή διακλαδικό επίπεδο, όταν αυτή ήταν εκτός των ορίων του ΠΑΜΕ. Δεν ασχολήθηκαν καν με την κοινή δράση του σωματείου με σωματεία του κλάδου (πχ συνδικάτο οικοδόμων κ.ά.) παρά τις φραστικές διακηρύξεις.
Τα τελευταία χρόνια οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΜΕΤΑ στο εργατικό κίνημα, καλλιέργησαν την αναμονή, προσχώρησαν πλήρως στην προβολή της «εύκολης λύσης» της «αλλαγής δια των εκλογών», στην μη στοχοποίηση του κεφαλαίου και της εργοδοσίας στο όνομα ενός πλαισίου διεκδικήσεων εντός των ορίων της «ρεαλιστικής» κυβερνητικής λύσης ΣΥΡΙΖΑ.
Με την ανάληψη της κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, οι δυνάμεις του στο εργατικό κίνημα δίνουν δείγματα γραφής ενός νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού, αποτελούν βασικούς εκφραστές της λογικής της ανοχής απέναντι στην κυβέρνηση, που οδηγεί στην εργαλειακή χρήση των συνδικάτων, τη χειραγώγηση και την αφομοίωση. Υπερασπίστηκαν βασικές επιλογές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως η καταλήστευση των αποθεματικών των ταμείων για τις δόσεις του ΔΝΤ. Δεν υπάρχει όμως κανένα περιθώριο ανοχής από τους εργαζόμενους σε κάθε μορφή κυβερνητικού συνδικαλισμού (παλιού ή νέου).
Ο Ριζοσπαστικός Χώρος τεχνικών αν και διακηρύσσει την αντίθεση του στην κυβέρνηση και την πολιτική της δεν έχει έρθει σε ρήξη με λογικές που θέλουν το εργατικό κίνημα μοχλό πίεσης των κυβερνήσεων. Οι προτάσεις του για την λειτουργία του σωματείου δεν ακολουθούνται από την αντίστοιχη στήριξη της καθημερινής λειτουργίας και δράσης του. Παρότι αναφέρονται στους αγώνες, εξακολουθούν να συνυπάρχουν με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, γεγονός που τους καθιστά αναποτελεσματικούς στην πάλη για την συνολική ανατροπής της επίθεσης.

Υπάρχει μόνο ένας δρόμος για τους εργαζόμενους: ρήξη και σύγκρουση

Τις μάχες που έρχονται, μπορεί να τις δώσει νικηφόρα μονάχα ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα, ο οργανωμένος λαός. Που θα μπορεί να πρωτοστατεί σε πραγματικές μάχες ανυπακοής και ανατροπής. Που θα έχει στην προμετωπίδα του τα ταξικά συμφέροντα των εργαζόμενων και του λαού, χωρίς υποχωρήσεις στους εκβιασμούς των δανειστών και του κεφαλαίου, που θα βρίσκουμε διαρκώς μπροστά μας, όπως στην μάχη για το «ΟΧΙ». Με σχέδιο, συντονισμό και κλιμάκωση, γιατί μόνο έτσι μπορούν να νικήσουν οι αγώνες μας.
Η εμπειρία των μεγάλων αγώνων και των προηγούμενων μαχών έδειξε, ότι δεν μπορεί να υπάρξει νικηφόρος αγώνας που να ζητά «να εξαιρεθεί ο δικός μου κλάδος». Ο αγώνας δεν μπορεί να είναι αποσπασματικός και «κατά μόνας». Απαιτείται συντονισμένος και ενιαίος πανεργατικός αγώνας. Γι αυτό είναι αναγκαίος σήμερα όσο ποτέ άλλοτε ο Συντονισμός των αγωνιστικών σωματείων στον κλάδο αλλά ο διακλαδικός συντονισμός σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Το εργατικό κίνημα και τα σωματεία πρέπει να ανασυγκροτηθούν σε ταξική μαχητική κατεύθυνση:
Να ξεπεράσουν τα όρια και τα εμπόδια που βάζει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός στην πάλη των εργαζόμενων.
Να ξέρουν τους «φίλους» και τους «εχθρούς», να καταδεικνύουν τις αιτίες της επίθεσης και να παλεύουν για την ανατροπή της πολιτικής και των μέτρων που έφεραν όλα τα μνημόνια, για τις πραγματικές ανάγκες των εργαζόμενων.
Να προτάσσουν την ενότητα των εργαζομένων αλλά και των ανέργων, να συσπειρώνουν το τεράστιο τμήμα των ασυνδικάλιστων εργαζόμενων, τα νέα τμήματα των ελαστικών εργασιακών σχέσεων.
Με πολύμορφες αγωνιστικές πρωτοβουλίες και κινητοποιήσεις με σχέδιο και διάρκεια, με μαζικές διαδικασίες βάσης.
Για την ενιαία απάντηση του εργατικού κινήματος, ενάντια στις αυταπάτες για «κυβερνητικές λύσεις», για δήθεν «διαπραγματεύσεις», για τάχα «φιλολαϊκή διαχείριση» στο πλαίσιο της ίδιας πολιτικής και εντός της φυλακής του ευρωμονόδορομου και των μνημονίων.

Αριστερή Πρωτοβουλία Τεχνικών:
Ενισχύουμε το ρεύμα του ανεξάρτητου ταξικού συνδικαλισμού, δυναμώνουμε τα πρωτοβάθμια σωματεία

Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΕΧΝΙΚΩΝ αποτελεί ζωντανό κύτταρο του αριστερού, ριζοσπαστικού, αντικαπιταλιστικού ρεύματος στους χώρους δουλειάς, που συσπειρώνεται μέσα από τις Παρεμβάσεις– Κινήσεις– Συσπειρώσεις και τα ανεξάρτητα ταξικά σχήματα, που χρόνια τώρα δίνουν αγώνες με προσήλωση στα συμφέροντα των εργαζομένων και ανεξαρτησία από τον υποταγμένο συνδικαλισμό.
Οι αγωνιστές που συσπειρωνόμαστε στην ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ, πρωτοστατήσαμε στους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος, στο σωματείο μισθωτών τεχνικών και στο εργατικό κίνημα. Θεωρούμε πρωταρχικό καθήκον την ισχυροποίηση του σωματείου, την πάλη για υπογραφή συλλογικής σύμβασης, ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Για να οργανωθούν και να διεκδικήσουν οι άνεργοι, να υπάρξουν μορφές συντονισμού και αλληλεγγύης. Για την πρωτοπόρα συμβολή του σωματείου στον αγώνα για να μην περάσουν τα βάρβαρα μέτρα του 3ου μνημονίου. Για την συνέχιση και κλιμάκωση των αγώνων, στο συντονισμό όλων των αγωνιστικών και ταξικών σωματείων.
Θέλουμε να συσπειρώσουμε όλους εκείνους –και ξέρουμε ότι είναι πολλοί– που αγωνιούν, αναζητούν δρόμους ταξικής σύγκρουσης και δεν χωρούν στον υποταγμένο συνδικαλισμό, αλλά ούτε στο κομματικό «μέτωπο» του ΠΑΜΕ. Γι αυτό πασχίζουμε για την αναγέννηση του ταξικού και χειραφετημένου αγωνιστικού συνδικαλισμού. Για την αναγκαία αγωνιστική ταξική ενότητα των εργαζομένων. Για ένα εργατικό κίνημα που θα αξιοποιήσει τη δύναμη και το βάθος της εργατικής αντίστασης στην κατεύθυνση του αποφασιστικού, μαζικού, ανατρεπτικού αγώνα μέχρι τη νίκη. Που θα εκφράσει στο σήμερα την ανάγκη για κατάργηση του συστήματος της εκμετάλλευσης που βουλιάζει στην ιστορική του κρίση, και θα προβάλει την προοπτική της απελευθέρωσης της εργασίας και μιας άλλης κοινωνίας.
Πιστεύουμε πως κάθε επιμέρους αγώνας για να επιτύχει σταθερή νίκη, πρέπει να θέτει το στόχο της ανατροπής της αντεργατικής πολιτικής, την απελευθέρωση από μνημόνια, χρέος, επιτροπεία, ευρωζώνη και ΕΕ. Σήμερα υπάρχουν δυνατότητες για τη συγκρότηση ενός μετώπου ρήξης και ανατροπής που θα μπορεί να δει τον αντίπαλο στο μάτια και να έρθει σε ρήξη μέχρι το τέλος με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, τους δανειστές και την ΕΕ. Απευθύνουμε κάλεσμα αγώνα και κοινής δράσης, στην κατεύθυνση της συσπείρωσης δυνάμεων, για την ανάπτυξη των αγώνων, μέσα στους οποίους θα δοκιμαστούν όλες οι απόψεις.

Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά

• Ανατροπή της αντιλαϊκής επίθεσης κυβέρνησης – κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ. Κατάργηση όλων των μνημονίων και των αντιδραστικών «μεταρρυθμίσεων» του κεφαλαίου.
• Υπογραφή αξιοπρεπών Συλλογικών Συμβάσεων. Να επανέλθουν σε ισχύ όλες οι συλλογικές συμβάσεις, οι κατώτεροι μισθοί και τα επιδόματα, σαν αφετηρία για πραγματικές αυξήσεις. Κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων και διατάξεων που τσακίζουν τις συλλογικές συμβάσεις και επέβαλαν περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Κανένας εργαζόμενος χωρίς συλλογική σύμβαση. Άμεση κατάργηση του μισθού γαλέρας για τους νέους κάτω των 25 ετών. Να καταργηθεί η δουλεία την Κυριακή και το 6ημερο. Μείωση των ωρών εργασίας 35ωρο 5ήμερο 7ωρο.
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Να καταργηθούν όλοι οι νόμοι της ελαστικής εργασίας. Να σταματήσει το σκλαβοπάζαρο των προγραμμάτων απασχόλησης, να κλείσουν οι εταιρείες προσωρινής απασχόλησης. Κανονικές προσλήψεις, να καταργηθεί η αμοιβή με δελτίο παροχής υπηρεσιών στην εξαρτημένη σχέση εργασίας. Μαζικές προσλήψεις στις δημόσιες υπηρεσίες για να καλυφθούν οι κοινωνικές ανάγκες. Απαγόρευση των απολύσεων.
• Άμεση εξόφληση όλων των δεδουλευμένων. Να σταματήσει το πολιτικό και νομικό πλέγμα προστασίας των εταιρειών. Δέσμευση των κινητών ή ακίνητων περιουσιακών στοιχείων (προσωπικών ή άλλων εταιριών) του ιδιοκτήτη της εταιρίας που πτωχεύει ή οφείλει δεδουλευμένα για να καλυφθούν οι αποζημιώσεις και τα δεδουλευμένα των απολυμένων.
• Να μην περάσουν τα βάρβαρα μέτρα του 3ου μνημονίου για το ασφαλιστικό. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων. Ακύρωση των υπέρογκων αυξήσεων εισφορών στο ΕΤΑΑ-ΤΣΜΕΔΕ, δραστική μείωση τους. Να πληρώσουν κράτος-τράπεζες-εργοδότες. Κατάργηση των τοκογλυφικών επιβαρύνσεων στις χρωστούμενες οφειλές. Καμία ενοποίηση ταμείων. Κατάργηση του ΚΕΑΟ. Αποδέσμευση του ΤΣΜΕΔΕ από την τράπεζα Αττικής. Άμεση κάλυψη των απωλειών των Ασφαλιστικών Ταμείων από το κράτος (PSI, Τράπεζα Αττικής, όσα λήστεψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για τις δόσεις του ΔΝΤ κ.ά). Καταβολή των οφειλών του κράτους και της εργοδοσίας. Επαναφορά των αναδιανεμητικών πόρων των ταμείων. Δημόσια δωρεάν υγεία για όλους. Αποκλειστικά δημόσια, καθολική και υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση. Κατάργηση της ανταποδοτικότητας και της επιχειρηματικότητας στην κοινωνική ασφάλιση. Άμεση μείωση των χρόνων για συνταξιοδότηση και άρση όλων περικοπών που επιβλήθηκαν.
• Κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ και κάθε μορφής ιδιωτικοποιήσεων δημόσιων επιχειρήσεων. Εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση με εργατικό έλεγχο των τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας. Άμεσα επαναλειτουργία όλων των κλειστών εργοστασίων, από τους εργαζόμενους.
• Άμεσα μέτρα κατά της ανεργίας τώρα! Επίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους, ανεξάρτητα από τον τρόπο πληρωμής (μισθός – ΔΠΥ). Πρόσβαση των ανέργων στην υγεία, τις συγκοινωνίες, και σε όλες τις κοινωφελείς υπηρεσίες. Απαλλαγή των ανέργων τεχνικών από την καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών. Διαγραφή των χρεών τους, προς τις τράπεζες, τα ταμεία και το κράτος. Ο χρόνος ανεργίας να μετρά στα συντάξιμα χρόνια.
• Κατάργηση όλων των χαρατσιών, των κεφαλικών φόρων. Δραστική μείωση της φορολογίας των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Να αυξηθεί η φορολογία του κεφαλαίου. Να σταματήσουν οι πλειστηριασμοί και οι κατασχέσεις. Κανένα σπίτι στα χέρια κράτους τραπεζών.
• ΟΧΙ στην «απελευθέρωση των επαγγελμάτων», στην αντιδραστική πολιτική της Μπολώνια, στην «πιστοποίηση» και στην εξατομίκευση των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Ενιαίο πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο, με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό, μοναδική προϋπόθεση για δουλειά. Κατάργηση κάθε μορφής εξετάσεων και πιστοποιήσεων.
• Δημοκρατία και ελεύθερος συνδικαλισμός στους χώρους δουλειάς, ενάντια στον εργοδοτικό δεσποτισμό και την απόλυτη εξουσία του κεφαλαίου. Κατάργηση όλης της λεγόμενης «αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας» και των νόμων που καταργούν στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα. Να καταδικαστούν οι φασίστες δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής.
• Να σταματήσουν τώρα οι πόλεμοι, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και η συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτούς. Διεθνιστική αλληλεγγύη με όλους τους λαούς. Έξοδος από το ΝΑΤΟ, κλείσιμο των βάσεων. Άσυλο και στέγη, στους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Κατάργηση του Δουβλίνου Ι και ΙΙ, του Ευρωστρατού, της Frontex, και των δυνάμεων ταχείας επέμβασης. Να γκρεμιστεί ο φράκτης στον Έβρο. Ελεύθερη διέλευση των προσφυγών και μεταναστών.
Αυτούς τους στόχους μπορούμε να τους επιβάλλουμε με ρήξη με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, τον «μονόδρομο» της εκμετάλλευσης, την ΕΕ και το ΔΝΤ. Μέσα από την πάλη για τη μη αναγνώριση, παύση πληρωμών και διαγραφή του χρέους. Με έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ.